Ουρανός Ποσειδώνας. Όταν ο “Τρελός” συναντά τον “Κρεμασμένο”

Η εύθραυστη κρυστάλλινη φύση μιας αυτοκρατορίας είναι εκ φύσεως τρωτή στην ένταση της ελευθερίας του ατόμου. Και υπάρχουν συγκεκριμένες περίοδοι στην ιστορία όπου η υπόσχεση της εξασφάλισης της απόλυτης ελευθερίας στους πολίτες σύνθλιψε την κλασική μορφή της πολιτείας.

Σύμφωνα με τα λόγια των πιο τολμηρών και προκλητικών ηγετών στην ιστορία του πολιτισμού, ο καθένας από εμάς έχει την απόλυτη εξουσία της ζωής του. Εμείς είμαστε η αυτοκρατορία! Το θέμα αυτού του κειμένου είναι ότι αυτή η ιδιαίτερη στιγμή που οι φωνές των ελεύθερων ατόμων υψώνονται πάνω από τη γραφειοκρατική φασαρία της συγχωνευμένης οικονομίας και των κομματικών αντιπροσώπων, ξεκίνησε να συμπίπτει ακριβώς με την ευθυγράμμιση του Ουρανού και του Ποσειδώνα στον ουρανό το 1993.

Πολυάριθμα άρθρα και μελλοντολογικές ιστορίες για την ευθυγράμμιση Ουρανού – Ποσειδώνα του 1993, που στην πραγματικότητα βρέθηκε στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια της περιόδου του 1990 όταν ο Κρόνος έκανε διέλευση από το ίδιο σημείο του ουρανού, εμφανίστηκαν στα αστρολογικά περιοδικά όλου του κόσμου. Αστρολόγοι από όλα τα κράτη χαρακτήρισαν αυτό το γεγονός σαν το «σημαντικότερο» αυτής της δεκαετίας και μερικοί το αποκάλεσαν ως «πρωταρχικό γεγονός» του αιώνα.

Οι αστρολόγοι που είχαν εντυπωσιαστεί από τα μεταφυσικά, πνευματικά και ψυχολογικά συμπεράσματα αυτής της ευθυγράμμισης συνειδητοποίησαν πόσο καίρια οι πιθανότητες που συνδέονται με την ευθυγράμμιση αγγίζουν κάθε ζωντανό ανθρώπινο ον αυτή τη στιγμή στην Ιστορία. Μόνο η ευθυγράμμιση Ουρανού – Πλούτωνα του 1960 συγκρίνεται σε ένταση και ριζοσπαστικοποίηση με τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Θα πρέπει να τονιστεί με σωστό τρόπο στην αρχή κάθε ανάλυσης της ευθυγράμμισης Ουρανού – Ποσειδώνα ότι ο Ουρανός, ο πιο γρήγορα κινούμενος από τους δυο πλανήτες, είναι, γι αυτόν το λόγο, η ΑΙΤΙΑ και ο Ποσειδώνας, που τον πλησιάζει και τον προσπερνάει ο Ουρανός, αντιπροσωπεύει το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ευθυγράμμισης. Ο Ουρανός προκαλεί ένα αποτέλεσμα στον (και πάνω στον) Ποσειδώνα. Η ροή της ενέργειας από τον Ουρανό στον Ποσειδώνα είναι κρίσιμη για την πραγματική κατανόηση της δύναμης της ευθυγράμμισης.

Πολλοί αστρολόγοι φαίνονται ικανοποιημένοι με την περιγραφή του Ουρανού ως πλανήτη που κυβερνά τις εκπλήξεις και τις απρόσμενες αναστατώσεις. Επειδή ανακαλύφτηκε την εποχή της Αμερικάνικης και Γαλλικής Επανάστασης, η μυθολογία του Ουρανού εύκολα καλύφτηκε με το βερνίκι της επανάστασης, του ξαφνικού και της ταραχής.

Οι αστρολόγοι κράτησαν την αρκετά εύκολη ερμηνεία του Ουρανού ως πλανήτη του οποίου οι κινήσεις συμπίπτουν με την καταστροφή της παρούσας κατάστασης και την εκ βάθους αλλαγή στην τάξη των σχέσεων ανάμεσα στα υποκείμενα και στα αντικείμενα.

