Άρης και Αφροδίτη στο Τάνγκο των Αιώνιων Εραστών

Άρης και Αφροδίτη εκπροσωπούν την αρσενική και θηλυκή ενέργεια στην πιο ερωτική της διάσταση και όπως είναι επόμενο έχουν γραφτεί πολλά για τους δύο αυτούς πλανήτες που είναι και οι πιο κοντινοί γείτονες της Γης μας. Όλοι έχουμε προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσουμε τη θέση τους στο γενέθλιο χάρτη μας προκειμένου να δούμε τι προοπτικές έχουμε στον ερωτικό τομέα.

Όλοι έχουμε χαρεί για μια όψη του Δία ή έχουμε τρομάξει από μια αντίστοιχη του Κρόνου, στους ευαίσθητους αυτούς προσωπικούς πλανήτες. Καθόλου περίεργο λοιπόν που τα αστρολογικά βιβλία συχνά αφιερώνουν πολλές σελίδες για τη θέση της Αφροδίτης και του Άρη σε ζώδια, οίκους αλλά και όψεις με άλλους πλανήτες.

Συνήθως κάπου εδώ σταματάει η αστρολογική έρευνα και είναι αλήθεια ότι ήδη έχει μαζευτεί αρκετό υλικό που μπορεί να καλύψει την περιέργειά μας, αν αυτή περιορίζεται στο πως θα πάνε τα ερωτικά μας θέματα στο επόμενο διάστημα. Όσο όμως σημαντική κι αν είναι η ερμηνεία μιας θέσης της Αφροδίτης σε ζώδιο, οίκο ή και στις όψεις της, δεν παύει να είναι μια στατική ερμηνεία. Ξεχνάμε έτσι ότι οι πλανήτες κινούνται συνέχεια σε κύκλους γύρω από τον Ήλιο (ή τη Γη στο γεωκεντρικό σύστημα) αλλά και σε ζευγάρια μεταξύ τους. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη δυναμική αυτής της κίνησης, αν θέλουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα τη γνώση μας για την αστρολογία και κατ’ επέκταση τον κόσμο.

Όταν μιλάμε για κύκλους πλανητών, συνήθως αναφερόμαστε στους μακρινούς πλανήτες που τα διαστήματα από σύνοδο σε σύνοδο μετριόνται σε δεκαετίες ή και αιώνες, ορίζοντας έτσι ολόκληρες εποχές. Για τους γρήγορους πλανήτες που κάθε 1-2 χρόνια διατρέχουν όλον τον ζωδιακό κύκλο, δεν μπαίνουμε εύκολα στον κόπο να εξετάσουμε την αρμονία της κίνησής τους. Γι’ αυτήν την αρμονία θα μιλήσει το άρθρο αυτό, εξετάζοντας την κίνηση του διάσημου αστρολογικού ζευγαριού ή αλλιώς των μυθολογικών εραστών. Αν προτιμάτε, θα εξετάσουμε τον «χορό» Άρη / Αφροδίτης μιας και παράλληλα θα μιλήσουμε και για το Τάνγκο, συνδέοντας έτσι το ερωτικό ζευγάρι της αστρολογίας με τον ερωτικό χορό από τη Νότια Αμερική.

Ο Άρης και η Αφροδίτη είναι δύο ιδιαίτερα σημαντικοί πλανήτες που έχουν να πουν πολλά για την προσωπικότητά μας. Η Αφροδίτη θα μας πει για όλα όσα δίνουμε αξία και ο Άρης για το πως / πόσο θα παλέψουμε γι’ αυτά. Δρουν λοιπόν συμπληρωματικά, όπως κάθε σωστό ζευγάρι, και οι συναντήσεις τους στο ζωδιακό κύκλο αξίζουν την προσοχή μας. Όχι τόσο για να δούμε αν θα έχουμε ερωτικές επιτυχίες, όσο για να επαναπροσδιορίσουμε το σύστημα αξιών μας και το αντίστοιχο σχέδιο δράσης μας.

