H έννοια του Χρόνου στην αστρολογία

Η Αστρολογία είναι το απόλυτο σύστημα για να ενωποιήσουμε το σύμπαν με το άτομο. Έχει επιζήσει των απαιτήσεων αμέτρητων πολιτισμών καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, καθώς καθένας απ’ αυτούς επαναπροσδιόρισε τα αρχέτυπα δόγματα στα οποία είναι βασισμένη, με όρους που μπορούσε να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει με βέλτιστο τρόπο.

Αρχικά εκπαιδεύτηκα ως αρχιτέκτονας, σπουδάζοντας στο πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη και τη Ρώμη τη δεκαετία του ’60 και τα βιβλία μου αντιπροσωπεύουν μια προσπάθεια αναδόμησης του αστρολογικού προτύπου, προκειμένου να συμπεριλάβουν ένα σύγχρονο τρόπο κατανόησης του σύμπαντος, επιτεύγματα της ανθρώπινης Βιολογίας, Γενετικής και επίσης την ψυχοπνευματική μας οντότητα.

Για να το κάνω αυτό, επικαλούμαι μια παντοδύναμη μεταφορά και τους μαθηματικούς συλλογισμούς που τη συνοδεύουν: Η κίνηση του ηλιακού συστήματος διά μέσου του χρόνου, έχει απήχηση στο γενετικό κώδικα DNA και ανταλλάσσει πληροφορίες μ’ αυτόν στο εσωτερικό κάθε ζωντανού κυττάρου και ότι η αστρολογία είναι η επιστήμη της ανταλλαγής πληροφοριών.

(άρθρο που εκφωνήθηκε στο συνέδριο CIDA, στη Βενετία Ιταλίας την 26η Νοεμβρίου 1994)

Mια απ’τις δυνατότερες σύγχρονες ιδέες, είναι η Θεωρία της Σχετικότητας του Εinstein, η οποία έφερε επανάσταση στη Φυσική, νωρίτερα στον 20ο αιώνα. Το κλασσικό σύμπαν του Ευκλείδη και του Γαλιλαίου, ήταν στατικό: Τα σώματα κινούνταν εκεί ωρολογιακά, σε τέλειες κυκλικές τροχιές και ο χρόνος αποτελούσε μια απόλυτη κλίμακα μέτρησης από το παρελθόν προς το μέλλον. Στο σχετικιστικό σύμπαν, όλα τα σώματα έχουν συντεθεί από στροβιλιζόμενες ενέργειες, συνεχώς εν κινήσει, και δεν υπάρχουν απόλυτα σημεία αναφοράς, ή απόλυτος χρόνος.

Με την απουσία απόλυτου χρόνου, κάθε ον τον συλλαμβάνει ανεξάρτητα, σχετικά με όλα τα υπόλοιπα όντα. Αυτή η προκλητική αρχή μπορεί και θα έπρεπε να εφαρμοσθεί στη φιλοσοφία της αστρολογίας.

Για να επεξηγήσουμε αυτή την άποψη, πρέπει να σχηματίσουμε μια νοερή εικόνα του ηλιακού συστήματος.Πιστεύουμε πως η Γη, η οποία κινείται σε τροχιά γύρω από ένα στατικό Ήλιο που αιωρείται στο διάστημα, επιστρέφει κάθε χρόνο στο ίδιο μέρος. Δεν είναι όμως τόσο απλό! Ο Ήλιος μας, κινείται σε τροχιά γύρω απ’ το δικό του ήλιο, πιθανότατα τον Σείριο (ο οποίος επίσης κινείται σε τροχιά γύρω απ’ το Γαλαξιακό Κέντρο), με ταχύτητα περίπου ενός εκατομμυρίου και επτακοσίων πενήντα χιλιάδων χιλιομέτρων την ημέρα (+-72.000km/h), παρασύροντας τους πλανήτες μαζί του, κάνοντας τις τροχιές τους να φαίνονται σπειροειδείς. Η εσώτατη σπείρα είναι ο Ερμής, ενώ ακολουθούν η Αφροδίτη και η Γη.

