Η Πλουτώνια παθολογία (μέρος Α)

Σεξ, Θάνατος και Δύναμη:το τρίπτυχο του Σκορπιού
Σαν κυβερνήτης του Σκορπιού, ο Πλούτωνας συμβολίζει τη διαδικασία του θανάτου και της αναγέννησης. Συνεπώς, οι οποιεσδήποτε σκληρές όψεις του Πλούτωνα είναι το «καύσιμο» για τον μετασχηματισμό.

Ο Πλούτωνας τείνει να αρπάζει και να μεταφέρει με βίαιο τρόπο αυτή τη λειτουργία στον κάτω κόσμο και να την μεταμορφώνει σε σκοτεινή και απαγορευμένη. Ο σκοτεινός κυρίαρχος συμβολίζει ό,τι μας φοβίζει και ό,τι μας φοβίζει έχει δύναμη. Μας φοβίζει επειδή είναι παράξενο και έχει δύναμη επειδή δεν μπορούμε να το ελέγξουμε .Κατά συνέπεια, φοβόμαστε ό,τι μπορεί να παραβιάσει τα όριά μας και να μας καταστρέψει. Ο Jung αποκάλεσε αυτή τη φοβερή οντότητα, το ασυνείδητο «Σκιά» επειδή συμβολίζει το μέρος του ψυχισμού που το άτομο αδυνατεί να αντιληφθεί.

Επειδή δεν μπορεί κάποιος να αφομοιώσει τη σκιά και να παραμείνει αμετάβλητος, την συνδέει με το θάνατο. Η αφομοίωση του αντικειμένου του φόβου μας, σημαίνει τον θάνατο του αντικειμένου. Γι’ αυτό, προκειμένου να αντιληφθούμε και να αντιμετωπίσουμε την σκιά πρέπει να την καταστήσουμε ορατή, προβάλλοντάς την εξωτερικά στην μορφή ενός προσώπου που μας έλκει. Με άλλα λόγια, ο φόβος τείνει να μορφοποιείται και να προσωποποιείται σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Εκεί η σκιά κρύβεται χωρίς κανείς να το υποψιάζεται, τελικά όμως δημιουργεί κρίση και επιδεινώνει τη σχέση μας με το συγκεκριμένο άτομο. Μόνο διεισδύοντας στον κόσμο της σκιάς και προσωποποιώντας την στο επίπεδο του συνειδητού, μπορεί κάποιος να αποβάλει το φόβο, να πάρει πίσω τη δύναμη που έχασε και να αποκαταστήσει την ψυχική του ακεραιότητα. Αυτή η διαδικασία της θεραπείας και της ενδυνάμωσης είναι απόλυτα σεξουαλική. Γιατί όταν κάνουμε έρωτα με αυτό που φοβόμαστε, πεθαίνουμε και αναγεννιόμαστε με μια νέα, πιο δυναμική μορφή. Για το λόγο αυτό το σεξ, ο θάνατος, και η δύναμη είναι αδιάσπαστες έννοιες.

Στο Μέρος Ι αυτού του άρθρου, θα ήθελα να θέσω μια βάση για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα σεξουαλικά προβλήματα συχνά αντανακλώνται στις σκληρές όψεις μεταξύ Πλούτωνα και Αφροδίτης. Τα άτομα με τέτοια όψη δεν υποφέρουν απαραίτητα από σεξουαλικές δυσλειτουργίες, αν και πρόκειται βεβαίως για παραλλαγή της όψης αυτής. Μια μη ισορροπημένη σχέση Αφροδίτης- Πλούτωνα είναι μάλλον πιθανότερο να απεικονίσει την αγωνία και την διαταραχή σε θέματα σχετικά με την ευχαρίστηση και τις σαρκικές σχέσεις – που κυβερνώνται και τα δύο από την Αφροδίτη. Μέχρι το σημείο που αυτές οι ανάγκες ικανοποιούνται εύκολα, το άτομο είναι σε θέση να απολαύσει το σώμα του/της και να αισθάνεται άνετα στις σχέσεις του. Εντούτοις, εάν ο Πλούτωνας απαγάγει την Αφροδίτη στον Κάτω Κόσμο, τότε η δυνατότητα του ατόμου για ευχαρίστηση και οικειότητα θα εξελιχθεί στη σκιά.

