Η πραγματική όψη της ζωής μέσα από τα παραμύθια του Χ. Κ. Άντερσεν

Την δεκαετία του ’70 ο ρόλος των παππούδων ήταν πολύ διαφορετικός (βεβαίως και η ζωή μας) απ’ ότι σήμερα.

Ο λόγος που κάποιο παιδάκι τους επισκέπτονταν δεν ήταν γιατί οι γονείς έπρεπε σώνει και καλά να «παρκάρουν» κάπου τα σπλάχνα τους αλλά γιατί ήταν ο Παππούς και η Γιαγιά. Πάντα αποτελούσαν και εξακολουθούν ν’ αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της οικογενείας ωστόσο κατά την δική μου υποκειμενική άποψη η συμμετοχή τους στο παρελθόν ήταν περισσότερο συνυφασμένη με τα έθιμα, τις παραδόσεις, τον κόσμο των παραμυθιών και όχι με την ανάγκη να ακουμπήσουμε σε ασφαλές μέρος τα παιδιά μας προκειμένου να καλύψουμε «χωρίς δεσμεύσεις» το οκτάωρο μας.

Πιστεύω πως ο ρόλος τους ήταν περισσότερο ψυχαγωγικός, παραγωγικός κυρίως γιατί τα ενδιαφέροντα τους περιστρέφονταν περισσότερο στην οικογένεια. Ήμουν από τα τυχερά παιδιά γιατί έμενα συχνά στο σπίτι τους, σχεδόν μεγάλωνα μαζί τους. Εκτός από το ατέλειωτο παιχνίδι και όλα τα καλά και ωραία που απολάμβανα, με άφηναν να βλέπω τηλεόραση, ασπρόμαυρη ακόμη τότε κι αυτό από μόνο του ήταν ένα καλό κίνητρο για να βρίσκομαι μαζί τους.

Οι αθάνατες ελληνικές ταινίες του Σαββάτου συντρόφευαν τα βράδια μας. Πως και τι περίμενα να βρεθώ στο σπίτι τους να δω παρέα με τη γιαγιά μου τις αγαπημένες μου ταινίες. Εκείνο όμως που έμεινε αναλλοίωτο στη μνήμη μου και με συγκλόνισε βαθιά δεν ήταν μια ελληνική ταινία αλλά ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Ένα παραμύθι αλλιώτικο απ’ όσα ήξερα, διδακτικό, ρεαλιστικό που με έφερε αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα που ζει και βιώνει μια φτωχή με ελάχιστες δυνατότητες διαβίωσης και εξέλιξης κοινωνία. Μια κοινωνία που εξαναγκάζει μικρά παιδιά να δουλεύουν μες τη νύχτα και το κρύο, ακόμη και όταν πρόκειται για τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων. «Το κορίτσι με τα σπίρτα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν αν και παραμύθι με έκανε να δω πως εκεί έξω υπήρχαν πολλά περισσότερα από αυτά που εγώ βίωνα στο μικρόκοσμο μου, λιγότερο όμορφα ή αγγελικά πλασμένα. Το φτωχό μυαλό δεν μπορούσε να κατανοήσει τις εικόνες που έβλεπε …. πως να συνδέσει το κρύο, την ταλαιπωρία και τη φτώχια, με τη ζεστασιά, τη στοργή και τα πλούτη που εμφανίζονταν ως δια μαγείας με το άναμμα ενός μόνο σπίρτου.

Πως ήταν δυνατόν ένα κοριτσάκι να περπατά μόνο του στο χιόνι ξυπόλυτο, να μην θέλει να πάει σπίτι του να γιορτάσει, πως μιλούσε με τη γιαγιά του αφού ήταν πεθαμένη και το χειρότερο, πως το επόμενο πρωινό βρέθηκε το ίδιο πεθαμένο… Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πως δεν πεθαίνουν μόνο οι ηλικιωμένοι αλλά και τα μικρά, αθώα παιδιά. Συγκίνηση, δάκρυα, βασανιστικές σκέψεις και ερωτήσεις στη γιαγιά μου για την οποία παρεμπιπτόντως ένιωσα πανικό μην τύχει και τη χάσω. Μάταια προσπαθούσε να μου εξηγήσει…

Όταν έγινα μητέρα, το κοριτσάκι με τα σπίρτα ήταν ένα από τα παραμύθια που απέφυγα να διαβάσω στα παιδιά μου, δεν ήθελα να μπουν στη διαδικασία που μπήκα κάποτε η ίδια και παράλληλα δεν ήθελα να χρειαστεί ν’ απαντήσω στις ενδεχόμενες ερωτήσεις τους. Ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια γιατί ενεργοποιούσε το τετράγωνο της Σελήνης μου με τον Ποσειδώνα προκαλώντας μου έντονα λυπητερά συναισθήματα που όμως το έβρισκα σκληρό και ακατάλληλο για παιδιά, όσο σκληρή κι ακατάλληλη είναι η κοινωνία που ζουν και μεγαλώνουν.