Kατά μήκος της κεντρικής γραμμής της εκλειπτικής του Ήλιου, κάθε σπειροειδής περιστροφή της Γης διαρκεί ένα χρόνο. Η ζώνη αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και το Δία, φαίνεται σα νέφος μικρότερων σωμάτων, ενώ οι εξωτερικοί πλανήτες ακολουθούν με χάρη την κυρτή τους διαδρομή στο χωροχρόνο. Οι εσωτερικοί πλανήτες είναι σφιχτά συσπειρωμένοι, ενώ οι εξωτερικοί δεσπόζουν σε παράπλευρη απόσταση.

Αυτό το σπειροειδές μοτίβο έχει παρομοιαστεί με μετασχηματιστή κοσμικών ενεργειών, προερχόμενων απ’ το γαλαξιακό κέντρο, με κάθε πλανητική σπείρα να δηλώνει διαφορετικό φάσμα συχνοτήτων. Αυτή η ιδέα παρουσιάζει τις πλανητικές κινήσεις σαν καθοδηγητικά πρότυπα μέσα στο χρόνο που περιγράφουν τη διαδικασία της εξέλιξης.

Το αστρολογικό ωροσκόπιο είναι μια διατομή του σπειροειδούς αυτού τσίρκου,σε μία συγκεκριμένη ώρα γέννησης, με γωνία που αντιστοιχεί στην τοποθεσία της γέννησης. Απ’ αυτή την άποψη, κάθε ζωντανό ον βιώνει το ίδιο σπειροειδές μοτίβο, από το σχετικό δικό του σημείο θέασης, τη διατομή του γενέθλιου ωροσκοπίου, η μόνη διαφορά είναι πως κάθε ένας από εμάς εισέρχεται σε διαφορετικό σχετικό σημείο του διαστήματος, καθώς και σε διαφορετική χρονική στιγμή. Από την παρούσα στιγμή, η σπείρα προβάλλεται πίσω στο παρελθόν και μπροστά, στο κοινό μας μέλλον.

Η βασική μου υπόθεση είναι πως υπάρχει ένας συντονισμός, μία συμμετρική και μαθηματική σχέση ανάμεσα στις σπειροειδείς κινήσεις του ηλιακού συστήματος στο χωροχρόνο και στη σπειροειδή δομή του μορίου DNA, με την οποία δομείται κάθε οργανική ζωή. Η γνώση της ζωής είναι κωδικοποιημένη στη σπειροειδή δομή του DNA, η οποία αντανακλά το γαλαξιακό πρότυπο.

Το μονοπάτι του Ήλιου μέσα στο χρόνο, μπορεί να ειδωθεί ως ευθεία γραμμή, αλλά όταν το μονοπάτι της Γης, γίνει κεντρικό σημείο παρατήρησης, είναι μια σπείρα μέσα στο φαινομενικό σπειροειδές ηλιακό μονοπάτι. Η διάταξη του ηλιακού συστήματος στο χρόνο, στο μακρόκοσμο, αντανακλά εκείνη του μορίου DNA στο μικρόκοσμο.

Ο Δόκτωρ Theodore Landscheit αναφέρει πως ο φυσικός επιστήμονας Jacques Bergier, δήλωσε: “Αν οι (φυσικοί επιστήμονες) Ducrocq, Hoyle, Narlikar και Costa de Beauregard μιλούν ορθά, τότε το σύμπαν εμφανίζεται τόσο καλά οργανωμένο και λειτουργικά ακριβές, όσο ένα μόριο DNA, στον πυρήνα του κυττάρου. Θα πρέπει να έχουμε την ικανότητα εύρεσης του αστρονομικού κώδικα, με τον ίδιο τρόπο που επιτύχαμε την ανακάλυψη του γενετικού. Η επικοινωνία της πληροφορίας δεν περιορίζεται σε ζώντες οργανισμούς. Είναι ενιαίο κομμάτι του σύμπαντος, ακριβώς όπως η ύλη και η ενέργεια.”

Η εικασία μου είναι πως οι πληροφορίες που φέρει το μόριο DNA, αντικατοπτρίζουν τις κινήσεις του ηλιακού συστήματος, που στροβιλίζεται μέσα στο χρόνο και αποτελούν το κλειδί του αστρολογικού κώδικα. Το ερώτημα είναι το εξής: Πώς μπορεί να κατανοηθεί αυτή η κοσμική διεργασία και να εφαρμοσθεί στην προσωπική ζωή;

Τα πειράματα του Pierre Lecompte de Noόy (1883-1949) σχετικά με το βιολογικό χρόνο, αποτελούν τη βάση της σχέσης μεταξύ αστρολογίας και βιολογίας. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο de Nοόy ανακάλυψε πως ο βαθμός στον οποίο επουλώνονταν πληγές, ποίκιλλε σύμφωνα με την ηλικία του πληγέντα και πως η μεταβολική διαδικασία, ο ρυθμός με τον οποίο το σώμα αναλώνει και αξιοποιεί το οξυγόνο και το φαγητό, είναι το κλειδί για την κατανόηση της διαδικασίας. Όσο γερνάμε, τόσο μειώνεται η ταχύτητα ίασης.