Από την πτήση του διαστημοπλοίου Voyager, το οποίο πήρε καταπληκτικές φωτογραφίες και μετεωρολογικές μετρήσεις του Ουρανού αργά στη δεκαετία του 1980, μια ανάλογη φιλοσοφική έρευνα εκδηλώθηκε. Η επιστημονική αποστολή απέδειξε ότι ο Ουρανός ήταν πραγματικά ο πιο παράξενος πλανήτης του ηλιακού συστήματος, οι εικόνες του κομπιούτερ του διαστημοπλοίου εμφάνισαν τις πιο αχανείς δυνάμεις της ανθρώπινης φαντασίας, φέρνοντας στο φως διαστάσεις της μυθολογίας του Ουρανού.

Για διακόσια χρόνια οι αστρολόγοι ερμήνευαν τον Ουρανό σύμφωνα με το απρόσμενο και το περίεργο, τις ιδιοτροπίες, τη μόδα, ακόμα και τέτοιες προσωπικές υποθέσεις όπως η ομοφυλοφιλία, η μεγαλομανία και η αναρχία σκέπασαν κατά κάποιο τρόπο τα πραγματικά θέματα του πυρήνα της Ουράνιας συνειδητότητας.

Στην πραγματικότητα, ο Ουρανός συμβολίζει το όλο, το απόλυτο και την ελευθερία χωρίς όρια. Έχει βρεθεί στην ζωή του Φραγκλίνου, του Locke, του Rousseau και στους μεγάλους Μαχητές για την ελευθερία του 18ου αιώνα. Ο Ουρανός και οτιδήποτε γύρω από αυτόν δηλώνει ότι υπάρχει ένα επίπεδο ατομικής συνειδητότητας αφιερωμένο στην έκφραση της εκκεντρικότητας – εκκεντρικότητας που αγγίζει τα όρια ενός είδους παράξενης παραφροσύνης.

Για να γίνει συνειδητό το ότι ένα άτομο είναι εκ φύσεως ουσιαστικά διαφορετικό από κάθε άλλο στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, πρέπει να φτάσει στα άκρα της λογικής αναγνώρισης του εαυτού. Η Ουράνια συμβολολογία ηλεκτρίζει την προσωπικότητα και την κάνει να εκτοξεύεται πέρα από όλα τα όρια της συμβατικότητας, του τρόπου ζωής, των στερεότυπων και στατιστικών μέσων όρων. Βοηθάει το άτομο να ανακαλύψει το αφύσικο, το παράξενο, το ξεχωριστό, αυτό που δεν είναι όμοιο καθενός και που κάθε άτομο γνωρίζει ότι κατοικεί μέσα του.

Και πέρα απ’ όλα αυτά ο Ουρανός αφορά τη συγκεκριμένη απαίτηση κάθε ατόμου από τον εαυτό του να καλλιεργήσει, πλήρως, χωρίς απαγορεύσεις και χωρίς συμβιβασμούς το σεβασμό για καθένα ανθρώπινο ον – χωρίς να έχει σημασία το πόσο περίεργο ή πόσο διαφορετικό αυτό είναι.

Είναι ένας ελεύθερος πλανήτης, έτσι δεν είναι; Ελεύθερος για να είσαι ο εαυτός σου.
Το είδος της ελευθερίας που μας διδάσκει ο Ουρανός δεν παραχωρείται από τις εκβιαστικές πρακτικές προστασίας, όμοιες με της Μαφίας, τις οποίες αποκαλούμε κυβερνήσεις, ούτε κερδίζεται από την εργασιακή δέσμευση σε μια δουλειά ή ένα επάγγελμα που συνθλίβει το μυαλό. Αυτού του είδους η ελευθερία είναι τόσο ουσιώδης για μια πλήρως εξελιγμένη προσωπικότητα, όσο η αναπνοή είναι ουσιώδης για τη ζωή. Είσαστε ελεύθεροι εξ ορισμού, δεν χρειάζονται νόμοι ή Βουλή για να σας κάνουν ελεύθερους και σίγουρα δεν χρειάζονται μαζικές πολεμικές μηχανές για να προστατεύσουν την ελευθερία σας. Εάν είστε άνθρωπος, είσαι ελεύθερος.