Αρχικά, αυτό ίσως εμφανιστεί ως τραύμα της παιδικής ηλικίας που πληγώνει το παιδί αναφορικά με το σώμα του/της και την ανάγκη του για ασφαλή σχέση, π.χ. ίσως το παιδί να έχει προδοθεί, να έχει βιαστεί, να έχει κακοποιηθεί ή να έχει περάσει πολύ άσχημα. Αργότερα, στον ενήλικα, αυτές οι παιδικές σχέσεις μπορούν ενδεχομένως να γίνουν το όχημα μέσω του οποίου θα θεραπευτούν οι πληγές του.
Στο υπόλοιπο άρθρο θα ερευνήσουμε πώς παρουσιάζεται αυτό το πρόβλημα.

Ο Ταύρος και η ανάγκη του για αισθησιακή ικανοποίηση

Θέλω να καταστήσω σαφές πως όταν μιλώ για ένα ζώδιο, αναφέρομαι στην αρχετυπική του ποιότητα, δηλαδή σε μια καθολική αρχή που αντιπροσωπεύεται από το ζώδιο και είναι εμφανής στον φυσικό κόσμο και στην ανθρώπινη φύση. Το ζώδιο είναι μια μοναδική πτυχή της ανθρώπινης ψυχής και η ψυχή εγκολπώνει και τα δώδεκα ζώδια που λειτουργούν με διαφορετικό βαθμό έμφασης.

Αν και η παραδοσιακή αστρολογία συνδέει τον Σκορπιό με την σεξουαλική δύναμη, o Ταύρος είναι μια καλή θέση για να κατανοήσουμε τη σεξουαλικότητα. Ο Σκορπιός και ο Ταύρος είναι πολικά ζώδια και ως εκ τούτου λειτουργούν αλληλοσυμπληρωματικά. Για να καταλάβετε τον Σκορπιό πρέπει πρώτα να καταλάβετε τον Ταύρο. Τα άτομα με έντονο το στοιχείο του Ταύρου στους χάρτες τους είναι τα αρχετυπικά υποδείγματα του Ταύρου για όλους μας. Όπως και τα άλλα ζώδια, ο Ταύρος αντιπροσωπεύει μια αρχή που προκύπτει από την κλασική συμπεριφορά που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο ζώδιο. Οποιοδήποτε εγχειρίδιο θα σας δώσει τη συνηθισμένη περιγραφή: Ο Ταύρος είναι ένα ζώδιο αισθησιακό, ελκυστικό, υλιστικό, συγκεκριμένο, ήρεμο, αργό και σταθερό, ήρεμο, συντηρητικό, κτητικό και ανθεκτικό στις αλλαγές. Την ανάλυση αυτή καθώς και άλλες περιγραφές για τον Ταύρο μπορούμε να τις συμπτύξουμε σε μια βασική αρχή ή ψυχολογική ανάγκη. Ο Ταύρος αντιπροσωπεύει την ανάγκη για ασφάλεια και αισθησιακή ικανοποίηση. Τελικά, στα πλαίσια αυτής της ανάγκης, δεν υπάρχει καμία συμπεριφορά Ταύρου που δεν μπορεί να γίνει κατανοητή.