Ημέρες που είναι αναρωτήθηκα, πως το αγαπημένο μου παραμύθι, εξακολουθεί να με επηρεάζει αρνητικά όταν έρχονται Χριστούγεννα και πως γίνεται ένας συγγραφέας να γράψει ένα παραμύθι για τα Χριστούγεννα με τόσο δραματική κατάληξη. Το «εμείς ζήσαμε καλά κι αυτοί καλύτερα» δεν υπάρχει πουθενά παρά μόνο ως εντύπωση στο τέλος του παραμυθιού κι αφού αποδημήσουμε από αυτόν το μάταιο κόσμο….με μια λέξη τραγικό. Στρώθηκα στο διάβασμα, συνέλεξα πληροφορίες για τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν γιατί μόνο αν «κατανοούσα» τον ίδιο θα μπορούσα να κατανοήσω το συγκεκριμένο παραμύθι και τι ήταν αυτό που τον ώθησε να το γράψει πέραν του γεγονότος πως του ζήτησαν μια ιστορία για να μπει στο Δανικό ημερολόγιο του 1846. Οι πληροφορίες είναι από διάφορα sites έτσι δεν μπορώ να σας παραπέμψω κάπου συγκεκριμένα για περαιτέρω πληροφορίες.

Κι επειδή όλα τα βλέπω αστρολογικά δεν θα μπορούσα να μην διαβάσω το ωροσκόπιο του άλλωστε ο κύριος λόγος και σκοπός σε ότι κάνω σχεδόν πάντα σχετίζεται με την αστρολογία. Ο χάρτης του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και δεν ξέρω γιατί αλλά ξεκίνησα να διαβάζω πρώτα τη βιογραφία του και μετά τον αστρολογικό του χάρτη παρ’ ότι συνήθως κάνω το αντίθετο. Όσο διάβαζα για τη ζωή του σκιαγραφούσα τον χάρτη του, συνδέοντας θέσεις και όψεις με γεγονότα, ή για να το πω καλύτερα, η ζωή του σκιαγραφούσε ένα ωροσκόπιο που δεν είχα δει ποτέ και που όπως αποδείχτηκε υπήρχε στο μεγαλύτερο κομμάτι τουλάχιστο γιατί η αστρολογία «μιλάει» έως «φωνάζει». Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μέσα από τις πληροφορίες που δίνονται στο διαδίκτυο αλλά και από τον αστρολογικό του χάρτη.

Βιογραφικό

Στις 2 Απριλίου του 1805 ημέρα που γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα του παιδικού βιβλίου γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους «παραμυθάδες» της ανθρωπότητας. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν συγγραφέας και λογοτέχνης γεννήθηκε από φτωχούς γονείς στην Odense της Δανίας . Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και η μητέρα του έπλενε ρούχα για να τα φέρουν βόλτα, δεν είδα καμία αναφορά σε αδέρφια έτσι υπέθεσα πως ήταν μοναχοπαίδι. Στα 11 του χρόνια έμεινε ορφανός από πατέρα ενώ ο ίδιος και η μητέρα του έκαναν διάφορες εργασίες προκειμένου να συντηρηθούν. Φήμες τον ήθελαν νόθο παιδί αριστοκρατικής οικογενείας , ποτέ όμως δεν επιβεβαιώθηκε κάτι σχετικό παρά μόνο το γεγονός πως κάποια στιγμή στη ζωή του ευνοήθηκε από τον βασιλιά Φρειδερίκο τον 6ο όταν ανέλαβε να πληρώσει ένα μεγάλο μέρος των σπουδών του.

Ήταν ένα μοναχικό παιδί που προτιμούσε να ασχολείται με τις μαριονέτες του παίζοντας κουκλοθέατρο και όχι να βρίσκεται έξω στους δρόμους παρέα με συνομηλίκους του. Στα 14 χρόνια του αποφασίζει να βρει την τύχη του στην Κοπεγχάγη. Τα πρώτα χρόνια πέρασε πολύ δύσκολα, ξεκίνησε από το βασιλικό θέατρο της Κοπεγχάγης όπου προσπάθησε να εργαστεί ως χορευτής και ηθοποιός, η άσχημη εικόνα του ήταν ένας από τους κύριους λόγους που η μια απόρριψη κι αποτυχία διαδέχονταν την άλλη. Είχε φωνή σοπράνο και ενδεχομένως να πετύχαινε στον μουσικό χώρο αν στην πορεία οι φωνητικές του χορδές δεν τον πρόδιδαν λόγω ασθενείας. Στα 17 του χρόνια, αναλαμβάνει ο διευθυντής του βασιλικού θεάτρου να ζητήσει επιχορήγηση από το βασιλιά ώστε ο νέος να εκπαιδευτεί. Η επιχορήγηση δεν άργησε να έρθει, ο Άντερσεν μπήκε στο γυμνάσιο και πήγε να ζήσει στο σπίτι του διευθυντή του σχολείου.

