…και οι αστρολογικές προεκτάσεις τους. Στο πέρασμα των αιώνων, ο άνθρωπος ανδρώθηκε με γνώση και εξελίχθηκε έτσι ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει κάθε τι που μπορεί να τον απασχολεί. Η συμπεριφορά του ανθρώπου αποδεικνύει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ότι από απλός ιχνηλάτης του κόσμου προσπαθεί να γίνει Θεός και δημιουργός του.
Η συντριπτική νίκη του δυτικού πνεύματος και του ουμανισμού οδήγησε στο να είναι ο άνθρωπος, όχι απλά εικόνα του θεού αλλά η ταυτόσημη σημασία του, που μέσα από νιχιλιστικές πρακτικές τελικά οδήγησαν στην άρνηση ακόμη και του ίδιου του εαυτού, καθότι η Θεότης εξομοιώθηκε με τη φαντασία και αυτή με το μεταφυσικό.
Στα παλαιότερα χρόνια, ο άνθρωπος ταυτιζόταν με το θρησκευτικό του συναίσθημα ακριβώς γιατί ήταν μία συνέχεια του εαυτού του, ο θεός σαφώς ήταν ένα κομμάτι εξωστρεφούς κατανόησης του σύμπαντος αλλά παρέμενε ζωντανός και με ουσία, καθότι το θρησκευτικό ομαδικό συναίσθημα καταδείκνυε και την ύπαρξη του σε ένα συλλογικό πλαίσιο υπό την προστασία και καθοδήγηση του ενός Θεού. Εξάλλου οι πρώτες οργανωμένες θρησκείες εδραιώθηκαν κάτω από την ανασφάλεια της γεωργικής ζωής και την ανάγκη της να προστατευτεί.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟ ΒΙΩΜΑ
Το μυστικιστικό όμως βίωμα δεν έχει καμία σχέση με το θρησκευτικό βίωμα, το οποίο συναντάται στο ομαδικό συνειδητό – ασυνείδητο. Το μυστικιστικό βίωμα είναι ένα μεγάλο φάσμα υπαρξιακής συνειδητοποίησης που ξεκινά από το απόλυτο ιερό μέχρι και απόλυτο δαιμονικό. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις του μυστικιστικού βιώματος, που έχει πάντα έντονο υποκειμενικό και προ-εγωικό χαρακτήρα, ο λόγος ύπαρξης αυτού δεν είναι άλλος από την αίσθηση σημαντικότητας που απολαμβάνει η ζωτική φαινομενολογική ύπαρξη του ατόμου, μέσα από την ταπεινότητα του υποκειμένου με την ανώτερη πνευματική φύση, που άλλοτε είναι φυσική συνέχεια των αοράτων ψυχολογικών διεργασιών του ατόμου και άλλοτε εξωτερική παρουσία που βιώνεται και ως πνευματισμός.
Η διαφοροποίηση μεταξύ του εξωστρεφούς και εσωστρεφούς πνευματισμού, είναι ότι ναι μεν στην 1η περίπτωση έχουμε το βίωμα ως απτή ουσιαστική πραγματικότητα, η οποία διεξάγεται μεταξύ μίας ανώτερης και κατώτερης φύσης που είναι διαχωρισμένες αν και συνδεδεμένες, λόγω της συλλογικής και κυκλικής έννοιας του όντος, ενώ στην 2η έχουμε το λεγόμενο «ΘΕΛΗΜΑ» και την ουσία της θεληματικής μαγείας, όπου το ανώτερο είναι απλά μία κρυφή εσωτερική και παρόλα αυτά παντοδύναμη παράλληλη ύπαρξη, η οποία λειτουργεί σαν ένα υπαρξιακό παρακλάδι της μοναδιαίας φύσης του ατόμου που ταυτίζεται και είναι θεός.
Αυτή ακριβώς η ουσία, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται η θεληματική μαγεία, είναι και ο λόγος που ταυτίστηκε τόσο έντονα με το δαιμονικό από τους θρησκευτικούς μεταφραστές της πνευματικότητας, καθότι η ισότητα ότι ο άνθρωπος = θεός, είναι και η ουσιαστική βεβήλωση της θεϊκής ύπαρξης του ενός ή πολλαπλών θεοτήτων, έτσι όπως την κατανόησε και η Ιουδαιοχριστιανική κουλτούρα αλλά και η παραδοσιακή θρησκευτική πραγματικότητα της Αρχαίας Ελλάδος, με τη λεγόμενη Ύβρη να ακολουθείται από την Νέμεσιν.
Πολλές υπήρξαν οι προσπάθειες από επιστήμονες να κατανοήσουν την μεταφυσική εμπειρία και να την επεξηγήσουν ως πραγματική ή ψεύτικη, παρόλα αυτά η οποιαδήποτε προσπάθεια, τουλάχιστον με τα τωρινά επιστημονικά δεδομένα, θα αποτύχει καθότι ο μοναδικός τρόπος να κατανοηθεί το μεταφυσικό βίωμα είναι μόνο μέσω της μεταφυσικής – θρησκείας, καθότι αυτά τα φαινόμενα θα μπορούσαν μόνο να διερευνηθούν ερμηνευτικά και όχι υπαρξιστικά. Εξάλλου, σύμφωνα με την ψυχολογική επιστήμη, η ύπαρξη μίας μεταφυσικής εμπειρίας είναι προϊόν ναρκισσιστικής, πνευματικής δημιουργίας που δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει στοιχεία επιστημονικής μέτρησης, σε σχέση με την απτή πραγματικότητα της.
