Οι αριθμοί είναι ζωντανά σύμβολα που κυβερνούν τα πάντα μέσα στο Σύμπαν και την Φύση και σύμφωνα με την γνώμη των μυστών μας εξουσιάζουν. Οι συνδυασμοί τους είναι αρμονία. Όχι μόνο ο Πυθαγόρας αλλά και όλοι οι μεγάλοι μυστηριακοί Δάσκαλοι της Άπω Ανατολής πιστεύουν και υποστηρίζουν την ύπαρξη κύκλων ενσάρκωσης για την συνεχή καλυτέρευση της συνείδησης και της υπόστασης του ατόμου μέχρι τον τελικό σκοπό που είναι ο εξαγνισμός.
Κάθε ένας, λοιπόν, από εμάς, μετά το τέλος μιας ενσάρκωσης (θάνατος), όταν βρεθεί στους “ουρανούς” θα μελετήσει με καθοδήγηση όσα έκανε εδώ στην Γη προηγουμένως και θα φτιάξει το καινούργιο του προσωπικό “καλούπι” για την επόμενη ενσάρκωσή του.
Αυτό το καλούπι θα είναι τα πεπρωμένο του πάνω στη Γη όταν θα ξαναγεννηθεί. Αυτό το “καλούπι” χαρακτηρίζεται από δύο αριθμούς. Ο ένας είναι ο αριθμός του πεπρωμένου του και ο άλλος ο αριθμός του όνομα+επώνυμό του. Κάθε ονοματεπώνυμο χαρακτηρίζει ένα συγκεκριμένο άτομο γιατί εκφράζει τον χαρακτήρα του σε συνάρτηση με τα πεπρωμένο του και αυτά επειδή λέγεται πως στο Σύμπαν τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Τους δύο αυτούς αριθμούς ο καθένας μας έκανε δώρο στον εαυτό του (!) και από τα χαρακτηριστικά τους δεν θα μπορέσει να ξεφύγει.
Η αρχαία Αριθμοσοφία δεχόταν μια κλιμάκωση εννοιολογική των αριθμών πέρα από τους εννέα πρώτους (1 μέχρι 9) ενώ η νέα Αριθμολογία περιορίζεται στους πρώτους εννέα συγχωνεύοντας μέσα σ’ αυτούς τις σημασίες των διπλών ή τριπλών. Π.χ. η έννοια του αριθμού 11 καταχωρήθηκε στο 2 (γιατί 1+1=2), εκείνη του 27 στο 9 (γιατί 2+7=9) του 400 στο 4 κ.ο.κ.
Ο Συμβολισμός της Βίβλου
Η Βίβλος είναι ένας πραγματικός θησαυρός της συμβολογίας των αριθμών. Τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη αποκαλύπτουν, με τη χρήση των αριθμών, το βάθος των εννοιών και των κρυμμένων ιδεών που συνήθως διαφεύγει στον μέσο αναγνώστη.
Το Ζαχάρ, μια συλλογή μυστικών καβαλιστικών γραπτών, ορίζει ότι “το Σύμπαν δημιουργήθηκε με τρεις μορφές έκφρασης – τους Αριθμούς, τα Γράμματα και τις Λέξεις”. Τα γράμματα μέσα σε όλα τα αλφάβητα αντιπροσωπεύουν καθορισμένες δυνάμεις.
Η μελέτη της δονητικής αξίας των αριθμών και των γραμμάτων σημαίνει μελέτη των θείων δημιουργικών ενεργειών, σε ποικίλες βαθμίδες εκδηλώσεως. Κάθε όνομα μέσα στη Βίβλο υποδηλώνει μια βαθύτερη έννοια σε σχέση με το πρόσωπο ή τον τόπο που αναφέρεται. Παρόμοια, ορισμένες λέξεις κρύβουν μια ιδιαίτερη μυστική έννοια.