Ο δάσκαλος και διευθυντής του τον έβρισκε πολύ ευαίσθητο και συναισθηματικό με αποτέλεσμα να του δυσκολεύει τη ζωή προκειμένου ο νέος να σκληραγωγηθεί. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα εφ’ όσον ζούσε στην πόλη και όχι σε κάποια ξεχασμένη επαρχία ήταν πως ο Άντερσεν έπρεπε να μάθει καλύτερους τρόπους, να υιοθετήσει δηλαδή το ρόλο ενός πολιτισμένου πρωτευουσιάνου. Ένα δεύτερο ήταν η βελτίωση της γραφής του (λένε ότι ποτέ δεν κατάφερε να κάνει ωραία γράμματα) αλλά και η ανυπομονησία που έδειχνε όταν επρόκειτο να αποστηθίσει. Κακός μαθητής, που έπρεπε να συνδυάσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και δεισιδαιμονίες της πόλης που γεννήθηκε με τις προοδευμένες αντιλήψεις περί θρησκείας που επικρατούσαν στην Κοπεγχάγη . Ο ίδιος κάποτε είχε γράψει …. «τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου» αφήνοντας να εννοηθεί πως καταπιέστηκε, κακοποιήθηκε συναισθηματικά ενδεχομένως και σωματικά χωρίς αυτό το τελευταίο να αποδεικνύεται πουθενά.

Καταφέρνει να περάσει στο πανεπιστήμιο και τότε ήταν που έγραψε το 1ο του αφήγημα, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στη συνέχεια έγραψε θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα κτλ. τα οποία δεν είχαν την απήχηση που επιθυμούσε. Η πολυπόθητη αναγνώριση έρχεται λίγα χρόνια μετά τη συγγραφή και έκδοση των παιδικών παραμυθιών που τον έκαναν γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Έγραψε περισσότερα από 160 παραμύθια και διακρίθηκε στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος με σημαντικότερο ίσως σταθμό αυτόν της Αγγλίας όπου τον έφερε σε επαφή με τον Κάρολο Ντίκενς.

Πέθανε ανύπαντρος στην Κοπεγχάγη σε ηλικία 70 ετών στις 4/8/1875 από κίρρωση του ύπατος αφήνοντας μια τεράστια πνευματική κληρονομιά . Συνδύασε εκπληκτικά την λαϊκή τέχνη με την λογοτεχνία και κυρίως, έκανε πολλά παιδιά ευτυχισμένα με το ταλέντο του.

Βλέποντας τον αστρολογικό του χάρτη εκείνο το οποίο είναι έντονο είναι η υπεροχή του στοιχείου της φωτιάς, της μεταβλητότητας και ο άξονα 3ου / 9ου. Κριός στο ζώδιο με σύνοδο Ήλιου / Ερμή στον 3ο οίκο σε αντίθεση με Κρόνο / Ουρανό από τον 9ο. Κυβερνήτης 3ου οίκου ο Ποσειδώνας σε τέλειο τρίγωνο με την Αφροδίτη στους Ιχθείς συγκυβερνήτρια 3ου. Ο ωροσκόπος στον Τοξότη, κυβερνήτης ο Δίας στον 12 οίκο σε μεγάλο τρίγωνο με Ήλιο / Ερμή του Κριού, με Άρη του Λέοντα από τον 8ο οίκο και σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα από τον 2ο. Η Σελήνη στον Ταύρο, στον 4ο οίκο σε τετράγωνο με Άρη και εξάγωνο με Πλούτωνα.

Αρχικά βλέπουμε τις ακμές των γωνιακών οίκων στα μεταβλητά ζώδια, το στοιχείο της φωτιάς εμφανώς υπερέχει ενώ εκείνο που κάνει εντύπωση είναι πως 5 στους 10 πλανήτες έχουν τίτλους. Ήλιος σε έξαρση και σε μικτή αμοιβαία υποδοχή με Άρη. Σελήνη σε έξαρση, Αφροδίτη κυβερνήτρια Μεσουρανήματος σε έξαρση σε μικτή αμοιβαία υποδοχή με Ποσειδώνα κυβερνήτη 3ου οίκου, Δία ανάδρομος μεν, σε κυριαρχία δε και τέλος Κρόνος σε έξαρση και σε κρίσιμη μοίρα παρορμητικών. Ως προς τα ημισφαίρια έχουμε 5 πλανήτες στο βόρειο και 5 στο νότιο. Ωστόσο με Ήλιο/Σελήνη να βρίσκονται στο βόρειο ημισφαίριο καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για ένα άτομο περισσότερο εσωστρεφές απ’ ότι δείχνει, που έχει ανάγκη να ασχοληθεί με τους προσωπικούς του δαίμονες , εκφράζοντας όμως πολύ καλά τις ενέργειες και τη δράση του σ’ ένα επίπεδο περισσότερο συλλογικό ή διαφορετικά, οι εσωτερικές αναζητήσεις και καταβολές βρίσκουν διέξοδο όταν προβάλλονται σ’ ένα ευρύτερο περιβάλλον.