Ο Μυστικισμός ήταν πάντα διωγμένος από την ίδια την θρησκεία, ακριβώς γιατί η έντονη προσωπική του φύση ήταν ενάντια σε συλλογικά συμφέροντα. Όπως ο επαναστάτης ενός συστήματος αναφέρει ότι ξέρει καλύτερα από αυτό, με αποτέλεσμα το σύστημα να τον τιμωρεί, με τον ίδιο τρόπο ο μυστικιστής αρνείται τη συλλογικότητα και αυτούσια πραγματικότητα ενός θρησκευτικού συστήματος, το οποίο σαφώς είχε πάντα τον τρόπο να ευνουχίζει, αποκεφαλίζει και εξανδραποδίζει κάθε άτομο που προσπάθησε ανοιχτά να μιλήσει περί της μυστικιστικής του εμπειρίας, εκτός και αν αυτή ικανοποιεί και καλύπτει τα συμφέροντα του συστήματος.
Αυτό δεν χρειάζεται να το δούμε μόνο από απλούς ανθρώπους. Οι προφήτες, διάφοροι άγιοι που είδαν οράματα και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ήταν μυστικιστές στην πραγματικότητα για αυτό και η μοίρα τους ήταν πάντα να πεθάνουν απέναντι στη μία πραγματικότητα που δόξαζε το συλλογικό σύστημα. Το ιδιαίτερα αιχμηρό και επαναστατικό στο μυστικιστικό βίωμα, δεν είναι άλλο από την ιδιαίτερη επαφή που δημιουργείται μεταξύ της πνευματικής και προσωπικής ύπαρξης.
Ακριβώς λόγω του απόκρυφου χαρακτήρα του μυστικισμού, υπάρχουν πολλές άγνωστες διαστάσεις στο φαινόμενο που εμπεριέχουν γνωστικό – βιολογικές εμπειρίες. Η σχέση μεταξύ του ατόμου και της θεότητας, συνήθως αρχίζει να γίνεται ιδιαίτερα προσωπική και χαρακτηρίζεται ως και σχεδόν ερωτική, με έντονα συναισθήματα συνδεσιμότητας και αλληλοκατανόησης. Ο καθένας θα μπορούσε με βάση αυτά τα δεδομένα, να είναι μυστικιστής αλλά για να μπορέσει να γίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρχει μία σαφής θέληση να συνδεθεί το άτομο με μία συγκεκριμένη θεότητα ή να έρθει μία προσωπική αποκάλυψη αυτής, όπως παρατηρήθηκε στον Απόστολο Παύλο.
Το μυστικιστικό βίωμα στο υποκείμενο, έχει παρατηρηθεί όμως ότι παραλύει όταν εισάγονται συγκριτικά στοιχεία στην κοσμοθεώρηση του ατόμου και όσο δημιουργείται μία πανδαισία θεοτήτων που δεν ωφελούν την αποκλειστική υπηρεσία και κατανόηση προς μία θεότητα η ενέργεια. Η λειτουργία του μυστικιστικού βιώματος, είναι παράλληλη με μία ερωτική σχέση: όσο το άτομο δίνεται ολοκληρωτικά σε κάποιο άλλο, αναπτύσσονται συναισθήματα αγάπης και κατανόησης, ενώ όσο το άτομο είναι πολυγαμικό, τόσο και η δυνατότητα συναισθηματικής ωρίμανσης στη σχέση τελματώνεται, κάτω από το βάρος των πολλαπλών εμπειριών.
Από τον Μωυσή και τον Μωάμεθ έως την Ιωάννα της Λορένης και τη μητέρα Τερέζα, το μυστικιστικό βίωμα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό και δυνατό σαν βίωμα, που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων. Το μυστικιστικό βίωμα όμως δεν είναι πάντα προϊόν του επίσημου θρησκευτικού δόγματος, για παράδειγμα ο John Dee και ο Aleister Crowley βίωσαν αλλεπάλληλες φορές την ένταση της μυστικιστικής εμπειρίας διαμορφώνοντας νέες σχολές και πιστεύω που υπάρχουν μέχρι και σήμερα.
Δεν θα μπούμε στο ψευδές δίλλημα, αν το μυστικιστικό βίωμα γεννά το θρησκευτικό ή το αντίστροφο, καθότι αντιστοιχεί με το αν το αυγό γέννησε τη κότα ή η κότα το αυγό. Ο Ηράκλειτος είχε πολύ έξυπνα αναπτύξει την ιδέα ότι τα αντίθετα απλά είναι εικόνες ενός πράγματος και χλεύαζε αρκετούς γνωστούς αρχαίους φιλόσοφους που πίστευαν στη διττότητα της φύσης. Σαφώς το θρησκευτικό – μυστικιστικό βίωμα έχει τον δικό του άξονα στο ωροσκόπιο, που δεν είναι άλλο από τον 12ο – 6ο οίκο.
Ο 12ος οίκος έχει να κάνει με συλλογικές πνευματικές ανάγκες και εμπειρίες ενώ από την άλλη, ο 6ος αν και έχει δυστυχώς παραβλεφθεί αυτή του η επιρροή, έχει να κάνει με το μυστικιστικό βίωμα. Ο 12ος εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι αντιστοιχεί στο ζώδιο των Ιχθύων, όπου στην εποχή τους ένας θεός γεννήθηκε για να καθαρίσει της αμαρτίες όχι απλός ενός συνόλου ανθρώπων αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Το δίπολο 6ος – 12ος οίκος και η επιρροή τους ως προς το φαινομενολογικό πνευματισμό
Δεν είναι τυχαίο ότι στη χριστιανική θεολογία, στη Παρθένο έχουμε τη σύλληψη της Θεοτόκου όπου είναι η απόλυτη μυστικιστική εμπειρία, ενώ στους Ιχθύες έχουμε την θεότητα να απευθύνεται όχι σε ένα πρόσωπο αλλά σε όλη την ανθρωπότητα. Για αυτό και η γυναίκα ταυτίστηκε άπειρες φορές από τις πατριαρχικές θεοκρατικές ηγεμονίες, ως ακάθαρτη και βρώμικη καθότι ουσιαστικά ήταν η προσωποποίηση της άρνησης του δόγματος, για αυτό και έχουμε περισσότερες μαύρες μάγισσες, σκοτεινές γυναίκες, θεότητες της καταστροφής και γυναίκες βουτηγμένες στην αμαρτία, μιας και το Ιερό Θηλυκό διαφωνούσε με την πατριαρχική πνευματική κολεκτίβα.