Αυτό συμβαίνει πράγματι σε όλες τις φυσικές, πνευματικές και ψυχολογικές μας αντιδράσεις. Ο de Noόy υπολόγισε πως η εντύπωση για το πέρας του χρόνου σε έναν 20χρονο και έναν 50χρονο άνδρα, θα ήταν 4 και 6 φορές γρηγορότερη, απ’ ότι σε ένα 5χρονο παιδί. Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός για εμάς, διότι περνάει όλο και πιο γρήγορα, καθώς μεγαλώνουμε.

O βιολογικός χρόνος, είναι η σχέση ανάμεσα στο μεταβολισμό και την αντίληψη. Καθώς πέφτει η ταχύτητα του μεταβολισμού, ο χρόνος κυλάει γρηγορότερα. Έτσι, όσο προχωρά η ηλικία μας, η ζωή μας φαίνεται να συμπιέζεται, να συμπτύσσεται και να κινείται ταχύτερα. Κατά τη σύλληψη, ο μεταβολικός ρυθμός καθορίζεται από την ταχύτατη “μοριακή” χρονική κλίμακα του ωαρίου.

Καθώς αναπτυσσόμαστε σε μέγεθος και πολυπλοκότητα, η ταχύτητα του μεταβολισμού πέφτει, ενώ η διαδικασία αυτή συνεχίζεται ως το τέλος της ζωής, ώσπου, με το θάνατο, παύει και ο μεταβολισμός. Καθώς γερνάμε, ο μεταβολισμός μας βαθμιαία επιβραδύνεται, αισθανόμαστε πως ο χρόνος επιταχύνεται. Γι’ αυτό μας φαίνεται πως ο χρόνος περνάει τόσο αργά στην παιδική μας ηλικία, αλλά όλο και πιο γρήγορα καθώς μεγαλώνουμε, ενώ κοντά στο θάνατο περνάει τόσο γρήγορα που αδυνατούμε να τον προλάβουμε. Η νεότητα και τα γηρατειά χαρακτηρίζονται από γρήγορο και αργό μεταβολικό ρυθμό.

H μαθηματική έκφραση που περιγράφει τη σύμπτυξη της ζωής μέσα στο χρόνο, είναι μια λογαριθμική πρόοδος. Η ζωή ενός ανθρώπινου ωαρίου διαρκεί ένα σεληνιακό μήνα, ενώ η μέση διάρκεια ζωής του κυτταρικού σώματος είναι χίλιοι σεληνιακοί μήνες, ή 77 χρόνια. Η χρονική κλίμακα του ωαρίου, είναι χίλιες φορές συντομότερη απ’ αυτήν ενός 77χρονου ατόμου και η ζωή του ωαρίου είναι ίση με το ένα χιλιοστό της ζωής του κυτταρικού σώματος. Επίσης αντιλαμβανόμαστε το πέρασμα του χρόνου χίλιες φορές πιο γρήγορο στο θάνατο απ’ ότι στη σύλληψη. Μια μέση διάρκεια ζωής μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις οκτάβες χρησιμοποιώντας μια λογαριθμική κλίμακα: Κύηση, Παιδική Ηλικία και Ωριμότητα.

Κατά την κύηση, δημιουργείται το φυσικό σώμα, στο εσωτερικό της μητέρας.

Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας,από τη γέννηση ως τον έβδομο χρόνο ζωής, δημιουργείται το συναισθηματικό σώμα της προσωπικότητας και στη συνέχεια αναπτύσσεται, μέσα στο σπίτι και το οικογενειακό σύστημα. 

Κατά τη διάρκεια της ωριμότητας, από τα επτά χρόνια ως το θάνατο, το πνευματικό σώμα δημιουργείται στον κόσμο. Κάθε διαδοχική οκτάβα απαιτεί δέκα φορές περισσότερο ημερολογιακό χρόνο, αλλά της έχει τεθεί η ίδια ποσότητα ενέργειας και ανάπτυξης. Επομένως φαντάζει ίσης διάρκειας. Καθώς μεγαλώνουμε, ο χρόνος στενεύει, συμπτύσσεται και επιταχύνεται.

