Κρόνος, ο Διάδοχος

Η Αστρολογία είναι εξ’ ολοκλήρου δεμένη με την ιδέα του χρόνου. Οι μεγάλες και μικρές τροχιές των πλανητών αποτελούν τον οδηγό μας αναφορικά με την έννοια του χρόνου στον δικό μας κόσμο. Συχνά μάλιστα αναφέρεται ότι οι αστρολόγοι μοιάζουν με τους μουσικούς.

Και η μουσική έχει στενή σχέση με τον χρόνο. Στον Θιβετιανό Βουδισμό, η μελέτη της αστρολογίας είναι μέρος αυτού που αποκαλείται Καλατσάκρα Τάντρα. Το Καλατσάκρα αναφέρεται στον τροχό ή κύκλο του χρόνου.

Ακόμα και οι αρχάριοι σπουδαστές αστρολογίας γνωρίζουν ότι ο Κρόνος είναι ο κύριος ή πρίγκιπας του χρόνου. Ο Κρόνος κυβερνά τον υλικό κόσμο. Το να έχουμε καλή αντίληψη σχετικά με τις ενέργειες του Κρόνου αλλά και την επίδραση του στο χρόνο, είναι ζωτικής σημασίας σε κάθε σοβαρή μελέτη της αστρολογίας.

Η επιστροφή του Κρόνου στην γενέθλια θέση του περίπου στην ηλικία των 30 (29,4 ηλιακά έτη) είναι ένα αρκετά σημαντικό αστρολογικό γεγονός και γι’ αυτό αποκαλείται και κλιμακτήριο έτος. Ένα κλασικό μέχρι τώρα σλόγκαν είναι και το «Ποτέ μην εμπιστεύεσαι κάποιον πάνω από τα 30».

Οποιαδήποτε πλανητική επιστροφή, ειδικά αν συμβαίνει για πρώτη φορά, καθιστά πολύ σημαντική την αλλαγή στη ζωή και τη συνείδηση μας. Η επιστροφή του Ερμή στο χάρτη ενός βρέφους τριών μηνών, σηματοδοτεί την έναρξη αυτού που αποκαλείται ως «ενήλικη συνείδηση». Εκείνη την περίοδο η αντίληψη του παιδιού μεταβαίνει από το αντανακλαστικό στάδιο στο συνειδητό. Ξεκινά να βλέπει τα χρώματα!

Η επιστροφή της Αφροδίτης σε ένα βρέφος ηλικίας περίπου 7 ½ μηνών, του δίνει την δυνατότητα να ξεχωρίζει τον εαυτό του από τη μητέρα του. Ξεκινά να γεννάται η δυαδικότητα εικόνων που θα το βοηθήσει να εκτιμά διαφορετικά τα πράγματα.

Σε ηλικία ενός έτους λαμβάνει χώρα η επιστροφή της Γης και σταδιακά τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν να στέκονται στα πόδια τους και να περπατούν. Στους 18 μήνες ζωής, ξεκινά η επιστροφή του Άρη, όταν πια το βρέφος ανακαλύπτει τα συναισθήματα και παλεύει να ανεξαρτητοποιηθεί — προσπαθώντας να αποκοπεί από τη μητέρα για πρώτη φορά!

Και στα 12 χρόνια, όταν λαμβάνει χώρα η επιστροφή του Δία, το άτομο ξεκινά να προσέχει και να παρατηρεί τον πιο διακριτό ρόλο στο ανθρώπινο είδος, αυτόν του Κρόνου.
Η πιο δραματική επιστροφή είναι αυτή του Κρόνου περίπου στην ηλικία των 29,4 ετών.

Στην πιο ρεαλιστική της μορφή, σηματοδοτεί το τέλος εποχής του ατόμου. Και εδώ σιγά σιγά αρχίζουμε να εμβαθύνουμε σε αυτό που αποκαλείται εσωτερική αστρολογία, μια έννοια όχι σαφώς κατανοητή από μεγάλη πλειονότητα επαγγελματιών αστρολόγων. Πάντα, όμως με συνάρπαζε.