Σαφώς και η ιδιαίτερη ισχύς του Ποσειδώνα στη Χριστιανική εποχή, συμβαδίζει με τη προσπάθεια να οδηγηθούν τα άτομα σε μία συλλογική θρησκευτική ειρήνη με έντονα μυστικιστικά στοιχεία, η οποία σαφώς κατέρρευσε γιατί η μάζα δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει μία ομοιόμορφη μυστικιστική εμπειρία, καθώς η ίδια η λέξη είναι το αντώνυμο της άλλης. Σαφώς όμως, όπως αναφέραμε, Παρθένος και Ιχθύς είναι ένα δίπολο που δεν μπορείς να αναφέρεις ποιος ξεκινά το κάθε βίωμα.
Ο μυστικισμός έχει ιδιαίτερη συνεκτικότητα με το οραματικό στοιχείο, που συνδέεται σαφώς με τον Ερμή και τον Ποσειδώνα, όμως ακριβώς επειδή αυτό το βίωμα είναι τόσο πλούσιο σε εικόνες, είναι ανίκανο από τη μία να κατανοηθεί πλήρως πνευματικά (Ποσειδώνας) αλλά και να μπορέσει να εκφραστεί πλήρως και λεκτικά (Ερμής). Αν λοιπόν ο Ερμής είναι η αισθητική αντίληψη του εγκεφάλου του οποιουδήποτε φαινομενολογικού βιώματος, ο Ποσειδώνας είναι εν μέρει, ο ολιστικός αντικατοπτρισμός της διαδικασίας. Στο βίωμα λοιπόν, απλά ο ένας βοηθά στην ολιστική προσέγγιση και ο άλλος στον κατακερματισμό αυτής για διάφορους λόγους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αν και υποκειμενική, η μυστικιστική εμπειρία εν μέρει έχει κοινά στοιχεία με άλλες εμπειρίες ατόμων στον κόσμο, από κουλτούρες που δεν έχουν υποστεί την διαπολιτισμική μόλυνση αλλά και τείνουν να έχουν και διαφοροποιήσεις, που έχουν να κάνουν περισσότερο με το κατά πόσο αυτές είναι παράγωγα κοινωνικών θρησκευτικών μοντέλων ή αν είναι προσωποκεντρικές θεωρήσεις της πνευματικότητας.
Σε αυτό το θέμα, μπορεί να μας βοηθήσει σαφώς η διαφοροποίηση του 4ου και 10ου άξονα. Στον 10ο οίκο έχουμε τη κυβέρνηση του Κρόνου, του πλανήτη που συνδέεται με την κοινωνία και τα κοινωνικά σύνολα, στον 4ο οίκο έχουμε τον προσωπικό λόγο ύπαρξης και «ενσάρκωσης» της υποκειμενικότητας του ατόμου και προσωπικής βίωσης του στον Καρκίνο, ενός ζωδίου που συμβολίζει «τυχαία» την μητέρα.
Ο Κρόνος από τα αρχαία και μεσαιωνικά χρόνια, συμβόλιζε τον θάνατο και τον φόβο αυτού. Είναι πολύ βασικό να μπορέσουμε να δούμε πίσω όμως από το φαινόμενο… εξάλλου τη φαινομενολογία εξετάζουμε. Κατά τον Jung, ο θάνατος και ο υπαρξιακός φόβος αυτού, ήταν εσωτερικές δυνάμεις που βοηθούσαν το άτομο να μπορέσει να φτάσει σε μία φαινομενολογική ολοκλήρωση του εαυτού του. Μάλιστα οι φαινομενολογικές εμπειρίες ταυτίστηκαν από πολλούς μυστικιστές με τον Μαύρο Ήλιο. Ο Μαύρος Ήλιος όπως και ο Κρόνος, είναι τεράστιοι φορείς μεταμόρφωσης , μάλιστα σε ένα μεγάλο βαθμό ο Πλούτωνας κληροδότησε πολλές από τις ιδιότητες του Πλούτωνα, ίσως λίγο άκομψα και απαίδευτα.
Η διαφορά όμως που δεν κατανόησε ίσως ο μοντέρνος δυτικός αστρολόγος, δεν είναι άλλη ότι από τη μία ο θάνατος και η μεταμόρφωση του Πλούτωνα είναι δομική ενώ του Κρόνου είναι σαφώς φαινομενολογική. Αντί λοιπόν να πάει σε ένα άλλο επίπεδο η ερμηνεία του Κρόνου, ο Πλούτωνας κληροδότησε ερμηνείες που είναι συγγενείς με του Κρόνου αλλά είναι σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο. Το φιλτράρισμα πάντα των εγγενών τάσεων μας, είναι πάντα προϊόν του κοινωνικού περιβάλλοντος, μάλιστα αυτό που δεν κατάφερε να αντιληφθεί ο μοντέρνος αστρολόγος είναι ότι αναγκαστικά οι Ψυχοδυναμικές ανατρεπτικές και μεταμορφωτικές δυνάμεις του Πλούτωνα, φιλτράρονται από το ιδεολογικό ψυχοκοινωνικό σύνολο του Κρόνου που αντιδρά και φέρει κάποιο αποτέλεσμα.