Είναι πλανήτες που κινούνται γρήγορα, όπως είπαμε, με αποτέλεσμα να συναντιόνται συχνά στον ζωδιακό κύκλο. Συγκεκριμένα, Άρης και Αφροδίτη σχηματίζουν σύνοδο κατά μέσο όρο κάθε 14,5 μήνες περίπου. Ωστόσο αυτό το νούμερο δεν λέει όλη την αλήθεια. Το σημαντικό στην κίνηση Άρη / Αφροδίτης είναι ότι σχηματίζουν τέσσερις συνόδους στη σειρά κινούμενοι σε ορθή πορεία και μετά μία σύνοδο με την Αφροδίτη να κινείται ανάδρομα. Οι σύνοδοι με την Αφροδίτη ανάδρομη συμβαίνουν κάθε 77 μήνες (6,5 χρόνια) και απέχουν μεταξύ τους 130 – 150 μοίρες. Κάθε 32 χρόνια η σύνοδος με την Αφροδίτη ανάδρομη επαναλαμβάνεται στο ίδιο ζώδιο και σε απόσταση 7 μοιρών περίπου. Έτσι, συμβαίνουν 5 τέτοιες σύνοδοι και μετά από 32 χρόνια ο κύκλος επαναλαμβάνεται σε απόσταση 7 μοιρών.

Είναι χαρακτηριστική η κανονικότητα στις συναντήσεις των δύο πλανητών αφού κάθε τέσσερις συνόδους ακολουθεί μία με την Αφροδίτη ανάδρομη κάθε 77 μήνες, με τον κύκλο να επαναλαμβάνεται κάθε 32 χρόνια. Η Αφροδίτη λοιπόν είναι αυτή που δίνει το ρυθμό στον «χορό» των δύο πλανητών, με την «μπρος-πίσω» κίνησή της, αφού ο Άρης στις συναντήσεις του μαζί της δεν είναι ποτέ ανάδρομος. Πως θα μπορούσε άλλωστε να συναντήσει τη ντάμα του χωρίς να δείξει το δυναμισμό του; Και αριθμολογικά, οι αριθμοί 77 και 32 καταλήγουν στο 5 όταν προστεθούν τα ψηφία τους και το 5 είναι ο αριθμός της Αφροδίτης. Η αντιστοίχηση του 5 με την Αφροδίτη οφείλεται στον εξίσου αρμονικό κύκλο της Αφροδίτης με τον άλλο «αρσενικό» του ζωδιακού κύκλου, τον Ήλιο, που σχηματίζει ένα πεντάκτινο αστέρι αλλά αυτό είναι άλλο θέμα στο οποίο καλύτερα να μην επεκταθούμε. Ας δούμε λοιπόν συγκεκριμένα τον κύκλο Άρη / Αφροδίτης παράλληλα με την ιστορία του Τάνγκο.

Να υπενθυμίσουμε ότι ανάμεσά στις συνόδους αυτές μεσολαβούσαν άλλες τέσσερις σύνοδοι με τους δύο πλανήτες να κινούνται σε ορθή πορεία. Πέρα λοιπόν από την κανονικότητα με το σταθερό ρυθμό 4+1 σύνοδοι, βλέπουμε ότι την περίοδο εκείνη οι συναντήσεις Άρη / Αφροδίτης γίνονταν σε ιδιαίτερα ευνοϊκά ζώδια για την Αφροδίτη. Συγκεκριμένα, στα 5 ζώδια που αποτελούν τον πρώτο κύκλο των 32 ετών βρίσκονται τα 3 ζώδια στα οποία η Αφροδίτη είναι σε κυριαρχία ή έξαρση.

Την περίοδο εκείνη εμφανίστηκε το τάνγκο στην Αργεντινή. Δεν είναι σαφές το πότε ακριβώς αλλά θεωρείται ότι η πρώτη μουσική τάνγκο ακούστηκε το 1857, δηλαδή την χρονιά που είχαμε τη σύνοδο Άρη / Αφροδίτης στον Ταύρο. Η Αργεντινή ήταν μια νέα χώρα, σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη. Οι τεράστιες εκτάσεις της ανήκαν σε λίγους γαιοκτήμονες που ζήταγαν φτηνά χέρια να τις καλλιεργήσουν. Έτσι, έγινε προορισμός για φτηνό εργατικό δυναμικό (οικονομικούς μετανάστες) από την Ευρώπη, που δημιούργησαν πολλή πλούτο για τη χώρα και την ελίτ της αλλά οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό παρέμειναν φτωχοί.

