Ο Ποσειδώνας, συμφωνώντας με την μυστηριώδη φύση των Ιχθύων, του ζωδίου δηλαδή που κυβερνά, συνεχίζει να παραμένει σχεδόν άγνωστος για εμάς. Οι επιστήμονες έχουν φθάσει στο συμπέρασμα ότι αποτελείται από μια κρούστα στερεοποιημένων ή υγροποιημένων αερίων που αραιώνει όσο φθάνουμε στην ατμόσφαιρά του.
Η πολύ υγρή και αέρια ιδιότητά του είναι συνυφασμένες με το ευμετάβλητο ζώδιο του νερού, τους Ιχθείς, το οποίο εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί στις εξωτερικές περιστάσεις. Η έξαρσή του βρίσκεται στον Λέοντα και βρίσκεται σε εξορία στην Παρθένο και σε πτώση στον Υδροχόο.
Ο Ποσειδώνας είναι πλανήτης που διαλύει τους σκληρούς και γρήγορους περιορισμούς, καταργεί τα όρια. Αντιπροσωπεύει την επαφή με άλλους τομείς της πραγματικότητας, την πνευματική διάσταση και την κοσμική συνείδηση.
Αντιστοιχεί λοιπόν στις «κοσμικές» μας κεραίες, που δίνουν την δυνατότητα να διαβλέπουμε και να διαισθανόμαστε υψηλότερες συχνότητες πνευματικών κυμάτων. Βέβαια, δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, κυρίως επειδή προτιμούμε να βλέπουμε τον κόσμο με μια πιο θετική άποψη. Βέβαια, κάτι τέτοιο μπορεί να έχει και την αρνητική του πλευρά, καθώς η εξιδανίκευση μπορεί να μας αποπροσανατολίσει και να προκαλέσει σύγχυση, απατηλές προσδοκίες, ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.
Ο Ποσειδώνας είναι ένας αργός πλανήτης, που ανοίγει τους ορίζοντες, χρωματίζει τη φαντασία, δημιουργεί ονειρικές εικόνες, δίνει έμπνευση, μπορεί όμως και να οδηγήσει σε κάποιες ομιχλώδεις καταστάσεις.
Οι εκπρόσωποι του Ποσειδώνιου στοιχείου ενδιαφέρονται πάντοτε για τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων και μπορούν να θυσιαστούν ακόμα και για κάτι που μπορεί να αποδειχθεί λάθος. Τους αρέσει να ασχολούνται ενδελεχώς με τον κινηματογράφο, τη μουσική, γενικότερα τις τέχνες, καθώς τους χαρακτηρίζει η εμπνευσμένη δημιουργικότητα, το ταλέντο, οι υψηλοί πνευματικοί στόχοι και η λεπτή ευαισθησία.
Ποσειδώνας και μυθολογία
Υπάρχουν πολλοί μύθοι, αλλά και ιστορίες που αφορούν τον θεό Ποσειδώνα, την γέννηση, τη ζωή του γενικότερα, αλλά και τις μάχες του. Ο θαλασσινός θεός γεννήθηκε από την Ρέα και τον τιτάνα Κρόνο και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο στομάχι του πατέρα του, όπως και τα υπόλοιπα αδέλφια του. Ο Δίας, με τη βοήθεια της μητέρας τους, μπόρεσε να καθαιρέσει τον Κρόνο, ενώ μ’ ένα μαγικό βότανο της Μήτιδος, μπόρεσε να απελευθερώσει τα αδέλφια του.
Σύμφωνα με μία άλλη μυθολογική εκδοχή, και για την περίπτωση του Ποσειδώνα η Ρέα κατάφερε να ξεγελάσει τον Κρόνο, καθώς αντί να του δώσει το βρέφος τού έδωσε ένα νεογέννητο άλογο μέσα σε σπάργανα, το οποίο και κατάπιε ο σκληρός πατέρας. Η νύμφη Άρνη προστάτεψε το μωρό και ανέλαβε την ανατροφή του, ενώ οι Τελχίνες, θεότητες όπως οι Κουρήτες, χόρευαν και έβγαζαν κραυγές, χτυπώντας τα δόρατά τους στη γη, προκειμένου να μην ακουστεί το κλάμα του μωρού.
Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός των θαλασσών, των πηγών, των ποταμών, των ψαριών κ.λπ., είχε δηλαδή αναλάβει την επικράτεια του υγρού στοιχείου. Λέγεται ότι εκείνος ήταν που έδωσε ζωή στο πρώτο άλογο στον κόσμο και δίδαξε την ιππηλασία γιΆ αυτό και ονομάστηκε «Ίππιος» και έγινε ο προστάτης των ιππικών αγώνων.