Η υπεροχή πλανητών στο δυτικό ημισφαίριο στην συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ πως δείχνει την ανάγκη του για αποδοχή παρά έναν άνθρωπο που αδυνατούσε να πάρει πρωτοβουλίες. Το συγγραφικό του έργο στηρίζεται αρκετά καλά με ακμή 3ο οίκου στους Ιχθείς και βεβαίως από την παρουσία της συνόδου Ήλιου / Ερμή που δείχνουν την τάση του να εκφράζεται με τον λόγο γραπτό / προφορικό, ενίοτε υποκειμενικά , ενώ η παρουσία της ποσειδώνιας Αφροδίτης στον ίδιο χώρο νομίζω πως ορθά περιγράφει το είδος γραφής του. Ποιήματα, μυθιστορήματα, λιμπρέτα και κυρίως παραμύθια, αγαπημένη ασχολία τόσο της Αφροδίτης στους Ιχθείς όσο του τριγώνου της με τον Ποσειδώνα, κυβερνήτη 3ου οίκου.

Φύση ανυπόμονη, βιαστική, παρορμητική, άκρως δημιουργική με το μεγάλο τρίγωνο στα ζώδια της φωτιάς, να του χαρίζει πίστη, γενναιόδωρα συναισθήματα, φλογερό ταμπεραμέντο και τύχη. Παρ’ ότι δυσκολεύτηκε αρχικά στη ζωή του, αποδείχτηκε ιδιαίτερα τυχερός όταν τον πήρε υπό την προστασία του ο Jonas Collin ο διευθυντής του βασιλικού θεάτρου.

Εκείνος ήταν που μεσολάβησε να πάρει επιχορήγηση ο Άντερσεν αλλά και κι εκείνος που του στάθηκε ως πατέρας. Οι δύσκολες όψεις του Ήλιου με Κρόνο / Ουρανό δείχνουν μια προσωπικότητα που μάχεται να ισορροπήσει τις ανατρεπτικές κι εκκεντρικές επιθυμίες του σε σχέση με την συντηρητική και πρωτόγονη πλευρά του εαυτού του. Οι καταπιεσμένες ανάγκες και επιδιώξεις, η στέρηση του πατέρα, η οικονομική ανέχεια, η επιβλητική και άκαμπτη συμπεριφορά του δασκάλου του καθώς και η τάση να ελέγχει τις παρορμήσεις του τον έκαναν ιδιαίτερα απόμακρο, τον γέμιζαν με ανασφάλειες και κόμπλεξ που δύσκολα διαχειριζόταν.

Σύμφωνα με τα παραπάνω θεωρώ ευεργετική την παρουσία του Ουρανού γιατί η δική του επιρροή ήταν που του χάρισε εξυπνάδα, τον έκανε να αντιδράσει, να ξεχωρίσει, να διαπρέψει σε παγκόσμιο επίπεδο. Βεβαίως κάθε επιρροή έχει τις δυσκολίες της έτσι, η ουράνια επιρροή του στέρησε την ηρεμία, τόνιζε την κριαρίσια νευρική φύση του την οποία φρόντιζε να έχει στη πρίζα ώστε να μην «ξεχνιέται».

Η Σελήνη του στον Ταύρο και στον 4ο οίκο με παραξένεψε λίγο γιατί ο ίδιος φρόντισε να «απογαλακτιστεί» νωρίς από την μητέρα και το σπίτι όταν αποφάσισε να τους «εγκαταλείψει» αν και το τετράγωνο του Άρη δείχνει μια μάλλον βίαιη απομάκρυνση από τη μητέρα η οποία μετά του θάνατο του συζύγου της αφού πέρασε κρίση με το ποτό ξαναπαντρεύτηκε. Παρόλα αυτά διαβάζοντας ξανά και ξανά την βιογραφία του, συνειδητοποίησα πως ήταν έντονα επηρεασμένος από την οικογένεια του και πως αυτές οι επιρροές του έδωσαν τα εφόδια να γίνει αυτό που έγινε. Τις μαριονέτες με τις οποίες έπαιζε κουκλοθέατρο ο πατέρας του, του έμαθε να τις φτιάχνει κι ενώ οι γονείς του ήταν συντηρητικοί, γεμάτοι δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις τον προέτρεπαν να ασχοληθεί με το θέατρο. Ο πατέρας του αν και φτωχός εργάτης πήγε τον γιο του να παρακολουθήσει την πρώτη του θεατρική παράσταση κι από τότε δεν σταμάτησε να επιθυμεί την ένταξη του στο χώρο του θεάτρου.