Λέγεται ότι το τάνγκο ήταν η μουσική και ο χορός των πορνείων της χώρας αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Το τάνγκο δημιουργήθηκε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άριες και του Μοντεβίδεο όπου συνωστίζονταν οι εργάτες. Η μουσική και ο χορός ήταν η μόνη διασκέδασή τους και για τους ευρωπαίους εργάτες ήταν μια «ισπανική» παραλλαγή του βαλς και της πόλκας που κυριαρχούσαν στα ευρωπαϊκά σαλόνια και τους θύμιζαν την πατρίδα τους. Με δεδομένο ότι ο πληθυσμός ήταν κυρίως εργάτες, ένα χαρακτηριστικό της κοινωνίας ήταν η έλλειψη γυναικών. Επόμενο ήταν να παρατηρείται συνωστισμός στα πορνεία και είναι αλήθεια ότι εκεί υπήρχε κάποιος μουσικός που έπαιζε τάνγκο για να διασκεδάσει τους πελάτες που περίμεναν.

Άλλωστε τα πορνεία ήταν από τις λίγες επιχειρήσεις που μπορούσαν να μισθώσουν επαγγελματία μουσικό και αυτό ήταν μια σημαντική προσφορά στους πελάτες, σε μια εποχή που δεν υπήρχε ηχογραφημένη μουσική. Αλλά είναι βέβαια αφελές να πιστέψουμε ότι τα κορίτσια που εργάζονταν εκεί διασκέδαζαν τους πελάτες χορεύοντας μαζί τους τάνγκο. Αντίθετα, οι άντρες χόρευαν μεταξύ τους περιμένοντας, είτε για να περάσουν την ώρα τους είτε για να εξασκηθούν. Η ευκαιρία να χορέψουν με πραγματική ντάμα δεν παρουσιαζόταν συχνά κι έτσι όσο καλύτεροι χορευτές ήταν, τόσο περισσότερες πιθανότητες είχαν να εντυπωσιάσουν μία γυναίκα.

Είναι ενδιαφέρον ότι στη φύση κάθε αρσενικό για να ζευγαρώσει προσπαθεί να εντυπωσιάσει ένα θηλυκό επιδεικνύοντας προσόντα όπως είναι η δύναμη, η φωνή, τα πολύχρωμα φτερά κλπ. Δείχνει έτσι ότι είναι η ιδανική επιλογή για ζευγάρωμα. Στο τάνγκο αυτή η προσπάθεια του καβαλιέρου να δείξει ότι είναι ο πλέον κατάλληλος να οδηγήσει τα βήματα της ντάμας, είναι συστατικό στοιχείο του χορού αφού το ζευγάρι δεν χορεύει σε προκαθορισμένα βήματα. Αντίθετα όλος ο χορός στηρίζεται στην ικανότητα του καβαλιέρου να μεταδώσει στη ντάμα τη θέλησή του για το επόμενο βήμα και βέβαια στην ικανότητα της ντάμας να το καταλάβει και να ανταποκριθεί. Σίγουρα δεν είναι φεμινιστικός χορός αφού οι ρόλοι είναι εντελώς διακριτοί και η πρωτοβουλία ανήκει πάντα στον καβαλιέρο αλλά αυτή η επικοινωνία των σωμάτων στον αυτοσχεδιασμό είναι όλη η γοητεία του τάνγκο.

Για να ξαναγυρίσουμε όμως στους πλανήτες μας, είναι αξιοσημείωτο ότι το τάνγκο εμφανίστηκε σε μια εποχή όπου το «ζευγάρωμα» Άρη / Αφροδίτης γινόταν με την Αφροδίτη σε κυρίαρχη θέση. Στο ξεκίνημά του ήταν αντρικός χορός που όμως σαν κύριο σκοπό είχε την κατάκτηση της γυναίκας. Έτσι, ήταν η Αφροδίτη αυτή που όρισε τους κανόνες του παιχνιδιού, που απαίτησε την εκλεπτυσμένη φύση του χορευτή, που φιλοξένησε την καινούργια μουσική στους πανάρχαιους «ναούς του έρωτα», που τελικά δημιούργησε τον πιο ερωτικό χορό.

