Η περίεργη περίπτωση της Συναστρίας

Είναι σχεδόν αδύνατο να θυμηθώ πόσες φορές με έχουν ρωτήσει οι Άστρο-φίλοι μου τι ζώδιο είμαι, τι Ωροσκόπο έχω ή για τις υπόλοιπες πλανητικές μου θέσεις. Κάποιοι από αυτούς ακόμα τρέχουν σε αντίδραση προς τις απαντήσεις μου αλλά αυτό το γεγονός δεν είναι το αντικείμενο του άρθρου. Αυτές οι συζητήσεις είναι συχνά αστείες καθώς τα αστρολογικά στερεότυπα κάνουν την εμφάνιση τους αργά η γρήγορα. Ωστόσο υπάρχει μία πλευρά αυτών των διαδεδομένων αντιλήψεων που θα μπορούσε να γίνει υπό συνθήκες, επικίνδυνη. Και αυτό συμβαίνει όταν κάποιος αρχίζει να λαμβάνει τα στερεότυπα ως δεδομένα.

Ο κίνδυνος που κρύβουν τα στερεότυπα, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, είναι ότι γενικεύουν χαρακτηριστικά και επιχειρούν να κατηγοριοποιήσουν σε ευρύ επίπεδο τους ανθρώπους, προσπαθώντας να τους χωρέσουν σε μικρά κουτάκια ταξινόμησης. Αυτές οι αντιλήψεις είναι επιπλέον παραπλανητικές διότι παρέχουν εύκολες και υπεραπλουστευμένες απαντήσεις – δημιουργώντας επομένως μία υπεραπλουστευμένη εικόνα για το πώς λειτουργεί η Αστρολογία. Φυσικά, το να είναι κάτι απλό και το να υπεραπλουστεύεται, είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Μία από τις βασικές αστρολογικές αρχές είναι ότι κάθε χάρτης, άρα και ο κάθε άνθρωπος, είναι μοναδικός. Μια αρχή που από μόνη της ακυρώνει γενικότητες και οποιουδήποτε είδους στερεότυπα που μπορεί να έχουν κατασκευαστεί σε κάθε επίπεδο, είτε αυτά αφορούν Ζώδια, πλανητικές θέσεις ή όψεις. Αυτό είναι το πρωταρχικό εμφατικό σημείο αυτού του άρθρου.

Τα στερεότυπα, ακόμα και αυτά τα αστρολογικά, συναντώνται σε καθημερινή βάση: «Είσαι γυναίκα, άρα πρέπει να έχεις την εμφάνιση μοντέλου, να παντρευτείς και να κάνεις 10 παιδιά». «Είσαι άντρας άρα πρέπει να γίνεις εκατομμυριούχος και συμπεριφέρεσαι σαν τον Ράμπο». «Είσαι Σκορπιός, άρα είσαι μυστηριώδης και επιθυμητός. Είσαι Ζυγός: μα φυσικά αγαπάς την αρμονία και είναι απλά αδύνατο να πάρεις μία απόφαση. Είσαι Λέων; Ε, τότε είσαι ο καλύτερος απ’ όλους!». Αμέσως μετά συνήθως έρχεται κάτι σε : «Είσαι Σκορπιός /Αιγόκερος κτλ άρα δεν θα μπορούσες να τα πας καλά με έναν Λέοντα/Διδύμους κτλ (κ.ά.) «ΑΛΛΑ η Σελήνη σου/ Αφροδίτη σου (κτλ) είναι στο Χ ζώδιο/όψη με τον Χ πλανήτη στο Χ ζώδιο, άρα μπορεί να τα πάτε καλά τελικά».

