Τα πιο αδύναμα από αυτά τα άτομα – εκείνων δηλαδή που οι γενέθλιες όψεις άλλων πλανητών δεν τα ενισχύουν κάπως – ζουν την προσωπική τους κόλαση. Στις περισσότερες περιπτώσεις – για να μην πω όλες – είθισται το άτομα αυτά, όταν πια ενηλικιωθούν, να συναντήσουν με τρόμο το θεοσκότεινο λαβύρινθο των δαιμόνων όπου μεταφράζονται σε αναπάντητα γιατί, απορίες, φόβους και ενδόμυχες φοβίες, ανεξήγητες ανησυχίες και αγωνίες.
Αργά ή γρήγορα έρχονται αντιμέτωπα με τις σκιές όχι μόνο του δικού τους παρελθόντος, αλλά και εκείνες των προπατόρων τους. Αυτό συμβαίνει ειδικότερα σε εκείνα τα παιδιά που φέρουν το “στίγμα” της προσφυγιάς, της καταναγκαστικής βίαιης εκδίωξης ή άλλων κοινωνικών ή πολιτικών αναταραχών που βίωσαν στην παιδική τους ηλικία.
Η αθέλητη συνάντησης τους με την «κόλαση», ίσως να μεταφράζεται σαν ένα μισοάδειο χρονοντούλαπο όπου τρομαγμένα κατέφευγαν για να γλιτώσουν από τις ιαχές του/της εκφοβιστή/στριας της οικογένειας. Άλλα παιδιά, κατέφευγαν στο υπόγειο του σπιτιού. Προσπαθώντας να γίνουν να ίδια αόρατα από προσώπου γης. Κούρνιαζαν τρομαγμένα, και με κυριολεκτικά κουλουριασμένο σώμα (φίδι σύμβολο του Πλούτωνα) κρατώντας την ανάσα τους βίωναν την οικτρή ελπίδα του ατομικού τους αφανισμού.
Πολλές φορές άτομα αυτού του γενέθλιου σχηματισμού, δεν τα διακρίνουν μόνο οι κακές διαθέσεις. Κάτι άλλο πιο βαθύ, πιο δύσκολο να περιγραφεί ή να ερμηνευτεί ακόμα και από τα ίδια, κατακλύζει την ψυχή τους. Αδυνατούν να εξηγήσουν το «μαύρο σύννεφο» που απλώνεται μέσα τους, ή γύρω τους ύπουλα.
Τι είναι πραγματικά εκείνο που τους κόβει τη χαρά, την ευχαρίστηση, το γέλιο ή και το δάκρυ. Συχνά γίνονται άπραγοι θεατές της ζωής τους και θεωρητικοί των αισθημάτων που δεν ξέρουν αν πράγματι τα νιώθουν, ή εάν κάπου αλλού – αλλά που; – κρύβεται κάτι άλλο που ίσως δεν γνώρισαν ή δεν αισθάνθηκαν ποτέ.
Πώς να περιγράψουν πόσο μάλλον να εξηγήσουν στους ίδιο τους τον εαυτό εκείνο το ολέθριο «βύθισμα» στο απόλυτο κενό ή πώς να θεωρήσουν τις εσωτερικές παρεμβολές όταν ενώ μιλούν, γελούν, εργάζονται, μέσα τους κόβονται σε χιλιάδες κομμάτια εξαιτίας των μιαρών αναμνήσεων της ψυχικής και συναισθηματικής τους κακοποίησης;
Τις νύχτες κονταροχτυπιούνται με τον ίδιο τους τον εαυτό. Τον μισούν. Αδυνατούν να καταλάβουν τα «μπράβο» τις ειλικρινείς φιλοφρονήσεις, τα πραγματικά αισθήματα θαυμασμού και αναγνώρισης και αντί αυτού αναρωτιούνται με βλέμμα άδειο για ποιο πράγμα τους επιβραβεύουν, ή γιατί τους λένε σε «εκτιμώ» σε «αγαπώ», με «ενδιαφέρεις».
Μετά έρχεται ο «θάνατος». Ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί. Στρέφονται εναντίον του εαυτού τους πιστεύοντας πως βουτώντας στο κενό, ο ιστός της δολοπλόκας αράχνης που κατασκοπεύει το είναι τους θα πάψει να τους βασανίζει ή να βασανίζουν οι ίδιοι τους άλλους. Αισθάνονται απαίσια να πρέπει ή άθελα τους να προσπαθούν να δίνουν εξηγήσεις, να απολογούνται, να ερμηνεύουν και να ζητούν άπειρα «συγγνώμη». Πολλά άλλα ακόμα θα μπορούσε να πει κανείς. Τόσα όσα δεν χωρά ο νους του ανθρώπου. Μα έτσι η αλλιώς η κεντρική ιδέα είναι πάντα η ίδια.