Στην απόκρυφη παράδοση, η μεταφυσική μάς επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε εικόνες από την αστρολογία και να τις συγκρίνουμε με την αλχημεία ή τα ταρώ. Ένας από τους πιο χρωματισμένους συμβολισμούς είναι η σχέση ανάμεσα στον πλανήτη Ουρανό και την εικόνα του Τρελού στα ταρώ.

Στο αρχέτυπο του Τρελού, ο μελετητής βλέπει κάποιο μέρος από την ελευθερία που αναφέραμε πιο πριν. Μπορείτε να φανταστείτε κάποιον ντυμένο σαν τον Τρελό να περπατάει στη μέση του δρόμου σ’ ένα περιβάλλον του 21ου αιώνα; Αυτό το ανθρώπινο ον φοράει ένα έντονα χρωματιστό κοστούμι και έχει ένα μεγάλο, κόκκινο φτερό περασμένο στα μαλλιά του.

Με τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο, τα περισσότερα πνευματικά άρρωστα ή άστεγα άτομα που τριγυρίζουν στους αδιέξοδους δρόμους του πολιτισμού αυτές τις μέρες είναι σαν τον Τρελό. Παρ’ όλη τη γελοιοποίηση που δέχονται από τους τάχαμ εργαζόμενους, οι τρελοί της κοινότητας κατά κάποιον τρόπο έχουν εξασφαλισμένη λίγο περισσότερη ελευθερία απ’ όλους τους υπόλοιπους.

Υπάρχει μια τρομακτική επιβεβαίωση στην παρουσία του Τρελού, επειδή όσο μπορεί να τριγυρίζει ελεύθερος, ο καθένας στην κοινωνία είναι λίγο περισσότερο ελεύθερος να τραβήξει το δρόμο του μέσα στις εμπειρίες της ζωής. Είναι δεδομένο ότι η ελευθερία δεν είναι απαραίτητο να καταλήξει σε τρομερή βρομιά, αποκρουστική συμπεριφορά, έγκλημα ή μίσος. Αλλά αν αυτό είναι που χρειάζεται σήμερα και αυτή την εποχή για να εντυπωσιαστεί η πλειονότητα με μια απτή εικόνα των ορίων της ελευθερίας, κάθε άτομο μπορεί να είναι βέβαιο ότι ο Ουρανός θα εξασφαλίσει τέτοια ελευθερία στην κοινωνία μας – πραγματικά την πιο τρομερή ελευθερία, ακόμη και αν είναι σκληρό να την κοιτάξεις, πολύ περισσότερο να την ακολουθήσεις.

Ο άγριος μικρός σκύλος που γαβγίζει νευρικά στα πόδια του Τρελού είναι ένα σύμβολο για την οικονομία – τη σχέση ανάμεσα στο μεγάλο και το μικρό, ή αυτό που οι σοσιαλιστές ονομάζουν πλούσιος και φτωχός. Πως συμβιβάζεται η ελευθερία με τις απαιτήσεις της όρεξης απεικονίζεται από το σκύλο στο χαρτί του Τρελού.

Πόσο μακριά θα πάει ή μπορεί να πάει η ελευθερία πριν σκοντάψει πάνω σε κάποιον άλλον, ο οποίος, προκειμένου να επιζήσει, πρέπει να βάλει σε κίνδυνο την ελευθερία του άλλου με τα δεσμά της υπευθυνότητας; Ή, με άλλα λόγια, πόσο μπορεί να ζήσει η ελευθερία χωρίς συντροφικότητα: Γιατί η ελευθερία είναι τόσο αδέσμευτη τόσο ανεύθυνη τόσο ανταγωνιστική στη σχέση ώστε στο σχέδιο του ταρό ο Τρελός είναι έτοιμος να κάνει ένα βήμα προς την άβυσσο. Τώρα αυτή είναι ελευθερία!

Αυτή είναι η ελευθερία που απεγκλωβίζει ο Ουρανός στη συνειδητότητά μας, ή, πιο πιθανόν, αυτό είναι το είδος ελευθερίας που εκρήγνυται στην εμπειρία της στιγμής, ώστε να γκρεμίσει τους τοίχους του φόβου για πάντα. Δεν μπορείτε ποτέ να το ξεχάσετε.

