Ιστορικός βέβαια δεν είμαι και ούτε διεκδικώ ανάλογο ρόλο. Εισάγοντας αστρολογικές παραμέτρους στην Ιστορία, επισημαίνω τάσεις και γεγονότα που πραγματικά συνέβησαν, χωρίς να τα αξιολογώ από ηθική σκοπιά, παρά μόνον από αστρολογική. Σκοπός μου είναι να προτείνω έναν τρόπο ερμηνείας για την εξέλιξη του πολιτισμού, που ταυτόχρονα θα αποτελέσει και μια αποδεικτική διαδικασία για τη λειτουργικότητα της ίδιας της αστρολογίας.
Η επίδραση του συνοδικού κύκλου των αργών πλανητών στην εξέλιξη του πολιτισμού είναι ένα ουσιαστικό αστρολογικό ζήτημα, που ίσως, δεν έχει διερευνηθεί όσο θα έπρεπε..
Κάθε τέτοια σύνοδος ορίζει ένα χρονικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οι εξελίξεις κινούνται στο πνεύμα του ζωδίου που τη φιλοξενεί. Έτσι, μέχρι να συμβεί η επόμενη σύνοδος των ίδιων πλανητών έχουμε ένα μέτρο για να διερευνήσουμε η ακόμη και να προβλέψουμε τις τάσεις και τα ρεύματα που θα εκδηλωθούν.
Για παράδειγμα η χρονική εμβέλεια της πιο πρόσφατης συνόδου Δία-Κρόνου το 2000 στον Ταύρο, φθάνει μέχρι το 2020, τότε που θα γίνει η επόμενη. Αν θέλουμε να εκτιμήσουμε τις τάσεις αυτής της περιόδου, θα πρέπει να ανατρέξουμε στη θεματολογία του Ταύρου: Θεμελίωση νέων συστημάτων, Οικονομία, πρώτες ύλες κλπ.
Η φύση των πλανητών που συμμετέχουν στη σύνοδο έχει βέβαια κάποια σημασία. Για παράδειγμα η «εξωστρέφεια» του Ουρανού σε σχέση με τα γεγονότα που φέρνει, βοηθά και τους άλλους «συνεταίρους» του να εκδηλωθούν, ενώ αντίθετα μια αποκλειστική σχέση ανάμεσα σε πιο «εσωστρεφείς» πλανήτες, όπως είναι ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, λειτουργεί πιο «υπόγεια» και οι συνέπειες της συνήθως γίνονται αντιληπτές πολύ αργότερα.
Στην μελέτη, που ακολουθεί, σας αναλύω κυρίως τις βασικές επιρροές-έτσι όπως καταγράφηκαν στην Ευρωπαϊκή, κυρίως, Ιστορία- των συνοδικών κύκλων των πιο αργών πλανητών, του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα και του Ουρανού με τον Ποσειδώνα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Και σ’ αυτό το ταξίδι στο χρόνο, που ακολουθεί, να θυμάστε ότι η πολικότητα των ζωδίων είναι σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερα λειτουργική.
Α. Οι σταθερές αξίες
«…Ο 6ος προ Χριστού αιώνας, ο θαυμαστός εκείνος αιώνας του Βούδα, του Κομφούκιου, του Λάο Τσε, των φιλοσόφων της Ιωνίας και του Πυθαγόρα ήταν μια αποφασιστική καμπή για το ανθρώπινο είδος. Ήταν σαν να είχε σηκωθεί ένα μαρτιάτικο αγέρι και να σάρωνε τον πλανήτη μας από την Κίνα μέχρι τη Σάμο, παρακινώντας, τον άνθρωπο να ξυπνήσει…»
Με την έναρξη της Εποχής του Κριού, τέθηκε αστρολογικά το ζήτημα μιας νέας αρχής για τον πολιτισμό. Η «δουλειά» του Κριού είναι να ξεκινάει και δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά ούτε και σε αυτήν την περίπτωση. Αλλά τα χρόνια περνούσαν και κανείς δεν βρισκόταν να …τσιγκλήσει τον Κριό. Μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ. είχαν γίνει κάποιες κατακτήσεις αλλά πέρα από τις μετακινήσεις-εισβολές των λαών και τους συνήθεις πολέμους δεν κουνιόταν …φύλλο. Και ξαφνικά ξέσπασε η θύελλα!
Οι σύνοδοι (και οι αντιθέσεις) του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα γίνονται κάθε 500 περίπου χρόνια, και από τα μέσα της 2ης χιλιετίας προ Χριστού μέχρι το 1400 μ.Χ. φιλοξενήθηκαν όλες στο ζώδιο του Ταύρου. Όλη αυτή περίοδος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως “Ταυρική”, δηλαδή συντηρητική, με αργό ρυθμό ανάπτυξης και συγκεντρωτική νοοτροπία. Κατά τη διάρκεια της και όσο …της έπεφτε λόγος, οι προτεραιότητες δεν ήταν τόσο σε σχέση με την ανάπτυξη του πολιτισμού, όσο με τη θεμελίωση του.