Όταν η λογαριθμικά διαβαθμισμένη χρονική κλίμακα ολοκληρωθεί σε έναν κύκλο, η σύλληψη θα συμπέσει με το θάνατο, ο οποίος κλείνει τον κύκλο. Την ώρα της σύλληψης, αυτό το σχήμα είναι όλο προοπτικές, η υπόστασή του δεν έχει γίνει κατανοητή. Λίγο αργότερα, η ψυχή εισέρχεται στο χωροχρονικό συνεχές του σπειροειδούς ηλιακού συστήματος, που οδηγεί στη δημιουργία και την αποδοχή της αστρολογικής μορφής του κάρμα, που εκδηλώνεται διαμέσου του γενετικού κώδικα.

Η ψυχή εισχωρεί στο χωροχρονικό συνεχές, όπου γίνεται αντικείμενο πιο αυστηρών νόμων, απ’ ότι στην προηγούμενη πνευματική της “επικράτεια”, όπου σηματοδοτεί μια ενσάρκωση, μια γέννηση πάνω στο σταυρό της ύλης και τον καρμικό κύκλο. Κατά τη στιγμή του θανάτου, το σύνολο της ζωής είναι εντελώς πραγματικό, όλο το δυναμικό της έχει χρησιμοποιηθεί και ο απαράλλακτος κώδικας καταγράφεται σαν την ημέρα της κρίσης που προσπερνά πριν τη στιγμή του θανάτου. Ολα τα γεγονότα της ζωής είναι στάδια μεταμόρφωσης του δυναμικού σε αληθινή πραγματικότητα.

Η λογαριθμική χρονική κλίμακα τοποθετείται επί του ωροσκοπίου και διαιρείται περαιτέρω σε δώδεκα αναπτυξιακά στάδια, τους 12 οίκους, ως προσχέδιο της ζωής μέσα στο χρόνο. Οι θέσεις των πλανητών περιγράφουν: Γεγονότα της ζωής που προκύπτουν σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, από τη σύλληψη, ως την προχωρημένη ηλικία` αρχέτυπους και ατομικούς ψυχολογικούς μηχανισμούς που καθορίζουν το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά` σημαίνοντα άτομα στη ζωή και τους αντίστοιχους εσωτερικούς τους μηχανισμούς` σωματικούς αδένες, οργανικά συστήματα και τις στιγμές της απελευθέρωσής τους.

Η ενοποίηση της ιδέας του βιολογικού χρόνου με την Αστρολογία, δημιουργεί μια επαναστατική οπτική για ολόκληρη τη ζωή, βασισμένη σε αρχές μαθηματικής προέλευσης. Ένα πολύτιμο εργαλείο για την ψυχοθεραπεία, την ίαση, την παιδική ανατροφή, τις σχέσεις, τις εξέχουσες τοποθετήσεις, τη δουλειά με τον εαυτό μας και την ατομική επίγνωση με σκοπό την προσωπική ανάπτυξη.

Ενώ ο παραδοσιακός αστρολόγος εργάζεται με τον τομέα του προσωπικού ωροσκοπίου και μερικούς ακόμα τομείς που αντιπροσωπεύουν τις διελεύσεις ή τις προόδους, η Αστρολογία του Βιωματικού Χρόνου οδηγεί σε μια κατανόηση και περιγραφή ολόκληρου του “μηχανισμού” της ζωής, που ξεκινά με τη σύλληψη. Το περιφερειακό μονοπάτι του ωροσκοπιακού κύκλου, συμβολίζει τα γεγονότα και τους μηχανισμούς της ζωής που ενεργοποιούνται σε ψυχικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά και βιολογικά επίπεδα.

Εξαιτίας του φαινομένου του βιολογικού χρόνου, τα γεγονότα της πρώιμης ζωής είναι ισχυρότερα από τα μεταγενέστερα, διότι κουβαλούν μεγαλύτερη ενεργειακή φόρτιση, παρουσιάστηκαν όταν η ενέργεια της ζωής ήταν δυνατότερη και ο χρόνος μακρύτερος. Τα πρώιμα γεγονότα φαντάζουν να κρατούν για πάντα ,ενώ τα μετέπειτα μας προσπερνούν γοργά. Γι’ αυτό επιστρέφουμε στα πρώιμα γεγονότα της ζωής μας προκειμένου ν’ ανακαλύψουμε το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας.

