Αφροδίτη και Χαλκός

Εδώ και αμέτρητους αιώνες θεωρούσαμε δεδομένο ότι υπάρχει μία ζωντανή σχέση μεταξύ ουρανού και γης.

Τα μέταλλα θεωρούσαμε ότι είχαν μία έμφυτη συγγένεια με τους πλανήτες – γονείς τους και αντιπροσώπευαν την υλική έκφραση των κοσμικών ενεργειών. Αυτό το άρθρο προέρχεται από το βιβλίο του Nick Kollerstrom The Metal-Planet Relationship, μία εξαιρετικά σημαντική εργασία, που, μέσω της επιστημονικής ανάλυσης και της μεταφυσικής αντανάκλασης, συνδέει το πεδίο των λογικών επιστημών με την πεζότητα και την κοινοτυπία του με το πιο ποιοτικό πεδίο της ουσίας και της ύπαρξης. Το βιβλίο ερευνά τις φυσικές αντιστοιχίες που υφίστανται μεταξύ των παραδοσιακών πλανητών και τις σχέσεις τους με τα μέταλλα και, το πιο σημαντικό, πώς το σύγχρονο πείραμα χρησιμεύει για να εδραιώσει τις σχέσεις αυτές.

Αφροδίτη και Χαλκός

Έμαθε χημεία, αυτή την αστρική επιστήμη
Βιογραφία του Μoffat από τον Sir Phillip Sydney (1)

Κατά μέσο όρο σε έναν ορό αίματος που προέρχεται από γυναίκες υπάρχει περίπου 20% περισσότερος χαλκός από ό,τι στους άντρες και για το σίδηρο, ισχύει το αντίστροφο, με τους άντρες να έχουν κατά το 1/3, υψηλότερο επίπεδο σιδήρου στο αίμα τους απ’ ό,τι οι γυναίκες. Η βαθιά σημασία αυτού του γεγονότος αντιμετωπίζεται με αδιαφορία από τη μοντέρνα ιατρική. Τα επίπεδα του σιδήρου και του χαλκού είναι συνδεδεμένα με το σεξ, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα περιμέναμε από το συμβολισμό του γένους των πλανητών τους. Το επίπεδο του χαλκού στο ανθρώπινο αίμα είναι πολύ σημαντικό και η αναλογία του κυμαίνεται περίπου σε ένα προς ένα εκατομμύριο σε αναλογία βάρους. Η αναλογία αυτή παραμένει φυσιολογικά αρκετά σταθερή κοντά σε αυτή την αριθμητική σχέση.

Ο χαλκός στο αίμα των γυναικών κάνει ένα μηνιαίο κύκλο που βρίσκεται σε αρμονία με το μηνιαίο κύκλο περιόδου τους, ο οποίος ακμάζει μια περίπου εβδομάδα πριν την έμμηνο ρύση. Αυτό συμβαίνει, διότι ο χαλκός που έχουν στο αίμα τους, υφίσταται κυρίως σαν πρωτείνη, τη λεγόμενη “ceruloplasmin”, της οποίας ο μεταβολισμός είναι στενά συνδεδεμένος με τη γεννετήσια θηλυκή ορμόνη, τα οιστρογόνα. Το Χάπι [σημ. μεταφρ:εννοείται αντισύλληψης] δρα, μιμούμενο καταστάσεις εγκυμοσύνης όπου τα οιστρογόνα είναι υψηλά και αυτό έχει μια δραστική επίδραση στα επίπεδα του χαλκού στο αίμα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ο χαλκός στο αίμα της μητέρας, διπλασιάζει το φυσιολογικό του επίπεδο, φτάνοντας στο 1.9 ανά εκατομμύριο. Από την άλλη πλευρά, ο σίδηρος στο εμβρυικό αίμα επίσης αυξάνεται καθώς η στιγμή της γέννησης πλησιάζει, έτσι αναπτύσσεται μία χαλκο-σιδηρική πολικότητα, μεταξύ μητέρας – παιδιού. Αϋπνία, κατάθλιψη και προκλητικές διαθέσεις κατά τα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης συνδέονται με τα ανεβασμένα επίπεδα του χαλκού. Μια γυναίκα που παίρνει το Χάπι, έχει στην ουσία μπλοκάρει το μηνιαίο ρυθμό του χαλκού στο αίμα και συγκρατεί ένα μόνιμο υψηλό επίπεδο, που αναλογεί σε αυτό του 9ου μήνα της εγκυμοσύνης. Στοιχεία αποδεικνύουν ότι ο χαλκός παίζει ένα δυναμικό ρόλο στην αναπαραγωγική διαδικασία κι ότι δεν είναι μόνο ένα απλό προιόν των αυξημένων οιστρογόνων.