Η …υπέρβαση έγινε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα (578-575 π.Χ.), όταν ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, συγκρότησαν τη μοναδική για τους ιστορικούς χρόνους τριπλή σύνοδο στον Ταύρο. Για ένα διάστημα μάλιστα συμμετείχε και ο τέταρτος της …αργοπαρέας, ο Κρόνος με αντίθεση από το Σκορπιό. Αυτό ήταν και το αστρολογικό έναυσμα για να αναδειχθούν οι αξίες, που θεωρούνται μέχρι και σήμερα θεμελιώδεις. Ο Ουρανός ανέτρεψε τις ισορροπίες και παρέσυρε την ανθρωπότητα σε ένα τρελό χορό.
Με πρωταγωνιστές κυρίως τους Αρχαίους Έλληνες, η τέχνη, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, η οικονομία και η πολιτική, διαμόρφωσαν μια ταυτότητα που παραμένει υποδειγματική μέχρι τις μέρες μας και θεωρείται από όλους «κλασσική».
Η αρχή έγινε με τον Πυθαγόρα και τους Ίωνες φιλοσόφους. Ακολούθησαν ο Σωκράτης, ο Ιπποκράτης, ο Φειδίας, ο Δημόκριτος, ο Θουκυδίδης, οι μεγάλοι τραγωδοί, οι μεγάλοι πολιτικοί που γέννησαν τη Δημοκρατία, και όλοι όσοι ακολούθως έκτισαν πάνω στο αρχαίο «θαύμα».
Η επιρροή αυτής της συνόδου φθάνει μέχρι το 90 π.Χ. και ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο φάσεις. Μέχρι το 400 π.Χ., προέχει η συγκρότηση των προτύπων και η περιφρούρησή τους.
Η προσπάθεια ερμηνείας του υλικού κόσμου, κινείται σε δύο κατευθύνσεις. Μια «Ταυρική», με βάση τα φυσικά στοιχεία (φωτιά, αέρας, νερό, γη), και μια πιο απόκρυφη «Σκορπική» αντίληψη, που εκφράστηκε κυρίως από τους Πυθαγόρειους. Ωστόσο μόνον η φράση «ερμηνεία του υλικού κόσμου» παραπέμπει σε μια ενιαία λειτουργία του άξονα Ταύρου-Σκορπιού. Και τα δύο πολικά ζώδια ήταν σε εγρήγορση!
Ο Ταύρος προσανατολισμένος στην οικοδόμηση «έκτισε» τον Παρθενώνα. Και ο Σκορπιός δημιούργησε την αρχαία τραγωδία και την Αριστοφανική κωμωδία.
Η Οικονομία-κοινή συνισταμένη και των δύο ζωδίων-οργανώθηκε σε νέες βάσεις. Πρώτα οι Πέρσες εφάρμοσαν ένα αποτελεσματικό δημοσιονομικό σύστημα, κι ύστερα το… μπαλάκι πέρασε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Ο Σόλων προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες, όμως η κερδοσκοπία και οι τραπεζικές εργασίες αποδείχθηκαν τελικά αναπόφευκτες! Και οι Αθηναίοι κατέληξαν να σφιχταγκαλιάσουν το ταμείο της συμμαχίας, όπως οι Ταύροι τα σάντουιτς. Ο αρχαίος …καπιταλισμός είχε βέβαια απέναντι του το Σπαρτιατικό μοντέλο, με το Λυκούργο να φλερτάρει επίμονα με αυτό που, πολύ αργότερα, κάποιοι αποκάλεσαν «κομμουνισμό». Το έχουν πει κι άλλοι: Δεν υπάρχει τίποτα, που να μην έχουν πει η κάνει οι Αρχαίοι Έλληνες!
Ο χαρακτήρας της 2ης φάσης ήταν περισσότερο προοδευτικός με έμφαση στις νέες ιδέες, κάτι που οφειλόταν στη νέα σύνοδο του Ουρανού με τον Ποσειδώνα, αυτή τη φορά στο ζώδιο των Διδύμων.
Β. Ένας κόσμος σε κίνηση
Οι σύνοδοι του Ουρανού με τον Ποσειδώνα (συμβαίνουν κάθε 180 χρόνια περίπου), ακολουθούν πιστά τη ζωδιακή σειρά από τον Κριό στον Ταύρο κοκ, κάνοντας κατά μέσο όρο δύο συνόδους ανά ζώδιο. Έτσι μετά την …τρομερή συνάντηση του 576, το επόμενο ραντεβού των δύο πλανητών δόθηκε στους Διδύμους, λίγο πριν το 400 π.Χ. Μια από τις πρώτες τους «αποφάσεις» ήταν η υιοθέτηση του Ιωνικού αλφαβήτου, μια ενέργεια, που αποδείχθηκε πολύ σημαντική στην διαμόρφωση της κοινής Ελληνικής γλώσσας, που λίγο αργότερα θα μιλούσαν σε όλη την Οικουμένη.