Για να το κατανοήσετε περισσότερο, μην ξεχνάτε ότι παλιότερα κυβερνήτης του Σκορπιού ήταν ο Άρης, το λεγόμενο αγρίμι και ζώο του ανθρώπου, το οποίο βρισκόταν σε αιώνια σύγκρουση με το Υπερεγώ, που δεν είναι άλλο από τον Κρόνο και από την Αφροδίτη στο Ζυγό και τον νέο του Κυβερνήτη. Ο Πλούτωνας λοιπόν αντιστοιχεί στο προαιώνιο χάος μαζί με τον Άρη που αντιμάχονται το υπερεγώ, για αυτό και επειδή πρόκειται για δύο εξαιρετικά ισχυρές δυνάμεις αντίθετες μεταξύ τους (Πλούτωνας – Κρόνος) ο συνδυασμός τους προκαλεί τεράστια καταστροφή. Στην ουσία ο Πλούτωνας δεν είναι κοινωνικός, άρα και όχι φαινομενολογικός αλλά ούτε και θρησκευτικός. Είναι καθαρά δομικός και χαοτικός και μεταφράζεται με βάση την εκάστοτε φαινομενολογική αρχετυπική εικόνα που βρίσκεται σε ισχύ.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ο συγγραφέας έρχεται να διαφωνήσει με μοντέρνες αντιλήψεις, ότι ο Πλούτωνας έχει έξαρση στον Αιγόκερω, καθότι ναι μεν η συμμαχία Κρόνου – Πλούτωνα είναι πάντα μεγαλειώδης αλλά είναι ανισόρροπη, δύστροπη και ανώμαλη καθότι πάντα παράγει αντίθετα φαινόμενα από αυτά που έχει σκοπό ο ίδιος ο Πλούτωνας, μιας και ο ένας αντιπροσωπεύει δομικές αλλαγές ενώ ο άλλος φαινομενολογικές διαπροσωπικές αλλαγές. Το σημείο της έξαρσης του Πλούτωνα δεν είναι άλλο από τον Υδροχόο, εκεί που η χαοτική δομική μεταμορφωτική δύναμη του αγνώστου, έρχεται να εκφραστεί σε φαινομενολογική αντιστοίχηση με τον Υδροχόο και τον Κυβερνήτη Ουρανό.
Ο Φρόυντ είχε αναφερθεί ότι το κοινωνικό όν είναι ένα άρρωστο ζώο και πως ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας, η ίδια η Καταπίεση του Κρόνου είναι αποτέλεσμα να γεννηθεί το «Κτήνος» έτσι όπως καταπληκτικά αναπαράγεται από τα βιβλία της ψυχανάλυσης. Η Σεξουαλικότητα εξάλλου είναι και αυτή σε ένα βαθμό φιλτραρισμένη μέσα από τα φαινομενολογικά πλαίσια του ατόμου, για αυτό και προκαλεί άγχος σε ένα βαθμό, και χιλιάδες διαστροφές και «αναστροφές».
Μέσα από αυτό το πρίσμα, η ανθρωπότητα συνεχίζει να ζει υπό βάρβαρους τρόπους, καθότι έχουμε μία δομική πραγματικότητα πέρα από τον Κρόνο, που όμως συνεχίζει αυτή φαινομενολογικά να φιλτράρεται και να κατανοείται πάντα μέσα από το πρίσμα του αρχαίου πατέρα του Δία. Μέσα από αυτό, η Ουράνια τρέλα και η Πλουτώνια κτηνώδης φύση, δεν είναι τίποτα άλλο από τη φαινόμενη ανάγκη του ατόμου να εξυψωθεί και να διαφοροποιηθεί από το σύνολο, μία πάλη με ανώμαλο τρόπο να αντιταχθεί στην ταξική ουσία του Κρόνου. Ακόμη και στην σχιζοφρενική φαινομενολογία και συμπτωματολογία, τα βιώματα είναι μία Λιμπιντική επαναπροσδιόριση εικόνων, που δεν μπορούν να κατανοηθούν πλήρως.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ενώ από τη μία υπάρχουν θρησκευτικά και μυστικιστικά βιώματα, τελικά σε όλη τους τη φάση και μορφή παραμένουν να είναι φαινομενολογικά όλα, ο λόγος απλά που το στοιχείο του φαινομενολογικού είναι πιο έντονο στο μυστικισμό, είναι ότι εκεί εμπλέκεται πολύ περισσότερο το υποκείμενο. Αν λοιπόν όλες οι εμπειρίες είναι φαινομενολογικές, είναι αδύνατο σε ένα βαθμό να μπορέσουμε να τις κατανοήσουμε δομικά και επιστημονικά.
Επιστρέφοντας λοιπόν στο μυστικιστικό βίωμα ενός ανθρώπου, η ταύτιση του με δαιμονικές θεότητες ή τον ίδιο το θάνατο, είναι αποτέλεσμα της στρεβλούς κατανόησης της συλλογικής, θρησκευτικής, βιωματικής παράδοσης Κρόνου – Ποσειδώνα, απέναντι στον απώτερο φόβο της κατάρρευσης του κοινωνικού τους (άρα και θρησκευτικού τους) χαρακτήρα. Πέρα από τις πολύπλοκες όμως έννοιες και ορισμούς, ακόμη και το άτομο που κάνει Yoga, ουσιαστικά υπόκειται στο πλαίσιο της φαινομενολογίας του, αν και δεν το μεταφράζει απαραίτητα ως μυστικιστικό φαινόμενο, ενώ πολλές φορές αυτό που δεν κατανοεί είναι ότι η ίδια η σχέση με τους άλλους είναι πρακτικά μία φαινομενολογική κατάσταση.