Η Παλαιά Διαθήκη
Το να διαβάσει κανείς μέσα από την Παλαιά Διαθήκη, την Τορά, την Καββάλα και άλλα ιερά Εβραϊκά κείμενα, σημαίνει να καταλάβει πως οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν την επιστήμη των ονομάτων και των αριθμών μέσα στον δικό τους αριθμολογικό – γραμματικό κώδικα. Με τον κώδικα αυτόν ήθελαν να κρύψουν τα υψηλά νοήματα από τον βέβηλο, και συγχρόνως να αποκαλύψουν τις εσωτερικές διδασκαλίες στον μυημένο.
Κάθε γράμμα του Εβραϊκού αλφάβητου έχει πολλές σημασίες – για παράδειγμα, το γράμμα Αλεφ (Α) σημαίνει “αναπνοή, δύναμη, πηγή”, το γράμμα Μπεθ (Β) σημαίνει “οίκος, καταφύγιο” -κ.ο.κ. με κάθε γράμμα. Η συμβολογία επέτρεπε στα κρυμμένα νοήματα να γίνονται φανερά, σ’ εκείνους που γνώριζαν πως να διαβάσουν το βαθύτερο μήνυμα που περιείχαν τα ονόματα όλων των προσώπων και τόπων που περιγράφονταν. Οι σοφοί μπορούσαν επίσης να διεισδύσουν στις αλληγορίες, και να δέχουται ή να δίνουν θεία καθοδήγηση μέσα από τα γράμματα και τους αριθμούς.
Για παράδειγμα, η ιστορία του Κάιν που σκότωσε τον Άβελ είναι ένας αδελφικός καυγάς. Συμβολικά, ωστόσο, το όνομα Κάιν σημαίνει σώμα και υλικές ανθρώπινες επιθυμίες, ενώ ο Άβελ αντιπροσωπεύει την ψυχή και την ιδεαλιστική ανθρώπινη φύση. Οι χαρακτήρες αυτοί ονομάσθηκαν έτσι για να προειδοποιήσουν ότι ο υλισμός θα μπορούσε να σκοτώσει τις πνευματικές ιδέες, γι’ αυτό και ελέχθη ότι ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ (Γένεσις 4:8).
Πολλοί βιβλικοί χαρακτήρες που έφτασαν σε περιόδους πνευματικής ανάπτυξης και εξέλιξης μέσα στη ζωή τους, έλαβαν νέα ονόματα μέσα από θεία καθοδήγηση. Έτσι ο Άβραμ έγινε Αβραάμ (Γένεσις 17:5) και η Σάρα έγινε Σάρρα (Γένεσις 17:15). Και στις δύο περιπτώσεις, το Εβραϊκό Χε (Η), ένα γράμμα που σημαίνει “φως” και κατέχει τη δόνηση του 9, προστίθεται στο όνομα για να τονίσει την επίτευξη του πνευματικού φωτισμού.
Στην Αγγλική γλώσσα, το άνομα Abram μετατρέπεται σε Αbraham, και το όνομα Sara σε Sarah. Στα ελληνικά η μετατροπή γίνεται με διπλασιασμό του Αλφα και του Ρο, αντίστοιχα, δηλαδή ο Αβραμ μετονομάζεται απ’ τον Θεό σε Αβραάμ ( = πατέρα πολλών εθνών) και η πρώην στείρα Σάρα σε Σάρρα.
Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης προχώρησαν κι αυτοί σε αλλαγές μέσα στα ονόματα, για να δείξουν έτσι την πνευματική πρόοδο των όντων. Για παράδειγμα, ο Σαούλ έγινε Παύλος μετά τη μεταστροφή του στον Χριστιανισμό (Πράξεις 9:1-22 και 13:9). Αυτό συμβολίζει την αφαίρεση του Εβραϊκού Sin (S) και την αντικατάστασή του με το Εβραϊκό Πε (Ρ). Το Σιν σημαίνει “δόντι ενός φιδιού”. Το Πε σημαίνει “στόμα”. Μετά από την αλλαγή αυτή, ο Σαούλ έγινε Παύλος, ο εκπρόσωπος του Χριστού (Πράξεις 13:9). Όπως λέγεται στις Παροιμίες (22:1), “ένα καλό όνομα αξίζει περισσότερο από τα μεγάλα πλούτη”.