Τώρα η προσοχή μας πρέπει να στραφεί σ’ έναν εντελώς διαφορετικό πλανήτη, μια εντελώς διαφορετική ιδέα και ένα εντελώς διαφορετικό χαρτί του ταρό επίσης. Σε μια τροχιά αρκετά μακριά από τον Ήλιο και σε τέλεια αρμονική σχέση με όλους τους άλλους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, ο όγδοος πλανήτης, ο επονομαζόμενος Ποσειδώνας, γυρίζει σε σχεδόν κυκλική τροχιά.

Από όλους τους πλανήτες, ο Ποσειδώνας έχει το λιγότερο περίεργο σχήμα στην τροχιά του. Ο Ποσειδώνας ήταν το τελευταίο αντικείμενο επιστημονικής έρευνας στο πρόγραμμα του Voyager στα τέλη του 1980. Εξαιτίας της ευθυγράμμισης ανάμεσα στον Ποσειδώνα και τον Ουρανό, τα πεδία βαρύτητας και των δυο συνέλαβαν στο να σπρώξουν το διαστημόπλοιο πέρα από τα όρια του κοντινού μας σύμπαντος. Οι νεότερες εικόνες που έχουμε από τον Ποσειδώνα θα ήταν αδύνατο να τραβηχτούν εάν δεν υπήρχε το πλησίασμα του Ουρανού τη στιγμή της πτήσης.

Η φυσική και μεταφυσική προσέγγιση του Ουρανού και του Ποσειδώνα καθορίζεται αρχικά από την ανακάλυψη του Ουρανού και έπειτα από το απλό γεγονός ότι ο Ουρανός βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο και τη Γη απ’ ότι ο Ποσειδώνας. Οι επιστήμονες γνωρίζουν για τον Ποσειδώνα το μισό χρονικό διάστημα απ’ όσο γνωρίζουν για τον Ουρανό.

Το μεταφυσικό νόημα του Ποσειδώνα για την ανθρώπινη ζωή έχει, γι’ αυτόν το λόγο, μόνο περίπου 100 χρόνια που συγκεντρώνεται και καθόλου χρόνο για να ωριμάσει μέσα στην εμπειρία. Οι αστρολόγοι παλεύουν για να γεφυρώσουν την ιδεατή μετάβαση από τον Ουρανό στον Ποσειδώνα με το συλλογισμό ότι έως την ανακάλυψη του Ποσειδώνα, το 1844, ο Ουρανός αντιπροσώπευε τα πιο μακρινό όριο της ανθρώπινης συνειδητότητας.

Είναι διαδεδομένο ανάμεσα στους αστρολόγους το να γεμίζουν την εικόνα του Ποσειδώνα με γλώσσα παρόμοια με αυτή του Δαρβίνου, του Μαρξ και του Φρόιντ, που προήγαγαν τον ατομικισμό των Φιλελεύθερων Επαναστάσεων του 18ου αιώνα στις αντιλήψεις του 19ου αιώνα για την εξέλιξη των ειδών, τη σοσιαλιστική χίμαιρα, τους ψυχικούς και τους ψυχωσικούς.

Ήταν πολύ διαδεδομένο τότε και είναι ακόμα περισσότερο τώρα, να εκτιμάται η Ποσειδώνια συνειδητότητα όσον αφορά τα είδη, τις εθνικότητες, ή τις φυλές. Η εισβολή στις υπερβατικές δυνάμεις της πολιτιστικής παράδοσης και/ή της θρησκείας, η διόρθωση με τις υπερέχουσες σχέσεις ανάμεσα σε όλες τις μορφές ζωής και ο χαρακτηρισμός του καθενός σαν μέρος μιας φυλής με ζώδια και σύμβολα – όλα αυτά βάζουν τον εαυτό σε μια κατάσταση. Αυτό είναι που φαίνεται να ελέγχει ο Ποσειδώνας μέσα στο χάος της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Από εδώ είναι μόνο ένα μικρό πήδημα για τον προσδιορισμό των ψυχικών δυνάμεων, της διαισθητικής ευαισθησίας, των οραμάτων λόγω παραισθησιογόνων και της μεταφυσικής εξιλέωσης. Για να γνωρίσετε πραγματικά τις δυνάμεις του Ποσειδώνα, είναι αναγκαίο να εμβαθύνετε στις ξαφνικές ιδέες και να είστε επίμονοι στην προσπάθεια να φτάσετε στον πυρήνα της ιδέας.