Τον θεωρούσαν επίσης και θεό των σεισμών, πιθανόν επειδή η γη, οι ήπειροι και τα νησιά στηρίζονταν στη θάλασσα, επιπλέοντας σ’ αυτήν, όπως τα καράβια. Λατρευόταν σε πολλές πόλεις και η γιορτή των Ισθμίων ήταν αφιερωμένη σ αυτόν. Ο ναός του Σουνίου ήταν ναός προς τιμήν του.
Σύζυγος του Ποσειδώνα ήταν η Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Είχε ένα ασημένιο άρμα και χαλκόνυχα άλογα με χρυσή χαίτη. Τον ακολουθούσαν οι Τρίτωνες και οι Νηρηίδες, καθώς και πολλά δελφίνια. Σύμβολό του ήταν η τρίαινα, η οποία του είχε δωριστεί είτε από τους Τελχίνες, είτε από τους Κύκλωπες.
Όταν θύμωνε, ξεσήκωνε φουρτούνες και κατακλυσμούς κι έκανε να ξεπροβάλουν από τη θάλασσα τέρατα. Πότε τιθάσευε τα κύματα και πότε τα εξέγειρε με την τρίαινά του, γι’ αυτό και είχε το όνομα «Ασφάλιος Θεός». Ως θεός ήθελε να έχει και αυτός μια δική του πόλη για να προστατεύει, όπως π.χ. η θεά Αθηνά προστάτευε την Αθήνα. Έτσι και εκείνος διάλεξε την Κόρινθο, στο σημείο κοντά στον Ισθμό.
Ποσειδώνας και αστρονομία
Ο Ποσειδώνας είναι ένας από τους πιο απομακρυσμένους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και είναι ο όγδοος σε σειρά πλανήτης από τον Ήλιο και ο τέταρτος μεγαλύτερος. Ανακαλύφθηκε από τους Άνταμς και Λεβεριέ, το 1846, όταν παρατηρήθηκε ότι κάτι επηρέαζε την τροχιά του Ουρανού. Έχει διάμετρο περίπου 50.000 χιλιόμετρα και η μέση απόστασή του από τον Ήλιο είναι 30,06 α.μ. Η ελάχιστη απόστασή του από τη Γη είναι 4,31 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, ενώ η μέγιστη 4.68. Η πυκνότητά του είναι 2,3 φορές του νερού, ενώ η μάζα του είναι 17,2 φορές από αυτήν της Γης.
Στρέφεται γύρω από τον άξονά του κάθε 16 περίπου γήινες ώρες, ενώ η διάρκεια του έτους του είναι 164,8 χρόνια. Η θερμοκρασία του είναι στους -200 οC. Το έδαφός του αποτελείται από πάγο, υδρογόνο, ήλιο και κάποια πετρώματα, ενώ ο πυρήνας του αποτελείται από μια πετρώδη μάζα στο μέγεθος της Γης. Η ατμόσφαιρά του έχει ελάχιστες ποσότητες οξυγόνου, ενώ αποτελείται κυρίως από μεθάνιο.
Έχουν παρατηρηθεί τέσσερις δακτύλιοι, οι οποίοι ωστόσο είναι λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται κυρίως από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης, τα οποία προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Λόγω της ανομοιόμορφης κατανομής τους, μερικά τμήματα των δακτυλίων φαίνονται πιο λαμπερά από άλλα. Ο εξωτερικός δακτύλιος ονομάζεται Δακτυλιος Adams και ο αμέσως επόμενος ονομάζεται Γαλάτεια.
Στη συνέχεια βρίσκεται ο Le Verrier και ο δακτύλιος του Galle, που είναι αμυδρός και πιο πλατύς. Στο νότιο ημισφαίριό του υπάρχει η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα, η οποία σε μέγεθος είναι η μισή της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας του Δία. Το μαγνητικό του πεδίο έχει ομοιότητες μ’ αυτό του Ουρανού και έχει παράξενο προσανατολισμό, κάτι που μελετάται ακόμη από τους ειδικούς.
Έχει οκτώ δορυφόρους, οι οποίοι ωστόσο, λόγω της έλλειψης εσωτερικής θερμότητας, είναι ψυχρότεροι από τον ίδιο τον πλανήτη. Από αυτούς, ο Τρίτωνας είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος και επίσης το πιο ψυχρό ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος. Η επιφανειακή του βαρύτητα είναι 1,14 της γήινης, ενώ ένα άτομο βάρους 40 κιλών ζυγίζει στον Ποσειδώνα 44 κιλά. Δεν είναι ορατός με γυμνό οφθαλμό, ενώ, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των αστρονόμων, το χρώμα του είναι γαλαζοπράσινο, όπως του Ουρανού.