Τόσο οι Δίδυμοι, όσο και το πολικό τους ζώδιο, ο Τοξότης, χαρακτηρίζονται από την ελευθερία του λόγου και την αναζήτηση πληροφοριών και γνώσεων, έξω από περιορισμούς και αυστηρά δόγματα. Τα ενδιαφέροντα τους συχνά καταλήγουν να είναι κοινά: Γλώσσα, Παιδεία, Επικοινωνία. Η διαφορά τους είναι ότι οι Δίδυμοι δεν έχουν καν ηθικό πλαίσιο, ενώ ο Τοξότης αρέσκεται να …νομολογεί. Μια τέτοια νοοτροπία, με δεδομένη την πολυμέρεια και την …ταξιδιάρικη διάθεση, είναι φυσικό να συμβάλει στη γεφύρωση της απόστασης ανάμεσα στους πολιτισμούς, και τη χαλάρωση της περιχαράκωσης τους.
Έτσι η ενεργοποίηση των δύο ζωδίων, δημιούργησε τον πλουραλισμό και την ελευθερία σκέψης της ύστερης κλασικής και της Ελληνιστικής περιόδου, της μόνης στην αρχαιότητα που “επέτρεψε” και την τεχνολογική ανάπτυξη. Όλοι οι κλάδοι της γνώσης …πετούσαν!
Μετά τη σύνοδο του 404, ακολούθησε μια ακόμη στους Διδύμους το 234-232 π.Χ., που άπλωσε την επιρροή των δύο ζωδίων μέχρι το 65 π.Χ. περίπου.
Οι Δίδυμοι δρομολόγησαν νέες ερμηνείες και πρακτικές λύσεις στα πλαίσια της λογικής, ενώ ο …συνένοχος Τοξότης έκανε αισθητή την παρουσία του, συμβάλλοντας όχι μόνον στο μωσαϊκό των ιδεών αλλά και τα ποικίλα εξερευνητικά ταξίδια, όπως αυτά του Νέαρχου και του Πυθέα.
Με την επαφή των πολιτισμών άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα και στην Αστρολογία. Η παράδοση της Μεσοποταμίας αναμείχθηκε με την Ινδική, την Αιγυπτιακή αλλά και την Ελληνική Αστρολογία, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο για πλήθος νέων εφαρμογών.
Αυτές οι εξελίξεις βέβαια δεν ήταν καθόλου ξένες με τη φύση του Ζυγού, που στην Εποχή του πολικού του ζωδίου, συνέβαλε αποφασιστικά όχι μόνον στην αναζήτηση της αρμονίας και τις εκδηλώσεις του αρχαίου πνεύματος αλλά και στο τελικό “πάντρεμα” των πολιτισμών, κυρίως μέσα από τη δράση του Μ. Αλέξανδρου. Ο “εκπολιτισμός” δια των όπλων, εκφράζει πολύ χαρακτηριστικά την ενιαία λειτουργία Κριού-Ζυγού.
Και το αστρολογικό περιβάλλον στο οποίο έδρασε ο Αλέξανδρος καθόρισε και την ταυτότητα της προσπάθειάς του, ανεξάρτητα με το αν για κάποιους ήταν “ήρωας” η “σφαγέας”.
Μακάρι να μπορούσαμε να εξετάσουμε τον “αστρολογικό” Αλέξανδρο, δυστυχώς όμως, μόνον η χρονιά της γέννησης του είναι βέβαιη. Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι γεννήθηκε στα τέλη Ιουλίου του 356 π Χ αλλά υπάρχει και η άποψη, ότι αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι λοιπόν, ότι είχε τον Κρόνο στον Ταύρο, τον Ουρανό στον Αιγόκερω, τον Ποσειδώνα στην Παρθένο και τον Πλούτωνα στον Κριό. Η μόνη κύρια όψη, που υπάρχει μεταξύ τους είναι το τρίγωνο του Κρόνου με τον Ποσειδώνα, θεωρώ όμως ότι οι ζωδιακές θέσεις του Ουρανού και του Πλούτωνα σχετίζονται άμεσα με την …αναστάτωση, που προξένησε σε ένα μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Οι δύο πλανήτες φαίνεται να είχαν μια ειδική σχέση με τον Αλέξανδρο, που πιστοποιήθηκε με τη σύνοδο τους στον Ταύρο τη χρονιά που πέθανε (323 π Χ). Η εκστρατεία κατά των Περσών ξεκίνησε όταν ο Ουρανός μπήκε στον Κριό και η δωδεκαετής περίοδος των κατακτήσεων του προσδιορίστηκε χρονικά από την αντίθεση του Πλούτωνα (στον Ταύρο) με τον Ποσειδώνα, κάτι που με τα αστρολογικά μέτρα της εποχής δεν ήταν καθόλου τυχαίο.
