Κάποιοι, συνδυάζοντας αυθαίρετα αβάσιμες υποψίες, πιστεύουν ότι οι Μάγιας οριοθετούν την στιγμή που κάποιο ανθρώπινο λάθος θα κοστίσει το τέλος του κόσμου ή την στιγμή που μετεωρίτες θα πέσουν στην γη, σαν θεία τιμωρία για την ύβρη που έχει διαπραχθεί. Τέτοιες αφελείς τοποθετήσεις, είναι απολύτως δικαιολογημένες, στο βαθμό που μπορεί να γίνει κατανοητό ότι δύο είναι οι κορυφαίες αρχές που καθορίζουν το ανθρώπινο είδος. Ο φόβος του θανάτου και η ανάγκη της επιβίωσης / διαιώνισης του είδους.
Αν θέλαμε αστρολογικά να συμβολοποιήσουμε την πρώτη αρχή από τις αναφερθείσες, αυτή του φόβου του θανάτου, θα περιγράφαμε ιδιότητες του 8ου / Σκορπιός / Πλούτωνας και του 12ου / Ιχθείς / Ποσειδώνας. Για την δεύτερη αρχή που αναφέρεται, εκείνη της επιβίωσης / διαιώνισης του είδους, θα περιγράφαμε ιδιότητες του 4ου / Καρκίνος / Σελήνη και ξανά του 8ου / Σκορπιός / Πλούτωνας.
Βλέπετε, αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο αν σκεφτεί κανείς ότι η ζωή και ο θάνατος είναι ένα ακόμα δίπολο. Ένας πάγιος συσχετισμός, που η σοφία της φύσης χρησιμοποιεί κατά κόρων! Έτσι, η επανάληψη του Πλούτωνα στις περιγραφές και των δύο αρχών, η ανάγκη χρησιμοποίησης των ιδιοτήτων του, κάθε άλλο παρά έκπληξη θα πρέπει να μας προκαλεί. Άλλωστε, ο ίδιος ο φόβος του θανάτου είναι εκείνος που οδηγεί στην ανάγκη της επιβίωσης / διαιώνισης του είδους. Είναι απόλυτα φυσιολογικό λοιπόν, να συναντάμε στον 8ο / Σκορπιό / Πλούτωνα την σεξουαλική πράξη, μέσω της οποίας εκπληρώνεται η ανάγκη της διαιώνισης του είδους και η νίκη επί του φόβου του θανάτου, ταυτόχρονα.
Η παραπάνω περιγραφή, είναι μια περιγραφή που αφορά την συμπεριφορά του συνόλου του ανθρώπινου είδους, σαν ένα σώμα που ο καθένας από εμάς αποτελεί ένα κύτταρο του σώματος αυτού, με ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες και συμπεριφορές. Ο κάθε ένας από εμάς, κουβαλά τον φόβο του θανάτου, και αυτό βρίσκει την έκφρασή του μέσα στις εκατοντάδες παραλλαγές συμπεριφορών που ο καθένας μεθοδεύει, σύμφωνα με τα βιώματά του.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι (οι ανάγκες του 12ου / Ιχθύ / Ποσειδώνα) και γι’ αυτό η ιστορία αποδεικνύει ότι πάντα κάπου πίστευε. Πριν από τον Χριστιανισμό, τον Βουδισμό και όλες τις τρέχουσες γνωστές θρησκείες ακόμα, διάφορες θεότητες, μορφές, δοξασίες και τρόποι λατρείας ενός άγνωστου, θείου στοιχείου, ήταν η ομπρέλα και η πανάκια μπρος στον αρχετυπικό φόβο του θανάτου.
Όλες οι θρησκείες και οι δοξασίες περιλαμβάνουν ένα κομμάτι τέλους, καταστροφής, τιμωρίας, φθοράς, αποσύνθεσης της ύλης προς χάριν μιας πνευματικής μετάβασης σε κάτι πιο εκλεπτυσμένο, που οδηγεί στην αθανασία και όλως τυχαίως λύνει το μείζων θέμα του φόβου του θανάτου.
Μήπως οι λέξεις τέλος, καταστροφή, τιμωρία, φθορά, αποσύνθεση της ύλης, σας παραπέμπουν στον 8ο / Σκορπιό / Πλούτωνα; Έχετε παρατηρήσει ότι κατά την σεξουαλική πράξη (8ος / Σκορπιός / Πλούτωνας) οι εκφράσεις των προσώπων του ζευγαριού, είναι κάθε άλλο παρά εκφράσεις χαράς και ικανοποίησης; Αντίθετα, αν δεν ξέραμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, απομονώνοντας τις εκφράσεις του προσώπου, εύκολα θα βγάζαμε συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι ζουν στιγμές αγωνίας, πόνου και βασανισμού (8ος / Σκορπιός / Πλούτωνας).
Αυτό συμβαίνει γιατί ο 8ος / Σκορπιός / Πλούτωνας κυβερνάει το υποσυνείδητο (σε επίπεδο μονάδας \ συλλογικό ασυνείδητο σε επίπεδο είδους) και η σεξουαλική πράξη είναι η σαρκική έκφραση μιας βιολογικής αλλά βαθύτερης ψυχικά ανάγκης. Η έκφραση «ψυχική ανάγκη» χρησιμοποιείται εντελώς χαριστικά, γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για βιολογική καταγραφή. Μην ξεχνάμε ότι ο Πλούτωνας κυβερνά το κύτταρο και το κύτταρο κουβαλά καταγραφές.