Ο Κρόνος, ο μεγάλος δείκτης του χρόνου, ολοκληρώνει την τροχιά του κάθε 30 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, ο Κρόνος αποκαλύπτει νέες πτυχές (κάθε ατόμου) στη σκηνή του ζωδιακού κύκλου. Κινείται ασταμάτητα χωρίς να επαναλαμβάνεται μέχρι τότε. Έχουμε δει την διαφήμιση της μπύρας που μας λέει «Μόνο μια φορά μπορείς να κάνεις τον γύρο!» Οι αστρολόγοι δεν θα συμφωνούσαν με αυτό, αλλά ξέρουμε καλά ότι ο πρώτος κύκλος είναι αρκετά σημαντικός.

Η πρώτη επιστροφή του Κρόνου (τα πρώτα 30 χρόνια) γεμίζει τη ζωή μας με μια αίσθηση ότι το μέλλον μας οδηγεί κάπου αλλού. Ο μεγάλος ρυθμιστής του χρόνου, ο Κρόνος, κρατά τον χρόνο σαν μετρονόμος. Αυτή η κανονική πορεία των γεγονότων κινεί την ζωή μας σας ταινία, δημιουργώντας μας αγωνία και δίνοντας αξία σε κάθε στιγμή.

Ο Κρόνος αφορά τα εξωγενή γεγονότα και την ξεχωριστή επίδραση τους στις συνθήκες της ζωής μας. Έτσι, εξαρτιόμαστε από την τόσο συγκεκριμένη κίνηση του. Είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στον κύκλο του Κρόνου, όπως ένα έμβρυο μέσα στη μήτρα. Δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ ότι το τόσο σταθερό μοτίβο του, όπως το κύμα που γλύφει την αμμουδιά, θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει διαμορφώνοντας διαφορετικές συνθήκες για εμάς. Κι όμως αλλάζει.

Ελάχιστοι από εμάς είναι προετοιμασμένοι σχετικά με το τι γίνεται σε εσωτερικό επίπεδο κατά την επιστροφή του Κρόνου. Ο Κρόνος διαγράφει μια πλήρη περιφορά του ζωδιακού και αρχίζει να επαναλαμβάνεται – ξεκινά για δεύτερη φορά την τροχιά του. Ωστόσο, μιας και οι περισσότεροι από εμάς είμαστε δεμένοι με τον χρόνο και τις συνθήκες του, η Κρόνια επιστροφή σηματοδοτεί σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας – στο πώς αντιλαμβανόμαστε την έννοια του χρόνου καθ’ εαυτού.

Η εικόνα που θέλω να σας παρουσιάσω είναι ενός βρέφους που αφήνει την μήτρα. Με την Κρόνια επιστροφή, ξεπερνάμε το αγκάλιασμα του χρόνου και προχωράμε προς την αιωνιότητα. Σαν ένα πλοίο που αποπλέει, έτσι και εμείς ανοιγόμαστε στο άγνωστο. Η εικόνα ενός αστροναύτη που αιωρείται στο διάστημα δεμένος με ένα λεπτό σκοινί είναι η πλέον χαρακτηριστική για το τι συμβαίνει.

Γεννηθήκαμε χωρίς αντίληψη της βαρύτητας και ξεκινάμε πλέον με νέα συνείδηση χωρίς βαρίδια αλλά με ανανεωμένη ύπαρξη. Σας ακούγεται παράξενο; Ίσως, αλλά αυτό αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Εδώ κρύβεται μια εσωτερική αλήθεια, αλλά είναι τόσο ξεκάθαρη και σαφής που μπερδεύει το μυαλό μας. Καθένας από εμάς περνά από το μέγγενη του Κρόνου και αφήνει πίσω του τα βάρη προχωρώντας προς την μέση ηλικία.

Καθώς ο Κρόνος αρχίζει να επαναλαμβάνεται και περνά για δεύτερη φορά από τομείς της ζωής μας που ήδη έχει καλύψει, ο απόλυτος εντυπωσιασμός μας με αυτό ξεθωριάζει. Στα μισά της ζωής μας, αρχίζουμε να αναμοχλεύουμε και να ξυπνάμε σε μια νέα συνειδητότητα. Υπάρχουν πολλά ονόματα γι’αυτή την εμπειρία στην αποκρυφιστική λογοτεχνία. Ίσως ο πλέον συνήθης όρος, να είναι «σιωπή».