Όμως ο Μ. Αλέξανδρος είχε κι άλλον …υποκινητή. Η αστρολογική αναγκαιότητα απαιτεί να συνυπολογίσουμε και τις επιδράσεις της συνόδου του Ουρανού με τον Πλούτωνα το 437 π.Χ. στον Αιγόκερω. Κι αυτό γιατί όσον αφορά τις πολεμικές επιχειρήσεις, ο συνδυασμός των δύο πλανητών είναι πολύ πιο δηλωτικός του τι μπορεί να συμβεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το θάνατο του Αλέξανδρου, όταν έγινε η επόμενη σύνοδος των δύο πλανητών, στην Αρχαία Ελλάδα είχαμε έναν ολέθριο εμφύλιο πόλεμο και τρεις ακόμη ηγεμονίες, μετά την Αθηναϊκή, εκ των οποίων η τελευταία αποδείχθηκε και η πιο καθοριστική για την πτώση της Περσικής αυτοκρατορίας. Έγινε δηλαδή του Αιγόκερω ο …χαμός, Το πράγμα αρχίζει και μπερδεύεται αλλά το μόνο, που θα σας αναφέρω και ίσως να έχει κάποια σημασία είναι το ότι ο γενέθλιος Πλούτωνας του Μ. Αλέξανδρου, ήταν τετραγωνισμένος με αυτήν τη σύνοδο.
Η συναστρία μιας προσωπικότητας με μια μεγάλη σύνοδο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά πάνω σε αυτό το θέμα, ελλείψει στοιχείων για τον Αλέξανδρο, θα έχουμε περισσότερα να πούμε όταν θα φθάσουμε στη σύγχρονη εποχή.
Ας επιστρέψουμε, για την ώρα, στα κατορθώματα των Διδύμων και του Τοξότη.
Μια χρήσιμη αναλογία
Τα χαρακτηριστικά των δύο πολικών ζωδίων επανεμφανίστηκαν από τα τέλη του 15ου μ.Χ. αιώνα, μέχρι τις αρχές του 19ου, όταν ο Ουρανός με τον Ποσειδώνα έκαναν τις συνόδους τους στον Τοξότη. Η περίοδος του Διαφωτισμού ακολούθησε την επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα και τις ανακαλύψεις των ‘Νέων χωρών” μόνον που η φορά της κίνησης ήταν από Ανατολικά προς Δυτικά.
Συγκρίνοντας τις δύο περιόδους που η μία απέχει από την άλλη γύρω στα 1500 χρόνια, προκύπτει, τηρουμένων των αναλογιών, μια …ανεξήγητη ομοιότητα.
Επιστήμες και τεχνολογία: Εκτός από τον …πολυμήχανο Αρχιμήδη, ξεχώρισαν ο Ευκλείδης, ο Εύδοξος, ο Ερατοσθένης, ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, που διατύπωσε την Ηλιοκεντρική θεωρία και ο Ίππαρχος, που ανακάλυψε τη μετάπτωση των ισημεριών.Έπρεπε να περάσουν πολλοί αιώνες για να ξαναμπεί το νερό στο αυλάκι… Ο Κέπλερ, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας και πολλοί άλλοι επανέφεραν τη …λογική τάξη
Φιλοσοφία: Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ήταν το …βαρύ πυροβολικό, εκφράζοντας παράλληλα τη διττή-ιδεαλιστική και υλιστική-φύση των Διδύμων. Ακολούθησαν οι Επικούρειοι, οι Στωικοί, οι Κυνικοί και πλήθος άλλων που στο σύνολο τους απομακρύνθηκαν από τα μεγάλα κοσμολογικά προβλήματα, δίνοντας έμφαση στην ελευθερία του ατόμου και τη λογική. Αν και τότε δεν υπήρχαν τα τηλεοπτικά παράθυρα, οι εκπρόσωποι της κάθε σχολής δεν παρέλειπαν να τα …χώνουν στους αντιπάλους σε κάθε ευκαιρία.
Αντίστοιχα την περίοδο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού έγιναν τεράστια βήματα προς την απελευθέρωση της σκέψης από τα θρησκευτικά δόγματα της Εποχής των Ιχθύων, με αποκορύφωμα τη δράση των Εγκυκλοπαιδιστών. Το “σκέπτομαι, άρα υπάρχω” είναι βέβαια το τυπικό αξίωμα των Διδύμων που άρχισαν να εδραιώνουν την υπεροχή τους στη σύγχρονη εποχή, μετά την πρώτη σύνοδο του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα στο ζώδιο. Και μπορεί να το είπε πρώτος ο …Κριός Ντεκάρτ, το είπε όμως, όταν ο Πλούτωνας (ξανά)περνούσε από το ζώδιο.
