Η Φιλοσοφία των Κυβερνητών των Ζωδίων

Κατανοώντας τις θέσεις Κυριαρχίας και Αδυναμίας των πλανητών… όταν ένας πλανήτης ή συμβολισμός είναι στην κατοικία του φανερώνει ένα άτομο σε μια κατάσταση, σα να είναι o άρχοντας του δικού του σπιτιού, της επαγγελματικής του κατάστασης και τύχης.

Μπορεί να φανερώνει και ένα άτομο που ζητά λίγα από τα ‘καλά’ αυτού του κόσμου ή μας αναφέρει ότι το άτομο είναι χαρούμενο ή ζει μια ευτυχή κατάσταση… (William Lilly, CA., p101)
Ελάχιστοι αστρολόγοι θα αμφισβητούσαν την σπουδαιότητα των κυβερνητών των ζωδίων – το μεγαλύτερο μέρος της τέχνης τους βασίζεται στην δυναμική τους επιρροή και κάνουν εκτιμήσεις για την κατάσταση των πλανητών σύμφωνα με την σχέση που έχουν με τα ζώδια. Οι αρχαίοι αστρολόγοι ονόμαζαν τα ζώδια ως «οι κατοικίες των πλανητών», θεωρώντας τους την πλανητική κατοικία τους. Παρόλο που είναι φυσικό να υποθέτουμε ότι οι κυβερνήτες των ζωδίων αποτελούν τη βαθύτερη ουσία της αστρολογίας, έχουν ωστόσο μια περιορισμένη ιστορία, η οποία σε αντίθεση με τις θέσεις έξαρσης των πλανητών, δεν υπάρχουν τα ίχνη τους κατά την Μεσοποταμιακή περίοδο. [1] Θεωρούμε δεδομένη την προέλευσή τους από την κλασσική εποχή, όχι μόνο εξαιτίας της απουσίας αρχαιότερων πληροφοριών αλλά επειδή η ταξινόμηση αυτή βασίζεται σε μια πλανητική διάταξη που λαμβάνει υπόψη της το μήκος της τροχιάς των ουρανίων σωμάτων κατά την πλήρη περιφορά τους (π.χ. Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας, Κρόνος) που εισήγαγαν πρώτοι οι Ελληνες.

Όλως περιέργως, στο βιβλίο «Astronomica» του Manilius οι πλανητικοί κυβερνήτες είναι απόντες, προφανώς εξαιτίας ενός κενού που υπάρχει στο κείμενο ή λόγω του ξαφνικού θανάτου του συγγραφέα, που είχε ως αποτέλεσμα να αφήσει το έργο του ημιτελές. [2] Παρά ταύτα η παρουσία τους είναι εμφανής σε λόγιες πηγές και χάρτες του 1ου αιώνα π.Χ. και σ’ αυτήν την περίοδο αποτελούσαν ένα εδρασμένο κομμάτι της αστρολογίας. [3]

Ο Πτολεμαίος στο έργο του Τετράβιβλος, βιβλίο 1, δίνει μια σαφή εξήγηση των λόγων για την διάταξη των κυβερνητών των ζωδίων, δείχνοντας τον τρόπο κατά τον οποίο αυτοί βασίζονται σε συμμετρικό μοντέλο, το οποίο εκπορεύεται από τα δύο Φώτα (Σελήνη και Ήλιος). Όπως και στους περισσότερους αρχαίους συμβολισμούς, το αξονικό σημείο στην υποκείμενη φιλοσοφική τους θεωρία είναι η σχέση του Ήλιου με τη Γη. Ως εκ τούτου η κατανομή των πλανητών στα ζώδια ξεκινά από τις ακμές μεταξύ του Καρκίνου και του Λέοντα, όπου και η δύναμη του Ήλιου είναι μεγαλύτερη (τουλάχιστον στο βόρειο ημισφαίριο, με το οποίο ασχολείται η Αστρολογία).

Καθώς τα ζώδια που παράγουν περισσότερη θερμότητα και υγρασία είναι ο Λέοντας και ο Καρκίνος αντίστοιχα, αυτά τα δύο συνδέθηκαν με τα μεγαλύτερα και πιο δυναμικά ουράνια σώματα, τα Φώτα, ως κατοικίες τους. Ο Λέοντας, ο αρσενικός, αντιστοιχεί στον Ήλιο και ο Καρκίνος, ο θηλυκός, στην Σελήνη. [4]

Οι πέντε ορατοί πλανήτες κατανέμονται με τέτοιο τρόπο στα εναπομείναντα δέκα ζώδια, ώστε κάθε ένας να έχει μία «ημερήσια κατοικία» σε ένα αρσενικό ζώδιο και μία «νυχτερινή κατοικία» σε ένα θηλυκό ζώδιο. (Φυσικά τα Φώτα πρέπει να κυβερνούν μόνο ένα ζώδιο, αφού ο Ήλιος χάνει την δύναμή του σε ένα θηλυκό ζώδιο, όπως ακριβώς και η Σελήνη χάνει την ισχύ της στα αρσενικά ζώδια.)

Ο ερμαφρόδιτος πλανήτης Ερμής κυβερνά Διδύμους και Παρθένους, ζώδια τα οποία βρίσκονται κοντά στην κατοικία του αρσενικού Ήλιου και της θηλυκής Σελήνης, διατηρώντας την άφυλη φύση του. Ο Πτολεμαίος παρατήρησε ότι η απόσταση του Ερμή από τον Ήλιο, με την όποια πορεία του, δεν απέχει ποτέ παραπάνω από ένα ζώδιο, επομένως είναι ορθό οι ακμές των ζωδίων του να διατηρούν τη σχέση με την ακμή του ζωδίου του Ήλιου.

