Η αλήθεια αποκαλύφθηκε, η εμπιστοσύνη κλονίστηκε, τα αισθήματα σκοτείνιασαν και τα «γιατί» και τα «πώς» δεν έχουν βρει ακόμα μια λυτρωτική απάντηση.
Όμως το οδυνηρό δίλημμα στη πληγωμένη σχέση είναι: Να μείνω ή να φύγω;
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ίσως και δεν ήθελα. Ένιωθα πως κάτι είχε αλλάξει στον τρόπο που κοίταζε, που μου μιλούσε ακόμα και όταν κάναμε έρωτα, αλλά θεωρούσα ότι φανταζόμουν πράγματα και τίποτα από όλα όσα τελικά συνέβαιναν δεν ήταν αλήθεια».
Η Κατερίνα βρίσκεται αγκαλιά με την επιστήθια φίλη της και τα μάτια της είναι κατακόκκινα και πρησμένα από το κλάμα. «Ξέρεις, στην αρχή θολώνεις τόσο από τον πόνο σαν να έχεις ξαφνικά δεχτεί μια δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο, που σε μουδιάζει ολόκληρη. Όταν συνειδητοποιείς το τι έχει γίνει, το μυαλό σου επιμένει να επαναλαμβάνει την ίδια αρρωστημένη εικόνα: εκείνον μαζί της στο κρεβάτι, να λέει και να κάνει τα ίδια πράγματα που έλεγε και έκανε μ’ εσένα. Ήταν σαν να με κορόιδευε και να με ξεφτίλιζε πίσω από την πλάτη μου. Κι εγώ ήμουν τόσο ανόητη που τον εμπιστευόμουν».
Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν στις Η.Π.Α., προέκυψε ότι 44% των γυναικών και 25% των ανδρών είχαν τουλάχιστο μία φορά απατηθεί από τους συντρόφους τους. Στην Ελλάδα, τα στοιχεία περιγράφουν τις εξωσυζυγικές σχέσεις ως τη συχνότερη αιτία διαζυγίου που στις δικογραφίες αναφέρεται …κομψά σαν «ψυχρότητα», «αλλαγή συμπεριφοράς», «ασυμφωνία χαρακτήρων». Στην πραγματικότητα αφορούν εκατοντάδες περιπτώσεις από προδομένες καρδιές. Μόνο που όταν ο καθένας από εμάς διαπιστώνει ότι στους δύο ο τρίτος… χωρεί και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο στρίμωγμα, αποκλείεται να παρηγορηθεί στη σκέψη ότι ούτε ο πρώτος είναι ούτε και ο τελευταίος….
Αισθήματα που …«σκοτώνουν»!
Όσο ανακουφιστικά και αν μοιάζουν τα splatter σενάρια εκδίκησης που περιλαμβάνουν από τσεκούρια στο δόξα πατρί, επιθέσεις με βιτριόλι, επικάλυψη με πίσσα και πούπουλα, μέχρι δηλητηριασμένους μουσακάδες ή την ευνουχιστική πρακτική της Λωρίνα Μπόμπιτ, η ουσία της απιστίας, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, έχει λόγους που αν τους κατανοήσουμε, τουλάχιστον θα βοηθηθούμε στο να ανακτήσουμε την ψυχραιμία μας, αντιμετωπίζοντας το όλο ζήτημα με άλλο μάτι (και όχι με εκείνο το θολό του Αντεροβγάλτη).
Συνήθως αισθανόμαστε ότι μας έχουν συγκρίνει και απορρίψει, άρα δεν είμαστε ιδιαίτερα σημαντικοί και άξιοι να «εμπνεύσουμε» την μοναδική και απόλυτη αγάπη. Εδώ κρύβεται και ο μεγαλύτερος μύθος για τα αίτια της απιστίας, που μας υποτιμάει πολύ περισσότερο από τον πληγωμένο μας εγωισμό.
«Είναι πολύ σημαντικό για όποιον έχει απατηθεί από το ταίρι του, πρώτα από όλα να αντιληφθεί ότι η ερωτική περιπέτεια που προέκυψε δεν σχετίζεται με τον ίδιο ως άτομο»τονίζουν οι ειδικοί. Αν λοιπόν απαλλαχτούμε από αισθήματα μειονεξίας -παύοντας να λυπόμαστε τον εαυτό μας και αντιμετωπίζοντάς τον ως μέγα θύμα- θα μπορέσουμε να ισορροπήσουμε συναισθηματικά και να αντιμετωπίσουμε το γεγονός με ψυχραιμία.
Η απιστία ξεκινάει πολλές φορές σαν μια «φιλική» παρέα, η οποία στην πορεία μετατρέπεται σε παράλληλο δεσμό. Αλλά όχι τυχαία. Τις περισσότερες φορές προλογίζει το τέλος μιας σχέσης ή ενός γάμου που δεν βρισκόταν στο απόγειο της επικοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση όμως αποτελεί σοβαρή ένδειξη ότι το ζευγάρι περνάει μια επικίνδυνη κρίση. Πάντως οι άνδρες ενώ είθισται να παίζουν σε διπλά ταμπλό σπάνια εγκαταλείπουν την οικογενειακή θαλπωρή, σε αντίθεση με τις γυναίκες που όταν έχουν παράνομο δεσμό τις περισσότερες φορές εγκαταλείπουν τον σύζυγο για να σέρνει μόνος του το…έλκηθρο. Τρελές χαρές που θα κάνει ο Αϊ Βασίλης!