Μπορεί να μην είναι αμέσως προφανές, ότι η ανάγκη για ασφάλεια και η ανάγκη για αισθησιακή ικανοποίηση είναι δύο μορφές της ίδιας αρχής. Αυτό γίνεται διαυγέστερο, όταν εξετάζουμε τον Ταύρο κάτω από την οπτική της ανάπτυξης. Συνδέω τα ζώδια με τις ευδιάκριτες αναπτυξιακές περιόδους του ανθρώπινου κύκλου ζωής. Ο Κριός θα αντιπροσώπευε περίπου τους πρώτους 18 μήνες και ο Ταύρος θα κάλυπτε τα επόμενα δυόμισι έτη. Η έρευνα στην ανάπτυξη παιδιών δείχνει ότι τα βρέφη όταν πλησιάζουν τους 18 μήνες ζωής βιώνουν μια μορφή κρίσης, δηλαδή νιώθουν την μετάβαση από το ένα πλαίσιο αντίληψης σε ένα άλλο. Πριν συμπληρώσουν τους 18 μήνες, τα νήπια δεν αντιλαμβάνονται παρά σε ελάχιστο βαθμό ενδεχομένως, το διαχωρισμό μεταξύ αυτών και του εξωτερικού κόσμου. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος είναι το καβούκι τους και τα νήπια νιώθουν μέσα του παντοδύναμα. Το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να φωνάξουν ή να κλάψουν και κάθε ανάγκη τους ικανοποιείται πάραυτα. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ασκηθεί οποιοσδήποτε αυτο-έλεγχος των σωματικών λειτουργιών τους, επειδή δεν έχουν επίγνωση της σωματικής τους υπόστασης. Ο προσανατολισμός ενός βρέφους στο χώρο και στο χρόνο περιορίζεται σε “εγώ, εδώ, τώρα”. Οι αστρολόγοι μπορούν εύκολα να δουν την ιδιοσυγκρασία του Κριού σε αυτήν την περιγραφή. Σε 18 μήνες, εντούτοις, ξαφνικά το βρέφος ξυπνά στην ενοχλητική πραγματικότητα ότι υπάρχει ένας αντικειμενικός κόσμος που κατοικείται από άτομα και αντικείμενα που έχουν μια εξ’ ολοκλήρου διαφορετική ύπαρξη από το νήπιο και που δεν βρίσκονται πάντα υπό τον έλεγχο του. Ο Piaget (1926) το αποκάλεσε, « ικανότητα για την μονιμότητα του αντικειμένου», εννοώντας τη δυνατότητα του βρέφους να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν οντότητες με τη δική τους πραγματικότητα και που συνεχίζουν να υφίστανται ακόμα και όταν κάποιος δεν μπορεί να τις δει, να τις ακούσει ή να τις αισθανθεί.

Εφόσον το περιβάλλον γίνεται πλέον αντιληπτό ως αυτόνομο, παύει να είναι προβλέψιμο: μπορεί να αλλάξει, να διαταραχθεί, να παρεισδύσουν ενοχλητικοί, η μητέρα μπορεί να φύγει και να μην επιστρέψει! Από το ξύπνημα στον αυτόνομο φυσικό κόσμο, γεννιέται η επείγουσα ανάγκη της υπαρξιακής ασφάλειας του ατόμου. Στο στάδιο αυτό, τα νήπια γίνονται , προβλέψιμα, επισφαλή. Είναι υπερβολικά ευαίσθητα στις αλλαγές του περιβάλλοντος και απαιτούν τη σταθερή διαβεβαίωση ότι η μητέρα τους είναι ακόμα εκεί, ότι εξακολουθεί να τα αγαπά και ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ξαφνικά. Δεν είναι δύσκολο για έναν αστρολόγο, να δει τα ίχνη του Ταύρου σε αυτή τη συμπεριφορά. Η Greene (1993), παραδείγματος χάριν, βεβαιώνει ότι η διάσημη πίστη των Ταύρων στις σχέσεις τους δεν βασίζεται στις αφηρημένες ηθικές υποσχέσεις ή τους κοινωνικούς κώδικες, αλλά μάλλον στην ανάγκη μονιμοποίησης οποιασδήποτε κατάστασης τους παρέχει ευχαρίστηση, ικανοποίηση και αίσθημα ασφάλειας (σελ. 72).

Αν και η αντίληψη του νηπίου ότι δεν είναι παντοδύναμο είναι ενοχλητική, ωστόσο δεν χρειάζεται να είναι συντριπτική εφόσον το περιβάλλον είναι αρκετά σταθερό, προβλέψιμο και ασφαλές. Για να βοηθήσουν τη μετάβαση σε αυτήν την νέα κοσμοθεωρία, τα μικρά παιδιά διαμορφώνουν έντονες σχέσεις με αυτά που ο Winnicott (1960) αποκαλεί «αντικείμενα μετάβασης». Πρόκειται συνήθως για κάποιο απόκτημα, όπως ένα λούτρινο αρκουδάκι ή μια αγαπημένη κουβέρτα, που λειτουργούν κατευναστικά στο παιδί και του επιτρέπουν να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι ελέγχει τον αντικειμενικό κόσμο. Στην πραγματικότητα, σε αυτή τη φάση γεννιέται η έννοια της ιδιοκτησίας. Τα παιδιά διαμορφώνουν τις διάφορες σχέσεις με τα παιχνίδια τους, τα κατοικίδια ζώα και τα πράγματα που είναι ευδιάκριτο πως τους ανήκουν. Σε αυτό βλέπουμε την προέλευση της τάσης των Ταύρων να αποκτήσουν και να κατέχουν υλικά αγαθά.