Εδώ ακριβώς υπάρχει και η διαφορά μεταξύ δομικών – πραγματικών και φαινομενολογικών κατανοήσεων των σχέσεων. Όταν κοιτάμε τις σχέσεις του ανθρώπου μεταξύ αστρολογικών χαρτών, προσπαθούμε να αντιληφθούμε το πραγματικό δυναμικό μιας σχέσης, προσπαθούμε να καταλάβουμε την αντικειμενική πραγματικότητα. ‘Οταν κοιτάμε τις σχέσεις του ατόμου με τους άλλους, μέσα όμως από το δικό του χάρτη, τότε αντιλαμβανόμαστε τις σχέσεις μέσα από το φαινομενολογικό πρίσμα του ατόμου που μπορεί να μην είναι πραγματικό αλλά το υποκείμενο, το αντιλαμβάνεται ως πραγματικό με αποτέλεσμα να το κάνει τελικά «πραγματικότητα» (ερμηνευτικά).
Η αντίθεση σε ένα χάρτη λοιπόν, είναι το βασίλειο της φαινομενολογίας και όταν αυτό εμπεριέχει τον Ερμή μπορούμε να πάρουμε πάρα πολλά στοιχεία γύρω από τον μυστικιστικό κόσμο του ατόμου που αναγκαστικά συνδέεται με το προσωπικό γνωστικό περιεχόμενου αυτού. Ένα άτομο σαφώς που δεν έχει αντιθέσεις στον Ερμή του δεν σημαίνει ότι έχει έλλειψη μυστικιστικών εμπειριών, καθότι θα πρέπει να κοιτάξουμε και τον κυβερνήτη του 6ου οίκου αλλά και του 4ου.
Οι κυβερνήτες του μεταβλητού ζωδιακού και η επιρροή τους ως προς το θρησκευτικό και μυστικιστικό βίωμα
Οι πιο έντονοι καρμικοί πλανήτες και η λειτουργικότητα τους ως προς τα διάφορα σύνολα
Οι δύο έντονα συσχετισμένοι πλανήτες με τον «Λόγο»
Από τα πολύ παλαιά χρόνια ο άνθρωπος αναζητούσε λοιπόν μία προσωπική επαφή με το θείο, ακριβώς γιατί το συλλογικό δεν μπορούσε να χορτάσει το δικό του προσωπικό εγώ. Όσο και αν το Ιερατείο προσπαθεί να μας πείσει για μία συλλογική κατανόηση της θρησκείας, το άτομο πάντα ζητούσε να έλθει σε μία ουσιαστική επαφή με αυτό το άγνωστο που ονομάζουμε Θεό η κάτι άλλο. Σαφώς αν η έκφραση του μυστικιστικού βιώματος είναι από τον 6ο, η κατανόηση και αποκάλυψη έρχεται από τον 1ο και τον ίδιο τον ωροσκόπο.
Έχω παρατηρήσει από ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί περισσότερο με τη μυστικιστική πλευρά της πνευματικότητας, ότι έχουν συνήθως έναν έντονο 1ο οίκο και ωροσκόπο που να είναι όμως σε θέση να μπορεί να δώσει στοιχεία και από τον 12ο οίκο του συλλογικού ασυνειδήτου. Δηλαδή να είναι λίγες μοίρες πριν πάει στον ωροσκόπο όπου αριθμητικά να είναι στον 12ο, πρακτικά όμως να λειτουργεί στον 1ο . Τα περισσότερα άτομα με έντονες μυστικιστικές εμπειρίες και αποκαλύψεις, βιώνουν επίσης μία έντονη δραστηριότητα στον 6ο οίκο ή έχουν προσωπικούς πλανήτες στο ζώδιο της Παρθένου.
Παρόλα αυτά επειδή η ίδια η πραγματικότητα της ζωής είναι φαινομενολογική, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε την επιρροή των Ποσειδώνα και Κρόνου μέσα στο χάρτη, καθότι θα μας δείξουν αν το βίωμα προέρχεται από εξωστρεφή ή εσωστρεφή σκέψη και κατανόηση, όπως αναφέραμε στην αρχή του άρθρου. Θα πρέπει σαφώς να συμπληρώσουμε ότι το πλέον σημαντικό κριτήριο μεταξύ θρησκευτικού βιωματικού χαρακτήρα και μυστικιστικού, δεν είναι άλλο από τη πληθώρα των ανάδρομων πλανητών.
Ο ανάδρομος πλανήτης λειτουργεί δραστικά και εσωτερικά μέσα στο κοσμοείδωλο της ψυχικής ταυτότητας του ατόμου και αποσχιστικά σε σχέση με τα θρησκευτικά σύμβολα και κατανοήσεις του Ιεραρχικού λόμπι της εκάστοτε κοινωνίας, είτε αυτό είναι η Άπω Ανατολή και οι κρυμμένες εκδιώξεις Βουδιστών πριν την υποδούλωση του Θιβέτ από τους Κινέζους, είτε είναι η μοντέρνα καθολική εκκλησία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ανάδρομος πλανήτης για να μπορέσει να είναι σε τέτοια φάση, πλην του Ερμή και της Αφροδίτης, χρειάζεται να είναι απέναντι από τον Ήλιο. Στην πραγματικότητα δηλαδή κάθε πλανήτης που είναι σε αντίθεση με τον Ήλιο είναι ταυτόχρονα και ανάδρομος. (και κάθε πλανήτης που είναι σε τρίγωνο με τον Ήλιο, επίσης πλην του Άρη, που και αυτό έχει άλλες φιλοσοφικές προεκτάσεις που δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσουμε).