Ενώ όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, οι καταχωνιασμένες στο υποσυνείδητο αισθήσεις δέους και τρόμου κατοικούν ως αδιάψευστοι μάρτυρες της παιδικής συναισθηματικής κακοποίησης στο πυρήνα του είναι τους. Μαζί με την λαχτάρα και συνάμα την αποφυγή να τραμπαλίζεται μέσα τους, από μιας πλευράς ευελπιστούν κάτι να συμβεί ώστε να ανοίξουν ορθάνοιχτα οι πόρτες και να εισχωρήσουν στις βαθύτερες και από ανθρώπου μάτι απόκρυφες σήραγγες της ψυχής τους, εκεί όπου κατοικούν ανενόχλητες οι αγιάτρευτες και για αυτό, πολύ επώδυνες πληγές τους!
Πληγές που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πρέπει να γιατρευτούν. Από την άλλη φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με του ψυχικού τους θανάτου τα ενταφιασμένα. Ωστόσο, κάποια στιγμή, έρχονται αντιμέτωποι με τις υποθετικές ή και τις πραγματικές τους ήττες ή ότι είναι εκείνο που η ψυχή τους, απώθησε προ αμνημονεύτων χρόνων στο ασυνείδητο τους, αλλά που εξακολουθεί να κατοικεί μέσα τους υπό την μορφή άγνωστων αλλά εξαιρετικά επίμονων ζιζανίων που εισβάλουν στα σωθικά τους.
Ζιζάνια που όμως θα έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσουν και να εκδιώξουν οριστικά από μέσα τους. Όποια και εάν ήταν αυτά τα ταμπού ή τα μυστικά αυτών των οικογενειών και των προγόνων της, το μόνο βέβαιο και ασφαλές είναι, ότι αποτελούν την αιτία της νοσηρής στο τότε και στο τώρα, κατάστασης αυτών των ατόμων.
Τουλάχιστον για τόσο χρονικό διάστημα ώσπου κάποιος/α εκ των μελών της αποφασίσει να ξεθάψει τα θαμμένα και δίχως δισταγμό να τα στείλει στο νεκροτομείο για ιατροδικαστική εξέταση. Συγνώμη λάθος. Για άστρο – δικαστική εξέταση! Αν η άστρο – νεκροτομή αποφανθεί για το ακριβές είδος της νόσου που διακατέχει το ενδιαφερόμενο άτομο και αυτό βρει το κουράγιο να αποταθεί σε έναν ειδικό ψυχολόγο ή και αστρολόγο, τότε έχει ήδη επιτελεστεί ένα πρώτο βήμα γιατρειάς.
ΤΑΜΠΟΥ – ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ – ΣΕΞ
Οι πληγέντες θεραπεύονται σχετικά δύσκολα. Η δίχως την συμβολή ειδικών συμβούλων αλλά και η έλλειψη συμπαράστασης άλλων ατόμων του οικογενειακού περιβάλλοντος ή γόνιμου διαλόγου και ενημέρωσης αποστερούν κάθε ελπίδα ίασης. Τα ταμπού κάθε οικογένειας δεν είναι απλώς ταμπού. Ας σταθούμε προς στιγμήν στην κατανόηση αυτού του όρου.
Η λέξη ταμπού προέρχεται από γλώσσες της Πολυνησίας. Αφορά πρωτόγονους πολιτισμούς, και σημαίνει το πρόσωπο ή το αντικείμενο που απαγορεύεται να πλησιάσει, να αγγίξει, να κατονομάσει ή να χρησιμοποιήσει κανείς, επειδή θεωρείται ιερό ή αντίθετα μιαρό (Πλούτωνας). Το ταμπού θεωρείται μιαρό κι ακάθαρτο, προξενώντας κακό σ’ όποιον έρθει σ’ επαφή μ’ αυτό. Έτσι, λοιπόν ταμπού κατά μια γενικότερη σημασία είναι κάτι το απαγορευμένο με έννοια μαγική και δεισιδαιμονική.
Στην ευρύτερη του έννοια, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται σήμερα για να δηλώσει οτιδήποτε απαγορευμένο, κυρίως οτιδήποτε αντιμετωπίζεται από την κοινωνία ως μη υπάρχον, για λόγους ηθικής ή κοινωνικών προκαταλήψεων. Συνεκδοχικά, αναφέρεται σε κάθε περιορισμό που επιβάλλει η κοινωνική ηθική, δηλαδή κάθε κοινωνική προκατάληψη.