Το τάνγκο πέρασε τα σύνορα της Νότιου Αμερικής και διαδόθηκε στην Ευρώπη καταρχήν από τους ναυτικούς στα λιμάνια και στη συνέχεια από τους εύπορους αργεντινούς στα σαλόνια. Αυτό συνέβη κυρίως στη δεκαετία του 1910, με τη σύνοδο Άρη / Αφροδίτης στον Τοξότη. Η Αργεντινή ήταν πια μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου και μπορεί το τάνγκο να θεωρούνταν περιθωριακός χορός για τους φτωχούς αλλά σίγουρα και οι εύποροι νέοι επισκέπτονταν τουλάχιστον τα πορνεία της χώρας και γνώρισαν έτσι (ανάμεσα στα άλλα) και τον καινούργιο χορό. Στα ταξίδια τους λοιπόν στην Ευρώπη δεν έχαναν ευκαιρία να επιδείξουν τις ικανότητές τους σε αυτό το «εξωτικό φρούτο».

Το τάνγκο έγινε δεκτό στην Ευρώπη με ενθουσιασμό δημιουργώντας καινούργια μόδα. Λέγεται ότι οι γυναίκες εγκαταλείψαν τον παραδοσιακό κορσέ για να χορέψουν άνετα τάνγκο και ότι τα φτερά στα καπέλα δεν έμπαιναν πια μπροστά στο πρόσωπο για να μην ενοχλούν τον καβαλιέρο. Όπως είπαμε, το τάνγκο είναι ο πρώτος χορός ζευγαριού με αυτοσχεδιασμό και αυτό ήταν από μόνο του ιδιαίτερα γοητευτικό. Το ωραίο είναι ότι το τάνγκο «επαναεισήχθηκε» στην Αργεντινή για την ανώτερη τάξη πια, που πλέον μάθαινε το υποτίθεται εξευγενισμένο τάνγκο που χορεύεται στο Παρίσι κι όχι αυτόν το «βρώμικο» χορό των προαστίων του Μπουένος Άριες.

Ταυτόχρονα με τη διάδοσή του, το τάνγκο άρχισε να αλλάζει και στα τέλη της δεκαετίας του 1920 σημείωσε μια κάμψη στη δημοτικότητά του. Τότε η σύνοδος Άρη / ανάδρομης Αφροδίτης σχηματίστηκε στην Παρθένο, ζώδιο πτώσης της Αφροδίτης. Μία αιτία για την κάμψη αυτή ήταν το οικονομικό κραχ που επηρέασε και το τάνγκο αφού πλέον δεν παιζόταν στις φτωχογειτονιές αλλά στις μεγάλες πίστες. Πέρα από αυτό όμως, το τάνγκο είχε αλλάξει σημαντικά. Αρχικά ήταν μόνο μουσική και χορός. Στοίχοι δεν υπήρχαν ή κι αν υπήρχαν ήταν πολύ απλοί και σίγουρα δευτερευούσης σημασίας. Ωστόσο με τη διάδοση του τάνγκο αλλά και την εφεύρεση του ραδιοφώνου, άρχισαν να γράφονται κανονικά τραγούδια και εμφανίστηκαν τραγουδιστές – φίρμες που πλέον έκλεβαν την παράσταση υποσκελίζοντας τους μουσικούς και τους χορευτές. Έτσι, ο λαϊκός χορός των προαστίων έγινε μέρος του star system.

Παρόλα αυτά, η «χρυσή εποχή» του τάνγκο ήταν η περίοδος 1935 – 1955, μία εικοσαετία όπου όλοι στην Αργεντινή (εκτός από τους αμετανόητους αριστοκράτες) χόρευαν τάνγκο, δημιουργήθηκαν οι μεγαλύτερες ορχήστρες, γράφτηκαν τα πιο γνωστά τραγούδια και γενικά όλα ήταν αρμονικά στη θέση τους. Το τάνγκο ήταν πια τρόπος ζωής. Η περίοδος αυτή ξεκινάει από το θάνατο σε αεροπορικό δυστύχημα του πιο διάσημου τραγουδιστή τάνγκο, του Carlos Gardel, που ήταν κάτι σαν εθνικός ήρωας για τους αργεντινούς και τελειώνει με την επιβολή της στρατιωτικής χούντας που άλλαξε τα πάντα στην χώρα.

Αξίζει να σημειωθεί, για τη σοβαρότητα με την οποία έβλεπαν το τάνγκο οι αργεντινοί και τους διακριτούς ρόλους, ότι παρόλη τη μεγάλη διάδοση του τάνγκο, στις πολλές σχολές χορού που δημιουργήθηκαν πήγαιναν αποκλειστικά και μόνο άντρες όπου χόρευαν μεταξύ τους. Ένας νεοφερμένος για πολλούς μήνες μάθαινε τα βήματα της ντάμας και μόνο αφού είχε εντρυφήσει αρκετά του επέτρεπαν σιγά – σιγά να έχει και τον ρόλο του καβαλιέρου.