Η περίληψη για την ενημέρωση του αναγνώστη είναι: θα ήταν απίθανο να τα πάτε καλά με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο και φυσικά θα τα πάτε καλά με όλους. Μπερδευτήκατε ή όχι ακόμα;

Νομίζω είναι προφανές ότι κάποιο λάθος υπάρχει στις παραπάνω προτάσεις. Και πως γίνεται τελικά ένα ταίρι φτιαγμένο στον παράδεισο των στερεοτύπων, να καταλήγει σε διαζύγιο; Η απάντηση είναι απλή: όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα ή την αστρολογία. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες. Είναι περίπλοκες διότι θα πρέπει δύο διαφορετικές προσωπικότητες να έλκονται η μία στην άλλη και να τα πηγαίνουν καλά την ίδια στιγμή. Ο νόμος της Φύσης είναι ότι τα αντίθετα έλκονται. Αλλά δεν έχουν τίποτα κοινό, δεν θα μπορέσουν να τα πάνε καλά. Τα αντίθετα, όπως δείχνει και η όψη της Αντίθεσης, έλκονται, αλλά έρχονται μαζί μέσα από σύγκρουση, συχνά καλούμενη πάθος, και η σχέση τους διαρκεί για σύντομο χρονικό διάστημα.

Από την άλλη πλευρά αν κάποιος προσπαθούσε να φέρει κοντά δύο μαγνήτες ίδιου ηλεκτρικού φορτίου θα έπεφτε σε τοίχο: δεν πρόκειται να υπάρξει έλξη μεταξύ τους ότι κι αν δοκιμάσει. Εδώ είναι ίσως το σημείο που γεννήθηκε η φράση «αδύνατες σχέσεις». Τα ίδια πράγματα δεν έλκονται και τα αντίθετα δεν διαρκούν πολύ. Φαίνεται σαν να μην υπάρχει αστρολογική ή ακόμα και φιλοσοφική απάντηση σε αυτόν τον γρίφο.

Η αλήθεια είναι ότι ενώ δεν δύναμαι (ή είμαι απρόθυμη) να δώσω μία εύλογη απάντηση στα θέματα των σχέσεων, υπάρχει ένα εξαιρετικά χρήσιμο αστρολογικό εργαλείο που ονομάζεται Συναστρία που μπορεί να παρέχει επίγνωση και συμβουλές πάνω στο θέμα. Η Συναστρία (συν+άστρα) είναι η μελέτη της σχέσης μεταξύ των ανθρώπων.

Και αυτή όπως αναφέρεται στην αρχή του κειμένου, συχνά εφαρμόζεται με απλουστευμένο τρόπο, τόσο απλουστευμένο που πολλές φορές το μόνο που περιλαμβάνει είναι στερεότυπα και την σύγκριση θέσεων και όψεων μεταξύ δύο γενεθλίων θεμάτων.

Παραδοσιακά ωστόσο, η Συναστρία ήταν μία λεπτοδουλεμένη μελέτη που περιελάμβανε εξωτικά πράγματα (!) όπως την μελέτη του Ταμπεραμέντου (Ιδιοσυγκρασία) και των Τρόπων των εξεταζομένων ατόμων και ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να βρεθεί μία ισορροπία ανάμεσα στην απαραίτητη έλξη και στα κοινά σημεία. Επιπλέον, αυτό γινόταν με τέτοιον τρόπο που θα έδινε στα μέλη της σχέσης την ευκαιρία να ωριμάσουν και να εξελιχθούν.

Κάντο σαν τον… κίτρινο – μπλε παπαγάλο Μακάο!

Αυτοί οι πολύχρωμοι παπαγάλοι Μακάο, ζευγαρώνουν με ένα ταίρι για όλη τους ζωή. Δεν γνωρίζω το πώς καταφέρνουν να ξεχωρίσουν το δικό τους τέλειο ταίρι ανάμεσα σε όλους τους άλλους. Φαίνεται πως ίσως γνωρίζουν πράγματα που εμείς αγνοούμε. Θεωρούνται πολύ έξυπνα ζώα. Ίσως θα μπορούσαμε να διδαχτούμε κάτι σημαντικό από αυτά. Αλλά μια και δεν έχω ακόμα την ικανότητα να μιλάω την γλώσσα των παπαγάλων, θα προσπαθήσω εν συντομία να δώσω μία εικόνα από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται η Συναστρία παραδοσιακά, σε πρωταρχικό επίπεδο και μερικές προσωπικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα.