Στις αρχές του 1970 ανακαλύφθηκε ότι τα σπειροειδή αντισυλληπτικά που περιείχαν χαλκό ήταν πολύ πιο αποτελεσματικά από προηγούμενα αντισυλληπτικά. Το «χάλκινο-7» (copper-7) έγινε το πιο διάσημο αντισυλληπτικό και βγήκε στην παγκόσμια αγορά, όπου το χρησιμοποίησαν κυρίως γυναίκες που είχαν ήδη ένα παιδί. Παρά τις εντατικές έρευνες ωστόσο, κανένας δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το τρόπο με τον οποίο ο χαλκός στα σπειροειδή αντισυλληπτικά βοήθησε στο να αποφευχθεί η σύλληψη. Τα ιόντα του χαλκού έχουν μία βιολογική δράση στο εσωτερικό της μήτρας, αποκλείοντας την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Ο τρόπος ενέργειάς τους είναι ας το πούμε μή συνδεδεμένος με αυτόν του Χαπιού [σημ. μεταφρ: εννοείται μη σπειροειδή αντισυλληπτικά], όπου ολικά επίπεδα ορού αίματος είναι αυξημένα. Η μοναδική σύνδεση είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις μία χτυπητή ποιότητα Αφροδίτης γίνεται φανερή, από τη συμπεριφορά του χαλκού.

Έχοντας συγκρίνει τον χαλκό και τον σίδηρο στο αίμα, ας τους συγκρίνουμε και από άλλες απόψεις – σαν οι δύο πλανήτες τους να ήταν οι κοντινότεροί μας, ο ένας μέσα στην τροχιά της Γης και ο άλλος εκτός της τροχιάς αυτής. Ο καθαρός χαλκός είναι ένα μέταλλο κοκκινωπής – ροζ απόχρωσης, που έχει μια ζεστή ευεργετική λάμψη, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την ψυχρή ανταύγεια του ατσαλιού. Με κάτι που είναι φτιαγμένο από σίδηρο, κάποιος μπορεί να αισθανθεί “πόσο δυνατός” ή “πόσο χρήσιμος” μπορεί να είναι, ενώ με κάτι που είναι φτιαγμένο από χαλκό, η πρώτη εντύπωση είναι πιο αισθητική. Έστω κι αν είναι ένα χάλκινο μπωλ, μία τρομπέτα ή ένας χάλκινος πρασινωπός τρούλος, είναι η εικονική εμφάνιση που χτυπάει πρώτα στο μάτι, παρά η χρησιμότητα του μετάλλου. Είναι ένα τόσο μαλακό και ευλύγιστο μέταλλο που χρειάζεται να γίνει κράμμα με άλλα μέταλλα (δημιουργεί το μπρούντζο ή τον ορείχαλκο), προτού χρησιμοποιηθεί για ένα κατασκευαστικό σκοπό.

Σε μία έκθεση ορυκτών μεταλλευμάτων, τα πρώτα που τραβούν την προσοχή είναι αυτά του χαλκού, παρέχοντας τη χαρά στο μάτι, όσο κανένα άλλο μέταλλο. Κοιτάξτε τους ντελικάτους πράσινους – μπλε τρούλους από μαλαχίτη ή αζουρίτη – πόσο διαφορετικές από τις μαζικές στέρεες μορφές των σιδερένιων ορυκτών, του πυριτόλιθου ή του αιματίτη! Τα κρύσταλλα από πυριτόλιθο σχηματίζουν τέλειους κύβους εκφράζοντας την Αρειανή δύναμη και το Αρειανό σθένος. Μια αντίθεση σ’ αυτό είναι το χάλκινο ορυκτό του μαλαχίτη, το οποίο συχνά κόβεται και λουστράρεται για διακόσμηση, για να αποκαλύψει τα στροβιλικά σχέδια και τις πράσινες αποχρώσεις της θάλασσας. Τα ονόματα των χάλκινων ορυκτών μάς υποδεικνύουν κάποια ευαίσθητα χαρακτηριστικά της Αφροδίτης: αζουρίτης, μαλαχίτης, τιρκουάζ, χαλκοπυρίτης και βορνίτης (στικτός χαλκοπυρίτης) [σημ. μεταφρ: Ο αζουρίτης και το τυρκουάζ είναι γαλανά, όπως η θάλασσα από όπου μυθολογικά αναδύθηκε η Αφροδίτη. To χαλκοπυρίτιο, ο μαλαχίτης και το βορνίτιο έχουν γαλαζωπές ανταύγειες. Ο μαλαχίτης έχει μέσα του πράσινα νερά, χρώμα που συνδέεται με την Αφροδίτη και επίσης λέγεται οτι ευνοεί τα οικονομικά και τον έρωτα. Όλα τα παραπάνω μεταλλεύματα έχουν σαν χαρακτηριστικό μια γαλαζοπράσινη ανταύγεια.]