Κοινωνία-Πολιτική: Ο κόσμος ξαφνικά …μεγάλωσε και στην “Οικουμένη” διαμορφώθηκαν νέοι όροι για τα έθνη και τους πολίτες τους, που βίωναν μια πολυπολιτισμική κοινωνία μιλώντας, στην πλειοψηφία τους, Ελληνικά.Από την άλλη πλευρά είναι ίσως χαρακτηριστικό ότι μία από τις συνέπειες των κατακτήσεων του Μ Αλεξάνδρου, για την Ελληνική κουλτούρα, ήταν η κατάργηση στην πράξη του “πας μη Έλλην βάρβαρος”. Υποθέτω ότι κάποιοι δεν του το συγχώρεσαν ποτέ…
Ανάλογες εξελίξεις, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και με διαφορετικούς όρους, συνέβησαν μετά το 1480 με τις ανακαλύψεις των Νέων χωρών. Οι ευρωπαϊκές γλώσσες διαδόθηκαν σε όλες τις αποικίες. Ο αποικισμός αποτελεί μια από τις κύριες συνιστώσες της επίδρασης του Τοξότη, αν και εδώ πρέπει να σημειώσω ότι και ο άξονας Κριού-Ζυγού συνδέεται στενά με το θέμα. Αυτό όμως ανήκει σε άλλο κεφάλαιο…
Βέβαια, η πρώτη σύνοδος του 1479 είχε διπλή “ταυτότητα”, αφού τυπικά έγινε στο τέλος του Σκορπιού κρατώντας πολλά από την μηδενιστική του… οπτική, κάτι που οι ντόπιοι πληθυσμοί του Νέου Κόσμου το πλήρωσαν ακριβά. Εξ άλλου, η Ιερά Εξέταση, δεν ήταν παρά ένας τυπικός συνδυασμός Τοξότη-Σκορπιού. Και τα σκλαβοπάζαρα, που κρατάνε από την Εποχή του Ταύρου, το ίδιο…
Μια γεύση από το… δηλητήριο του Σκορπιού είχε πάρει νωρίτερα και η Ευρώπη από την προηγούμενη σύνοδο στο ζώδιο, όταν οι “καθαρτήριες” διαδοχικές επιδημίες αποδεκάτισαν τον πληθυσμό της. Αυτή η αστρολογική “λεπτομέρεια” μέτρησε πολύ, και έκανε τη διαφορά σε σχέση με την αρχαιότητα. Η επιθυμία του γρήγορου πλουτισμού, (που συχνά χαρακτηρίζει τους Τοξότες) συνδυάστηκε με μεθόδους εξαιρετικά …απόλυτες.
Η πρώτη “καθαρή” σύνοδος στον Τοξότη έγινε το 1648-50, προσδιορίζοντας με σχετική ακρίβεια τις απαρχές του Διαφωτισμού.
Στην αρχαιότητα, υπήρξαν βέβαια και οι καθαυτό “Διδύμειες” εκδηλώσεις, όπως οι γραμματικές και φιλολογικές μελέτες, η ανάπτυξη της ρητορικής (ιδίως αυτό!…) αλλά και της μιμικής τέχνης (αλίμονο…), σε βάρος των αυστηρών ποιητικών κανόνων της αρχαίας τραγωδίας. Οι θεατρικές παραστάσεις μετεξελίχθηκαν σε κοσμικές εκδηλώσεις (με το ανάλογο κους κους) και γενικότερα στις τέχνες όλα έγιναν λίγο πιο “ανάλαφρα”, βγαίνοντας από την πρότερη “κηδεμονία” του Ταύρου και του Σκορπιού, που είχαν δώσει τις κλασικές αξίες.
Γ. Τα ζώα μου αργά
Η επόμενη φάση των συνόδων του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα στον Ταύρο (μέχρι το 400 μ Χ), συμπίπτει σχεδόν με την έναρξη του «Μεγάλου Μήνα» των Ιχθύων. Η νέα Εποχή όρισε ένα θρησκευτικό πλαίσιο, που τόνισε τις πιο συντηρητικές πτυχές του Ταύρου, αλλά και του πολικού του ζωδίου, του Σκορπιού, ορίζοντας νέα δόγματα με καταστρεπτικές συνέπειες για τον αρχαίο κόσμο. Αν θελήσουμε να διασταυρώσουμε τις ζωδιακές επιρροές συνόδου και Εποχής, διαπιστώνουμε με …χαρά ότι ο συνδυασμός Ταύρου-Ιχθύων θυμίζει πάρα πολύ το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» και στις δύο εκδοχές του! Αντίστοιχα η Παρθενική εμμονή στις λεπτομέρειες βρήκε έναν ισχυρό σύμμαχο στο Σκορπιό, και όλοι οι εκκλησιαζόμενοι ταμπουρώθηκαν πίσω από κατευθυνόμενους αποσυμβολισμούς, κόμματα και συμπλεκτικούς συνδέσμους.
Ύστερα από ακόμη μία σύνοδο στο ίδιο ζώδιο (το 900 μ.Χ. περίπου), που διατήρησε τον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα ο ρυθμός …επιτέλους άλλαξε από το 15ο αιώνα, όταν η σύνοδος των δύο πλανητών έγινε για πρώτη φορά στους Διδύμους, κάτι που-μάλλον ευτυχώς-θα συνεχίσει να γίνεται για πολλούς ακόμη αιώνες. Με την υποστήριξη των Διδύμων, η Παρθένος ανέκαμψε και τόλμησε να αμφισβητήσει το Ιχθυακό κατεστημένο, φθάνοντας εντέλει μέχρι το… διάστημα.