Το πρώτο βήμα είναι να εξετάσουμε ξεχωριστά τους γενέθλιους χάρτες. Αν δεν γνωρίζουμε την φύση και τις ανάγκες του κάθε ατόμου χάνουμε το πιο σημαντικό κομμάτι της Συναστρίας: το ταγκό απαιτεί την συμμετοχή δύο χορευτών. Η παραδοσιακή μελέτη του γενέθλιου χάρτη ξεκινάει με την αξιολόγηση του Ταμπεραμέντου. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτό το θέμα στο “The Real Astrology”, κεφάλαιο 11* και σχετικά με την αξιολόγηση στο “The Real Astrology Applied” κεφάλαιο 5.*

Το Ταμπεραμέντο είναι η βάση του γενέθλιου χάρτη. Αυτό αποτελεί το έδαφος πάνω στο οποίο θα εκδηλωθεί η προσωπικότητα του ατόμου. Υπάρχουν τέσσερα Ταμπεραμέντα ή Ιδιοσυγκρασίες:

Κάποιοι από αυτούς έχουν μία ποιότητα κοινή, για παράδειγμα ο Αιματώδης και ο Χολερικός είναι και οι δύο Καυτοί ενώ ο Μελαγχολικός και ο Φλεγματικός μοιράζονται την Κρύα ποιότητα. Μερικά ταμπεραμέντα έχουν αντίθετες ποιότητες και τίποτα κοινό.

Για χάρη της πολυπόθητης αναζήτησης μας για ισορροπία, ας κάνουμε ένα πείραμα: τι θα συμβεί αν πετάξετε νερό (κρύο και υγρό) σε μία φωτιά (καυτή και ξηρή); Το νερό θα σβήσει την φωτιά. Και το νερό θα εξατμιστεί. Αυτό είναι ένα παράδειγμα των αντιθέτων που έλκονται. Αυτή η έλξη είναι η εκδήλωση της ανάγκης για ισορροπία. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν διαρκούν, διότι δεν μπορούν να αναμειχθούν όπως πρέπει, με κάποιον τρόπο ακυρώνουν το ένα το άλλο.

Πείραμα νούμερο 2: πετάξτε ένα κουβά νερό μέσα σε νερό. Τι έχετε τότε; Πολύ νερό όπως υποψιάζεστε. Καμία αντίδραση, τίποτα που θα μπορούσε να υποδηλώσει την ύπαρξη οποιασδήποτε δράσης – παντελής έλλειψη έλξης.

Μέχρι τώρα έχουμε δει ότι τα αντίθετα μπορεί να έλκονται και να παράγουν δράση, αλλά ακυρώνονται μεταξύ τους, ενώ τα ίδια ακριβώς στοιχεία δεν αντιδρούν καθόλου.

Αυτό μας αφήνει με τα στοιχεία που μοιράζονται την μία από τις ποιότητες, ώστε να έχουν κάτι κοινό να τους κολλήσει μαζί και έχουν την άλλη ποιότητα αντίθετη ώστε να μπορούν να έλκονται μεταξύ τους και να αντιδρούν. Ο Αιματώδης και ο Φλεγματικός για παράδειγμα θα μοιραζόντουσαν το υγρό κομμάτι για παράδειγμα και θα είχαν την έλξη μεταξύ των Καυτών / Κρύων ποιοτήτων τους. Έπειτα θα πρέπει να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται προς τα έξω το Ταμπεραμέντο του κάθε ατόμου – που θα είναι διαφορετικός για κάθε χάρτη – τους Τρόπους του και τα στοιχεία του κάθε χάρτη και ούτω καθεξής.

Κάνοντας και πάλι περίπλοκα τα πράγματα

Τώρα που τα πράγματα ξεκαθαρίστηκαν σκέφτηκα πως ήταν στιγμή να τα περιπλέξω ξανά! Ακόμα κι όταν έχουμε εξετάσει αυτούς τους σημαντικούς παράγοντες, φαίνεται (τουλάχιστον μου φαίνεται) πως κάτι σημαντικό λείπει. Κατόπιν έντονου διαλογισμού πάνω στο θέμα και αυξανόμενου πονοκέφαλου, κατέληξα επίσης να σκεφτώ την σημασία του τι τυγχάνει να αρέσει σε πλανήτες «κλειδιά» σε έναν χάρτη.