Σε ένα δωμάτιο στο οποίο επικρατούν ο σίδηρος ή το ατσάλι, επικρατεί μία ατμόσφαιρα γραφείου ή εργοστασίου. Μας κάνει να έχουμε δηλαδή μια πιο αποδοτική διάθεση. Αντιθέτως, ένα δωμάτιο στο οποίο υπερισχύει ο χαλκός, έχει μία ζεστή σπιτική ατμόσφαιρα που μας κάνει να χαλαρώνουμε. Αυτή είναι η έννοια – κλειδί στα Αγγλικά μπαρ. Οι Αμερικάνοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, αφού στα μπαρ τους είναι προφανής η ψυχρή λάμψη του ατσαλιού, γεγονός που προμοτάρει την βίαιη και νευρική – ανήσυχη κοινωνία τους. Η υψηλή αντήχηση του χαλκού τον κάνει κατάλληλο για μια ευρύτερη ποικιλία μουσικών οργάνων – στις χορδές ενός έγχορδου μουσικού οργάνου, σε ένα μπρούτζινο τμήμα, σε κρουστά όργανα κ.ο.κ. Η παραδοσιακή αστρολογία σχετίζει τις μουσικές τέχνες με την Αφροδίτη.

Κανένας δεν έχει εκτιμήσει περισσότερο από τον Αμερικανό καλλιτέχνη Maxfield Parrish, τις ακτινοβόλες αποχρώσεις του χαλκού. Στον γενέθλιο χάρτη του (25 Ιουλίου 1870) η Αφροδίτη έκανε ισχυρές όψεις (βρισκόταν σε σύνοδο με τον Άρη και τη Σελήνη και έκανε αντίθεση με τον Κρόνο). Ένα από τα έργα του δείχνεται παρακάτω.

Από τον Maxfield Parrish, 1924

Για να εντοπίσουμε τη συσχέτιση του χαλκού με την Αφροδίτη, πρέπει να ταξιδέψουμε πίσω σε μία μακρινή μυθολογική περίοδο. Συγκεκριμένα πίσω, σε ένα Μεσογειακό νησί, που κάποτε διοικούνταν από τη Θεά της αγάπης – το νησί της Κύπρου. Αυτό το νησί θεωρούνταν ως ιδιοκτησία της Θεάς Αφροδίτης. Η Αφροδίτη αναφερόταν ως “Η Κυπριακή Θεά”. Στον πίνακα του Botticelli “Η Γεννηση Της Θεάς Αφροδίτης”, απεικονίζεται η γέννησή της από τη θάλασσα που αγγίζει τις Κυπριακές ακτές. Η λέξη χαλκός προέρχεται από το όνομα αυτού του νησιού, της Κύπρου. Η λέξη χαλκός (copper) έρχεται από τη λατινική coprum, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την ελληνική “Κύπρος”. H Kύπρος στην αρχαιότητα ήταν η πρωταρχική πηγή χαλκού, έτσι λοιπόν το μέταλλο πήρε το όνομά της. Στην αρχαιότητα πιστευόταν ότι η Αφροδίτη κατοικούσε σε σημεία που υπήρχαν συγκεντρωμένες μεγάλες ποσότητες χαλκού. Η Αφροδίτη είχε μια θαλασσινή προέλευση, έτσι ο χαλκός μάς θυμίζει αυτή τη σύνδεση που έχει με το υγρό στοιχείο. Τα άλατα του χαλκού έχουν τα χρώματα της θάλασσας, μπλε ή πράσινα. Όλα τα χάλκινα ορυκτά και άλατα περιέχουν νερό. Σχεδόν όλα τα άλατα του χαλκού είναι υδατοδιαλυτά. Οι ιριδίζουσες αποχρώσεις της ουράς του παγωνιού (βλέπε εικόνα) δημιουργούνται από γαλαζοπράσινες χημικές ενώσεις χαλκού.

Η Αφροδίτη σε Splendor Solis, 16ος αιώνας,
με ευγενή παραχώρηση άδειας από την Βρετανική Πινακοθήκη

Σε κάποιες ποικιλίες πλασμάτων της θάλασσας, η αναπνευστική διαδικασία γίνεται με τον τρόπο του χαλκού και όχι του σιδήρου. Δε χρειάζονται τη φλογερή – Αρειανή ενέργεια, έχουν έναν πιο ήρεμο τρόπο ζωής. Αντί να χρησιμοποιηθεί ένα μόριο σιδήρου αιμογλοβίνης, χρησιμοποιείται ένα πιο απλό μόριο χαλκού. Το όστρακο του κοχυλιού στον πίνακα του Botticelli, που παραδοσιακά συνδέεται με την Αφροδίτη, προέρχεται από ένα τέτοιο πλάσμα, που αναπνέει με τον τρόπο της χάλκινης διαδικασίας. Το χταπόδι και ο σκορπιός αναπνέουν χρησιμοποιώντας όχι ένα μόριο σιδήρου αιμογλοβίνης, αλλά χρησιμοποιώντας ένα μόριο χαλκού.

