Το γλυκό αεράκι σε ποιους γνέθει τα μαλλιά και τα κάνει πουλόβερ; Τα αμμόλουτρα είναι goth ή ο αφρός της θάλασσας μπαρόκ; Το καλό μαύρισμα θέλει αντηλιακό ή βρεγμένη σανίδα; Μας χτύπησε η άνοιξη και εμείς της… ανοίξαμε και το καλοκαιράκι έφτασει. Τώρα τι κάνουμε; Εποχή να την …κάνουμε. Ειδικοί μας εξηγούν το «γιατί», μην έχουμε αμφιβολίες…
Τα τρία νεσεσέρ και το εφεδρικό πιστολάκι «αρνούνται» να στριμωχτούν στις δυο βαλίτσες με τα δέκα ζευγάρια παπούτσια και τα εναλλακτικά συνολάκια περιπάτου, γεγονός εκνευριστικό όταν βιάζεται κανείς να φύγει τριήμερο (και ως συνήθως κουβαλά και όλη του την προίκα με ψυχολογία όχι εκδρομέα αλλά μετανάστη…). Πάλι καλά που δεν πακετάρουμε κανέναν πίνακα από το σαλόνι μαζί με το τραπεζάκι του μπριτζ, για να νιώθουμε εκεί που θα πάμε –έστω και για λίγες μέρες– σαν το σπίτι μας. Όσο για τα εισιτήρια, να δεις πού τα είχαμε βάλει (για να το θυμόμαστε) και τώρα πάνω στη βιασύνη πάθαμε αιφνίδιο Αλτσχάιμερ.
Ο πανικός τού «να μην ξεχάσω», μέχρι την τελευταία στιγμή, συνιστά μια έξοχη περίληψη της καθημερινότητας, όπου τα «πρέπει» έχουν τσακίσει σαδιστικά τα όποια «θέλω» και η ανασφάλεια μπροστά στην οποιαδήποτε αλλαγή συνήθειας –έστω και για αναψυχή– αποδεικνύει πόσο συναισθηματικά και σωματικά έχουμε μεταλλαχθεί. Ψυχραιμία. Πάρτε μόνο τα γυαλιά ηλίου και το πορτοφόλι σας και τρέξτε να σωθείτε. Πέντε σοβαροί λόγοι υπαγορεύουν να αποδράσετε ΤΩΡΑ. Ουστ…!
Ερωτευόμαστε έναν «άγνωστο»… Τον εαυτό μας!
«Μοιραζόμαστε» το ίδιο μυαλό, το ίδιο σώμα, τις ίδιες ανάγκες και όμως παραμένουμε ξένοι μεταξύ μας. Γιατί δεν έχουμε χρόνο, δεν προλαβαίνουμε και οι υποχρεώσεις διαρκώς δοκιμάζουν τις αντοχές μας. Και αυτός επιμένει, γκρινιάζει, αντιδρά για πράγματα αυτονόητα και μας δυσκολεύει τη ζωή, γιατί μαζί (του) δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε (αν μπορούσαμε πάντως, δεν θα χρειαζόμασταν διακοπές αλλά ίδρυμα)
Ο εαυτός μας από τις πρώτες κιόλας μέρες της καινούργιας πραγματικότητας επιχειρεί δυναμικό come back. Ξαφνικά ηρεμεί, νιώθει άνετα ώστε να χαλαρώσει, διαπιστώνει ότι τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι λιγότερο σημαντικά από όσο νόμιζε (ακόμα και η φάτσα της ξινής στο γραφείο μοιάζει, αν όχι συμπαθητική, τουλάχιστον αδιάφορη) και απαιτεί φροντίδα και προτεραιότητα, σαν μια γλυκιά εκδίκηση για τα όσα τον αναγκάζουμε να υπομένει τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Όπως εξηγούν οι ψυχολόγοι «ο χρόνος που αφιερώνουμε κάτω από ανθρώπινες συνθήκες στον εαυτό μας βοηθά στο να ξαναθυμηθούμε ότι έχουμε αληθινές επιθυμίες που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε και δικαίωμα στο να ονειρευόμαστε και να αντλούμε ευχαρίστηση από ό,τι αγαπάμε». Αλλωστε η ζωή είναι ένα «εκκεντρικό» προνόμιο που όλοι καλούμαστε να απολαύσουμε. Έστω κι αν το αντιλαμβανόμαστε σπάνια, όπως στις εκδρομές.