Ας υποθέσουμε πως ένα άτομο έχει κυβερνήτη Ωροσκόπου την Αφροδίτη στους Ιχθείς (ζώδιο νερού, μεταβλητό). Αυτό το άτομο θα συμπαθεί πολύ τα πράγματα που σχετίζονται με τον Δία και την Αφροδίτη και θα αντιπαθεί τα πράγματα που σχετίζονται με τον Ερμή. Ας υποθέσουμε πως και ο Δίας του βρίσκεται επίσης στους Ιχθείς. Αυτό το άτομο θα συμπαθεί πάρα πολύ τους ανθρώπους και τα πράγματα που «εξωτερικεύουν» τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών του με τον τρόπο που αυτοί εκφράζονται στον γενέθλιο χάρτη του. Επομένως σε μία απλή περίπτωση θα μπορούσε να αισθανθεί έλξη για κάποιον που έχει κυβερνήτη Ωροσκόπου τον Δία στον Ταύρο και συμπεριφέρεται ως τέτοιος, ή για κάποιον που έχει σύνοδο Δία/Αφροδίτης, ή αμοιβαία υποδοχή Δία/Αφροδίτης και τα λοιπά. Αυθόρμητα θα αντιπαθεί ανθρώπους που εκφράζουν ποιότητες Ερμή.

Ωστόσο υπάρχει και η περίπτωση της «έλξης εξαιτίας παρανόησης»: Ας υποθέσουμε ότι ένα άτομο έχει Μελαγχολικό (Γήινο) ταμπεραμέντο με 5 από τους 7 πλανήτες σε ζώδια του αέρα και καθόλου πλανήτες σε γήινα ζώδια. Θα εκφράζει το ταμπεραμέντο του με αέρινο τρόπο και οι άνθρωποι θα τον λαμβάνουν ως τέτοιο.

Ώρα για πείραμα και πάλι: Νομίζετε ότι έχετε ανακαλύψει το τέλειο ζευγάρι, μία υπόθεση βασισμένη μόνο στο Ταμπεραμέντο (και εκεί είναι που τείνουμε να αποτύχουμε), ας πούμε έναν Αιματώδη τύπο με έναν Φλεγματικό. Τοποθετείτε τα πειραματόζωα σας σε ένα δωμάτιο και κλείνετε ερμητικά την πόρτα. Περιμένετε με ανυπομονησία να παρακολουθήσετε την πρόταση γάμου! Όμως μετά από μερικές ματιές που ρίχνουν ο ένας στον άλλο και το τυπικό «χάρηκα για την γνωριμία» δεν συμβαίνει τίποτα: το Αιματώδες υποκείμενο μιλάει και γράφει μανιωδώς στο i-phone του, ενώ το Φλεγματικό είναι πολύ ντροπαλό για να μιλήσει κι έτσι κοιτάζει τα παπούτσια του – ένα εξαιρετικό ζευγάρι παπούτσια πράγματι – και τελικά αποφασίζει να πιεί μία μπύρα – ή μία ντουζίνα μπύρα. Κι εσείς καταλήγετε να ξύνετε το κεφάλι σας απορώντας τι πήγε στραβά!

Ιντερμέδιο: Η απίθανη αποστολή της Ψυχής

Είχε γραφτεί μια ιστορία για την Ψυχή και τον Έρωτα – όπου ο Έρωτας φυσικά ήταν γιος της Αφροδίτης. Για όσους δεν την γνωρίζουν η ιστορία έχει ως εξής:

Η Αφροδίτη ζηλεύει την Ψυχή, μία όμορφη θνητή γυναίκα και διατάζει τον γιο της τον Έρωτα να την κάνει να ερωτευτεί τον πιο άσχημο άντρα που υπήρξε ποτέ. Δυστυχώς για τον Έρωτα, λαβώνεται ο ίδιος από το χρυσό του βέλος.

Παίρνει λοιπόν την δεσποινίς Ψυχή σε μία σπηλιά και την επισκέπτεται κάθε βράδυ στα σκοτεινά, απαιτώντας της να υποσχεθεί ότι δεν προσπαθήσει ποτέ να ανοίξει το φως και να δει το πρόσωπο του. Και για λίγο είναι το ευτυχέστερο ζευγάρι στην Γη. Βέβαια η ιστορία είναι γεμάτη δράμα κι έτσι οι αδελφές της Ψυχής που επίσης την ζηλεύουν, την πείθουν να ανοίξει το φως την ώρα που ο Έρως κοιμάται ώστε να δει ποιος είναι. Αυτός όμως ξυπνάει και πληγωμένος καθώς ήταν επειδή η Ψυχή πρόδωσε την εμπιστοσύνη του, την εγκαταλείπει. Ωστόσο ακόμα την αγαπά.