Δ. Η ιστορία μιλάει μόνη της
Όσον αφορά τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, οι σύνοδοι τους συνέχισαν, από το 60 π.Χ., να συμβαίνουν στα επόμενα ζώδια, δίνοντας κάθε φορά μια ιδιαίτερη ζωδιακή νότα στις εξελίξεις:
- Στον Καρκίνο δημιουργήθηκε η μεγάλη Ρωμαϊκή …οικογένεια με διοικητικές αρετές Αιγόκερω
- Στο Λέοντα άνθησε η Βυζαντινή αυτοκρατορία, συνδυάζοντας το μεγαλείο με τις θρησκευτικές προτεραιότητες της Εποχής των Ιχθύων. Δεν νοείτο πλέον στέψη χωρίς τον Πατριάρχη… Παράλληλα ο Υδροχόος τους …διαόλιζε με τις αιρέσεις, ενώ η επίδραση του σε ότι είχε απομείνει από τον Αρχαίο Κόσμο και στο δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν πολύ πιο αποτελεσματική: Στάχτη και μπούλμπερη…
- Στην Παρθένο, προέκυψε το αντίπαλον-Ιχθυακόν-δέος του Ισλάμ αλλά και η Εικονομαχία στο Βυζάντιο μια πολύ παραστατική εκδοχή της διαφοράς, που χωρίζει τα δύο ζώδια. Οι Άραβες προτίμησαν να εντρυφήσουν στις επιστήμες και τσουπ! …νάσου και οι αριθμοί!
- Στο Ζυγό, οι ισορροπίες άλλαξαν, ως συνήθως δια των όπλων και της διπλωματίας. Λαοί πολλοί μπαινόβγαιναν και τελικά εμφανίστηκαν τα πρώτα κράτη. Οι Ευρωπαίοι άρχισαν τις Σταυροφορίες και οι δύο Εκκλησίες πήραν διαζύγιο. Συνέβησαν όμως και περίεργα πράγματα: Πανεπιστήμια, φιλολογικές μελέτες, λογοτεχνικά έπη, ταξιδάκια αναψυχής στην Κίνα και την Αμερική… Τι να γύρευε άραγε ο Τοξότης μέσα στο Ζυγό;
- Στο Σκορπιό έπεσε η Πόλη και οι Οθωμανοί συγκρότησαν τη δική τους αυτοκρατορία. Ωφελημένοι βγήκαν οι Ευρωπαίοι, που εισέπραξαν τους Βυζαντινούς λόγιους. Ο θάνατος σου η ζωή μου, δηλαδή… Στην Ευρώπη είχαν ήδη εμφανιστεί οι τράπεζες, οι μάγισσες και η πανούκλα κι αν δεν ερχόταν η Αναγέννηση, θα ζούσαν ακόμη με τη γοτθική κουλτούρα…
Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε… Και πού μας βοηθούν; Στην κατανόηση του σήμερα και την πρόβλεψη για το αύριο, απαντώ στο …ρητορικό ερώτημα. Γιατί με τον ίδιο τρόπο αποκαλύπτεται η ουσία της εποχής μας, πέρα από αστρολογικούς μύθους και προκαταλήψεις. Παράλληλα από την προσεκτική σύνδεση Αστρολογίας και Ιστορίας προκύπτουν ενίοτε χρήσιμα συμπεράσματα για τις ιδιότητες των ζωδίων, που φαίνεται, ότι δεν είναι μόνον οι …γνωστές.
Ας κάνουμε λοιπόν μια εφαρμογή στο σήμερα.
Ε. Οι 4 συνισταμένες του 21ου αιώνα
Ο κόσμος μας κινείται σε τέσσερις βασικούς ρυθμούς:
Της Εποχής των Ιχθύων, που σε αυτή τη δεύτερη φάση της εξωτερικεύει τα “Παρθενικά” της χαρακτηριστικά, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και την εξειδίκευση να “φθάνουν στο κόκκινο” και το Ιχθυακό στοιχείο να ανταπαντά με την μόλυνση του περιβάλλοντος, τη μάστιγα των ναρκωτικών και την …παντοδυναμία των κάθε λογής θεραπευτών.
Των συνόδων Ποσειδώνα-Πλούτωνα στους Διδύμους, που δημιούργησαν, συντηρούν και επεκτείνουν την “κοινωνία της πληροφορίας” τη δύναμη των media και τα ακόμη πιο μακρινά ταξίδια στο διάστημα. Ακόμη βέβαια η επιρροή του ζωδίου δεν έχει χειραφετηθεί πλήρως από τις συνισταμένες του Ταύρου και του Σκορπιού, αφού λόγω της αργής κίνησης των πλανητών η τελευταία σύνοδος έγινε πρακτικά και στον Ταύρο. Έτσι θέματα όπως η Οικονομία, το ενεργειακό και οι εξοπλισμοί συνεχίζουν να είναι θεμελιώδη, κάτι που, ύστερα από σκαμπανεβάσματα, θα πάψει οριστικά να συμβαίνει μετά από 400 χρόνια, αν βέβαια υπάρχουμε ακόμη σαν είδος….
Υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες αναλογίες-εξελικτικά βήματα- ανάμεσα στον πρώτο κύκλο (1400-1900) και τον δεύτερο, που ήδη διανύουμε. Η ανακάλυψη της τυπογραφίας και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η χρήση της πυρίτιδας και της πυρηνικών όπλων, η ανακάλυψη της Αμερικής και το ταξίδι στη Σελήνη, έγιναν πάνω στον ίδιο καμβά με διαφορά περίπου 500 ετών. Χρονικά το 1900 ήταν το σημείο καμπής.