Σε σχέση με τον ψυχισμό του φαίνεται πως η ανάγκη του να νιώσει ασφαλής και προστατευμένος έρχονταν σε σύγκρουση με τη ριψοκίνδυνη, μεγαλόπρεπη, ενδεχομένως και ματαιόδοξη δράση του. Όταν τον ρώτησε που θα πάει μικρό παιδί μονάχο στην πρωτεύουσα, η απάντηση του ήταν αποστομωτική, έδειχνε αυτοπεποίθηση, θάρρος και πείσμα….«πάω να γίνω διάσημος». Η ενέργεια του Άρη στον Λέοντα υπήρχε μέσα του και είχε ήδη ενεργοποιηθεί. Βαθιά μέσα του αποζητούσε την οικονομική σταθερότητα και φαινόταν πως θα πάλευε γι αυτήν με οποιοδήποτε κόστος, Πλούτωνας στον 2ο είναι αυτός και σε όψη με τη Σελήνη του Ταύρου. Τα χρήματα και η διάθεση του να επιβληθεί μέσω αυτών δεν ήταν παρά μονάχα η ανάγκη του να διαφοροποιηθεί, να ισχυροποιηθεί, και πιστεύω να βοηθήσει τη μητέρα του.

Γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως η καταγωγή του ήταν φτωχική δεν περίμενα να δω τον κυβερνήτη του 4ου οίκου στο ζώδιο του Λέοντα έτσι, παρότι δεν αποδείχτηκε καμία βιολογική σχέση με τη βασιλική οικογένεια δεν μπορώ να μην σκεφτώ κατά πόσο τελικά ήταν αβάσιμες οι φήμες που τον ήθελαν το νόθο παιδί ενός γαλαζοαίματου. Με τον Άρη στον Λέοντα κυβερνήτη 4ου οίκου στον σκοτεινό 8ο οίκο και σε τρίγωνο με τον Ποσειδώνα από τον 11ο οίκο που μεταξύ άλλων δείχνει ισχυρούς, σημαντικούς ανθρώπους που βοηθούν στη υλοποίηση των στόχων μας, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ήταν μόνο ο γιος ενός τσαγκάρη εντούτοις λόγω έλλειψης στοιχείων θα μείνω με την αμφιβολία.

Ο ωροσκόπος στον Τοξότη και ο κυβερνήτης Δίας στην κυριαρχία του και στον 12ο οίκο περιγράφουν την αγάπη του για τα ταξίδια και το εξωτερικό, μια εύθυμη, ζωηρή, περιπετειώδη, ανήσυχη προσωπικότητα χολερικού τύπου, με νευρική, θερμή, δημιουργική, ζωντανή ιδιοσυγκρασία που δυσκολευόταν ωστόσο να εκφράσει εξαιτίας του τετραγώνου με τον Πλούτωνα που τον έκανε περισσότερο επιφυλακτικό και φοβικό. Ο 12ος οίκος μειώνει τη ζωτικότητα, αυξάνει την διαίσθηση, τη φαντασία, τη μοναξιά και την ιδεαλιστική και ευαίσθητη πλευρά του εαυτού του. Ο Δίας του έδωσε υπερβολικά μεγάλα άκρα σε σχέση με το κορμό, ανοιχτές καστανές αποχρώσεις, μπλε μάτια και μέτριο έως κοντό ανάστημα. Κι ενώ θα περίμενε να δει κάποιος ένα γεμάτο, ροδαλό πρόσωπο φαίνεται πως ο εμπεριεχόμενος Αιγόκερως του χάρισε ένα ωχρό, οστέινο, άσχημο πρόσωπο μαζί με αρκετή ανασφάλεια και κόμπλεξ κατωτερότητας για την εμφάνιση του. Η άσχημη παρουσία του ήταν ο βασικός λόγος απόρριψης από τον χώρο του θεάματος και η αιτία που εισέπραξε από πολύ νωρίς τα πειράγματα, την κοροϊδία και την απόρριψη των συνομήλικων του και του κόσμου γενικότερα. «Το ασχημόπαπο» αναφερόταν στον ίδιο και πως από άσχημος και φτωχός κατάφερε να γίνει γνωστός και πετυχημένος. Ο εμπεριεχόμενος Αιγόκερως μεταξύ άλλων δείχνει έναν άνθρωπο που από νωρίς ηλικιακά θα πάλευε ν’ αντεπεξέλθει, θα κουραζόταν προκειμένου να καταξιωθεί κοινωνικά και επαγγελματικά.