Ποσειδώνας και αστρολογία
Ο Ποσειδώνας θεωρείται βαρύς πλανήτης, καθώς χρειάζεται 164,8 χρόνια για να ολοκληρώσει την περιστροφή του γύρω από τον ζωδιακό κύκλο και 720 έτη για την περιφορά του γύρω από τον Ήλιο.
Παραμένει 14 χρόνια σε κάθε ζώδιο και κινείται 2 μοίρες τον χρόνο. Στην αρχή κινείται ορθόδρομα, στην πορεία ανάδρομα (για περίπου 5 μήνες) και ολοκληρώνει τον κύκλο του επηρεάζοντας το κάθε ζώδιο για τρίτη φορά ορθόδρομα. Λόγω της αργής του κίνησης, επηρεάζει κάθε ζώδιο για αρκετό χρονικό διάστημα, ενώ επίσης για τον ίδιο λόγο παραμένει για μεγαλύτερο διάστημα ανάδρομος, σε σύγκριση με άλλους πλανήτες. Η μέση ημερησία κίνησή του είναι 0º 0΄ 22΄΄, ενώ η μεγίστη είναι 0º 2΄ 00΄΄.
Το σύμβολο του Ποσειδώνα είναι η τρίαινα, με την οποία, σε μυθολογικό επίπεδο, κυριαρχούσε στη θάλασσα. Σε αστρολογικό επίπεδο, η τρίαινα αποτελείται από το ημικύκλιο της ψυχής, το οποίο διαπερνάται από τον σταυρό της ύλης. Αυτό σαν ερμηνεία σημαίνει ότι το πνεύμα είναι ισχυρότερο και διαπερνά την επιφανειακή αντίληψη των πραγμάτων.
Το σύμβολο αυτό μοιάζει πολύ με τα πνευματικά ύδατα που υπερκαλύπτουν τη γη και αντιπροσωπεύει τη διάλυση της ύλης που δεν χρειάζεται πια να είναι αποκρυσταλλωμένη. Τα τρία πόδια της Τρίαινας συμβολίζουν τα τρία πρόσωπα της συνείδησης, δηλαδή το υποσυνείδητο, το συνειδητό και την κοσμική συνείδηση.
Λόγω της σύνδεσής του με την θάλασσα, ο Ποσειδώνας, στην επιρροή του, μοιάζει μ’ έναν απέραντο ωκεανό από συναισθηματικές διακυμάνσεις και λειτουργεί σαν ένας χώρος αποθήκευσης, που στην συνέχεια γίνεται μια μυστήρια πηγή εξατομικευμένης ζωής κάτω από συγκεκριμένους όρους. Η θέση του, λόγω της αργής του κίνησης, επηρεάζει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων και όχι μεμονωμένα άτομα.
Είναι κυρίαρχος πλανήτης των Ιχθύων και έχει την έξαρσή του στον Λέοντα. Βρίσκεται σε εξορία στην Παρθένο και σε πτώση στον Υδροχόο. Ο Ποσειδώνας στη Παρθένο θα μπορούσε (γενικά) να εκφράζει μία γενιά που θα ενδιαφερθεί για την υγεία, θα αποφύγει τα χημικά στη διατροφή και τη καλλιέργεια, γιατί θα είναι ευάλωτη στα τοξικά, το αλκοόλ.
Η δημιουργική του φαντασία θα καλλιεργηθεί και θα βοηθήσει την εργατική Παρθένο να προσφέρει έναν καλύτερο κόσμο, μέσα από κανόνες υγιεινής και προσφοράς στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Ο Ποσειδώνας συνδέεται με τον 12ο οίκο, που δηλώνει τον εσωτερικό κόσμο και τον ψυχισμό των ανθρώπων, το υποσυνείδητο, τις δοκιμασίες, τις ψυχικές ασθένειες και τα μυστικά. Είναι θηλυκός, ζεστός, γόνιμος και υγρός.
Ο Ποσειδώνας σχετίζεται με το δυσδιάκριτο, το θολό, το ομιχλώδες, αλλά και ό,τι αφορά το όνειρο, τις ψευδαισθήσεις, τις χαώδεις καταστάσεις ζωής και την ουτοπία. Είναι ο κατεξοχήν πλανήτης που δηλώνει την έμπνευση, τη φαντασία, τη διόραση και τη διαίσθηση, καθώς και την ανώτερη σε ποιότητα τέχνη.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ένας καλά τοποθετημένος Ποσειδώνας ή που σχηματίζει καλές όψεις σχετίζεται με την πνευματική δημιουργία, τη μουσική, την ποίηση, τη ζωγραφική και τον χορό, καθώς επίσης και με τη φωτογραφία και την εικόνα του κινηματογράφου.