Αυτή η πολικότητα φαίνεται στο ανόργανο βασίλειο, στον τρόπο που λειτουργεί η γεννήτρια, όπου η σχετική κίνηση του σιδήρου και του χαλκού παράγουν ηλεκτρισμό. Ο σίδηρος δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο και τα χάλκινα σύρματα απομακρύνουν τα ρεύματα ηλεκτρισμού που παρήχθησαν. Η ενέργεια που ενδυναμώνει τον πολιτισμό μας προέρχεται από από μία παλλώμενη αλληλεπίδραση Άρη – Αφροδίτης παράγοντας εναλλασσόμενο ρεύμα. Την ημέρα που ο Michael Faraday ανακάλυψε τη Αρχή της Δυναμικής (18 Οκτωβρίου 1831), έγινε σύνοδος Άρη – Αφροδίτης.

Όπως σχετίζονται και στη μυθολογία ο Άρης και η Αφροδίτη, έτσι βρίσκονται δεμένοι και στα βάθη της γης: το ορυκτό του χαλκού βρίσκεται στο χαλκο – σιδηρικό πυριτόλιθο, όπου μαζί, σίδηρος και χαλκός λαμβάνουν χώρα. Τα πιο σκουρόχρωμα νήματα του σιδήρου, διατρυπούν αυτό το πρασινο – θαλασσί, ορυκτό του χαλκού.

Ο κύλινδρος του χαλκού

Οι μοντέρνες χρήσεις του κόκκινου αυτού μετάλλου ποικίλουν. Χρησιμοποιείται παντού από μικροτσίπ ηλεκτρονικών υπολογιστών, μέχρι στα κύτταρα ηλιακής ενέργειας και παραμένει ένα υλικό – κλειδί για τις τηλεπικοινωνίες, παρά το γεγονός ότι για τις υπεραστικές γραμμές προτιμούνται οι οπτικές ίνες. Ένα κινητό τηλέφωνο περιέχει στο εσωτερικό του αρκετά γραμμάρια χαλκού. Δεν έχουν μείνει και πολλά αποθέματα χαλκού στα ορυχεία – ίσως υπάρχει απόθεμα για 30 ακόμη χρόνια – και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο χαλκός να έχει γίνει ένα υψηλά ανακυκλώσιμο μέταλλο. Οι αρχιτέκτονες εκτιμούν ιδιαίτερα την ευκαμψία και την οπτική του εμφάνιση. Η υπέροχη τυρκουάζ οξείδωση του χαλκού χρειάζεται φυσιολογικά λίγες δεκαετίες να ωριμάσει κι αυτό γίνεται με την έκθεσή του στα στοιχεία, αλλά οι μοντέρνες τεχνικές μπορούν να επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία μέσα σε ένα ή δύο μήνες. Στον Λονδρέζικο ορίζοντα διακρίνονται κάποιες εξαιρετικές χάλκινες στέγες, για παράδειγμα αυτή του Πλανητάριου, του Παλαιού Bailey και της Βασιλικής Αίθουσας Φεστιβάλ.

Πολλές κρέμες ομορφιάς περιέχουν σκόνη χαλκού, ειδικότερα η σειρά “Dr Haushka” και η αλοιφή με χαλκό Weleda’s: “Ο χαλκός παίζει έναν ζωτικής σημασίας ρόλο στην ανάπλαση του δέρματος, ακριβώς λόγω της ικανότητας που διαθέτει να διεγείρει την αύξηση του κολλαγόνου και της ελαστίνης… προιόντα που περιέχουν χαλκό, τείνουν να έχουν αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα για το δέρμα.” Είναι πολύ ευχάριστο να ακούμε ότι το μέταλλο της Αφροδίτης χρησιμοποιείται για την κατασκευή καλλυντικών. Εξάλλου, είναι η μελανίνη, η χρωστική ουσία του δέρματος η οποία έχει βάση το χαλκό, που μας δίνει αυτή τη μπρούντζινη απόχρωση, ζωτικής σημασίας για την ομορφιά. – δεν είναι ανάγκη να αναφέρουμε το χρώμα των καστανών μαλλιών που οφείλεται επίσης στη μελανίνη.