Μια άλλη χρήση των αριθμών στη βιβλική γλώσσα σχετίζεται με την αναφορά του αριθμού των ετών της ζωής, της γέννησης και του θανάτου ενός προσώπου. Οι αριθμοί αυτοί δεν αναφέρονται στην ηλικία του προσώπου, αλλά μάλλον στην πρόοδό του στην πνευματική επίτευξη. Η σημασία του ονόματος της γέννησης δείχνουν την εξέλιξη ενός χαρακτηριστικού. Κύκλοι επίσης υποδεικνύονται από τις γενεές. Για παράδειγμα, από τον Αδάμ μέχρι το Νώε υπήρχαν εννέα γενεές, και από το Νώε μέχρι τον Αβραάμ υπήρχαν επίσης εννέα γενεές. Αυτό έκανε το Νώε ένατο από τον Αδάμ, και τον Αβραάμ ένατο από το Νώε.
Ο Αδάμ είχε τρεις γιους – τον Κάιν (σώμα), τον Άβελ (ψυχή) και τον Σηθ (αντικατάσταση του Άβελ για να φέρει το πνευματικό φως). Σε μια παράλληλη θέση, ο Νώε είχε επίσης τρεις γιους, τον Σημ (πνεύμα), τον Χαμ (φυσικός φορέας) και τον Ιαφέθ (νοητικός φορέας). Τα ονόματα αυτά αντιπροσωπεύουν την ανάπτυξη της ανθρωπότητας σε συνειδητότητα μετά από δεκαοκτώ κύκλους αλλαγής.
Άβραμ σημαίνει “πατέρας”, ενώ Αβραάμ υποδηλώνει μια επιπλέον πίστη στον Θεό. Στα ενενήντα εννέα του χρόνια, ο Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ, το όνομα του οποίου σημαίνει “χαρά στη θεία γενεά”. Ο Ισαάκ γέννησε τον Ιακώβ, το όνομα του οποίου σημαίνει “φώτιση μέσα από την ανοιχτή ψυχή”. Οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ (Γένεσις, 35:22-27) αναφέρονται στους δώδεκα τύπους της συνείδησης που αντιπροσωπεύονται, με τη σειρά τους, από τους δώδεκα χαρακτηριστικούς τύπους του ζωδιακού κύκλου.
Η μελέτη ολόκληρης της Βίβλου κάτω από το φως σημαίνει μια ολόκληρη ζωή γοητευτικών ανακαλύψεων. Μπορούμε να πούμε ότι η Εβραϊκή γλώσσα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, μας προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία για να μελετήσουμε τη βαθιά σημασία και δύναμη των ονομάτων.
Ακολουθεί ένας σύντομος κατάλογος από λέξεις – κλειδιά για τους αριθμούς στη Βίβλο:
0. Η πηγή πριν από την εκδήλωση.
1. Θεός, η μοναδική και αμετάβλητη θεία μονάδα.
2. Δυϊσμός – ανθρώπινος, όχι θείος.
3. Χαρακτηριστικά του 1 + 2 = 3 – ένωση των θείων και ανθρώπινων ιδιοτήτων.
4. Η ιδέα της σταθερότητας.
5. Η ανθρωπότητα με τις πέντε ανεπτυγμένες αισθήσεις της.
6. Ισορροπία, καταλληλότητα, ειρήνη.
7. Η φύση του επτά μέσα στην ανθρωπότητα, κυκλική ολοκλήρωση.
8. Συσσώρευση, δύναμη, αύξηση.
9. Σταθεροποίηση, συντήρηση, ανθρωπισμός. (Η αληθινή αποστολή του 9 είναι να χρησιμεύει σαν ένας μεσολαβητής του Θεού στη γη).