Ο Ποσειδώνας μπορεί να φέρει το άτομο σ’ επαφή με το Θείο, ενώ μπορεί να το κάνει ν’ ασχοληθεί με μυστικιστικές και αποκρυφιστικές εμπειρίες, καθώς καθοδηγείται από μία ανώτερη δύναμη. Σχετίζεται επίσης με τον υπνωτισμό και τη μαντική τέχνη. Είναι το τρίτο μάτι και το αστρικό σώμα.
Άνθρωποι με έντονα τα χαρακτηριστικά του Ποσειδώνα χαρακτηρίζονται ως διαισθητικοί, που έχουν την ικανότητα να εκφράζουν τα συναισθήματά τους ποικιλοτρόπως. Γενικότερα, θα λέγαμε ότι ένας ποσειδώνιος τύπος διακρίνεται για τον ρομαντισμό, τον ιδεαλισμό και τον οραματισμό του. Είναι ευγενικός και ιδιαίτερα δεκτικός ως προς τους άλλους, έτοιμος να βοηθήσει και να εκφράσει τη συμπάθεια και τη συμπόνια του. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε και μαγεύει τον περίγυρό του με τη σαγηνευτική του γοητεία.
Άτομα με έντονο το ποσειδώνιο στοιχείο στην προσωπικότητά τους έχουν την ικανότητα να μαγνητίζουν, να έλκουν τα άτομα μ’ έναν τρόπο, ώστε τα τελευταία να μη θέλουν να ξεφύγουν, να μη θέλουν να ξυπνήσουν από το όνειρο που βλέπουν. Άλλο ένα στοιχείο που τα χαρακτηρίζει είναι η υπερβολική τους ευαισθησία για καθετί που συμβαίνει.
Λέγεται ότι ο Ποσειδώνας είναι η ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης, του πλανήτη της τέχνης, της ομορφιάς, της αγάπης, της τρυφερότητας και της ζεστασιάς. Αν η Αφροδίτη κυβερνά την πραγματική αγάπη, ο Ποσειδώνας κυβερνά τη φανταστική ή την ιδανική αγάπη και την αναζήτηση του ρομαντικού στοιχείου, το οποίο πρέπει ή δεν πρέπει να ικανοποιηθεί.
Η έννοια της αγάπης, κάτω από το πρίσμα του Ποσειδώνα δεν σχετίζεται με το συναίσθημα, αλλά με την πιο υψηλή έκφρασή του, την αληθινή αγάπη ή αλλιώς τη θυσία του Εγώ.
Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, και άτομα με έντονο το ποσειδώνιο στοιχείο στον χάρτη τους, μπορούν να δώσουν τα πάντα για τον έρωτα και να κάνουν την απόλυτη θυσία, ακόμα κι αν αυτό πολλές φορές τα οδηγήσει σε παγίδες, καθώς έτσι βρίσκουν την ευκαιρία κάποιοι να τα εκμεταλλευτούν.
Ένας τονισμένος Ποσειδώνας σ’ ένα προσωπικό ωροσκόπιο κάνει γενικότερα το άτομο να νιώθει την ανάγκη να λυτρώσει το Εγώ του. Αυτό, όμως, δεν το καταφέρνει πάντα, καθώς μπορεί πολύ εύκολα να παραπλανηθεί και να εξαπατηθεί, οδηγώντας τον σε αδιέξοδο. Η επίδραση του Ποσειδώνα εξαρτάται από το πόσο το άτομο έχει την ικανότητα να αντιληφθεί την «υγιή» πραγματικότητα, η οποία ωστόσο δεν είναι αντιληπτή από την βιολογική του όραση, αλλά από τις ποιότητες των αισθήσεων της ψυχής του.
Η ορθόδρομη φορά του δείχνει μια προσωπικότητα που κρύβει μέσα της μια διαφορετική πραγματικότητα, η οποία το βοηθά να ζει σ’ έναν κόσμο αρμονικό, ισορροπημένο, όπου τα θετικά χαρακτηριστικά θα λειτουργούν θεραπευτικά για το ίδιο.