Η Αφροδίτη έτσι κι αλλιώς δεν θέλει να γίνει αυτός ο γάμος, οπότε απαιτεί από την Ψυχή να φέρει εις πέρας μερικές από τις πλέον εξωφρενικές, απίθανες αποστολές ώστε να της επιτρέψει να τα ξαναβρεί με τον Έρωτα. Ευτυχώς η Ψυχή βρίσκει συμμάχους στην πορεία που την βοηθούν ενώ και ο Έρως είναι πάντοτε κοντά για την υποστηρίξει παρόλο που η ίδια δεν το γνωρίζει. Καταφέρνει να ολοκληρώσει την τελευταία αποστολή, ένα σύντομο ταξίδι στον Κάτω Κόσμο – που φυσικά δεν είναι το καλύτερο μέρος για μία απόδραση από την πόλη το Σαββατοκύριακο – και φεύγει με ένα κουτί γεμάτο Ομορφιά το οποίο πρέπει να παραδώσει στην Αφροδίτη. Όμως σε μία αυτοκαταστροφική στιγμή νομίζει ότι χρειάζεται περισσότερη Ομορφιά για να κερδίσει ξανά την καρδιά του Έρωτα και έτσι το ανοίγει. Όπως πιθανότατα ήδη υποψιάζεστε το περιεχόμενο δεν είχε καμία σχέση με την Ομορφιά.

Ο αιώνιος ύπνος (θάνατος) σκεπάζει τα μάτια της. Ευτυχώς για αυτήν, ο Έρωτας απομακρύνει το πέπλο του ύπνου από τα μάτια της, επιστρέφει στην ζωή και ο Βασιλιάς ανάμεσα στους θεούς, ο Δίας, δίνει το χαρούμενο τέλος: κάνει την Ψυχή αθάνατη και επιτρέπει στο ζευγάρι να παντρευτεί.

Πιθανόν αναρωτιέστε σε αυτό το σημείο ποια είναι η σχέση αυτής της ιστορίας με το θέμα της Συναστρίας.

Η Αγάπη δεν είναι ορατή και δεν μετριέται. Οι Ψυχές μας δεν είναι ορατές και δεν μετριούνται. Υπάρχουν πράγματα εκεί έξω που δεν μπορούν να συλληφθούν με τις αισθήσεις μας ή μέσω της γνώσης μας, ή να μετρηθούν και να αναλυθούν από τους υπολογιστές μας. Αν η βαθύτερη επιθυμία της Ψυχής μας είναι να ενωθεί με τον Έρωτα στην αιωνιότητα, τότε θα πρέπει να είμαστε κι εμείς πρόθυμοι να φέρουμε εις πέρας τις προσωπικές μας απίθανες αποστολές στον δρόμο μας για εκεί – προσπαθώντας να ελέγξουμε τις αυτοκαταστροφικές τάσεις μας.

Ο Έρωτας (η Αγάπη) από την άλλη πλευρά είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει την Ψυχή να «δει» ξανά, αποκαλύπτοντας την αληθινή φύση του σκοπού της, της ομορφιάς και της ζωής, διδάσκοντας την Ψυχή πως μπορεί μέσα από την αγάπη να κατορθώσει την αθανασία.

Επομένως, η Συναστρία ιδωμένη σαν εκείνη την χαρούμενη περίπτωση που δύο ψυχές ολοκληρώνονται μέσα σε αληθινή ομορφιά και αρμονία στην αιωνιότητα είναι πέρα από ότι μπορούν να δουν ή να κατανοήσουν τα φυσικά μας μάτια. Όταν εξετάζουμε ένα γενέθλιο χάρτη ή την σχέση αυτού του χάρτη με έναν άλλο, είμαστε υποχρεωμένοι να θυμόμαστε ότι πίσω από τα σύμβολα βρίσκονται ανθρώπινα όντα – και εντός τους Ψυχές που αναζητούν τον δικό τους Έρωτα μέσα σε αυτό τον υλικό κόσμο.