Εάν η ανάπτυξη προχωρήσει χωρίς σημαντικά τραύματα και η μητέρα, όντας διαθέσιμη, ανταποκρίνεται στην ανάγκη του παιδιού της για αγάπη και επιβεβαίωση, το παιδί θα αναπτύξει τελικά αυτό που ο Hartman (1952) αποκάλεσε «αντικειμενική σταθερότητα». Η κατάσταση αυτή εμφανίζεται περίπου στα τρία χρόνια , όταν το παιδί έχει αποκτήσει εσωτερικά μια αρκετά σταθερή και μόνιμη νοητική αναπαράσταση της μητέρας του την οποία μπορεί να ανακαλέσει ακόμα εν απουσία του πραγματικού προσώπου. Με το επίτευγμα της αντικειμενικής σταθερότητας, το παιδί είναι σε θέση να βασίζεται στην νοητική αναπαράσταση της μητέρας του με έναν τρόπο που του επιτρέπει να ηρεμεί από μόνο του και να νιώθει άνετα, ακριβώς σα να ήταν παρούσα η μητέρα του. Υπό μια σημαντική έννοια, η μητέρα είναι διαρκώς παρούσα μέσα του και γίνεται το έδαφος της αγάπης του παιδιού για τον εαυτό του. Και είναι ακριβώς αυτή η ικανότητα να αγαπά τον εαυτό του που επιτρέπει την σταθερότητα αυτής της αντίληψης στο παιδί έστω και αν αρχικά βιώνει ένα μικρό πανικό ή ταραχή.

Δηλαδή το παιδί είναι σε θέση να διατηρήσει μια θετική εικόνα του εαυτού του παρά τη στιγμιαία εμπειρία του πόνου, επειδή έχει εσωτερικοποιήσει την λειτουργία της αγάπης που προηγουμένως δεχόταν από τη μητέρα του. Πριν από αυτό, τα νήπια προσδιορίζονται από οτιδήποτε βιώνουν κάθε στιγμή. Εάν είναι ένα “κακό” συναίσθημα, κατόπιν το νήπιο αποκτά έναν “κακό” εαυτό. Σαν αποτέλεσμα, το νήπιο δεν μπορεί να βιώσει καμία εμπειρία χωρίς να την μετουσιώσει. Εντούτοις όμως το παιδί, χάρη στην ικανότητά του για αντικειμενική σταθερότητα και την αγάπη του εαυτού του, είναι σε θέση να αποκτά εμπειρίες (ακριβώς όπως μπορεί να κατέχει πράγματα) χωρίς την απώλεια της αίσθησης της μοναδικότητας του. Ομοίως, ο Ταύρος, έχει αυτή την ικανότητα της αγάπης του εαυτού του, που του επιτρέπει τη σταθερή και ασφαλή αντίληψη της ταυτότητας του διαχρονικά. Είναι ένα είδος ομοιοστατικού μηχανισμού, η βασική λειτουργία του οποίου είναι η διατήρηση μιας σταθερής και κατεστημένης εικόνας του εαυτού.