Ένας Ποσειδώνας με όχι τόσο καλή τοποθέτηση ή που σχηματίζει μη ευνοϊκές όψεις μπορεί να οδηγήσει σε παντός είδους τάσεις φυγής από την πραγματικότητα και σε εθισμούς, όπως τα ναρκωτικά, οι φαρμακευτικές ουσίες, το αλκοόλ και το τσιγάρο.
Δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο το άτομο νιώθει αποκομμένο και απομονωμένο από το σύνολο, εξασθενημένο μέσα στο χάος και τη σύγχυση που μπορεί να του προκαλεί ο ονειρικός κόσμος που έχει πλάσει στο μυαλό του. Έτσι, πολύ εύκολα μπορεί να πέσει θύμα εξαπάτησης και να γίνει μάρτυρας, πολλές φορές άνευ λόγου και αιτίας.
Από την άλλη πλευρά, ένας προσβαλλόμενος Ποσειδώνας θα μπορούσε να οδηγήσει στο ψέμα, το οποίο ωστόσο προέρχεται από το ίδιο το άτομο. Με άλλα λόγια, ένας ποσειδώνιος τύπος μπορεί να θεωρείται θύμα, μπορεί όμως να γίνει και θύτης, λέγοντας ψέματα και παραπλανώντας και προδίδοντας τους υπόλοιπους.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό της αρνητικής έκφανσης του Ποσειδώνα είναι ότι κάνει τα άτομα ανίκανα ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους, να κατανοήσουν και να θέσουν κάποια όρια, αλλά ακόμα και τις αξίες και τις αρχές που πρέπει να έχουν στη ζωή τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, θεωρούνται άτομα που δεν έχουν στόχους και που χαρακτηρίζονται ως ασταθή, απρόβλεπτα και ενίοτε καταστροφικά.
Στο σύνολό του, ο Ποσειδώνας αντιπροσωπεύει τον πλανήτη των καταπιεσμένων και των κοινωνικά απομονωμένων. Έχει επίσης σχέση με τα αέρια, τα δηλητήρια, το πετρέλαιο και το πλαστικό υλικό.
Ο Ποσειδώνας σχηματίζει μία φορά όψη συνόδου και αντίθεσης στο μισό της πορείας του στον ζωδιακό κύκλο, δηλαδή στα 84 περίπου χρόνια, ενώ σχηματίζει μία ή δύο φορές όψη μισού τετραγώνου, εξαγώνου, τετραγώνου, τριγώνου και ενάμισι τετραγώνου με τους πλανήτες ενός γενέθλιου ωροσκοπίου.
Οι διελεύσεις του προκαλούν ένα ομιχλώδες και δυσδιάκριτο πλαίσιο, το οποίο μπορεί κάλλιστα να αποπροσανατολίσει όσους δεν έχουν κατανοήσει τα βαθύτερα μηνύματά του, τα οποία σχετίζονται με τον ιδεαλισμό, τον αλτρουισμό, ακόμη και την αυτοθυσία.
Ο διελαύνων Ποσειδώνας είναι αυτός που επιβάλλει τη θυσία του Εγώ μας, για έναν ανώτερο πνευματικό σκοπό, που ξεπερνά τα όρια της ύλης. Ωστόσο, αυτή του η επιταγή θα πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός κάποιων ορίων. Κι αυτό γιατί οι ουτοπιστικές σκέψεις που δημιουργούνται μπορεί να φέρουν σύγχυση και αδυναμία διάκρισης ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο.
Σε μία τέτοια περίπτωση, όπου η διέλευση του Ποσειδώνα είναι ανεξέλεγκτη, το άτομο μπορεί να γίνει παράλογο και να αισθανθεί ότι χάνει τα όρια της λογικής του, μέσα στην πολυπλοκότητα των πραγμάτων που νιώθει πως βιώνει, πράγμα που συνεπώς το απομακρύνει από τους πνευματικούς του στόχους.
Αυτό που θα πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι μία διέλευση του Ποσειδώνα αναμφισβήτητα έχει να κάνει με μια προσέγγιση προς το πνευματικό και την τέχνη, μία προσέγγιση ωστόσο που δεν βασίζεται στη λογική, αλλά στην έμπνευση, τη φαντασία και τη διαίσθηση.
Ωστόσο, θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς τέτοιες εμπειρίες μπορούν να προκαλέσουν και αισθήματα φυγής από την πραγματικότητα. Σε άλλες περιπτώσεις, οι διελεύσεις του Ποσειδώνα προκαλούν τάσης απομόνωσης και μοναξιάς, καθώς το άτομο νιώθει ότι δεν υπάρχει κάποιος που θα του συμπαρασταθεί, οπότε και χάνει τις ελπίδες του.