10. Θεός και ανθρωπότητα, πατέρας – μητέρα – θεότητα, ολοκλήρωση.
Η σύγχρονη αριθμολογία έχει εξελιχθεί εν μέρει μέσα από αυτές τις συλλήψεις. Οι αριθμοί και τα γράμματα αντανακλούν έννοιες του παρελθόντος, συνδυασμένες με πολλές επιπρόσθετες πνευματικές ερμηνείες. Οι έννοιες των ονομάτων μας σήμερα έχουν μια βαθιά σημασία και μπορούν να περιγραφούν γράμμα προς γράμμα και αριθμό προς αριθμό, καθώς προχωρούμε μέσα σε κύκλους έκφρασης χρόνο με τον χρόνο μέσα στις ζωές μας.
0
Η Γένεσις αναφέρεται σ’ αυτό σαν την πρωταρχική αιτία. Τα πρώτα λίγα χωρία της Γενέσεως αναφέρονται μόνο στον ένα Θεό, σα Θείο δημιουργό, που δίνει την ύπαρξη στον κόσμο από το κενό, ή από το ανεκδήλωτο.
1
“Γενηθήτω φως” (Γένεσις 1:3). Η πρώτη πνευματική απόρροια ήταν το φως. Αν η ψυχή μας συνεχίζει να ακολουθεί το φως, θα επιστρέψουμε πίσω στην πηγή μας. Το 1 είναι η αρχή, ένα νέο ξεκίνημα, η μονάδα.
2
“… Και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους” (Γένεσις 1:4). Στο 2 υπάρχει δυαδικότης, ημέρα και νύχτα, ουρανός και γη, άνδρας και γυναίκα, όλα τα ζεύγη των αντιθέτων. Έτσι η αρχή της εκλογής ξεκινά ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο αληθινό και το πλανερό, και στο θετικό και το αρνητικό.
Ο Πυθαγόρας λέει, “το 2 είναι η κατάσταση της ατέλειας μέσα στην οποία πέφτει η ύπαρξη, όταν αποχωρίζεται την μονάδα, τον Θεό”. Η Μάνλυ Χωλ στο έργο Ο Μυστικός Χριστός, ορίζει ότι “Όταν τα μάτια και των δυο άνοιξαν, η όραση της ψυχής σκοτείνιασε”.
3
Η Πρώτη Τριάς – Αδάμ, Εύα και παιδί. Έτσι το 3 σημαίνει εκδήλωση και επέκταση. Άλλες τριάδες υπάρχουν επίσης στον κόσμο μας – σώμα, ψυχή και πνεύμα, και οι τρεις υποδιαιρέσεις του νου – συνείδηση, υποσυνείδητο και υπερ-συνείδηση.
4
Πολλές είναι οι βιβλικές αναφορές που έχουν ληφθεί από τους κύκλους του φυσικού κόσμου. Η συμβολογία των τεσσάρων εποχών και των τεσσάρων ανέμων είναι ενσωματωμένη μέσα στο όραμα του Ιεζεκιήλ για τα τέσσερα ζωντανά δημιουργήματα – με το πρόσωπο ενός ανθρώπου, ενός λέοντος, ενός ταύρου και ενός αετού (Ιεζεκιήλ 1:5-14). Κι αυτά τα τέσσερα αντιστοιχούν στα τέσσερα σταθερά σημεία του ζωδιακού.
Τα τέσσερα στοιχεία εμφανίζονται συμβολικά σαν τα πουλιά στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα, το πυρ του Κυρίου και τα προϊόντα της γης. Η Γένεσις (2:10-14) μιλά για τον “ποταμό που πηγάζει από την Εδέμ και διαχωρίζεται σε τέσσερις κύριους ποταμούς”. Αυτοί ονομάζονται Φισών, Γεών, Τίγρις και Ευφράτης. Μεταφυσικά τα ονόματα αυτά σημαίνουν πνεύμα (πυρ), αναπνοή (αήρ), σώμα (γη) και αίμα (ύδωρ). Συμβολίζουν το πνεύμα, το νου, το σώμα και την ψυχή, που είναι οι τέσσερις αρχές που ζωογονούν το υλικό σώμα στη διάρκεια της γήινης ζωής του.