Ένα σημαντικό πόρισμα στην ανακάλυψη της ύπαρξης του εξωτερικού κόσμου από το νήπιο είναι η αναδυόμενη συνειδητοποίηση του σώματός του. Μαθαίνει, για παράδειγμα ότι το σώμα του είναι ξεχωριστό και ευδιάκριτο από άλλους οργανισμούς. Μπορεί να το χρησιμοποιεί για να δημιουργεί διάφορα πράγματα και για να κρατά ή να κατέχει πράγματα., τα οποία του προσφέρουν μια ευχάριστη αίσθηση που δεν είναι καθόλου αμελητέα. Πρόκειται για την ικανότητα του παιδιού να ευχαριστεί τον εαυτό του, που το βοηθά να αναπαράγει την αίσθηση της ασφάλειας. Το ότι έχει φυσική επαφή με το αρκουδάκι του ή έχει ένα παγωτό ή ακόμα και το σαπούνι – οτιδήποτε αγγίζεται και ικανοποιεί τις αισθήσεις – καθησυχάζει το παιδί ότι ο κόσμος είναι ασφαλής και ότι η υπόστασή του έχει ενσωματωθεί σε ένα σώμα πραγματικό, απτό, και σταθερό στην πορεία του χρόνου. Η ανάπτυξη της συνείδησης του σώματος επιτρέπει, επίσης, στο παιδί να μάθει να ελέγχει τα όργανα του. Κατά συνέπεια, το να πηγαίνει πια στην τουαλέτα εμφανίζεται σε αυτήν την ηλικία. Και πάλι, η ικανότητα της καταστολής των σωματικών αναγκών (κένωση και ούρα) είναι ευδιάκριτη διαδικασία των Ταύρων.

Η απόλαυση ενός παιδιού για την σωματική ευχαρίστηση, παραλληλίζεται με τους μύθους που περιβάλλουν τη θεά Αφροδίτη, κυβερνήτη του Ταύρου. Σύμφωνα με την Greene (1993), ένας κατάλληλος όρος για την Αφροδίτη είναι “Θεά του ελεύθερου έρωτα”, δεδομένου ότι η λέξη εννοεί τη σεξουαλική ελευθερία και την εγκατάλειψη. Η ιέρεια της Θεάς του ελεύθερου έρωτα στους αρχαίους χρόνους δεν ήταν ποτέ πόρνη με τη σύγχρονη έννοια του όρου, αλλά εκπαιδεύθηκε για να είναι αθάνατο μέσο προς τη θεία χαρά και την έκσταση της Θεάς. «Με την εκπραγμάτωση του θείου αντικειμένου της επιθυμίας και της πηγής της ευχαρίστησης, η ιέρεια της θεάς χρησίμευε ως ένα είδος γεννήτριας της δημιουργικής δύναμης της ζωής στους άνδρες και χωρίς να υποτιμάται ηθικά ο ρόλος της, μέσω αυτής της αξίας απέκτησε δύναμη και σημασία (σελ. 72).
Η Αφροδίτη (όπως προβάλλεται στην ελληνική μυθολογία) είναι η ίδια το καλύτερο παράδειγμα του βίαιου, αυθόρμητου αισθησιασμού που είναι ίδιον των Ταύρων. Αν και παντρεύτηκε τον Ήφαιστο, είναι άπιστη κατ’ εξακολούθηση και δίνεται σε οποιονδήποτε Θεό ή Ηρωα επιθυμεί εκείνη. Η ίδια παραμένει απρόσιτη στον συγκεκριμένο Θεό ή τον Ηρωα που την επιθυμεί καθώς την απασχολεί μόνο η δική της ικανοποίηση. Η Αφροδίτη δεν είναι ευάλωτη και αυτό είναι μια προϋπόθεση για τη γνήσια αγάπη. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται τόσο για αγάπη όσο για σφοδρή επιθυμία. Κατά περιόδους, όταν η Αφροδίτη καταλαμβάνεται από ερωτική λαχτάρα, σαγηνεύει και παραπλανά τους εραστές της αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Η Greene τοποθετήθηκε ως εξής: «Δεν έχει καμία ανασφάλεια, αλλά εκφράζει την απόλυτη δύναμη της έλξης όχι εξαιτίας αυτού που πρέπει να προσφέρει στον εραστή της… αλλά επειδή είναι ακριβώς αυτή. Δεν κάνει τίποτα για να είναι αγαπητή, επειδή η ίδια είναι η πεμπτουσία της αγάπης» (σελ. 734).