Οι εξωτερικοί από την τροχιά πλανήτες και πότε κινούνται ανάδρομα
Οι εξωτερικοί από την τροχιά πλανήτες και πότε κινούνται ανάδρομα
Θα συνεχίσουμε με την ανάλυση τριών παραδειγμάτων 1) Μητέρα Τερέζα 2) Άλιστερ Κρόουλι 3) ένας καθημερινός μεταφυσικός . Μην ξεχνάτε ότι επειδή ακριβώς μετράμε φαινομενολογικές καταστάσεις των ατόμων, δεν μας ενδιαφέρει τόσο πώς είναι η πραγματικότητα αλλά πώς τα άτομα το αντιμετώπιζαν και βίωναν την όποια εμπειρία τους.
Αleister Crowley
Oμεγάλος μυστικιστής του προηγούμενου αιώνα έχεις τις εξής θέσεις:
Ο Ποσειδώνας του είναι στον Ταύρο και στον 10ο οίκο, θέση που σημαίνει ότι σαφώς ο πλανήτης του θρησκευτικού βιώματος ήταν μέσα στον οίκο της κοινωνικής εικόνας και πραγματικότητας του ατόμου.
Ο Δίας ήταν στον Σκορπιό και στον 4ο, σημάδι ότι ο ένας από τους δύο πλανήτες των συλλογικών θρησκευτικών βιωμάτων ήταν σε οίκο που σχετίζονταν πιο έντονα με φαινομενολογικές προσωπικές ερμηνείες. Μάλιστα αυτοί οι δύο πλανήτες ήταν σε αντίθεση.
Αυτό σημαίνει ότι σαφώς το άτομο είχε μέσα στο χάρτη του τους δύο πλανήτες της θρησκευτικής διαμόρφωσης σε δύσκολη όψη και μάλιστα σε δύο πολύ σημαντικούς οίκους, όπως αναφέραμε παραπάνω. Πέρα από αυτό, ο Δίας έκανε σύνοδο (στον εσωτερικό και μεταφυσικό αλλά και με εμβάθυνση Σκορπιό) με τον Ερμή, κυβερνήτη του ατομικού μυστικιστικού βιώματος και σε αντίθεση και αυτός με τον Ποσειδώνα, άρα υπήρχε ένας προβληματισμός, ενώ ταυτόχρονα είχαμε και ένα τετράγωνο με τον Ουρανό που δήλωνε την επαναστατική και «Ιδιαίτερη προσωπική» αντιμετώπιση των μεταφυσικών θεμάτων που είχε ο Κρόουλι.
Πηγαίνοντας στο θέμα της περαίωσης, φαίνεται ότι ο Κρόνος στον 7ο – 8ο με αντίθεση με τον Ουρανό στο ζώδιο κυριαρχίας του Ουρανού (Υδροχόος) και με τη μεγαλύτερη δυσαρμονία ( -25,29) είναι ο αδύναμος κρίκος, άρα και το άτομο βίωνε τον εαυτό του με ιδιαίτερα προσωπικό τρόπο και πολύ διαφορετικά κατανόησε τα διάφορα θρησκευτικά φαινόμενα, από ότι ο απλός άνθρωπος. Είναι ίσως η προσωποποίηση θα τολμούσαμε να πούμε, του εχθρού του θρησκευτικού βιώματος. Η Σελήνη από την άλλη είναι στον Ιχθύ σε εξάγωνο με Άρη και Πλούτωνα και ενάμιση τετράγωνο με Δία,τονίζοντας παραπάνω το ότι η προσωπική περαίωση (Σελήνη) είναι πιο σημαντική από την Συλλογική (Ιχθύες).
Τέλος από τους 7 πλανήτες που μπορεί να είναι ανάδρομοι σε ένα χάρτη, το άτομο έχει τους 3, κάτι που υποδηλώνει ότι το άτομο ναι μεν βίωνε έντονα μυστικιστικά φαινόμενα αλλά ήταν με εξωστρεφή τρόπο και όχι εσωστρεφή, κάτι που υποδηλώνει πολλά για το πώς ακριβώς κατανοούν οι μοντέρνοι την φιλοσοφία Κρόουλι.
Παρόλα αυτά, ο Κρόνος είναι ανάδρομος, που είναι σημαντικό κριτήριο για το αν το άτομο θα μπορέσει να αντιταχθεί σε θρησκευτικά ζητήματα, εν μέρει ή θα φύγει από το γενικότερο θρησκευτικό βίωμα για να μεταπηδήσει στο μυστικιστικό. Σημαντικό να κλείσουμε, ότι ο ωροσκόπος του ατόμου είναι ο εγωικός και προσωπικός Λέοντας.
Μητέρα Τερέζα
OΠοσειδώνας είναι στον Καρκίνο στον 7ο οίκο σε αντίθεση με τον Ουρανό, στοιχείο προσωπικής βιωματικής πνευματικής εμπειρίας και σε τετράγωνο με το Δία, στοιχείο που έχουμε δει σε άλλη όψη να υπάρχει και παραπάνω. Γενικώς έχω παρατηρήσει ότι τα άτομα με όψεις 2ης αρμονικής μεταξύ Ποσειδώνα και Δία βιώνουν το θεό ιδιαίτερα μυστικιστικά, είτε αυτό έχει να κάνει μέσα από εντάσεις είτε μέσα από συμφωνία με το θρησκευτικό βίωμα. Τέλος, ο Ποσειδώνας κάνει εξάγωνο με τη Σελήνη, τον πλανήτη της προσωπικής περαίωσης, ιδιαίτερα σημαντικό όταν ξέρουμε το έργο και την προσφορά της γνωστής προσωπικότητας.