Παρά την επικαιρότητα των ιδεών όπως είδη, εθνικότητες και φυλές, ο ρόλος που παίζει η πολιτεία στην ενοποίηση αυτού του πλανήτη και στην κατασκευή του παγκόσμιου χωριού είναι αναντίρρητος. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής ιστορίας του 20ου αιώνα, στην πραγματικότητα, περιστρέφεται γύρω από τις σοβαρές συγκρούσεις και τα θριαμβευτικά κατορθώματα των κινημάτων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενισχυμένες από την πολιτιστική περηφάνια και τη μαγεία της κληρονομιάς, οι διάφορες φυλές του πλανήτη Γη παλεύουν με την Ποσειδώνια ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αλλά είναι επίσης ίσοι. Τόσο εντελώς διαφορετικoί όσο τα παραμύθια που λένε οι διάφορες φυλές στα παιδιά τους, η πραγματικότητα είναι ότι η καθεμία υπόσχεται στους νέους της ένα κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

Ο Ποσειδώνας βοηθάει τον καθένα να συνειδητοποιήσει ότι η πολιτεία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ποικιλίες χρωμάτων και τραγουδιών, ούτε χωρίς αμοιβαίο σεβασμό στη λαμπρότητα της κληρονομιάς κάθε ατόμου. Ο Ποσειδώνας τολμά την εξελισσόμενη συνειδητότητα να γνωρίζεις ότι δεν υπάρχουν Νούμερο Ένα, εκτός και αν όλοι είναι Νούμερο Ένα.

Δυστυχώς, τα διαφορετικά συμπεράσματα της πραγματικής Ποσειδώνιας συνειδητότητας έχουν αποκαλυφτεί μόνο στις ζωές των μεγαλομανών ή των γιόγκι, που δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι αυτά τα δύο είδη έχουν την παραμικρή σχέση. Αλλά προσωπικότητες όπως ο Maharaji ο Warner Erhardt, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ και η Μητέρα Τερέζα συγκρίνονται με τον Χίτλερ, τον Χιροχίτο, τον Ρούσβελτ, τους Κένεντι, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Σαντάμ Χουσείν στο ότι και οι άγιοι και οι πολιτικοί συχνά αναφέρονται στην ικανότητά τους να μεταλλάσσουν την ατομική εμπειρία και να ενώνονται με τις ομάδες, τον πολιτισμό, την πολιτεία.

Η ικανότητα ταύτισης της προσωπικότητας με τη φυλή (Εγώ είμαι η φυλή) είναι πολύ νέα στην ανθρωπότητα – για τα αστρολογικά δεδομένα, μόνο εδώ και 100 χρόνια η ανθρωπότητα είναι ικανή να κατανοήσει τι πραγματικά σημαίνει αυτό σε ατομικό επίπεδο. Στο μακρινό παρελθόν, το «Εγώ είμαι η πολιτεία» ήταν φρασεολογία χρησιμοποιούμενη μόνο από τους διορισμένους από το Θεό βασιλείς.

Με την ανακάλυψη του Ποσειδώνα, κάθε άτομο, με πρόσφατες τις εμπειρίες του από την Ουράνια ελευθερία, πετάει πάνω απ’ όλους τους ορισμούς του εαυτού, χρησιμοποιώντας την υψηλότερη εξελιγμένη πνευματική πειθαρχία και τελετουργία για να πετύχει πλήρη εξουσιοδότηση από τη φυλή του. Τώρα γνωρίζουμε ότι κάθε άτομο ενσωματώνει την πολιτεία με κάποιο μυστικιστικό και μαγικό τρόπο.

Οι διαφορές στο χρώμα του ανθρώπινου δέρματος, οι θαυμαστοί ήχοι των φυλετικών προσευχών, τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται στα ρούχα και στις κηδείες – αυτά τα πράγματα συσσωρεύονται στη συνειδητότητα για να γίνουν η Πολιτεία μέσα στην οποία το άτομο ζει. Και όταν το άτομο έχει την πρόθεση να προσηλυτίσει ή να επεκτείνει τις πεποιθήσεις του ανάμεσα στους ομοίους του, οι αυτοκρατορίες γίνονται πραγματικότητα.