Όταν θα είχε πείσει και πειστεί ότι μπορεί να φέρει σε πέρας αυτόν τον ρόλο, ένα Σάββατο βράδυ θα έβαζε το κουστούμι του και θα πήγαινε σε κάποιο νυχτερινό κέντρο όπου θα τόλμαγε να ζητήσει μια ντάμα σε χορό. Αλλά αυτό δεν θα συνέβαινε πριν περάσουν τουλάχιστον 3 χρόνια εντατικής εξάσκησης. Αντίθετα οι γυναίκες (από τις οποίες οι απαιτήσεις ήταν πολύ λιγότερες) μάθαιναν τάνγκο στο σπίτι τους, συνήθως από τους συγγενείς τους.

Από τη δεκαετία του 1960 και ύστερα ο κύκλος Άρη / Αφροδίτη έχει χαλάσει. Η επόμενη σύνοδος με την Αφροδίτη ανάδρομη σημειώθηκε στον Υδροχόο το 1966 αλλά είχαν μεσολαβήσει 6 σύνοδοι με την Αφροδίτη ορθόδρομη κι όχι 4 όπως είναι το κανονικό. Είχαμε άλλες δύο συνόδους (πάντα μιλάμε για την ανάδρομη Αφροδίτη) το 1978 στον Σκορπιό και το 1996 στους Διδύμους ενώ η επόμενη θα γίνει το 2015 στον Λέοντα.

Πλέον ο ρυθμός έχει χαθεί και τα αρμονικά πισωγυρίσματα της Αφροδίτης έχουν χαλάσει. Στον κανονικό κύκλο των 4+1 συνόδων, έχουμε δύο συνόδους με την Αφροδίτη απλά κινείται πιο γρήγορα από τον Άρη και να τον προσπερνάει και μετά ένα σετ από 3 συνόδους όπου αρχικά η Αφροδίτη κινείται πιο γρήγορα και προσπερνάει τον Άρη, μετά γυρίζει ανάδρομη για να τον ξανασυναντήσει και στη συνέχεια ανεβάζει πάλι ταχύτητα για να τον προσπεράσει μία ακόμα φορά.

Ο ρυθμός χάλασε όταν αντί να γυρίσει ανάδρομη η Αφροδίτη και να συναντήσει τον Άρη, απλά χαμηλώνει ταχύτητα και αφήνει τον Άρη να την προσπεράσει. Φαίνεται ότι στα πλαίσια της σεξουαλικής επανάστασης και της ισότητας των δύο φύλων η Αφροδίτη δεν θέλει πια να συναντάει τον Άρη σε ανάδρομη πορεία. Ή ίσως ο Άρης δεν έχει πια την υπομονή να περιμένει την Αφροδίτη να γυρίσει πίσω να τον βρει αλλά βιάζεται αυτός να τη συναντήσει πριν την κανονική ώρα του ραντεβού. Όπως και να ‘χει, ο ρυθμός ανάμεσά τους έχει χαλάσει.

Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950 το τάνγκο βρέθηκε ουσιαστικά στην παρανομία. Τότε ήταν η τελευταία «κανονική» σύνοδος Άρη / ανάδρομης Αφροδίτης αλλά και αυτή ήταν στην Παρθένο, ζώδιο της πτώσης της Αφροδίτης. Δεν είναι αρκετά σαφές για πιο λόγο η στρατιωτική χούντα κυνήγησε τόσο πολύ το τάνγκο, που είναι ένας λαϊκός χορός της Αργεντινής. Πιθανότατα φταίει ότι η άρχουσα τάξη που πλέον είχε τον έλεγχο δια της βίας δεν είδε ποτέ με καλό μάτι αυτόν τον χορό και περισσότερο αυτούς που τον χόρευαν. Ήταν ένας χορός συνδεδεμένος με τα λαϊκά στρώματα και το ίδιο ήταν συνδεδεμένες οι όποιες αριστερές ιδεολογίες που έπρεπε να παταχθούν. Μια άλλη παράμετρος της εποχής ήταν η εμφάνιση του rock ‘n roll που με το γρήγορο ρυθμό και την ελευθερία των κινήσεων ενθουσίασε τη νεολαία σε όλο τον κόσμο. Η επανάσταση είχε συμβεί και οι δεσμοί με τον παρελθόν είχαν κοπεί. Το τάνγκο ήταν πια μέρος του παρελθόντος.

Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει το 1983 με τη πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή. Τότε οι αργεντινοί έχασαν τον πόλεμο στα Φώκλαντ άλλα απαλλάχθηκαν από μια χούντα. Στα πλαίσια του καινούργιου άνεμου αισιοδοξίας που άρχισε να πνέει στη χώρα αναζωπυρώθηκε η δίψα του κόσμου να μάθει τάνγκο. Σχολές δεν υπήρχαν, ουσιαστικά ούτε και δάσκαλοι αλλά φαίνεται πως όταν ένας λαός έχει κάτι στο αίμα του θα βρει τρόπο να το εκφράσει.

Από τότε κύλησε πολλή νερό στο αυλάκι και το τάνγκο απέκτησε φανατικούς φίλους σε όλο το κόσμο. Θίασοι από την Αργεντινή περιοδεύουν δίνοντας φαντασμαγορικές παραστάσεις και οργανώνονται διαγωνισμοί όπου οι καλύτεροι χορευτές εκτελούν εντυπωσιακές χορογραφίες. Παράλληλα το τάνγκο αναγνωρίστηκε πρόσφατα από την Unesco σαν «Μνημείο Προφορικής και Άυλης Κληρονομιάς», πιστοποιώντας έτσι ότι πρόκειται για εξαγώγιμο είδος της χώρας. Ίσως με όλα αυτά να έχει χαθεί αρκετά μεγάλο μέρος από τον αυθορμητισμό και να δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις φιγούρες παρά στην πραγματική επικοινωνία των σωμάτων αλλά είναι και αυτό χαρακτηριστικό της εποχής μας.

Ακόμα και στην χώρα μας, ίσως στα πλαίσια της μόδας των ethnic ακουσμάτων, λειτουργούν πολλές σχολές τάνγκο, μας επισκέπτονται συχνά αργεντινοί δάσκαλοι και, τουλάχιστον πριν την οικονομική κρίση, κάθε μέρα στην Αθήνα οργανώνονταν βραδιές τάνγκο (μιλόνγκες) σε μαγαζιά ή και σε αυτοσχέδιους χώρους. Είναι ενθαρρυντικό που νέοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για το τάνγκο, κυρίως για τον χορό και όχι μόνο για τη μουσική. Αποτελούν μειοψηφία βέβαια αλλά έχουν μεγάλη διάθεση και πολλοί έχουν κάνει το τάνγκο τρόπο ζωής. Δείχνει έτσι ότι δεν είναι μια περαστική μόδα αλλά κάτι που ήρθε για να μείνει. Από τη γενικότερη ξενομανία που μας χαρακτηρίζει και αφού την ελληνική λαϊκή μουσική την εμπορευματοποιήσαμε όσο περισσότερο γινόταν, νομίζω το τάνγκο αποτελεί όαση καλαισθησίας και εκφραστικότητας.

Ο κύκλος Άρη / Αφροδίτη θα ξαναβρεί το ρυθμό του το 2060 με τη σύνοδο στον Ταύρο και στη συνέχεια, ακολουθώντας τον κανονικό ρυθμό 4+1 συνόδων, η ανάδρομη Αφροδίτη θα συναντήσει τον Άρη στο Ζυγό, τους Ιχθύς κλπ. Φαίνεται ότι πρέπει ο κύκλος να επανέλθει στα ζώδια της κυριαρχίας της για να ξαναβρεί τα βήματά της. Αν αυτό είναι που θέλει η θεά του έρωτα δεν μπορούμε να της χαλάσουμε χατίρι αλλά δεν μπορούμε και να περιμένουμε μέχρι το 2060. Μέσα στο θόρυβο που μας κατακλύζει καθημερινά, πιστεύω πως όλοι χρωστάμε στον εαυτό μας κάποια βράδια να αφήσουμε μόνο το μελαγχολικό ήχο του μπαντονεόν να γεμίσει τα αυτιά μας και να δοκιμάσουμε να επικοινωνήσουμε μ’ ένα άλλο σώμα περπατώντας στα βήματα του πανάρχαιου ερωτικού παιχνιδιού.

Δημήτρης Αντωνιάδης