Η λέξη ταμπού χρησιμοποιείται επίσης για οτιδήποτε το τέλειο, που με κανένα τρόπο, δε δέχεται αμφισβήτηση ή τροποποίηση. Όποια ερμηνεία και αν τελικά προσδώσει κανείς στον όρο «ταμπού» η επίδραση ενός μιαρού Πλούτωνα κρύβεται από πίσω. Ενός μιαρού μεν Πλούτωνα που τίποτε δεν αποκλείει την ιερότητα και την πνευματική ανύψωση του στον «ιερό αετό».
Ιερό ή μιαρό όμως το «ταμπού» κάθε οικογένειας, βαραίνει, βουλιάζει, και κάνει την οικογένεια να αγκομαχεί, εκδηλώνοντας στο ίδιο το άτομο η γέννηση του οποίου σφραγίστηκε από το δίπολο Σελήνης – Πλούτωνα, με βαριές ή και πιο ελαφριές αλλά ως επί το πλείστον ανίατες ασθένειες. Φυσικά έγκειται στο ίδιο το άτομο, το εάν θα αποφασίσει την εκταφή των υπό την επήρεια του ταμπού διαδραματισμένων τόσο στο παρελθόν, όσο όμως και στο παρόν, – που εξαιτίας της αργής πορείας του Πλούτωνα – σέρνει κανείς και προπάντων υποσυνείδητα επαναλαμβάνει αυτό το επώδυνο μοντέλο.
Η παντελής απουσία ή η μη ορθή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση (μεταξύ άλλων η παραπληροφόρηση), τα αισθήματα ενοχής, η διαστρεβλωμένη αντίληψη της σεξουαλικότητας ιδίως στην εφηβική τους ηλικία οδηγεί τα άτομα αυτά επίσης σε διαστρεβλωμένες αντιλήψεις, συμπεριφορές και αντιδράσεις. Η έλλειψη οιασδήποτε έμφασης στην αναγκαιότητα της πρόληψης, της καλής επικοινωνίας με τους γονείς, η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση και η αποδέσμευση από τα ταμπού του παρελθόντος είναι μερικά από τα ιδιαιτέρως κυρίαρχα στοιχεία αυτής της πλανητικής δομής.
Από εκτενή παραδείγματα επιφανών ψυχολόγων – αστρολόγων στην Γερμανία –σεμινάρια των οποίων είχα προσφάτως την τύχη να παρακολουθήσω – έδειξαν πως συχνά πυκνά, είτε πρόκειται για γυναίκα, είτε για άντρα, κάποια από αυτά τα άτομα επιδιώκουν διακαώς την απόκτηση ενός παιδιού. Συχνά δε, δρώντας εντελώς υποσυνείδητα κάνουν τα πάντα ώστε να επέλθει μία ίσως μία μη επιθυμητή εγκυμοσύνη.
Υπάρχουν πάλι άλλες περιπτώσεις όπου κανείς στρέφεται στην υιοθέτηση, ή στην φροντίδα ενός ξένου παιδιού. Παρομοίως η επαγγελματική ενασχόληση με παιδιά, όπως στις περιπτώσεις των νηπιαγωγών, δασκάλων κ.λ.π., είναι επίσης μία μορφή εκτόνωσης των ατομικών παιδικών ελλείψεων.
Μία άλλης μορφής και πολύ συνηθισμένη τάση εκτόνωσης είναι το να παραδίδεται, ή για να ακριβολογήσω να πλέκεται στις σκοτεινές και πιο εκκεντρικές ίσως και εξαιρετικά επώδυνες πλευρές του σεξ. Συνήθως οι γυναίκες είναι εκείνες που αυτό – θυματοποιούνται, κρύβοντας άθελα τους τα πραγματικά συναισθήματα και τις σκέψεις τους.
Χρησιμοποιούν το σεξ για να ασκήσουν εξουσία στον εραστή τους, έστω και αν οι ίδιες δεν το καταλαβαίνουν συνειδητά. Σκέφτονται το σεξ καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας. Ενθουσιάζονται με οποιαδήποτε ερωτική φαντασίωση και δεν διστάζουν να την κάνουν πράξη, αρκεί να αισθανθούν έστω και στιγμιαία ότι πήραν το επάνω χέρι σε σώμα, ψυχή και καρδιά του άλλου προσώπου.