Ο σάμαν διδάσκει με απλά παραδείγματα, ο σάμαν είναι η ψυχή της φυλής. Εκτός κι αν μέχρις ότου το άτομο αποκτήσει τη δική του σαμανική εξουσία, το κράτος – πολιτεία χρησιμεύει σαν η πιο χοντροκομμένη εκδήλωση του Ποσειδωνίου ιδανικού. Το πως οι άνθρωποι συγκεντρώνονται μαζί σε φυλές βασισμένες πάνω στις φυλετικές διαφορές, τις διαφορές στη γλώσσα, τη θρησκεία, τη μυθολογία και την ιστορία είναι αυτό στο οποίο αναφερόμαστε σαν κράτος – πολιτεία. Προς το παρόν, υπάρχουν 165 ανεξάρτητα κράτη (όταν γράφτηκε το κείμενο) – πολιτείες στον πλανήτη Γη – αυτός ο αριθμός συμπεριλαμβάνει όλα αυτά που επίσημα αναγνωρίζουν το ένα το άλλο μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Αρκετά από αυτά τα κράτη έχουν σχηματίσει αυτοκρατορίες όπως εξηγείται από εκείνους που πασχίζουν να διαπεράσουν τις θρησκείες τους και τη γλώσσα τους ανάμεσα στους άλλους.

Μερικές φορές η πληθυσμιακή έκρηξη και οι φυσικοί παράγοντες αποδήμησης με αθώο τρόπο παρουσιάζουν τις αυτοκρατορίες σαν ένα κράτος – πολιτεία να αφομοιώνει τους υπόλοιπους. Μερικές φορές υπάρχουν πολλές μικρές αυτοκρατορίες αλλά η ιστορία δηλώνει ότι οι αυτοκρατορίες είναι συνήθως πολύ μεγάλες και επεκτείνονται συνέχεια. Οι αυτοκρατορίες στρέφονται από τον πατριωτισμό, την ύψωση της σημαίας και τον Εθνικό Ύμνο. Αυτές είναι οι παραδοσιακές τεχνικές που χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες για να επεκτείνουν την αυτεπίγνωση μέχρι την τελευταία ίνα της αυτοκρατορίας.

Μόνο στον 20ο αιώνα η ανθρωπότητα έγινε πραγματικά μάρτυρας της τρομερής δύναμης μιας τέτοιου είδους αφοσίωσης. Οι Ναζί, οι φασίστες, οι κομμουνιστές, οι φονταμενταλιστές, ακόμα και μερικές αμερικάνικες ομάδες είναι όλες γνωστές ότι οδηγούν το πνεύμα του κράτους – πολιτείας σε μια επικίνδυνη φρενίτιδα. Διευρυμένη από την ψυχική μαγεία της τεχνολογίας των μαζικών μέσων επικοινωνίας, η ατομική συνειδητότητα μπορεί όλο και πιο εύκολα να περάσει στην Ποσειδώνια συνειδητότητα και να γίνει ένα με την αυτοκρατορία.

Και μια και αυτή η συζήτηση φαίνεται να είναι παγιδευμένη στο παρελθόν, είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι δεν έχουν πάρει όλα τα κράτη και οι πολιτείες το όνομά τους από κάποια ιστορική μορφή – υπάρχουν πολλές αυτοκρατορίες σε αυτό τον πλανήτη που ονομάζονται McDonald’s την Coca Cola για να μην αναφέρουμε την Microsoft, την ΙΒΜ και δεκάδες ή και εκατοντάδες άλλες.

Εταιρείες αυτοκρατορίες, πολύ όμοιες με τις πολιτικές αυτοκρατορίες, χτίζονται γύρω από μυστηριώδη δίκτυα πανίσχυρων ατόμων που εκδηλώνονται πιο επικίνδυνα απ’ ότι οι άλλοι. Όσο αδύνατο και αν ακούγεται, η αστρολογία υποθέτει ότι κάποια ημέρα, όταν η Ποσειδώνια συνειδητότητα θα είναι εντελώς κατανοητή, το καθένα άτομο θα έχει την ίδια εξουσία όπως οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες τον παρελθόντος και οι πρόεδροι του παρόντος.

Οι αναχρονισμοί του ταρώ ελάχιστα συμβαδίζουν με το πλήρες νόημα της θέσης του στο σύμπαν. Τα παραδοσιακά ταρώ χρησιμοποιούν την εικόνα του Κρεμασμένου για να μεταδώσουν την ουσία της Ποσειδώνιας συνειδητότητας. Ίσως θα ήταν περισσότερο τίμιο να πούμε ότι ο Κρεμασμένος είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να προσεγγίσουμε τις Ποσειδώνιες ιδέες περισσότερο, παρά αναλύοντας τις ίδιες τις ιδέες.