Ο Δίας εκτός από αυτού, κάνει και αυτός τετράγωνο με Ουρανό. Ο Ουρανός γνωρίζετε είναι παρόν όπως και σε όλη την κοινωνία και στο μυστικιστικό βίωμα, επειδή ακριβώς διαφοροποιεί ιδιαίτερα σε σχέση με την υπόλοιπη μάζα. Ενώ λοιπόν η φήμη θεωρεί τους Ποσειδώνιους να είναι ιδιαίτερα μυστικιστικοί, αυτοί που βιώνουν τελικά την μυστικιστική αποκάλυψη συνήθως είναι οι Ουράνιοι. Τέλος, ο Ερμής είναι στον 9ο οίκο και κάνει τετράγωνο με τον δομικό Πλούτωνα, ενεργοποιώντας σε ένα ιδιαίτερο βάθος την ένταση του προσωπικού μυστικιστικού βιώματος της Μητέρας Τερέζας.
Ο Κρόνος στον 4ο στον Ταύρο και ανάδρομος, δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως έχει ιδιαίτερα δύσκολες όψεις, για αυτό αν και μυστικιστική η εμπειρία της Μητέρας Τερέζας, δεν ήταν ενάντια στα πιστεύω και τις θεωρίες της θρησκευτικής νομενκλατούρας. Από την άλλη, η Σελήνη στον 5ο ενεργοποιείται όπως αναφέραμε και παραπάνω, ως δημιουργικότητα. Μάλιστα, η Σελήνη είναι ο πιο θετικός πλανήτης στο χάρτη στην αστροδυναμική με +16.89, δηλώνει και τον ιδιαίτερα εποικοδομητικό τρόπο με τον οποίο και λειτούργησε αυτό το μυστικιστικό βίωμα του προσώπου.
Τέλος, ακριβώς όπως και στην παραπάνω περίπτωση, το μυστικιστικό βίωμα λειτούργησε με εξωστρέφεια, καθότι έχουμε λίγους ανάδρομους αλλά ο Ουρανός και ο απαραίτητος για τέτοια μυστικιστικά βιώματα Κρόνος είναι ανάδρομοι, έχουμε το ιδιαίτερο φαινομενολογικό πνευματικό βίωμα.
Παρακάτω θα αναλύσουμε τα στοιχεία ενός γνωστού μου, που αναφέρει ότι έχει βιώσει πάρα πολλές φορές άπειρα μυστικιστικά φαινόμενα, τα οποία αναφέρει και ως πολύ σημαντικά σημάδια για τη ζωή του γενικότερα, που τον βοήθησαν να εξελιχθεί. Ο ίδιος αναφέρει ότι εξασκεί τη λεγόμενη θεληματική μαγεία, σύμφωνα με την οποία όμως, τα πάντα προέρχονται από το ίδιο το άτομο και πως όλα είναι στο κεφάλι μας, θεοί και δαίμονες, απλά δεν ξέρουμε πόσο μεγάλες είναι οι δυνατότητες μας. Ο ίδιος αναφέρει ότι έχει μιλήσει με ιδιαίτερα σκοτεινές εξωδιαστατικές οντότητες που όμως αναφέρει ότι είναι «δικές του» οι οποίες κάποιες φορές, είναι ιδιαίτερα τρομαχτικές και άγριες, ενώ αναφέρει ότι έχει βιώσει άπειρες φορές ότι ξεφεύγει από τα όρια του και μετατρέπεται σε κάτι διαφορετικό…
Ο ίδιος με είχε επισκεφθεί στο παρελθόν, οπότε επειδή είχε μοιραστεί μαζί μου κάποιες από τις εμπειρίες του και ήταν ένα κομμάτι που είχαμε συζητήσει αρκετά, τον κάλεσα λοιπόν και του ζήτησα, αν θέλει να τον συμπεριλάβω στο συγκεκριμένο άρθρο που προετοίμαζα. Ο ίδιος δέχτηκε με ιδιαίτερη χαρά και τον ευχαριστώ για αυτό . Το όνομα Νικηφόρος δεν είναι το πραγματικό του σαφώς.
Ο Ποσειδώνας του ατόμου είναι στον Τοξότη και στον 4ο, που δηλώνει σαφώς περισσότερο έντονα μυστικιστικά χαρακτηριστικά παρά θρησκευτικά, αλλά αυτό δεν μας το ξεκαθαρίζει έντονα αυτό το βήμα.
Ο Δίας είναι χωρίς όψεις, κάτι που θα έδινε περισσότερη ένταση στο θρησκευτικό κομμάτι αλλά επειδή είναι στον Λέοντα , ένα ιδιαίτερα εγωικό ζώδιο και μάλιστα στον 11ο, δηλώνει ότι τελικά θα πάρει αυτή η θρησκευτική αναζήτηση έναν έντονο προσωπικό χαρακτήρα (άρα θα πάψει να είναι Θρησκευτική).
Ο Ερμής είναι στον Κριό σε σύνοδο ακριβείας με τον προσωπικό Άρη, που αναφέραμε προηγουμένως και σε αντίθεση με τον Πλούτωνα, οπότε εδώ αρχίζει να εντείνεται ιδιαίτερα το κομμάτι του άγριου φαινομενολογικού βιώματος που ανέφερε ο ίδιος (στον 8ο μάλιστα οίκο). Σαφώς ο Ήλιος ενεργοποιεί ακόμη περισσότερο με τη σύνοδο με Χείρωνα και αντίθεση μεΟυρανό, το ιδιαίτερα μυστικιστικό κομμάτι που υπάρχει στο άτομο που διαφέρει από τα θρησκευτικά δεδομένα (Ουρανός μάλιστα στο Σκορπιό).