Τα συμβάντα κατά τη διάρκεια της κύησης, από την οπτική της μητέρας σας και τη δική σας, καθώς και τα ξεχασμένα από καιρό γεγονότα της πρώιμης παιδικής ηλικίας, μπορούν να αναδομηθούν, μαζί με τους ανθρώπους που συμμετείχαν σ’ αυτά. Το εξωτερικό περιβάλλον και η εσωτερική ψυχολογία φαίνονται από κοινού στο ωροσκόπιο με συμβολική μορφή. Η ζωή είναι μια κυκλική διαδικασία και η γνώση της προέλευσης των προτύπων συμπεριφοράς γίνεται εξαιρετική βοήθεια για την κατανόηση του παρόντος και του μέλλοντος.

Γίνεται ξεκάθαρο πως τα σύμβολα του ζωδιακού είναι σύμβολα των αναπτυξιακών σταδίων της ζωής. Η ερμηνεία του αστρολογικού ωροσκοπίου είναι μια περιγραφή της ζωής σας από τη σύλληψη ως την υπέρβαση διαμέσου του θανάτου, ακολουθώντας την αλληλουχία των οίκων.

H κύηση αποτελεί τη δημιουργία του φυσικού σας σώματος, μέσα στο σώμα της μητέρας σας` μία περίληψη ολόκληρης της εξελικτικής διαδικασίας, ξεκινώντας από ένα μονοκύτταρο ωάριο` την αρχική σχέση ανάμεσα στους γονείς σας` τη φύση της σεξουαλικής πράξης της σύλληψης. Η κύηση είναι ο τομέας του συλλογικού ασυνειδήτου.

Η παιδική ηλικία, αποτελεί τη δημιουργία ενός συναισθηματικού σώματος μέσα στο οικογενειακό σύστημα και δείχνει την προσωπικότητα, καθορισμένη από τη διαδικασία γέννησης, η οποία στη συνέχεια αναπτύσσεται κατά την πρώιμη οικογενειακή ζωή. Η παιδική ηλικία είναι ο τομέας του προσωπικού ασυνειδήτου.

Η ωριμότητα αποτελεί τη δημιουργία ενός πνευματικού σώματος μέσα στον κόσμο και δείχνει πώς μορφωνόμαστε, βρίσκουμε το έργο ζωής μας, δημιουργούμε μια οικογένεια, διαπραγματευόμαστε και καταλαβαίνουμε τον κόσμο μας. Η ωριμότητα είναι ο τομέας της συνειδητής ζωής.

Το ωροσκόπιο είναι η εξέλιξη της ζωής μέσω των δυνατοτήτων του “σχεδίου” του. Οι χρόνοι της αρχής και του τέλους των δώδεκα οίκων καθορίζονται μαθηματικά, όπως μπορείτε να δείτε σ’ αυτό το παράδειγμα ωροσκοπίου με ημερολογιακό δίσκο στο εσωτερικό του.

Οι οίκοι διαθέτουν ένα αρχέτυπο χρονοδιάγραμμα, βασισμένο στη μέση διάρκεια ζωής, το οποίο είναι σφιχτά “δεμένο”, με τις αναπτυξιακές φάσεις που εντόπισε ο ψυχολόγος Piaget και άλλοι, ωστόσο για κάθε άτομο ξεχωριστά, καθορίζονται μοναδικοί χρόνοι από τα σχετικά μεγέθη και χρονικές διάρκειες των οίκων.

Καθώς διασχίζουμε κάθε οίκο, όλες οι προηγούμενες εξελίξεις αφομοιώνονται και εντάσσονται σε ανώτερα επίπεδα αντίληψης και συνειδητότητας και η ψυχική ενέργεια μεταφέρεται διαρκώς σε ανώτερα επίπεδα.

Λόγω των μαθηματικών της λογαριθμικής κλίμακας χρόνου, η διάρκεια του κάθε οίκου είναι σχεδόν ισοδύναμη με το σύνολο του προηγούμενου χρόνου, από τη σύλληψη έως την αρχή του εν λόγω οίκου.