Αισθηματικά δεν τα πήγε πολύ καλά στη ζωή του μιας και η Αφροδίτη στους Ιχθείς σε τρίγωνο με Ποσειδώνα και Άρη, του έφερε πλατωνικούς, ουτοπικούς έρωτες. Συναισθηματική, μεταβλητή Αφροδίτη ταυτόχρονα εγκεφαλική μέσα στον 3ο οίκο, του έδωσε την δυνατότητα να ζήσει τον έρωτα μέσα από τις ερωτικές επιστολές που έγραφε και τη φαντασία του που ήταν ανεξάντλητη. Η πρώτη απογοήτευση ήρθε όταν η κόρη του Collin απαίτησε να σταματήσει να της γράφει. Οι επιστολές του δεν περιορίστηκαν μόνο στο γυναικείο φύλο, ωστόσο δεν «στιγματίστηκε» ως ομοφυλόφιλος αλλά ως κάποιος πως του έλειψε η στοργή και η αποδοχή των συνανθρώπων του. Αστρολογικά θα τον χαρακτηρίζαμε ως τον άνθρωπο που λόγω Αφροδίτης ήταν ικανός να αγαπήσει πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο ως ψυχική οντότητα σε σημείο να χάσει τα διακριτά όρια του τρόπου με τον οποίο θα μπορούσε να μοιραστεί τον εαυτό του.

Ο μεγάλος έρωτας κι απογοήτευση της ζωής του ήταν η Σουηδέζα τραγουδίστρια Jenny Lind. Η Lind λάτρεψε το γνωστό σε όλους μας παραμύθι «το ασχημόπαπο» καθώς η ίδια ήταν άσχημη αλλά με θεσπέσια, μαγευτική φωνή, ξέχασε όμως να λατρέψει τον ίδιο τον συγγραφέα. Ο Άντερσεν για ακόμη μια φορά βίωνε την Αφροδίτη του σ’ όλο της το μεγαλείο. Ο έρωτας που είχε φωλιάσει στην ψυχή και τη φαντασία του βρήκε διέξοδο στο παραμύθι με τίτλο «το αηδόνι» ενώ «Η μικρή γοργόνα» ήταν το αποχαιρετιστήριο γράμμα στον ανεκπλήρωτο έρωτα της ζωής του. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε καμία ερωτική επαφή στη ζωή του. Το τρίγωνο της Αφροδίτης με τον Άρη στον Λέοντα του χάρισε φλογερό ταμπεραμέντο, είχε ομολογήσει δημοσίως πως το κορμί του καιγόταν, μακάριζε τους παντρεμένους που μοιράζονταν το κρεβάτι τους όταν εκείνος ένιωθε άρρωστος συναισθηματικά σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν μπορούσε να έρθει σε σεξουαλική επαφή. « Ο μολυβένιος στρατιώτης» περιγράφει αρκετά καλά τα συναισθήματα του, τη φλόγα του κορμιού του, τους ανεκπλήρωτους έρωτες του, τη διαφορετικότητα, την αδικία αλλά και τη δύναμη της αγάπης.

Φαίνεται πως η επιρροή του Ποσειδώνα σε Αφροδίτη και Άρη έπαιξε καταλυτικό ρόλο, σύμφωνα πάντα με την εποχή που ζούσε, ώστε να αποφύγει τις ερωτικές σχέσεις παρότι αρκετά από τα βράδια του τα περνούσε στα μπορντέλα της περιοχής. Ο γάμος έτσι κι αλλιώς δεν του ταίριαζε, σύζυγος για εκείνον ήταν ο μοναχικός δρόμος της συγγραφής, οι πολλές μετακινήσεις και όχι μια γυναικεία φιγούρα. Με κυβερνήτη τον Ερμή στον Κριό και σε αντίθεση με Κρόνο/Ουρανό το πιθανότερο ήταν ο γάμος του να είχε διαλυθεί πριν ακόμη ξεκινήσει. Οι δεσμεύσεις που προέρχονταν από τους άλλους, έβγαζαν στην επιφάνεια την αντισυμβατική του φύση ενώ μάλλον θα ήταν αρκετά σκληρός και απόμακρος με τη σύζυγό του. Η δυσκολία για την τέλεση γάμου φαίνεται και από το εμπεριεχόμενο ζώδιο του Καρκίνου και τον κυβερνήτη του την Σελήνη σε τετράγωνο με τον χορηγό του Ήλιου τον Άρη.

Ο βόρειος δεσμός της Σελήνης στον Αιγόκερω στον 1ο οίκο σε εξάγωνο με τον Ουρανό έδινε σαφή μηνύματα μιας μοναχικής ζωής που έπρεπε να περπατήσει ώστε μέσα από την κοινωνική και επαγγελματική άνοδο να συμβάλλει έμπρακτα σε ένα πνευματικό επίπεδο έτσι ώστε να αφυπνιστούν συνειδήσεις εντός και εκτός ορίων της κοινωνίας που ζούσε, πράγμα που το κατάφερε.