Έτσι, όταν μια, γονιδιακά καταγεγραμμένη (8ος / Σκορπιός / Πλούτωνας), βαθύτερη ψυχική ανάγκη (4ου / Καρκίνος / Σελήνη) εκπληρώνεται, είναι η στιγμή που η πρόσφατη ανάμνηση της αγωνίας του φόβου του θανάτου και της ανάγκης διαιώνισης / επιβίωσης συναντά την εκπλήρωση / ικανοποίηση. Η μίξη των δύο αυτών στοιχείων, συνθέτει την έκφραση των ανθρώπων κατά την ερωτική πράξη.
Η Σελήνη, συνδέεται με την θρέψη και ένα βρέφος κλαίει προκειμένου να γνωστοποιήσει μια βασική ανάγκη του. Κατά την ώρα του θηλασμού ή του φαγητού με το μπιμπερό, πολλά βρέφη βγάζουν ένα ελαφρύ μουγκρητό ικανοποίησης της βασικής ανάγκης θρέψης. Το ίδιο συμβαίνει και με την σεξουαλική πράξη, που επίσης είναι μια βασική ανάγκη του ανθρώπου, η ικανοποίηση της οποίας, συχνά εκφράζεται με παρόμοιους ήχους.
Μην ξεχνάμε ότι ο παραδοσιακός κυβερνήτης του Σκορπιού ήταν ο Άρης / 1ος / Κριός, μέχρι που ανακαλύφθηκε ο Πλούτωνας (στις αρχές του περασμένου αιώνα). Ο Άρης συνδέεται άμεσα με την σεξουαλική ορμή και τον φαλό, σύμβολο που λατρεύονταν σε πολλά αρχαία τελετουργικά, ως σύμβολο γονιμότητας και καρποφορίας. Ο φαλός-αρσενικό (Κριός) είναι προορισμένος για την κατάκτηση-διείσδυση και ο άξονάς του (7ος \ Ζυγός \ Αφροδίτη) για την συν-αίνεση-παθητική παράδοση.
Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι κατά τον μεσαίωνα και λίγο πιο πίσω, στην Ευρώπη χρησιμοποιήθηκε ο γνωστός μας, από τον κινηματογράφο, Κριός, το πολεμικό εργαλείο που στην ουσία ήταν ένας τεράστιος κορμός δέντρου με τον οποίο χτυπούσαν τις πόρτες των κάστρων συντονισμένα, μέχρι αυτές να σπάσουν. Συνήθιζαν τα σκαλίζουν το κεφάλι του πολεμικού Κριού, φτιάχνοντάς του κέρατα, ή άλλα χαράγματα. Το σίγουρο είναι ότι στο μυαλό τους, με έναν υποσυνείδητο τρόπο, υπήρχε ο συμβολισμός του φαλού και όλος ο συνειρμός της παραβίασης της πόρτας του κάστρου.
Αν φύγουμε από τον άξονα 1ου / 7ου και πάμε στον άξονα 2ου / 8ου με την παραδοσιακή διακυβέρνηση του Άρη στον Σκορπιό, απέναντι από τον Άρη του Σκορπιού συναντάμε την Αφροδίτη του Ταύρου. Σε αυτόν τον άξονα, είναι πιο ξεκάθαρος ο ρόλος της γονιδιακής παρόρμησης (8ος) και της υλικής εκπλήρωσης (2ος).
Φαίνεται πως η παραδοσιακή αστρολογία λειτουργούσε μια χαρά με τους κυβερνήτες της! Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, συντελείται και εκπληρώνεται η νίκη επί του φόβου του θανάτου και η ανάγκη της επιβίωσης / διαιώνισης του είδους.
Όλα τα παραπάνω γράφτηκαν με αναλυτικό τρόπο, ώστε να γίνει κατανοητή η συσχέτιση της αστρολογίας με τον αρχετυπικό φόβο που αποτελεί την αιτία δημιουργίας χρονολογικών οροσήμων του τέλους του κόσμου.
Είναι γνωστό από την ψυχολογία, ότι αυτό που φοβόμαστε το προβάλουμε και το προκαλούμε. Δεν ξέρω αν στην περίπτωση που εξετάζουμε, μπορούμε να προκαλέσουμε το τέλος, αλλά το σίγουρο είναι ότι το προβάλουμε με κάθε τρόπο. Στην κενή διαθήκη, το βιβλίο της «αποκάλυψης» μιλάει για τραγικό τέλος. Η μυθολογία βρίθει από ιστορίες καταστροφής της γης, το ίδιο και η παλαιά διαθήκη. Θρησκευτικές αιρέσεις έχουν δώσει κατά καιρούς συγκεκριμένες ημερομηνίες όπου θα σημάνει το τέλος, και οι πιστοί συγκεντρώθηκαν σε ορισμένα σημεία, περιμένοντας την εμφάνιση του δημιουργού μας.
Η αθανασία κατευνάζει τον ανθρώπινο φόβο του θανάτου.
«Πίστις εστίν, ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ια΄1)
Στην πραγματικότητα, ο πλανήτης μας ήταν πάντα εκτεθειμένος σε φυσικές καταστροφές που κάποιες από αυτές άλλαξαν την μορφή του. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, δεν απειλείται ο πλανήτη από καταστροφή, λόγω του μυστηρίου του ημιτελούς ημερολογίου των Μάγιας, που μας υποψιάζει για το ενδεχόμενο τέλος. Στο σύστημα αξιών της δικής μου συμπαντικής πίστης, δεν απειλείται ούτε από τα δεινά που ο Ιωάννης οραματίστηκε στην Αποκάλυψη.
Πραγματική απειλή είναι η ύπαρξη πυρηνικών σταθμών και ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να είναι το ανθρώπινο λάθος ή οι φυσικές καταστροφές. Πραγματική απειλή είναι η ανθρώπινη ύβρης επί του θεού φύση.