Οι όψεις έχουν εξέχουσα σημασία για την Αστρολογία του Βιωματικού Χρόνου, καθώς δε συνδέουν απλά πλανητικές ενέργειες, αλλά επίσης δείχνουν τη σχέση ανάμεσα στα γεγονότα των διαφόρων σταδίων της ζωής. Οι όψεις διεισδύουν στη χρονικά περιορισμένη αλληλουχία της γραμμικής μας ζωής γύρω απ’ τον κύκλο, οδηγώντας στο άχρονο, αέναο κέντρο. Αποτελούν τους τρόπους που υπερβαίνουμε τους εαυτούς μας και φθάνουμε στον πυρήνα μας. Πράγματι χρησιμοποιώ όλες τις όψεις που προβάλλονται στο ωροσκόπιο ως ευαίσθητα σημεία, οι οποίες ορίζουν ένα αρμονικό μοτίβο επιρροών στη διάρκεια του συνόλου της ζωής.

Η παραδοσιακή αστρολογία μπορεί να περιοριστεί στη διορατική μελέτη του χαρακτήρα, ή την έρευνα των ατομικών ψυχολογικών μηχανισμών, αλλά συχνά το όλον, παραμένει αινιγματικό. Η μεταπήδηση σε μια βιολογική χρονική κλίμακα είναι σαν την αλλαγή, από τη στατική Νευτώνεια οπτική του κόσμου, στη σχετικότητα του Einstein.

Ενώ το ωροσκόπιο είναι κυκλικό, πρέπει να ειδωθεί και από μια ανώτερη πνευματική διάσταση, ως σπείρα, όπως στα μοντέλα τεσσάρων σωμάτων. Οταν ο ωροσκοπιακός κύκλος επεκταθεί κατά μήκος του χρονικού του άξονα, όπως το ηλιακό σύστημα μέσα στο χρόνο, παράγει ένα κύλινδρο, με το κέντρο του ωροσκοπίου σαν κεντρικό άξονα. Η πνευματική μας άνοδος κινείται σπειροειδώς γύρω από την περιφέρεια του κυλίνδρου, σαν να ανεβαίνει μια ελικοειδή σκάλα. Το ωροσκόπιο αποτελεί μια διατομή του κυλίνδρου τη στιγμή της γέννησης, αν και μπορούμε να πάρουμε ένα τέτοιο δείγμα οποιαδήποτε στιγμή. Καθώς μεγαλώνουμε ο κύλινδρος γεμίζει εμπειρίες. Η παρούσα στιγμή είναι η επιφάνεια του κυλίνδρου.

Όμως δεν περιοριζόμαστε στο φυσικό κόσμο των τριών οκτάβων. Υπάρχει μια τέταρτη, υπερβατική οκτάβα, κατά τη διάρκεια της οποίας δημιουργούμε ένα υπερατομικό, ή πνευματικό σώμα εκτός χρόνου. Η υπέρβαση είναι η ανώτερη οκτάβα της κύησης, μια γνωσιακή και πειραματική επιστροφή στο συλλογικό ασυνείδητο, αλλά σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο. Πραγματικά, αυτή η τέταρτη διάσταση, είναι η αποκορύφωση, η σύνθεση ολόκληρης της διαδικασίας της ζωής και του στόχου μας να επιτύχουμε ενότητα με τον κόσμο μας και τη θέση μας στο χρόνο.

Τα τελευταία 22 χρόνια, η Αστρολογία του Βιωματικού Χρόνου, αναπτύχθηκε ως καινούργιο και πολύτιμο αστρολογικό εργαλείο, εφαρμοσμένο τόσο στην εξέλιξη της ψυχολογικής ζωής, όσο και στις δυναμικές της ίασης, που εκφράζονται στο βιβλίο μου Astrology and the Art of Healing (η Αστρολογία και η Τέχνη της Ίασης). Η εξερεύνηση των δυναμικών της σύλληψης και της κύησης παρείχε σπουδαία ενορατικότητα και προκλητικές ευκαιρίες σε πολλούς αστρολόγους και τους πελάτες τους. Είμαι σίγουρος πως θα βρείτε ότι η Αστρολογία του Βιωματικού Χρόνου θα εμπλουτίσει τις αστρολογικές σας έρευνες και θα υποστηρίξει τις πνευματικές σας προθέσεις.

******

Μετάφραση – Απόδοση: Χρύσα Παπανικολάου