Η Νευτώνεια μηχανική έκανε τον κύκλο της μέχρι που στην επόμενη φάση συμπληρώθηκε από τη Σχετικότητα και την κβαντομηχανική. Στην τέχνη, μετά το 1400 η Αναγέννηση έδωσε την πρώτη μεγάλη ώθηση με τους ιμπρεσιονιστές να κλείνουν τον κύκλο κάνοντας την τελευταία επανάσταση πάνω στην κλασική φόρμα. Με την είσοδο του 20ου αιώνα οι φόρμες απελευθερώθηκαν πλήρως, και το πράγμα ..ξέφυγε.
Οι Δίδυμοι άρχισαν να χτυπούν από παντού: Αυτοκίνητο, Αεροπλάνο, Κινηματογράφος, Κόκα Κόλα… Κι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά στη …λαίλαπα του τηλεφώνου! Η συνολική άνθηση της νεολαιίστικης κουλτούρας και οι unisex εκδοχές πάλι στους Διδύμους παραπέμπουν κι έχει ο Θεός…
Των συνόδων του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, που από το 1821, μέσω εθνικισμών, κατευθύνουν προς την “παγκοσμιοποίηση” σε μια μεγάλη αυτοκρατορία ανάλογη της Ρωμαϊκής, που κυριάρχησε με τις συνόδους των δύο πλανητών στο απέναντι ζώδιο, τον Καρκίνο. Η πολικότητα ποτέ δεν …πεθαίνει, όμως και οι εθνικές ταυτότητες δεν χάνονται τόσο εύκολα ! Από αυτήν την άποψη έχουμε μπροστά μας ακόμη 150 χρόνια …φαγούρας μέχρι να γίνει η πρώτη σύνοδος στον Υδροχόο, να διαλυθούν όλα να ησυχάσουμε…
Για λόγους, που ακόμη δεν είναι γνωστοί, οι σύνοδοι των δύο πλανητών όχι μόνον στον Αιγόκερω αλλά και στα υπόλοιπα παρορμητικά ζώδια, συνδέονται με την Ευρωπαϊκή ανά-συγκρότηση και ανάπτυξη. Αντίθετα οι σύνοδοι στο “σταθερό σταυρό” λειτουργούν για τη γηραιά ήπειρο εντελώς αποσταθεροποιητικά. Κάθε κουλτούρα η αν προτιμάτε κάθε γεωγραφική περιοχή που τυχαίνει να τη φιλοξενεί, φαίνεται πως έχει τα “πάνω” και τα ¨κάτω” της ανάλογα με τις ποιότητες των ζωδίών, που φιλοξενούν αυτή τη σύνοδο. Ο Κινεζικός πολιτισμός …συνηθίζει να ακμάζει στα μεταβλητά, ενώ για τα μέρη τα δικά μας και την Ινδία, τα σταθερά έχουν τον πρώτο λόγο, χωρίς να αποκλείεται και κάποια άλλη αστρολογική παρέμβαση.
Βλέπετε, υπάρχουν και οι άλλες σύνοδοι, που συμβάλουν στις εξελίξεις με το δικό τους ρυθμό, όπως του Ουρανού με τον Πλούτωνα, με τον Κρόνο κλπ, ορίζοντας ολοένα και μικρότερους κύκλους μέσα στους μεγαλύτερους, μέχρι να φθάσουμε στο μικρότερο χρονικά, το Σεληνιακό, που κι αυτός επηρεάζει τις εξελίξεις και όπως γνωρίζετε, χρησιμοποιείται εκτεταμένα στην πρόβλεψη.
Ουρανός και Πλούτωνας
Στη μακροσκοπική εξέταση της Ιστορίας οι σύνοδοι του Ουρανού με τον Πλούτωνα δεν είναι καθόλου μια …αμελητέα ποσότητα. Η ανάμειξη των δύο πλανητών σε επαναστάσεις κάθε είδους και πολέμους είναι κατά τη γνώμη μου περισσότερο από προφανής. Οι τρεις επαναστάσεις του 18ου αιώνα (Αμερικανική, Γαλλική και Βιομηχανική) «χρωστούν» πολλά στη σύνοδο του 1710, στο τέλος του Λέοντα και την Παρθένο. Μετά από μια άλλη σύνοδο στο Λέοντα (1455-6) προέκυψαν η Μεταρρύθμιση και οι πόλεμοι της, Αλλά και οι δύο Παγκόσμιοι πόλεμοι του περασμένου αιώνα φαίνεται να ξεπήδησαν από τη σύνοδο των δύο …ανατροπέων, το 1850, στο τέλος του Κριού.
Ένας από τους τρόπους, που μια τέτοια σύνοδος είναι πιθανόν να επηρεάζει τις εξελίξεις φαίνεται από μια …πρόχειρη συναστρία της με το ωροσκόπιο του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Ήλιος του «πάνω» στη σύνοδο και ο ωροσκόπος του απέναντι, στο Ζυγό, δηλώνουν ότι ο «Φύρερ» ήταν κάποιος που θα μπορούσε αν μη τι άλλο, να την …υλοποιήσει. Ακόμη η Σελήνη και ο Δίας του κάνουν αντίθεση με τον Ήλιο της συνόδου στον Καρκίνο, ενώ ο Ουρανός του ακριβή αντίθεση με τον Κρόνο (επίσης στον Κριό)του χάρτη της συνόδου.