Ο Κρεμασμένος δείχνει ένα δάσκαλο γιόγκι κρεμασμένο από το ένα πόδι στο κλαδί ενός δέντρου, τα χέρια του είναι ήρεμα διπλωμένα και η κατά τ’ άλλα δύσκολη στάση είναι στην πραγματικότητα μια εικόνα ηρεμίας και γαλήνης. Ο εαυτός χάνει τη θέση του που είναι προσανατολισμένη προς την επιβίωση που κρεμιέται από τα ψηλά κλαδιά του φυλετικού ήθους και από αυτή την εκ φύσεως αντίθετη θέση ατενίζει γαλήνια ένα κόσμο όπου ο εαυτός δεν έχει κανένα νόημα. Μόνο με τέτοια πειθαρχία και συγκέντρωση ο εαυτός γίνεται αυτοκρατορία. Και η μεγάλη παράδοση συνεχίζεται.

Έτσι θα γίνει αν πάρουμε τον Ουρανό -τον Τρελό- και τον Ποσειδώνα -τον Κρεμασμένο- και κάνουμε μια ταινία για τη σχέση τους; Με όλους τους ορισμούς που ήδη θέσαμε, αυτή η ταινία θα δείχνει τη συμβαίνει όταν ο Τρελός φτάνει, συναναστρέφεται και κατόπιν προσπερνάει τον Κρεμασμένο. Αυτό το απλό σενάριο μπορεί να σκηνοθετηθεί με τρεις διαφορετικούς τρόπους τους οποίους θα λάβουμε τώρα υπόψη μας.

Φανταστείτε τον Τρελό, τυλιγμένο στην ξαφνική εμπειρία της προσωπικής ελευθερίας, να φτάνει ακριβώς στον Κρεμασμένο χωρίς να ξεφεύγει καθόλου από την πορεία του. Σε αυτή τη σκηνή, τα προνόμια της προσωπικής ανεξαρτησίας είναι τόσο υπέροχα που η κουρελιασμένη πειθαρχία της εθνικής ταυτότητας και του χρέους προς την πολιτεία παραβλέπονται ή αγνοούνται.

Ή το σενάριο μπορεί να γίνει κωμικός διάλογος ανάμεσα στον Τρελό και τον Κρεμασμένο: «Χριστέ μου, γιατί κρέμεσαι έτσι ανάποδα;» Έχοντας πετύχει προσωπική διείσδυση σε μια κατάσταση νιρβάνα, ο Κρεμασμένος πιθανόν να απαντήσει στην ερώτηση του Τρελού με μια γκριμάτσα και ένα περίεργο βλέμμα στα μάτια του. Εκείνη τη στιγμή, όλη η ελευθερία του κόσμου δεν είναι ικανή να αναστατώσει την τέλεια ευλογία που έχει επιτευχθεί μέσω της τελετουργικής παράδοσης.

Και, τέλος, η εικόνα του Τρελού να ελευθερώνει τον Κρεμασμένο από τη θηλιά του έρχεται στο μυαλό. Προς το παρόν ο Τρελός θα μπορούσε να ερωτευτεί τον Κρεμασμένο και προσωρινά να τον ελευθερώσει από το δίλημμα του. Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας θα ήταν η κυριαρχία της ελευθερίας πάνω στις αρχαίες και ατελείωτες παραδόσεις της γραφειοκρατίας και ιεραρχίας της πολιτείας. Οι ριζοσπαστικές επιδείξεις ελευθερίας αναποδογυρίζουν την πολιτεία και η ιστορία μας δίνει δείγματα μαζικής αναρχίας. Η δύναμη της υπέρτατης ατομικής ελευθερίας θα δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στην πολιτεία.

Γνωρίζοντας ότι η ευθυγράμμιση Ουρανού – Ποσειδώνα συμβαίνει ακριβώς κάθε 171,4 χρόνια, ο φλογερός μελετητής μπορεί να περάσει μερικές ώρες σε έγκυρες βιβλιοθήκες αναζητώντας τα πρότυπα προηγούμενων γεγονότων σαν κι αυτό σαν ένα σίγουρο τρόπο ανακάλυψης όλων των συμπερασμάτων.