Θεωρείται ότι μπαίνουμε στα βασίλεια της σιωπής. Ίσως το ότι μπαίνουμε σε αυτό το στάδιο να μην έχει καμία διαφορά από το να προχωράμε παραπέρα από το θόρυβο και τη μουσική του χρόνου. Μπορείτε να ακούσετε την σιωπή; Το κενό; Κι όμως μπορεί να θέλετε να το ψιθυρίσετε, το ότι προχωράτε μακρυά από τον χρόνο, όχι προς το τέλος της ζωής αλλά στην αρχή ή στα μισά της.

Μια άλλη σημαντική εσωτερική αλήθεια είναι ότι ο θάνατος είναι απλά μια ψευδαίσθηση. Ή αν πρέπει απαραίτητα να χρησιμοποιήσουμε ανάλογους όρους, ο θάνατος, για τον οποίο όλοι μιλάνε, δεν έρχεται στο τέλος της ζωής αλλά ξαφνικά στα μισά της.

Η αποκαλούμενη αρχή της ζωής είναι ταυτόχρονα το πέρασμα από τη ζωή (μέσα από το άγγιγμα του χρόνου) στο πέρα από το χρόνο και προς τη ζωή τόπο – ένα κατώφλι, ένα πέρασμα πιο βαθύ ή πιο μακρινό. Από αυτό προέρχεται και η έκφραση «γεννιέμαι ξανά».

Η επιστροφή του Κρόνου στην ηλικία των τριάντα είναι αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός και οι ιεροτελεστίες αυτού του στιγμιαίου περάσματος από την αγκάλη του χρόνου στον πέρα από αυτόν τόπο. Και αυτό το πέρασμα σε εσωτερικό ή ψυχολογικό επίπεδο υπακούει στην ακριβώς ίδια ακολουθία γεγονότων που λαμβάνουν χώρα κατά την γέννηση μας. Με άλλα λόγια, ακολουθείται η διαδικασία της γέννησης — η πορεία του εμβρύου στη μήτρα, η δημιουργία του κεφαλιού, η δημιουργία του σώματος και ο τοκετός, κλπ. Ακόμα και η δημιουργία του πλακούντα!

Ο καθένας από εμάς ξεπροβάλει και προχωρά πέρα από τον χρόνο περίπου στην ηλικία των τριάντα. Ωστόσο, ελάχιστοι από εμάς είναι προετοιμασμένοι γι’ αυτό το γεγονός, μπορούν να το παρακολουθήσουν αντικειμενικά ή έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι μας συμβαίνει. Δεν είμαστε κατάλληλα εκπαιδευμένοι και προετοιμασμένοι για να ζήσουμε αυτή την τεράστιας σημασίας εμπειρία της αρχής μας στον κόσμο της συνείδησης και την γνώσης.

Οι περισσότεροι είμαστε μουδιασμένοι μπροστά στο μεγαλείο αυτού που συμβαίνει. Μπορεί να μας πάρει χρόνια να κατανοήσουμε αυτό το στιγμιαίο γεγονός. Κάποιοι δεν θα θυμηθούν ποτέ ούτε θα κατανοήσουν τι συνέβη αν και είναι πασιφανές.

Ας πάω όμως πιο αργά και ας επαναλάβω την κεντρική ιδέα που παρουσιάστηκε εδώ: Όλοι οι πλανητικοί κύκλοι δίνουν ενέργεια στη ζωή μας και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για μελέτη. Ακόμα και ο χρόνος, και κάθε μορφή συμβάντων επίγνωσης στα οποία βασίζεται η καθημερινότητα μας ανήκουν στην σφαίρα επιρροής του Κρόνου. Ο Κρόνος ελέγχει και κυριαρχεί στον χρόνο, τις συνθήκες και στην ακολουθία των καθημερινών γεγονότων.