Το στρες δεν μένει πια …εδώ
Αυτά «παθαίνει» όποιος έστω και για λίγο αλλάζει παραστάσεις. Όχι μόνο αρχίζει να βλέπει τη ζωή με άλλο μάτι –λιγότερο θολό και απροσδιόριστο– αλλά χαλαρώνει τόσο που (χα χα) τις φοβίες και τις αναστολές που μέχρι πρόσφατα ταλάνιζαν εκείνον και τους γύρω του να τις θεωρεί σαν εφηβική παράκρουση που κανένας ενήλικας δεν θα επέτρεπε να τον γονατίσουν (ξανά χα χα). Με το που απομακρύνονται λοιπόν τα άγχη και πιέσεις, η σκληρή «φωνή» που μας υπαγορεύει να είμαστε κουρδισμένοι και παντού άψογοι υποχωρεί και ανακαλύπτουμε ότι μάλλον υπερβάλλουμε σε ο,τιδήποτε μας απασχολεί. Σύμφωνα με τους ιατρούς «τα διαλείμματα στη φύση επενεργούν θετικά αφού το κεντρικό νευρικό σύστημα βρισκόμενο σε διαρκή επικοινωνία με τις αισθήσεις μας, προσλαμβάνει τα εξωτερικά ερεθίσματα – ήλιος, φύση, εναλλαγή εικόνων, ποικιλία δραστηριοτήτων– και διεγείρει την παραγωγή ουσιών όπως οι ενδορφίνες, που είναι υπεύθυνες στο να νιώθουμε ηρεμία, χαρά, ευχαρίστηση και γενικώς καλή διάθεση». Το αποτέλεσμα είναι να λησμονήσουμε το τι σημαίνει στρες και αν κάποιος φιλοσοφικά το αναφέρει, να πιστεύουμε ότι πρόκειται για άγνωστη λέξη στην αρχαία σουηδική γλώσσα.
Κουνώντας τα κορμάκια μας, φεύγουν τα… παχάκια μας
Σχεδόν όλοι έχουμε βιώσει το ίδιο θρίλερ με την αφεντιά μας να πρωταγωνιστεί σε ρόλο βαθουλωμένης από το καθισιό καρέκλας και τίτλο «Η αβάσταχτη βαρύτητα της πλαδαρότητας». Και ενώ όλη την ημέρα τρέχουμε, αυτό δε σημαίνει ότι και γυμναζόμαστε. Οπότε, να τα «σωσίβια», τα «ψωμάκια» και τα επιπλέον κιλάκια, που όλα τους εκφέρονται με υποκοριστικούλια, αλλά όταν πρέπει να τα μοστράρουμε κοινή θέα παύουν να είναι τόσο συμπαθητικά (ειδικά δίπλα στον ηλιοκαμένο μπρατσωμένο ή την ξανθιά γόησσα με τους άπαικτους κοιλιακούς).
Αν τα συνδυάσουμε και με πόνους στον αυχένα και τη μέση, έχουμε την πλήρη κατάληξη της καθιστικής ζωής. Το περπάτημα, οι αθλοπαιδιές στο κύμα (ή έστω στο χύμα), όχι μόνο εξαναγκάζουν το κυκλοφορικό να πάψει να τεμπελιάζει αλλά βοηθούν στο να κάψουμε λίπος, να αποβάλουμε τις τοξίνες, να εκτονώσουμε το άγχος και να εξαφανίσουμε «δια μαγείας» χρόνιες ενοχλήσεις που οφείλονται στη σωματοποίηση του στρες. Οπότε η ταινία αλλάζει και από φρίκης γίνεται ελληνοπρεπές μιούζικαλ τύπου «Στου γιαλού τα βοτσαλάκια έξω ντέρτια και κορμάκια»!
Κοιμόμαστε σαν πουλάκια …Ροομφ!