Εν προκειμένω, η Αφροδίτη κυβερνά η ίδια τον εαυτό της, η αγάπη και η ευχαρίστησή της αναδύονται από μέσα της και όχι τον Θεό ή τον Ηρωα που τους δίνεται περιστασιακά. Έτσι, η Αφροδίτη συμβολίζει πραγματικά μια μορφή της απόλυτης αγάπης του εαυτού και των αισθητικών απολαύσεων. Μπορεί να απολαύσει το δικό της σώμα και του εραστή της, αλλά δεν εξαρτάται από άλλον για να νιώσει ασφαλής. Επίσης δεν είναι απόλυτο ότι η Αφροδίτη συμβολίζει απαραίτητα την σεξουαλική ευχαρίστηση, πολλά οδηγούν και στο αντίθετο. Σε αυτό το πλαίσιο, το σεξ μπορεί να θεωρηθεί ως μεταφορά για τις αισθησιακές απολαύσεις που ενσωματώνει η Αφροδίτη. Και πάλι, ο αυτοσκοπός των Ταύρων είναι η άνεση, η ευχαρίστηση, η φυσική ικανοποίηση. Η Αφροδίτη συμβολίζει μόνο τα διάφορα πράγματα που επιθυμεί και επιδιώκει να απολαύσει ένα άτομο.
Σαν κυβερνήτης του Ταύρου, η Αφροδίτη αντιτάσσεται στην ταλαιπωρία και την τρωτότητα, που χαρακτηρίζουν τον Σκορπιό. Ο στόχος του Ταύρου είναι απλά η ικανοποίηση και η ευτυχία. Η Αφροδίτη συμβολίζει την δυνατότητα να απολαμβάνει κάποιος το φαγητό και το ποτό, ένα αισθησιακό μασάζ, έναν περίπατο στο δάσος ή το να βρεθεί γυμνός στον ήλιο ακούγοντας Μότσαρτ. Τι θέλει, λοιπόν, η Αφροδίτη; «Οτιδήποτε με κάνει ευτυχισμένη», θα απαντούσε η ίδια.

Μερικές φορές η Αφροδίτη (και ο 2ος οίκος) συνδέονται με τις «αξίες», αλλά αυτό το μέρος της ανθρώπινης φύσης δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες με την παραδοσιακή έννοια του όρου, δηλ. την ηθική ή τις ηθικές καταβολές μας. Είναι, αντ’ αυτού, η τιμή με την οποία αξιολογεί κάποιος την ευτυχία και οπουδήποτε προσφέρει αυτή την ευτυχία. Να την αποκαλέσουμε, λοιπόν, “υλικές αξίες”. Αυτό μας καθοδηγεί στο να αξιολογούμε οτιδήποτε μας δίνει ευχαρίστηση ή μας παρέχει ασφάλεια. Η λειτουργία της Αφροδίτης είναι να εκτιμά και να τιμά τις επιλογές της προκειμένου να νιώθει καλά. Έτσι η Αφροδίτη κυβερνά τον τρόπο απόκτησης πραγμάτων, τις εμπειρίες ή την έλξη μεταξύ των ανθρώπων λόγω των μέσων που έχουν να προσφέρουν την ευχαρίστηση και την ασφάλεια. (που είναι, πράγματι και η αξία τους).

Εάν η Αφροδίτη/Ταύρος είναι προσωποποιημένη και λειτουργεί, δεν υπάρχει καμία βιασύνη, καμία ανησυχία για αγάπη, γιατί η αγάπη είναι μια νοητική κατάσταση που παράγεται εσωτερικά. Κάποιος αφήνεται σε μια σχέση χωρίς να ταλαιπωρείται από ανασφάλεια. Όπως η Greene δηλώνει, «δεν κάνει τίποτα για να είναι αγαπητή, επειδή είναι η πεμπτουσία της αγάπης». Ενόσω οι σύντροφοι γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, ανάμεσά τους εγκαθιδρύεται η εμπιστοσύνη, ένα φρούριο που χτίζεται από τον Ταύρο για να συμπεριλάβει τις εντάσεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν αργότερα. Το «άνθισμα» της σχέσης μέσα από την αμοιβαία εμπιστοσύνη απαιτεί χρόνο και αφοσίωση, ενώ έχει σαν θεμέλιο την ασφάλεια που νιώθουν τα άτομα για τον εαυτό τους. Είναι ακριβώς το ένστικτο των Ταύρων που εξασφαλίζουν την αργή εξέλιξη των σχέσεων. Ταύρος απαιτεί μια αργή, προσεκτική προσέγγιση που επιτρέπει στο άτομο να πάρει τον απαιτούμενο χρόνο για να γνωρίσει τον άλλον. Αυτή η πτυχή της φύσης μας πρέπει να αναγνωρίζει σαν ασφαλές, σταθερό και αξιόπιστο το αγαπημένο μας πρόσωπο.