Γι’ αυτό ο κύκλος του Κρόνου όπως και η επιστροφή του περίπου στην ηλικία των τριάντα ετών, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εσωτερικό γεγονός ή έναυσμα. Αυτό το γεγονός είναι τόσο προφανές και διάχυτο —ΤΌΣΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ— που είναι ελάχιστη ή και ανύπαρκτη η αντίληψη μας γι’αυτό. Αντιθέτως, υπάρχουν άπειρες λανθάνουσες και ξεχασμένες αναφορές σε αυτό το σημαντικό πέρασμα από το εσωτερικό στο εξωτερικό, από την αγκαλιά του χρόνου στην απελευθέρωση από αυτόν. Υπάρχει ένας διαρκής υποσυνείδητος ψίθυρος, μια αχνή αναφορά σε αυτό το έναυσμα, στο γεγονός αυτό της ζωής του καθενός από εμάς.

Αυτό που εννοώ είναι: ο Χρόνος σταματά στα τριάντα μας. Οι σταγόνες των νέων γεγονότων που μας έφεραν σε αυτό το σημείο απέναντι από το μέλλον παύουν όταν ο Κρόνος αρχίσει να επαναλαμβάνει την πορεία του.

Μια μεγάλη σιωπή τυλίγει την ζωή μας καθώς κινούμαστε από τον κύκλο ή την πορεία του χρόνου προς την αιωνιότητα. Όπως ένας αστροναύτης βγαίνει από το διαστημόπλοιο με το ζόρι, έτσι και καθένας από εμάς πλέει στο σύμπαν, στριφογυρνά και παρασύρεται… στριφογυρνά και παρασύρεται…προσπαθώντας να κατανοήσει τι του συμβαίνει.

Όταν ο χρόνος αρχίσει να επαναλαμβάνεται, σταματά να έχει πρακτική αξία. Δεν μας ξυπνά ούτε μας γεμίζει με την υπόσχεση της αδιάκοπης, ευθείας εξέλιξης μας. Ξεκινά ο καθένας μας να αντιλαμβάνεται εμπειρικά την κυκλική πορεία όλων των πραγμάτων, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.

Κάτω από την επιρροή του Κρόνου (πριν την ηλικία των 30),οδηγούμαστε προς το μέλλον θεωρώντας ότι πηγαίνουμε κάπου που μπορούμε να επιτύχουμε να κατανοήσουμε. Στα τριάντα, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως ο τρόπος που ταξιδέψαμε ως εκεί, ο τρόπος ζωής μας, είναι αυτοσκοπός – το όχημα μας για να προχωρήσουμε παρακάτω. Με άλλα λόγια, το μέρος προς το οποίο ταξιδεύουμε, γίνεται το μέσο μεταφοράς μας, ο τρόπος με τον οποίο θα φτάσουμε. Αν ο Σαίξπηρ είπε κάποτε «Ονόμασε όπως θες το όχημα σου, τη νεκροφόρα σου» ο Chuck Berry είπε «Δεν υπάρχει συγκεκριμένος προορισμός».

Η κίνηση την οποία σας περιγράφω είναι από μέσα από τη μήτρα του χρόνου, προς τα έξω ή πέρα από το χρόνο. Όταν κάποιος βρεθεί πέρα από το χρόνο, αρχίζει να βλέπει αυτούς που είναι ακόμα μέσα, σαν έμβρυα που κοιμούνται μέσα στη μήτρα, όταν πια είναι ο παρατηρητής ξαναγεννημένος, ελεύθερος από τον χρόνο για πρώτη φορά στη ζωή του.

To παλίνδρομο είναι μια λέξη, έννοια ή πρόταση που μπορεί και διαβάζεται και κανονικά και ανάποδα. Ένα πολύ γνωστό παλίνδρομο αποδίδεται στον Ναπολέοντα “Able was I ere I saw Elba”. Ο εντυπωσιασμός που προκαλούν τα παλίνδρομα γίνεται εμμονή στο επίπεδο της εσωτερικής αστρολογίας. Υπάρχει ένα σημείο, που ο καθένας από εμάς μπορεί πλέον να βλέπει την ζωή και κανονικά και ανάποδα χωρίς καμία διαφορά!

Ακόμα περισσότερο, φτάνουμε στο σημείο να αντιλαμβανόμαστε την ζωή ως μια κυκλική επαναλαμβανόμενη πορεία.Η επιστροφή του Κρόνου αποτελεί έναν εξαιρετικά σημαντικό φάρο στη ζωή μας.