5
Μεταφυσικά ένας “ποταμός” αντιπροσωπεύει ζωτική δύναμη. Τα ανθρώπινα όντα είναι το δοχείο αυτής της δύναμης, όπως ένας “κήπος” συμβολίζει το σώμα. Ο ποταμός της Γενέσεως (2:10-14), που περιγράφεται κάτω από τον αριθμό 4, αντιπροσωπεύει το ρεύμα της ίδιας της ανθρωπότητας μέσα από τη γη, που διαχωρίζεται συνεχώς για να σκεπάσει ολόκληρη τη γη. Το 5 είναι ο αριθμός της ανθρωπότητας με τις πέντε ανεπτυγμένες αισθήσεις. Οι πέντε αισθήσεις αναφέρονται στα πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως για να δείξουν ότι είναι ουσιώδεις μέσα στην ανθρώπινη δημιουργία και γι’ αυτό το 5 είναι ο αριθμός της ανθρωπότητας.
Το 5 παίζει ένα σημαντικό ρόλο μέσα στην ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ. “… και εξελέξατο εαυτώ πέντε λίθους λείους εκ του χειμάρρου” και “έλαβεν Δαβίδ λίθον έναν και εσφενδόνισεν και επάταξε τον αλλόφιλον επί το μέτωπον αυτού”. (Βασιλειών Α΄, 17:40). Οι πέντε λίθοι αντιπροσωπεύουν την πνευματικοποίηση των αισθήσεων του Δαβίδ. Ο Δαβίδ πίστευε στον εσωτερικό Θεό της αγάπης και είχε μάθει να βασίζεται στην ίδια του την πνευματική δύναμη. Σύμφωνα με μια μυστική παράδοση, όταν ο Δαβίδ άγγιξε τους πέντε λίθους, εκείνοι έγιναν σαν ένας, συνδυάζοντας έτσι όλες τις δυνάμεις των αισθήσεών του. Το όνομα Γολιάθ σημαίνει υλική δύναμη, έτσι η ιστορία θέλει να δείξει τη δύναμη του πνεύματος πάνω στην ύλη.
6
ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ για την εμφάνιση της ανθρωπότητας είχαν όλες συντελεστεί στη διάρκεια των πέντε ημερών της δημιουργίας, και έτσι την έκτη ημέρα εποίησε τα ανθρώπινα όντα. “και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο, κατ’ εικόνα Θεού εποίησε αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς” (Γένεσις 1:27). Έτσι το 6 συνδέεται με τη γενεά, τη μητρότητα, την πατρότητα, την οικογένεια και την υπηρεσία. Το σπίτι, η οικογένεια και τα παιδιά είναι οι φροντίδες του 6 οι ανθρώπινες σχέσεις και η αγάπη αφθονούν.
Ο Μωυσής, ο πρώτος νομοθέτης έφτιαξε τις Δέκα Εντολές σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου που δημιούργησε το Σύμπαν σε έξι ημέρες. “Εξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου” (Έξοδος 20:9). Συνεπώς το 6 σχετίζεται με την εργασία και την υπηρεσία, όπως φαίνεται και από το έκτο σημείο του ζωδιακού, την Παρθένο.
Μέσα από την αγάπη, η έκτη αίσθηση θα πρέπει να αναπτυχθεί καθώς ο κόσμος θα δείχνει τη θεοσέβειά του. Το βιβλίο της Ρουθ στηρίζεται στον αριθμό έξι και στην αγάπη. Στο Ρουθ 3:15, ο Βοώλ δίνει στη Ρουθ έξι καρπούς κριθάρι, σύμβολο αγάπης και προστασίας.