Είναι η ικανότητα για την αντικειμενική σταθερότητα και τα παρεπόμενα της, την αγάπη του εαυτού μας, η οποία καθιστά τον Ταύρο τόσο ερωτεύσιμο. Ο σύντροφος δεν φορτώνεται με την ευθύνη να παράσχει συνεχώς αγάπη, επειδή το πρόσωπο στο οποίο εκπραγματώνεται ο Ταύρος, την έχει ήδη. Βλέπουμε αυτό που ενσωματώνεται στη χαλαρωμένη, ήρεμη, γαλήνια παρουσία του ηλιακού ζωδίου του Ταύρου που φαίνεται να αποπνέει αισθησιασμό μέσα από κάθε του κύτταρο. Ο Ταύρος είναι η αισθησιακή επιθυμία της βίαιης αποπλάνησης, είναι απτός, ελκυστικός, ταπεινός, όμορφος και επομένως επιθυμητός. Εάν ο Σκορπιός είναι ο εραστής που χτυπά στην πόρτα, ο Ταύρος είναι αυτός που τον προσκαλεί μέσα. Εάν Σκορπιός είναι το άροτρο και ο σπόρος, ο Ταύρος είναι η εύφορη γη που αναμένει να οργωθεί. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ο Ταύρος πρώτα απ’ όλα είναι αφοσιωμένος στην απόλαυση του δικού του σώματος. Με τον Δία στον Ταύρο κοντά στον ωροσκόπο, η Mae West το έθεσε με τον καλύτερο τρόπο όταν ανέφερε: «το πάρα πολύ από ένα καλό πράγμα, μπορεί να είναι υπέροχο».

Χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να περιγράψω εδώ τον αξιωματικό κανόνα του Ταύρου, επειδή είναι το θεμέλιο αυτού που θα αναπτυχθεί αργότερα σχετικά με την ικανότητα για τη σεξουαλική απόλαυση. Ο Ταύρος, εν κατακλείδι, είναι η βάση της ύπαρξής μας, η πηγή μιας σταθερής και ασφαλούς αίσθησης αυτοπραγμάτωσης που έχει τις ρίζες της στην αγάπη για τον εαυτό μας. Αυτό δεν υπονοεί ότι η ασφάλεια και η προστασία πρέπει να είναι ο τελικός στόχος της αγάπης, γιατί από μόνα τους δεν επιτρέπουν ούτε την ψυχική εξέλιξη ούτε και συντηρούνται επ΄αόριστον
Η ουσία είναι πως το άτομο πρέπει πρώτα να στηριχτεί στις ευχάριστες αισθήσεις του σώματός του προτού μπορέσει να υποδεχθεί την εμπειρία αυτής της ευχαρίστησης από κοινού με κάποιον άλλον. Πρέπει να αισθανθεί ασφαλής και άνετα μέσα στα προσωπικά του όρια προτού επιτρέψει με την θέλησή του την παραβίαση αυτών των ορίων. Να “παραδοθεί”, να απαχθεί, να εμποτίσει και να διαποτιστεί, να ρισκάρει να πληγωθεί, να παραδώσει εκούσια τον έλεγχο του και να συγχωνευθεί στην εκστατική ένωση με το αγαπημένο του πρόσωπο: αυτό είναι ο Σκορπιός. Αλλά εάν η θεμελιώδης ασφάλεια του Ταύρου εκλείπει ή τραυματίστηκε από την πρόωρη ή βίαιη παραβίαση του σώματος, το άτομο θα βιώσει ένα τεράστιο αίσθημα ανασφάλειας μέσα από την σεξουαλική εμπειρία.