Προφανώς, αφού δεν περιμένουμε με υποσυνείδητο άγχος –και ένα νοερό σφυρί στο χέρι– να χτυπήσει το ξυπνητήρι που σημαίνει «τρεχάτε χριστιανοί, σκλάβοι της παραγωγής, αιχμάλωτοι της διαστροφής, κατάδικοι του Δυτικού τρόπου ζωής!»
Και αυτό γιατί δεν υπάρχει υποχρεωτικό πρόγραμμα που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, για να φανούμε αντάξιοι στο έθνος και την κοινωνία. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι διακοπές σημαίνει διακόπτω τις συνήθεις δραστηριότητές μου και ακολουθώ ενός άλλου τύπου δραστηριότητες προκειμένου να αλλάξω παραστάσεις, να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ. Όταν λοιπόν μειώνεται το εργασιακό στρες, απομακρύνονται οι φρενήρεις ρυθμοί και ο χρόνος επιτρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στον εαυτό μας, τότε παύουμε να απειλούμαστε από έναν επιφανειακό ή κακής ποιότητας ύπνο.
Επιπλέον οι θόρυβοι που επικρατούν στις πόλεις –ξέρετε, κορναρίσματα, σφυρίγματα, φωνές, καντήλια, μας δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα εκνευρισμού και υπερέντασης που δυσκολεύουν τόσο τον ξύπνιο μας όσο και τον ύπνο μας. Το να κοιμόμαστε καλά ωφελεί όχι μόνο την ψυχική και σωματική μας υγεία αλλά βοηθά στο να είμαστε πιο λειτουργικοί και με τους γύρω μας. Πιθανόν γνωρίζετε από πρώτο χέρι την θλιβερή αύρα του άυπνου-ζόμπι…που μόνο μια λέξη αρκεί για να εγκληματήσει!
Η μελωδία της… ευ(σεξ)ίας
Όταν απουσιάζουν οι ρύποι και τα μουντά χρώματα των αστικών κέντρων, η «χημεία» της φύσης είναι καταλυτική για να αποδεσμευτούμε από οτιδήποτε «τεχνητό»έχουν ενσωματώσει οι αισθήσεις μας.
«Το φυσικό φως και ο αερισμός αποκαθιστούν σε σημαντικό βαθμό την ανισορροπία που προκάλεσε στον οργανισμό μας η πολύμηνη έκθεση σε συνθήκες γραφείου και τα ερεθίσματα είναι πιο διαυγή, ώστε φιλτράρουμε καλύτερα τα όσα αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε» τονίζουν οι επιστήμονες. Επομένως το ότι δείχνουμε ανανεωμένοι και πιο «ζωντανοί» είναι αναμενόμενο. (Αλλιώς αντί για διακοπές θα σπάγαμε πέτρες στα κάτεργα με την ίδια προσδοκία!).
Επιπλέον επισημαίνουν ότι «στις Δυτικές κοινωνίες όπου η ανταγωνιστικότητα είναι συγκλονιστική, όλες οι δυνάμεις του οργανισμού βρίσκονται σε εγρήγορση άμυνας ή επίθεσης. Στις έστω και σύντομες αποδράσεις η ηλιοφάνεια και η επαφή με ένα χαλαρωτικό περιβάλλον επιδρούν θετικά στο βιολογικό ρόλοι και τη διάθεση. Έτσι μπορούμε βρισκόμενοι σε φάση ηρεμίας να αποκαταστήσουμε την ισορροπία του ορμονικού συστήματος, που σημαίνει ευεξία, αύξηση της λίμπιντο και της γονιμοποιητικής ικανότητας».
Αλλωστε η γνωριμία με τη φύση (αχού πώς το «κάνουν» τα χελωνάκια) σε συνδυασμό με τη φροντίδα προς στον εαυτό μας (το ψηλοτάκουνο αντέχει και στο πλακόστρωτο), προσδίδουν μια sexy αύρα στο σύνολο της περσοναλιτέ μας, που οφείλεται στην άνοδο της αυτοεκτίμησης και στην έλλειψη του στρες. Έτσι αποκτούμε μια ξεχωριστή διάθεση να έρθουμε σε «επαφή» με τον (συν)άνθρωπό μας, ανακαλύπτοντας ότι είμαστε η μικρή του dirty μπαμπουρίνα και εκείνος ο kinky τριχωτός μας κολοκυθούλης. Ουάου!