7
ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΣ αριθμός μέσα στη Βίβλο. Χρησιμοποιείται πάμπολλες φορές (μερικοί λένε πάνω από τριακόσιες εξήντα), τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη. “Τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατα, Κυρίω τω Θεώ σου… Εν γαρ εξ ημέραις εποίησε Κύριος τον ουρανόν και την γη… και κατεύπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη, δια τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέρα την εβδόμην και υγείασε αυτήν” (Έξοδος 20:10-11).
Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της χρήσης του συμβολικού αριθμού 7, βρίσκεται του Ιησού του Ναυί (6:1-20) σε σχέση με την πτώση της Ιεριχούς:
Και είπε Κύριος προς Ιησούν ….Συ δε περίσθησον αυτή τους μαχίμους Κύκλω, και έσται ως αν σαλπίσητε τη σάλπιγγη, ανακραγέτω πας ο λαός άμα… και επτά ιερείς έχουτες επτά σάλπιγγας ιεράς παρελθέτωσαν ωσαύτως εναντίον του Κυρίου και σημαινέτωσαν ευτόνως, και η Κιβωτός της διαθήκης Κυρίου επακολουθείτω…. και τη ημέρα τη εβδόμη ανέστησαν άρθρου και περιήλθοσαν την πόλιν εν τη ημέρα εκείνη επτάκις και εγένετο τη περιόδω τη εβδόμη εσάλπισαν οι ιερείς… και έπεσεν άπαν το τείχος κύκλω, και ανέβη πας ο λαός εις την πόλιν.
Γίνεται φανερό ότι η πτώση της Ιεριχούς δεν οφείλεται στις μάχες, αλλά μάλλον στην εφαρμογή της αρχής του 7. Η νίκη επιτεύχθηκε μέσα από την θετική ηχητική δόνηση η οποία έκανε να προβάλει μια τρομακτική δύναμη.
8
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ 8 είναι το μυστήριο της συνεχούς και ατελεύτητης ελικοειδούς δύναμης που εργάζεται σταθερά μέσα στο σύμπαν. Τα ρεύματα της δύναμης της ζωής διατρέχουν ολόκληρο το σώμα με τη μορφή ενός 8, ακολουθώντας τον εγκέφαλο – σπονδυλικά και το συμπαθητικά νευρικά σύστημα, σαν ακτίνες φωτός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, κάποιος σε βαθύ διαλογισμό βλέπει ένα αληθινό εσωτερικό φως. Το σύμβολο του ****, το οριζόντιο 8, σημαίνει “όπως επάνω, έτσι και κάτω”. Είναι ένα σύμβολο δύναμης. Στην Γένεση, 17:10, το τελετουργικό της περιτομής έπρεπε να γίνεται την όγδοη ημέρα της ζωής του παιδιού και θεωρούνταν σαν ένα από τα σημαντικότερα συμβόλαια ανάμεσα στον Θεό και στην ανθρωπότητα.
9
ΕΙΝΑΙ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ αριθμός που περιέχει τις δυνάμεις όλων των άλλων αριθμών. Κλείνει έναν πλήρη κύκλο ανάπτυξης. Οι εννέα γενεές από τον Αδάμ ως το Νώε και από το Νώε έως τον Αβραάμ δείχνουν στάδια ανάπτυξης και εξέλιξης. Ο Νώε ήταν ο ένατος από τον Αδάμ, και ο Αβραάμ ο ένατος από το Νώε.
Όταν ο Αβραάμ έλαβε τη Διαθήκη από το Θεό, και το νέο του όνομα, Αβραάμ, ήταν ενενήντα εννέα ετών (Γένεσις 17:1-5). Συμβολικά η ηλικία του ανάγεται στο 9 για να δείξει ότι επρόκειτο για μια χρονική περίοδο στην οποία ένας πνευματικός κύκλος είχε εκπληρωθεί. Η πρόσθεση του Εβραϊκού Χε (Η) στο όνομα του Αβραάμ φέρει και αυτή επίσης μια δόνηση 9.