Ο Ουρανός ευθυγραμμίστηκε με τον Ποσειδώνα το 1821, το 1650, το 1478, το 1307 κ.λπ. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, οι τρελοί στις αυτοκρατορίες επικράτησαν στην εξέγερση και ελευθέρωσαν τους αφέντες τους. Οι μεγάλες, δοξασμένες και δίκαιες μάχες για ανεξαρτησία συντρίβουν την εύθραυστη τελειότητα αυτοκρατοριών. Η πολιτική καταπίεση σταματά. Άγια άτομα εμφανίζονται παντού. Η διαφθορά γίνεται φανερή. Νέες εθνικότητες και ομάδες γεννιούνται. Οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις είναι τρομακτικές, ειδικά γι’ αυτούς που φοβούνται την επανάσταση.

Αλλά το όλο θέμα αυτού του κειμένου είναι να στρέψει την κατανόηση της ευθυγράμμισης προς τα μέσα. Βέβαια, η ιστορία έχει αξιοσημείωτα πράγματα να πει. Όταν τελείωσε η ευθυγράμμιση, το 1995, οι μεγάλες αυτοκρατορίες των Η.Π.Α και αυτού που ήταν κάποτε η Σοβιετική Ένωση και αυτές της Ιαπωνίας και της Κίνας, και ακόμα οι αυτοκρατορίες των μεγάλων παγκόσμιων εταιρειών άρχισαν να γίνονται κομμάτια. Στη συνέχεια. εκατοντάδες νέων κρατών πάλεψαν, παλεύουν θα παλέψουν για εθνική ταυτότητα καθώς θα γίνονται μέρος του παγκόσμιου χωριού.

Αλλά σε ένα βαθύτερο και πιο προσωπικό επίπεδο, η ευθυγράμμιση του Ουρανού με τον Ποσειδώνα αποκαλύπτει το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς έχει τη μικρή του αυτοκρατορία δύναμης και κυριαρχίας που έχουμε χτίσει τόσο προσεκτικά γύρω μας. Κάθε ανθρώπινο ον κυβερνά τη μικρή του αυτοκρατορία με σιδερένια γροθιά, έχουμε νικήσει τους εχθρούς μας στη σταυροφορία να πείσουμε τους άλλους ότι έχουμε δίκιο. Μίσος, προκατάληψη, φανατισμός και αυτοδιοίκηση είναι τα πυρηνικά όπλα που έχουμε αποθηκεύσει για να εξασφαλίσουμε την κυριαρχία μας σαν μικροί αυτοκράτορες στις μικρές μας αυτοκρατορίες.
Το να παρακολουθήσουμε αυτές τις προσωπικές αυτοκρατορίες να συντρίβονται πιθανόν θα είναι περισσότερο σωστό από την κατάρρευση των πολιτικών αυτοκρατοριών εξωτερικά.

Τέλος για τους άπληστους μελετητές της αστρολογίας, με όλη μου την καρδιά συνιστώ την απευθείας εφαρμογή της ευθυγράμμισης Ουρανού – Ποσειδώνα στα ατομικά ωροσκόπια. Ο Ουρανός ευθυγραμμίστηκε με τον Ποσειδώνα ανάμεσα στις 18 μοίρες 33΄ του Αιγόκερω στον Τροπικό Ζωδιακό στις 2 Φεβρουαρίου 1993, 20 Αυγούστου 1993 και 25 Οκτωβρίου 1993.

Σημείωση: Το κείμενο συντάχθηκε πριν περίπου 20 χρόνια. Σκόρπιες σημειώσεις σε κιτρινισμένο από το χρόνο χαρτί έγιναν ηλεκτρονικό αρχείο. Πριν περίπου 10 χρόνια έγινε μια προσπάθεια να ξαναγραφτεί και να “φρεσκαριστεί” – διορθωθεί, όμως θεωρήθηκε ότι οι πρώτες άγουρες γραμμές είναι πιο σημαντικές. Κατόπιν τοποθετήθηκε στο παλιό φόρουμ συζητήσεων του myhoroscope.gr για να το σχολιάσουν κάποιοι αστρολόγοι του και κάποια άτομα της ομάδας σύνταξης. Τελικά δημοσιεύθηκε εφόσον ξαναβρέθηκε από την αρχαιολογική.

Σωκράτης Παπαγεωργίου