Έχετε ανάγκη για σύντομες αποδράσεις;
Ανακαλύψτε το, απαντώντας σε κάθε μία από τις ακόλουθες ερωτήσεις και ανάλογα με το πόσα «Α» «Β» «Γ» συγκεντρώσατε ανατρέξτε στα αποτελέσματα.
1. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας υπάρχουν ώρες για να ασχοληθείτε όπως εσείς θέλετε με τον εαυτό σας;
Α) Σχεδόν ποτέ
Β) Κάποιες φορές
Γ) Πάντοτε2. Διαπιστώνετε ότι ανάμεσα στις προτεραιότητες σας οι προσωπικές σας επιθυμίες δεν βρίσκονται σε περίοπτη θέση;
Α) Δυστυχώς ναι
Β) Κάποιες φορές
Γ) Ευτυχώς όχι3. Έχετε φτάσει ποτέ στο σημείο να θέλετε να φύγετε από όλους και από όλα για να «θυμηθείτε» τι πραγματικά θέλετε από τη ζωή σας;
Α) Συνεχώς
Β) Κάποιες φορές
Γ) Ποτέ4. Πιστεύετε ότι αν βρισκόσασταν σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον θα γινόσασταν ξαφνικά άλλος άνθρωπος;
Α) Φυσικά
Β) Μπορεί
Γ) Δεν νομίζω
5. Θεωρείτε ότι η καθημερινότητά σας είναι κουραστική αλλά γεμάτη εμπειρίες και ενδιαφέροντα πράγματα;
Α) Σε καμία των περιπτώσεων
Β) Κάποιες φορές Γ) Πάντοτε
6. Υποφέρετε από αϋπνίες, κούραση και πόνους στον αυχένα και τη μέση;
Α) Ναι
Β) Κάποιες φορές
Γ) Ποτέ
7. Αν σας δινόταν για 24 ώρες η ευκαιρία να κάνετε αυτό
που μόνο εσείς θέλετε, τι θα ήταν αυτό;
Α) Ύπνος και πάλι …ύπνος
Β) Να περιποιηθώ την εμφάνιση μου
Γ) Τα πάντα-σεξ, διασκέδαση, βόλτα στα μαγαζιά κλπ
Περισσότερα Α:
Είστε σε καλό δρόμο για …εθνικές, λιμάνια, αεροδρόμια, τραίνα, λεωφορεία και γενικώς όπου σας βγάλει η άκρη, διότι το μάτι σας είναι εξίσου θολό με την ψυχολογία σας και η συναισθηματική έκρηξη καραδοκεί με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Χρειάζεστε επειγόντως να αποδράσετε και σύντομα, πριν αποδειχτείτε «επικίνδυνος» για τον εαυτό σας και τους …γύρω σας.
Περισσότερα Β:
Αν και βρίσκετε τρόπους να ανταπεξέλθετε στη φθορά της καθημερινότητας, έχετε μια εμμονή με κανόνες και τα «στρατηγικά» σχέδια ακόμα και όταν εξέρχεστε των τειχών. Σταματήστε να οργανώνετε το πότε ξυπνάτε, τρώτε, πάτε βόλτα ή αράζετε στις εκδρομές σας. Το organizer του μυαλού αποτελεί τον χειρότερο εχθρό της χαλάρωσης.
Περισσότερα Γ:
Εσείς από μόνος σας είστε σκέτη απόδραση. Όπου και να βρίσκεστε, ό,τι και να κάνετε έχετε τους τρόπους να απολαμβάνετε μια ποικιλία που οι περισσότεροι θα ζήλευαν. Πολύ περισσότερο όταν κάνετε και σύντομες εκδρομές όπου οι προκλήσεις είναι διαφορετικές και εντονότερες. Ξέρετε να γεύεστε τη ζωή. Εύγε!