Μιλώντας για Ψυχές, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τον όρο «Θέωση». Η Θέωση σημαίνει θεοποίηση, το να γίνεται κάποιος θεός από την χάρη Του. Αν αυτός είναι απόλυτος σκοπός μας ως Ψυχές, τότε, όπως στην ιστορία παραπάνω, διαμέσου της Αγάπης, μπορούμε να έρθουμε κοντύτερα σε αυτό τον σκοπό.

Όπως το έθεσε ο κύριος Σαίξπηρ «Χρυσά αγόρια και κορίτσια όλα πρέπει, σαν καθαριστές καμινάδων, να γίνουν στάχτη», γιατί η υλική ή εξωτερική ομορφιά προορίζονται να γίνουν στάχτη. Και έπειτα, «Η Αγάπη δεν κοιτάζει με τα μάτια αλλά με τον Νου», η αληθινή ομορφιά βρίσκεται εντός και οι Ψυχές μπορούν να την δουν μέσα από τον Νου της Αγάπης.

Η Αγάπη «βλέπει» με τον Νου και η Ψυχή με την Καρδιά. Ο συνδυασμός των δύο θα μπορούσε να είναι η απόλυτη Συναστρία.

Επιστροφή στο έργο

Στέκεστε ακόμα μπροστά στον δοκιμαστικό σωλήνα, με δύο άτομα που αρνούνται να αντιδράσουν, ακόμα διερωτώμενοι αν τα πειραματόζωα έδωσαν λάθος στοιχεία γέννησης, ή εάν το σύστημα έχει μολυνθεί από κάποιο είδος απαίσιου ιού που καταστρέφει τα σχέδια σας να ανακαλύψετε τον δρόμο για την τέλεια Συναστρία.

Και είναι με αυτό το αποτυχημένο πείραμα που φτάνουμε στο τελευταίο σημαντικό σημείο αυτού του άρθρου: ποτέ μην υποτιμάτε αυτούς τους απροσδιόριστους παράγοντες της Αγάπης και της σωστής στιγμής ή συγχρονισμού. Η σωστή στιγμή, που είναι κομμάτι μιας μεγαλύτερης εικόνας, που ο άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει. Ενώ η χημεία, η λειτουργία του εγκεφάλου και ακόμα και το Ταμπεραμέντο μπορούν να γίνουν γνωστά, τα αίτια που προκαλούν την Αγάπη παραμένουν μυστήριο. Ο σωστός συγχρονισμός από την άλλη, είναι τα πάντα – αυτό που κάποιος θα αγαπούσε την μία στιγμή, μπορεί να είναι κάτι θα αγνοούσε ή αντιπαθούσε σε μια άλλη.

Πιστεύω πως κάθε προσπάθεια να αναλυθούν τέτοια θέματα θα τα κατέστρεφε – και θα ήταν κρίμα, γιατί όλη η ουσία των μυστηρίων της Ζωής είναι να μας κάνουν να σταθούμε με δέος απέναντι τους και να εκτιμήσουμε την ύπαρξη τους, όχι να γράψουμε επιστημονικές εκθέσεις για αυτά, σε μία απόπειρα να εκλογικεύσουμε πράγματα που θα έπρεπε μόνο να αισθανθούμε στην καρδιά μας.

Αν έγραφα κάποιον άλλο επίλογο σε αυτό το άρθρο, πιθανότατα θα ήταν ότι υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί συνδυασμοί και πιθανότητες στην Συναστρία, όσα και οι άνθρωποι. Συνεπώς θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτή την μελέτη και ειδικά στις κρίσεις μας.

Ωστόσο δεν θα υπάρξει επίλογος σε αυτό. Είναι μια εργασία σε πρόοδο, καθώς η μελέτη του τρόπου που λειτουργεί η Ψυχή μας – ειδικά στην αλληλεπίδραση της με μία άλλη – δεν τελειώνει ποτέ.

*και τα δύο βιβλία από τον John Frawley

Συζήτηση, ερωτήσεις, απορίες σχόλια για το το άρθρο εδώ: [Συζήτηση] Η περίεργη περίπτωση της Συναστρίας

Φωτεινή Χριστοδούλου