Κατά …σύμπτωση ο Ουρανός ενός άλλου μεγάλου πρωταγωνιστή του 20ου αιώνα, του Λένιν, ήταν σε τετράγωνο με τον Κρόνο της συνόδου και ο Ποσειδώνας του σε ακριβή σύνοδο, με τον Άρη σε 4ο απόσταση…. Ωστόσο ο Βλαδίμηρος δεν είχε όψεις με τα Φώτα ή τον ωροσκόπο αλλά κυρίως με την Αφροδίτη (αντιθέσεις Σελήνης-Αφροδίτης και Αφροδίτης-Δία, με πρώτους τους δικούς του πλανήτες), κάτι που ίσως εξηγεί γιατί παρέμεινε …αγαπητός σε μεγάλη μερίδα του κοινού.
Μπορεί όλα αυτά να είναι συμπτωματικά, μπορεί και όχι. Αξίζουν όμως μια διερεύνηση…
Επιστροφή στη Φύση
Από αυτήν την άποψη, η τελευταία σύνοδος τους στην Παρθένο, που έγινε στη δεκαετία του 60-η πρώτη «καθαρή»στους ιστορικούς χρόνους-αποτελεί και μια ουσιαστική ελπίδα για τη διατήρηση της ειρήνης στα χρόνια που ακολουθούν, τουλάχιστον όσον αφορά τις πολεμικές συγκρούσεις. Κι αυτό γιατί το ζώδιο στην πολιτική του διάσταση δεν εμπλέκεται με ανατροπές «κορυφής» αλλά πολύ περισσότερο με μια τεχνολογικού η οικολογικού τύπου επανάσταση. Για την τελευταία ελπίζω να ξεσπάσει πριν να είναι πολύ αργά…
Τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα και η σχέση του ανθρώπου με τη Φύση και την τεχνολογία είναι δύο από τα θέματα, που (δικαίως) απασχολούν ολοένα και περισσότερο την παγκόσμια κοινότητα. Όταν ο Ζ.Ζ.Ρουσσώ, (γεννημένος το 1712 με τη σύνοδο στην Παρθένο) διακήρυττε την «επιστροφή στη φύση», δεν έκανε τίποτε άλλο από το να εξωτερικεύσει το υλικό του γενέθλιου ωροσκοπίου του.
Συζητάμε πλέον για άλλου τύπου απειλές. Το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου, που όσο …λιώνει θα αποκαλύπτει και νέες επικίνδυνες πτυχές.
Παραθέτω πρόσφατο δημοσίευμα μου στο περιοδικό «Αστρόπολις», που αναφέρεται στο λιώσιμο των παγετώνων πριν από 14.000 χρόνια:
Οι εξισορροπιστικές φυσικές δυνάμεις μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο καταστρεπτικές από όλους τους πολέμους μαζί…
Τα «δώρα», που έκανε ο άνθρωπος στη Φύση αναζητούν τον αποστολέα τους. Αλήθεια, τι απέγιναν τα πυρηνικά «σκουπίδια» στους ωκεανούς και οι τεχνητοί ιοί της Γενετικής Μηχανικής; Ποιος Πλούτωνας ή ποιος Ουρανός θα μας τα πετάξει κατάμουτρα;
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά (η Ιχθυακή), που στη σκοτεινή της εκδοχή κρύβει πραγματικούς κινδύνους για την κοινωνική ισορροπία. Οι ψυχοτρόπες ουσίες δεν μας κτυπούν μόνον τη πόρτα, έχουν ήδη θρονιαστεί στο σαλόνι του σπιτιού μας. Ακόμη, ενώ η ενασχόληση με τα «εναλλακτικά» και η σωματική και ψυχική εναρμόνιση είναι στο πνεύμα της εποχής, η δράση κάποιων «φωτισμένων» γκουρού, προφητών, θεραπευτών και βάλε… τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οδηγώντας τα πιστά …πρόβατα, που τους ακολουθούν εκτός τόπου και χρόνου. Ο μεταφυσικού τύπου σκοταδισμός αναπτύσσεται με το λίπασμα, που αφήνει η εντατικοποίηση της σύγχρονης ζωής και πολλοί λογικοί -κατά τα άλλα- συνάνθρωποι μας διατρέχουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν σε αυτά τα μονοπάτια. Μόλις τελείωσε ο Νοστράδαμος, πιάσαμε τους Μάγια…
Στην ίδια μέγγενη είναι εγκλωβισμένη και η Αστρολογία, που πολιορκείται ταυτόχρονα από τη μανία της λεπτομέρειας και τις μεταφυσικές ακρότητες.
Χρειαζόμαστε επειγόντως χαλάρωση και μια κοινή λογική.
*Τα στοιχεία για τις συνόδους των αργών πλανητών είναι από το «Tables of Planetary Phenomena” του Neil Michelsen