Είναι αυτό που αποκαλούμε κλιμακτήριο έτος. Μια μεγάλη ορδή ψυχών κατευθύνεται προς αυτό το γεγονός και μια άλλη ξεπερνά το άγγιγμα του χρόνου και μπαίνει στη μέση ηλικία. Η νεότερη ψυχή δεν μπορεί παρά να φαντάζεται για ποιο γεγονός μιλάει κάποιος που πέρασε το κατώφλι της επιστροφής του Κρόνου.

Η ζωή τους είναι γεμάτη από το αδιάκοπο κάλεσμα του Κρόνιου κύκλου, απλώνοντας μπροστά τους κάθε πέρασμα του χρόνου. Γεμίζει το μυαλό με ενεργητικότητα. Λίγες ψυχές με τη δίψα του εσωτερισμού μπορούν να διαπεράσουν το τείχος του χρόνου και να αποκτήσουν μια μικρή ιδέα περί του τι συμβαίνει – να ρίξουν μια ματιά στην αιωνιότητα. Οι μεγαλύτερες ψυχές μπορούν να εξηγήσουν τι γίνεται στις νεότερες, αλλά οι περισσότερες από τις νέες δεν είναι και τόσο καλοί ακροατές.

Και, πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιο είναι το νόημα να ακούμε ή να παίρνουμε πρόγευση από ένα τέτοιο φυσικό γεγονός; Γιατί να μην αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της; Υπάρχουν πολλές πιθανές απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση.

Η δική μου εντύπωση είναι πως κάποτε ήμασταν εκπαιδευμένοι ή προετοιμασμένοι για τέτοια γεγονότα εσωτερικής φύσης, όπως η επιστροφή του Κρόνου. Στο παρελθόν ήμασταν προετοιμασμένοι για να ζήσουμε αυτό το γεγονός σε συνειδητό επίπεδο, για να εκτιμήσουμε και να μάθουμε τι ακριβώς μας συνέβαινε εκείνη τη στιγμή, παρά να συναρμολογήσουμε κάποια ιστορία επίγνωσης πολλά χρόνια αργότερα.

Αυτό που εννοώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «επίγνωση» της ζωής, την οποία επιδιώκουν όλοι οι σπουδαστές. Επίγνωση του τι πραγματικά συμβαίνει—και μάλιστα τι συμβαίνει αυτήν ακριβώς τη στιγμή.

Για να υπολογίσουμε και να εκτιμήσουμε την ζωή όπως είναι, η προετοιμασία για τέτοια γεγονότα μπορεί να είναι πολύ σημαντική.
Όπως και ο γιατρός προσπαθεί να βοηθήσει το έμβρυο μέσα στη μήτρα να προετοιμαστεί για την διαδικασία της γέννησης με φυσικό τρόπο, έτσι και εμείς μπορούμε να βάλουμε τα θεμέλια για την ενδότερη γέννηση μας. Όπως ένα πλοίο που ταξιδεύει, έτσι και εμείς ξεκινάμε μέσα από την μήτρα του χρόνου για να ταξιδέψουμε πέρα από αυτόν στην δική μας αιωνιότητα. Έχει σημασία για εμάς το πώς θα ταξιδέψουμε αλλά και το πώς προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ασχολούμαι με αυτό το θέμα. Είχα την τύχη να προετοιμαστώ γι’ αυτό το ζήτημα, πριν την επιστροφή του δικού μου Κρόνου. Και παρόλο που μου ήταν αρκετά δύσκολο να κατανοήσω αυτό που μου συνέβαινε εκείνο το διάστημα, κατάφερα να ρίξω μια βιαστική ματιά στην πραγματικότητα μέσα από αυτό το νέο πρίσμα. Όπως και το έμβρυο στη μήτρα, και εγώ προετοιμάστηκα γι’ αυτό που ερχόταν και το έζησα με κάποια μικρή επίγνωση ή συνείδηση. Και όντως, άξιζε και με το παραπάνω!

Μετάφραση – απόδοση: Αγγελική Κ.