Ο Χείρωνας στον 1ο οίκο αρκετές φορές δίνει δυσμορφίες στα εξωτερικά χαρακτηριστικά και την εμφάνιση και κάποιες άλλες «φωνάζει» ώστε το άτομο να προσπαθήσει να «γλείψει» τις πληγές του πριν αρχίσει να μοιράζεται τον εαυτό του με τους άλλους.

Για το θέμα των παιδιών διάβασα πως δεν τα πήγαινε καλά μαζί τους και ότι δεν τα ήθελε. Αδυνατώ να πιστέψω με κυβερνήτη 5ου την Αφροδίτη και τις όψεις που σχηματίζει πως δεν αγαπούσε τα παιδιά. Μια εποχή μάλιστα πήγαινε ο ίδιος και διάβαζε στα παιδιά των φτωχών εργατών τις ιστορίες του κάνοντας ευτυχισμένες πολλές μικρές φατσούλες.

Πιστεύω πως η αγάπη του για τα παιδιά ήταν τόσο μεγάλη που τα έβλεπε ως κάτι άπιαστο, ιδεατό στο οποίο δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί. Ήταν τόσο ρομαντικός και ευαίσθητος με την ιδέα ενός παιδιού, όσο ακριβώς ήταν με τα φλερτ του και επειδή τίποτα δεν θεωρώ τυχαίο, νομίζω πως αρκέστηκε να εκφράσει την αγάπη του διοχετεύοντας το ταλέντο στη συγγραφή παιδικών ιστοριών μένοντας στην ιστορία μέσα από αυτά και όχι διαιωνίζοντας το είδος του.

Τρία χρόνια πριν πεθάνει η αντίθεση του Ερμή με τον Κρόνο του έφερε ένα πέσιμο από το κρεβάτι από το οποίο δεν μπόρεσε να συνέλθει, εξάλλου με Ήλιο/ Ερμή / Κρόνο είναι πολύ πιθανό να είχε γενικότερα προβλήματα με τα κόκκαλα και τις αρθρώσεις του. Στην ηλικία που βρισκόταν τα κόκαλα του ήταν ήδη καταβεβλημένα ωστόσο, ο θάνατος προήλθε από κίρρωση του ύπατος, έτσι για να σπάσουμε λίγο το μύθο της κυριαρχίας του Δία σημειοδότη του ήπατος. Πάντως, καθαρά εγκυκλοπαιδικά η ασθένεια του ήταν σύντομη χωρίς να προλάβει καλά καλά να τον παιδέψει κι εδώ φαίνεται η δύναμη του Δία παρ’ ότι προσβάλλεται από Πλούτωνα. Το μεγάλο τρίγωνο του Δία με τον Ήλιο κυβερνήτη 8ου και τον Άρη από τον 8ο οίκο, του έφερε τύχη, οικονομική ευχέρεια, αναγνώριση, φιλοσοφημένη προσωπικότητα με πνευματικές και θρησκευτικές ανησυχίες.

Δεν ήταν άθεος , πίστευε στην Αγία Τριάδα και στη θεία πρόνοια, το γεγονός όμως πως έμεινε ουδέτερος στην μεγάλη διαμάχη που είχε αναπτυχθεί εκείνη την εποχή ανάμεσα στον διανοούμενο θεολόγο Kierkegaard και στον γερμανό φιλόσοφο Hegel έδωσε στον κόσμο ασαφείς εντυπώσεις ως προς τις πεποιθήσεις του τις οποίες έβλεπαν με σκεπτικισμό. Με Κρόνο / Ουρανό πάντως στον 9ο οίκο τείνω να πιστεύω πως κράτησε ουδετερότητα εξαιτίας του γεγονότος πως ασπαζόταν τις απόψεις και των δυο γιατί και ο ίδιος προσπαθούσε να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στις προκαταλήψεις και δογματισμούς που ήθελαν τον άνθρωπο έρμαιο της μοίρας του, με μια πιο προοδευτική και φιλοσοφημένη αντίληψη, αυτή της ελεύθερης βούλησης κι επιλογής.