Στο ντιβανι της ψυχανάλυσης
«Δεν ήθελα να πληγώσω κανέναν. Απλώς ένιωθα ένα κενό ανάμεσα μας και αγχωνόμουν που δεν ήμασταν όπως παλιά που μπορούσαμε να καθόμαστε ώρες μαζί χωρίς να βαριόμαστε ή να γκρινιάζουμε ο ένας στον άλλο. Συνέβη χωρίς να το επιδιώξω. Ένιωθα ότι ήθελα κάτι καινούργιο αλλά όχι μόνιμα. Απλώς για να αισθανθώ καλύτερα, πιο χαλαρά, ότι ακόμα αρέσω».
Ο «Ιούδας», είτε γυναίκα είτε άνδρας, προφανώς φιλάει υπέροχα αφού προκειμένου να καλύψει δικά του εσωτερικά κενά -είτε πρόκειται για συναισθηματική είτε για σεξουαλική επιβεβαίωση- αφιερώνει σημαντικό μέρος από τον χρόνο και την ενέργειά του στο τρίτο άτομο. Μέχρι που αναπόφευκτα η «παράνομη» σχέση γίνεται αντιληπτή. Και όταν συμβεί αυτό, όλοι καταλαβαίνουμε πως τίποτα και για κανέναν δεν θα είναι πλέον το ίδιο.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στην απιστία και που σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργούν συνδυαστικά. Ένας από τους πιο σημαντικούς είναι η έλλειψη επικοινωνίας στο ζευγάρι. Ο εγωκεντρισμός πχ του να ακούμε μόνο τον εαυτό μας ή η κτητικότητα που εκφράζεται με ανόητη ζήλια, προκαλούν κλίμα έντασης και άρνησης μεταξύ δυο ανθρώπων. Έτσι σταδιακά, η απογοήτευση που εισπράττει ο ένας από τον άλλο οδηγεί στην αποξένωση και η σχέση μετατρέπεται σε αρένα απωθημένων, καταπιεσμένων «θέλω», διαρκών συγκρούσεων και ειρωνικών σχόλιων. Η απουσία ενδιαφέροντος για τις συναισθηματικές ανάγκες του άλλου, χωρίς πρόθεση συμφιλίωσης μετά από την όποια διαφωνία, είναι το παγόβουνο που αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά θα μετατρέψει τη σχέση σε Τιτανικό.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που οδηγεί στην απιστία αφορά συντρόφους με χαμηλή αυτοπεποίθηση που για να λειτουργήσουν σωστά χρειάζονται την διαρκή προσοχή των άλλων. Στις περιπτώσεις αυτές το να κάνουν παράλληλες σχέσεις -συνήθως ευκαιριακές- δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ροζ δεκανίκι στην προσωπική τους αδυναμία .
Τι θλιβερό!
…και τώρα τι κάνουμε;
Η απιστία δεν είναι έγκλημα αλλά ανθρώπινη συμπεριφορά που αναμφίβολα προκαλεί οδυνηρά συναισθήματα και δυσάρεστες καταστάσεις, γεμάτες σύγχυση και θυμό, ανάμεσα στα ζευγάρια στα οποία συμβαίνει.
Είναι γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός σχέσεων θα διαλυθεί μετά από ένα επεισόδιο απιστίας. Στις περιπτώσεις αυτές το συναισθηματικό διαζύγιο είχε ήδη λάβει χώρα και το γεγονός απλώς επιταχύνει τον χωρισμό.
Το άτομο σε βάρος του οποίου έγινε η απιστία χρειάζεται και χρόνο αλλά και υποστήριξη για να επουλώσει τα ψυχικά τραύματα που έχει υποστεί. Τα λόγια μετάνοιας και οι ειλικρινείς απολογίες δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετές. Γιατί με την αποκάλυψη της απιστίας, αυτό που κλονίζεται περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο είναι η εμπιστοσύνη.
Στις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει η θέληση να ξεπεραστεί το πρόβλημα έχει υπολογισθεί ότι χρειάζονται τουλάχιστο 2 χρόνια για να αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο ζευγάρι. Για να συμβεί αυτό ίσως είναι απαραίτητη η βοήθεια ειδικού ώστε το γεγονός του παράλληλου δεσμού να μην αποσιωπηθεί σαν να μην έγινε ποτέ. Έτσι μπορούν καλύτερα να δοθούν περισσότερες εξηγήσεις και ίσως πληροφορίες, έστω και οδυνηρές που θα βοηθήσουν στην εκτόνωση της έντασης, του θυμού ή των ενοχών ανάμεσα στο ζευγάρι.
Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει τρομερά δύσκολο για δυο ανθρώπους που είναι μαζί να ξεπεράσουν το γεγονός μιας ερωτικής εξαπάτησης. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο!. Με τον ίδιο τρόπο που δημιουργείται η απογοήτευση, μπορεί να οικοδομηθεί και η εμπιστοσύνη, εάν και οι δύο μαθαίνουν από τα λάθη τους και είναι σε θέση να κατανοούν ο ένας τον άλλο.
Και αυτό που πλανάται ως ερώτημα είναι «και πού ξέρω αν στο μέλλον συμβεί το ίδιο;». Αν έχουμε δει το «έργο» ξανά, μάλλον θα το εμπεδώσουμε σε επανάληψη. Αν όχι, τότε η συνήθεια θα ήταν ο χειρότερος λόγος να συγχωρήσουμε την «ασωτία». Μόνο αν εμείς οι ίδιοι κρίνουμε ότι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε έναν ειλικρινή διάλογο πρώτα με τον εαυτό μας, τότε μπορούμε να δώσουμε συνειδητά μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας. Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον θα δείξει.