Εν συνεχεία ακολουθεί η Αφροδίτη, η θεά της γονιμότητας, κυβερνήτης του Ταύρου και του Ζυγού, ζωδίων που ο Πτολεμαίος περιέγραψε ως «εξαιρετικά γόνιμα». Η Αφροδίτη είναι ένας ευεργετικός πλανήτης. Το ευμενές εξάγωνο που σχηματίζεται ανάμεσα στην αρχή του Λέοντα και την ακμή των ζωδίων που κυβερνά διατηρεί την αστρονομική σχέση ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Ήλιο κρατώντας τους σε απόσταση δύο ζωδίων.

Μετά ακολουθεί ο Άρης, ο οποίος παραχωρείται στον Κριό και στον Σκορπιό, επειδή, σύμφωνα με τον Πτολεμαίο, ταιριάζουν με την καταστροφική και δυσαρμονική φύση του και σχηματίζουν ένα εχθρικό τετράγωνο στις «κατοικίες» των Φώτων.

Ο Δίας, ο «Μέγας Ευεργέτης», κυβερνά τα ζώδια που σχηματίζουν αρμονικό τρίγωνο με τα Φώτα, δηλαδή τον Τοξότη και τους Ιχθείς.

Ο Κρόνος, ο πιο μακρινός ορατός πλανήτης από τον Ήλιο, κυβερνά τα ζώδια που βρίσκονται πιο μακριά από την «κατοικία» του Ήλιου, δηλαδή τον Αιγόκερω και τον Υδροχόο. Αυτά τα ζώδια ανήκουν στην εποχή του παγωμένου χειμώνα και η δυσμενής όψη που σχηματίζουν με τα Φώτα ταιριάζει με την καταστροφική φύση του «Μέγα Κακεργέτη».

Η σύνδεση των πλανητών με τις θέσεις του δικού τους φύλου (αρσενικό – θηλυκό) ή ομάδας ήταν σε μεγάλο βαθμό σχετική με την παραδοσιακή αστρολογία απ’ ό,τι είναι σήμερα και διαμόρφωσε ένα σημαντικής σημασίας μέρος για την αξιολόγηση της πλανητικής ισχύος. Ο Al-Biruni αναφέρει ότι ένας αρσενικός πλανήτης θα βρισκόταν σε κυρίαρχη θέση, αν τοποθετείτο σε ένα αρσενικό ζώδιο, ενώ θα βρισκόταν σε αδυναμία, αν τοποθετείτο σε ένα θηλυκό ζώδιο. Η πρώτη περίπτωση είναι γνωστή ως σχηματισμός «hayyiz» (ή «hayz»), που σημαίνει «φυσική κατοικία» ή «προτεινόμενη θέση», ενώ η δεύτερη περίπτωση είναι γνωστή ως αντίθεση. [5] Ενώ σε κάθε πλανήτη αντιστοιχούν δύο ζώδια, ωστόσο ένας πλανήτης μπορεί να είναι πιο ισχυρός, όταν τοποθετείται σε ζώδιο που ανταποκρίνεται στο δικό του φύλο και χαρακτήρα. Ο Κρόνος είναι ένας αρσενικός πλανήτης, συνεπώς προτιμά το ζώδιο του Υδροχόου από τον Αιγόκερω. Για τον ίδιο λόγο και ο Δίας προτιμά τον Τοξότη από τους Ιχθείς και ο Άρης τον Κριό από τον Σκορπιό. Η Αφροδίτη είναι θηλυκή, επομένως προτιμά τον Ταύρο από τον Ζυγό, ενώ ο Ερμής, παρόλο που αναφέρεται και στα δυο φύλα, προτιμά την Παρθένο από τους Διδύμους, εξ αιτίας του γεγονότος ότι διατηρεί πιο στενά τη φυσική του σχέση με τον Ήλιο.

Τα ζώδια που προκαλούν αδυναμία είναι απλά αυτά που βρίσκονται σε αντίθεση με τα ζώδια των κυβερνητών. Για παράδειγμα, ο Ήλιος κυβερνά τον Λέοντα, αλλά βρίσκεται σε αδυναμία στο απέναντί του ζώδιο, τον Υδροχόο. Ολοφάνερα λοιπόν, αν ένας πλανήτης στο ζώδιο κυριαρχίας του είναι πιο δυνατός και ασφαλής, αν τοποθετηθεί στο απώτατο από αυτό ζώδιο γίνεται πιο ευπαθής.

Σημειώσεις και παραπομπές:

[1] Neugebauer & Parker, Egyptian Astronomical Texts, Vol. III, p. 203
[2] Ακόμη και έτσι, είναι περίεργο το γεγονός ότι ο Manilius παρουσιάζει πολλές άλλες πληροφορίες για τα ζώδια, αλλά ποτέ δεν αναφέρει τους κυβερνήτες τους (και ακόμη προσφέρει ένα εναλλακτικό σχέδιο κυριαρχίας, το οποίο συνδέει τον Ήλιο με τους Διδύμους, την Σελήνη με τον Τοξότη, τον Ερμή με τον Καρκίνο, την Αφροδίτη με τον Ταύρο, τον Άρη με τον Σκορπιό και τον Δία με τον Λέοντα)
Astronomica, 2.433 (Loeb p.117.) Πρβ. Intro. Xlvi.
[3] Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί από τους πρώιμους κλασικούς χάρτες στο “Greek Horoscopes” του Neugebauer.
[4] Tetrabiblos, 1.17 “Of the Houses of the Several Planets”, (Loeb p.79)
[5] “The Book of Instruction in the Elements pg the art of Astrology”, (γραμμένο το 1029, μεταφρασμένο το 1934 από R. Ramsay Wright) ch. 496 & 497, p.308.

Μετάφραση – Απόδοση: Ευδοκία Ξεφτέρη