Σελήνη και Κρόνος μαζί στον 12ο οίκο αλλά εν μέρει και στον 1ο οίκο, μάλιστα στην ιδιαίτερη Παρθένο που έχουμε αναφερθεί με τον Κρόνο ανάδρομο, αν μη τι άλλο ολοκληρώνει την ιδιαίτερη ένταση που υπάρχει στο βίωμα του μυστικιστικού βιώματος στη ζωή του ατόμου. Από τους 7 ανάδρομους πλανήτες που μπορεί να έχει, οι 4 είναι ανάδρομοι. Αυτό δηλώνει και τη μεγαλύτερη πιθανότητα εσωστρεφούς βιώματος στο ίδιο το άτομο που εξάλλου το αναφέρει και ο ίδιος. Ο Κρόνος και εδώ έχει το μεγαλύτερο κατά απόλυτες τιμές, βαθμό αρμονίας δυσαρμονίας (-27) που ενισχύει ακόμη πιο έντονα τον εχθρικό χαρακτήρα που υπάρχει στο επίσημο θρησκευτικό- κοινωνικό συναίσθημα και την τάση του ατόμου να δημιουργήσει μία δική του αποκλειστική ερμηνεία και βίωμα.
ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΒΙΩΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
Σαφώς μία έρευνα δεν μπορεί να τελειώσει με ένα ενημερωτικό άρθρο. Χρειάζεται ακόμη πάρα πολύ προσπάθεια για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το μυστικιστικό βίωμα σε ένα άτομο αλλά και το θρησκευτικό. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για αποκλειστικά φαινομενολογικά βιώματα είτε σε ομαδικό είτε σε ατομικό επίπεδο, για αυτό και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην κρίση που μπορεί να έχουμε απέναντι στα άτομα. Αν μη τι άλλο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι όντως υπάρχουν τρόποι για να μπορέσουμε να καταλάβουμε την ένταση πρώτα αλλά και το είδος του βιώματος που μπορεί να έχει ένα άτομο. Μην ξεχνάμε ότι η θρησκευτική πίστη ενός ανθρώπου είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και τον χαρακτηρίζει σε τέτοιο βαθμό, που είναι λογικό να πρέπει να δώσει η αστρολογία ακόμη περισσότερη σημασία.
Αν έχετε και εσείς κάποιο θρησκευτικό ή μυστικιστικό βίωμα, θα χαρώ πολύ να το μοιραστείτε κάτω από το άρθρο στον χώρο της συζήτησης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Abhayananda, S. ( 2007). History of Mysticism. Washington: S. Abhayananda
- Armstrong, K. (1983). The first Christian. St Paul’s impact on Christianity. London: Pan London
- Blavatsky, H, P. ( 1888). The secret Doctrine. Chennai: Theosophical Society
- Cornford, F, M. (1957). From religion to Philosophy. New York: Harper and Brothers publishers.
- Dennett , D, C. (2006). Breaking the spell. London: Penguin books.
- Eisen, A , & Laderman, G. (2007). Science, religion and society. Armonk: M.E Sharpe
- Ελμάζης, Σ. (2002). Μαγεία: η απόκρυφη παράδοση του κόσμου. Θεσσαλονίκη: Αρχέτυπο
- Forlong, G, R. ( 2005). Short studies in the science of comparative religion. London: Celephais press.
- Grant, K. (1980). Outside the circles of time. London: Frederick Muller Limited
- Green, J. (1986). The evolutionary journey of the Soul. St. Paul: Llewellyn Publication.
- Greene, L. (1976). Saturn: New look at an old devil. York Beach: Samuel Weiser.
- Hedstrom, P., & Wittrock, B. (2009). Frontiers of sociology. Leiden: Brill
- Horgan, J. ( 2003). Rational Mysticism. Boston: Houghton Mifflin
- Keith, S, D. (2010). Handbook of Cognitive-Behavioral therapies. New York: The Guilford press.
- Krishnananda, S. The study and practice of yoga. In Swami Krishnananda – The Divine Life Society – Ebooks, Articles, Photos, Audios and Videos (20/11/2010).
- Lampeth, S, B. ( 2003). Mastering the ultimate high ground. RAND
- Laynton, R. (2009). Mysticism, Madness and Mania. Garden City.
- Magnavita, J, J. ( 2004). Handbook of personality disorders. New Jersey: John Wiley and sons.
- Oken, A. (1990). Soul – Centered astrology. Berkley: The crossing press.
- Parrinder, G. ( 1995). Mysticism in the World’s religion. Oxford: Oneworld
- Primavesi, A., (2000). Sacred Gaia. London: Routledge
- Rogers, A., & Pilgrim, D. (2005). Mental health and illness. London: Open university Press
- Romer, E, S. ( 2003). The textbook of the universe. Crystal Lake: Logosecho books
- Teresi, D. (2002). Lost Discoveries. New York: Simon & Schuster
- Stanton, M. ( 2005). The black sun: the alchemy and the art of darkness. Texas: Texas A&M university press.
- Steinbock, J, A. (2007). Phenomenology and mysticism. Indiana: Indiana University Press.
- Tyl, N. (1998). Synthesis and Counseling in astrology. St Paul: Llewellyn publications.
- Wapnick, K. ( 1980). Mysticism and Schizophrenia. Garden City.