Τα προβλήματα στις σπουδές, οι δυσκολίες στη μάθηση αλλά και η ξαφνική του αποχώρηση από το πανεπιστήμιο είναι αποτελέσματα του Κρόνου / Ουρανού στον 9ο σε αντίθεση με τον Ερμή κυρίως. Ο Ερμής στον Κριό και στον 3ο είναι ανυπόμονος, βιαστικός, επιδιώκει γρήγορη μάθηση και γραφή με αποτέλεσμα ο Κρόνος να κρατάει αντιστάσεις, να μπλοκάρει τις νοητικές λειτουργίες και να φέρνει ανασφάλειες και καθυστερήσεις. Φαντάζομαι πως πριν τον γνωρίσουν καλά αρκετοί θα βρέθηκαν να μιλήσουν για κάποιον που τείνει να είναι αργόστροφος. Ο Ουρανός από την άλλη είναι εκείνος που του πρόσθεσε ευφυΐα, την τάση να συλλαμβάνει ιδέες αρκετά διαφορετικές από των υπολοίπων, αφηρημένες ή εκκεντρικές και την παρόρμηση να κλείνει εν ριπή οφθαλμού την αυλαία τη στιγμή που το έργο απογειώνεται. Όσο για τον Ερμή σε όψη με τον Κρόνο ο Άντερσεν είναι ακόμη ένας λόγος που δεν θα έπρεπε να είμαστε απόλυτοι στις αναλύσεις μας. Σκεφτείτε πως και ο Αϊνστάιν που ήταν επίσης κακός μαθητής, είχε Ερμή στον Κριό σε σύνοδο με Κρόνο και Ουρανό στον 3ο και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Τα έργα του Άντερσεν ήταν όλα επηρεασμένα από τα προσωπικά του βιώματα, ήταν ευχάριστα, ταυτόχρονα πεσιμιστικά, στενάχωρα και συγκινητικά με σχεδόν πάντα άδοξα τέλη μιας και έτσι μπορούσε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για την πείνα, τη φτώχια, την κοινωνική αδικία και απομόνωση που υφίσταντο οι παρίες της εποχής. Για να επανέλθω εκεί απ’ όπου ξεκίνησα, το κοριτσάκι με τα σπίρτα ήταν ένα παραμύθι που εξέθετε ολόκληρη την καλή κοινωνία της Κοπεγχάγης, ξεμπρόστιαζε τους επιφανείς, στυλοβάτες της Δανίας, μαζί με ότι «σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Με την επιλογή τους ν’ αφήσουν αβοήθητο το μικρό κορίτσι αδιαφορώντας για τη φτώχεια του, το έσπρωξαν να ακολουθήσει μια προδιαγεγραμμένη μοίρα, το οδήγησαν στο θάνατο κι αυτό μην έχοντας άλλη βρήκε τον παράδεισο που του χρωστούσε η ζωή. Έμμεσα έφερνε στο προσκήνιο την μόνιμη διαμάχη της εποχής περί θρησκευτικών και φιλοσοφικών πεποιθήσεων και συνάμα έδειχνε την έντονα βαθιά επιρροή που είχε από τον Σαίξπηρ.

Η Σελήνη στον Ταύρο και στον 4ο οίκο που τόσο με είχε προβληματίσει, θεωρώ πως είναι εκείνη που έδειχνε την προσκόλληση στα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις κι εν κατακλείδι, πολύ εύστοχα περιγράφει πως τον επηρέασαν όλα αυτά συνδυαστικά με τα προσωπικά βιώματα που ήθελε να ξορκίσει με τον Άρη του από τον Λέοντα. Αμφιλεγόμενη, δημιουργική, καταθλιπτική, αλλά και αισιόδοξη, δυναμική, βαθιά ευαίσθητη φύση που κατάφερε να κάνει τη διαφορά και να μείνει στην ιστορία για το συγγραφικό και ιδιαίτερο ταλέντο του και φυσικά σημαντική και αξιέπαινη μορφή κυρίως για την παιδική λογοτεχνία.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως το «κορίτσι με τα σπίρτα» παρ’ ότι μελαγχολικό είναι ένα καταπληκτικό παραμύθι που πρέπει να διαβάσουν όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως. Πιστεύω όμως πως είναι παραμύθια για τις ηλικίες των 8 και πάνω όπως επίσης και ο «Ο άγγελος» που αφηγείται τη ζωή ενός ανάπηρου μικρού αγοριού . Ίσως είναι ότι καλύτερο υπάρχει για να γνωρίσουν τα παιδιά (αν δεν έχουν γνωρίσει ως τώρα) ότι η ζωή δεν είναι μόνο η αγάπη και η ασφάλεια που εισπράττουν από την οικογένεια τους αλλά δυστυχώς πολλά περισσότερα. Τώρα πια καταλαβαίνω γιατί η γιαγιά μου με άφησε να το παρακολουθήσω και μπήκε στη διαδικασία να απαντά ξανά και ξανά τις απορίες μου με το χαμόγελο στα χείλη. Φαίνεται τελικά πως η πραγματική όψη της ζωής και η αλήθεια πάντα μπορούν να ειπωθούν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους σ’ ένα παιδί κι αυτόν διάλεξε εκείνη…

Τίνα Ζαχαριάδου