Παθιάζονται τόσο όσο τελικά το σεξ καταντά αυτοσκοπός της ζωής τους. Αν αισθανθούν ότι απατούνται, δημιουργούν σκηνικά τα οποία στο τέλος φτάνουν στο άλλο άκρο. Στο άκρο του να χύσουν όσο περισσότερο δηλητήριο στο άτομο του πόθου τους υπό μορφή π.χ. του δημόσιου εξευτελισμού του, μην κατανοώντας καν ότι όσο περισσότερο δηλητήριο εκτοξεύουν προς το άλλο άτομο, άλλο τόσο ποτίζουν με αυτό την δική τους ψυχή.
Το δηλητήριο είναι ίδιον του Πλούτωνα και του ζωδίου που κυβερνά. Αν για παράδειγμα, ένας Σκορπιός τσιμπήσει έναν άλλον, πεθαίνουν και οι δύο! Πράγματι εδώ δεν υπάρχει μέση οδός. Μία γυναίκα μπορεί αν θέλει να κυριαρχήσει και να πάρει πίσω το αίμα της από τον τραμπούκο του οικογενειακού περιβάλλοντος της παιδικής τους ηλικίας.
Εξερευνούν τα σκοτεινά μέρη της σεξουαλικότητας ποικιλοτρόπως. Εκεί όπου οι άλλοι φοβούνται να βαδίσουν. Εις αντίποινα του παρελθόντος τους, αγνοούν τα ταμπού και βλέπουν το σεξ ως μια ευκαιρία για να εξερευνήσουν τα μυστικιστικά βάθη της ψυχής των άλλων. Να τα κυριαρχήσουν και να τα εξουσιάσουν με κάθε τρόπο. Βασανίζουν ή άθελα τους αφήνονται να βασανίζονται από το αντικείμενο του πόθου τους. Η αγάπη, ο πόθος, και η λίμπιντο είναι όλα σημαντικά για αυτές. Το σεξ καταλήγει ως μία συναισθηματική, δραματική, τεταμένη γεμάτη συναισθηματικές εντάσεις και απόηχους αιτία των οποίων είναι όλα τα επώδυνα τραύματα του παρελθόντος τους. Πειραματίζονται επιδέξια. Άλλο τόσο επιδέξια όσο και η «μαφιόζικης υπόστασης» οικογένεια τους, ασκούσε έλεγχο και σκληρή εξουσία επάνω τους!
Φυσικά δεν εκλείπουν από την λίστα και εκείνες οι γυναίκες που ευνουχίζουν τους άντρες αφαιρώντας τους την δημιουργικότητα ή τις ικανότητες ή μεταθέτουν άθελα τους τα όποια απωθημένα τους με ακραίες συμπεριφορές αυταρχικότητας ή αντίθετα υπερπροστασίας προς το πρόσωπο τους.
Είμαι βέβαιη, ότι πολλές από τις αγαπητές αναγνώστριες μας, διαβάζοντας όλα τα παραπάνω θα θεωρήσουν ότι αντίκειμαι στο γυναικείο φύλο. Όμως αυτό δεν αληθεύει. Γνώρισα και μίλησα με πολύ κόσμο σχετικά με την σκληρή όψη Σελήνης – Πλούτωνα ώστε να είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι υπό την επήρεια αυτής της πλανητικής όψης έτσι συμβαίνει τις περισσότερες φορές.
Θεωρώ λοιπόν πως με το παρόν άρθρο ίσως συμβάλλω κάπως και να γίνω όχι μόνο ο φορέας μίας μέχρι τώρα εντελώς μάλλον ανέγγιχτης στα αστρολογικά δρώμενα όμως εξαιρετικά υπαρκτής πλανητικής επιρροής, αλλά να παρακινήσω έτσι, πολλές/πολλούς από εσάς να δράσετε άμεσα εναντίον όλου αυτού του μιάσματος!
Σημ.: Πριν προχωρήσω όμως να τονίσω ότι η αναφορά κυρίως σε γυναίκες – οι άντρες φυσικά δεν αποκλείονται – είναι γιατί λόγω της Σελήνης, φαίνεται να πλήττονται περισσότερο οι πρώτες παρά οι δεύτεροι. Από την άλλη, σε ότι αφορά τους άντρες θα έλεγα ότι η δομή Ήλιου –Πλούτωνα είναι εκείνη που τους εκπροσωπεί περισσότερο έτσι ώστε σε ένα επόμενο άρθρο να σταθώ και σε αυτήν.
Διαβάστε επίσης:
- Σελήνη – Πλούτωνας: Οι μαφιόζοι του ζωδιακού κύκλου (1)
- Σελήνη – Πλούτωνας: Πλουτώνιος θυμός και οργή (3)
Χρυσάνθη Σπίγγου