Ο φόβος για την Αφροδίτη στο σύγχρονο κόσμο

Η Αφροδίτη είναι μια πολύ βαθιά και προσωπική ενέργεια μέσα μας, δεν είναι μόνο η ικανότητα να αγαπάμε τους άλλους αλλά και να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τον προσέχουμε και να δεχόμαστε ακόμα και τις σκοτεινότερες πτυχές της ίδιας μας της ύπαρξης.

Αν ένα άτομο δεν αγαπά τον εαυτό του, δεν είναι σε θέση να αγαπήσει και τον άλλον. Η αδυναμία να αγαπήσουμε τον εαυτό μας είναι πηγή έντονου πόνου και τραγωδίας στον κόσμο… τόσες πολλές γυναίκες (και άνδρες) έχουν παιδιά και δεν ξέρουν πώς να τα αγαπούν, επειδή δεν έχουν αγαπήσει πρώτα απ’ όλα τον εαυτό τους. Τα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν την ικανότητα να αγαπούν τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους, μέσα από τη σύνδεσή τους με τους γονείς και γενικότερα την οικογένεια` αλλά όπως βλέπουμε πολύ συχνά στην καθημερινή μας ζωή, πολλά παιδιά -ακόμα και εκείνα που προέρχονται από τις λεγόμενες «καλές» οικογένειες- συναντούν συχνά εμπόδια καθώς αναμένεται από αυτά να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις προσδοκίες της κοινωνίας, της θρησκείας, του πολιτισμού τους και να «κάνουν τους γονείς περήφανους».
Άλλα παιδιά αντιμετωπίζονται σαν να μην έχουν καθόλου προσωπική αξία (όπως φαίνεται μέσα από φράσεις όπως «τα παιδιά πρέπει να φαίνονται αλλά να μην ακούγονται» ή «εγώ σ’ έφερα σε αυτόν τον κόσμο, γι’ αυτό μου ανήκεις») Ή ακόμα σαν να είναι απλές προβολές των γονέων ή της οικογένειας γενικότερα… μαριονέτες για να εξυπηρετούν τη λειτουργία της οικογένειας, χωρίς ιδιαίτερη αξία σαν άτομα. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που έρχονται αντιμέτωπα με αισθήματα ζήλιας, μίσους και καταχρηστικής συμπεριφοράς των γονέων.

Στο επίκεντρο αυτών των προκλήσεων είναι ένας βαθύς φόβος για την Αφροδίτη και τη δύναμη που κατέχει στην ψυχή μας… η αδυναμία να αγκαλιάσουμε το κομμάτι της ύπαρξής μας που συνηχεί με την Θεά Αφροδίτη, όπως συμβολίζεται από την τοποθέτηση της Αφροδίτης στο γενέθλιο χάρτη μας και τις όψεις που δέχεται. Αν είμαστε δυστυχισμένοι, αναιρώντας τον ίδιο μας τον εαυτό, πώς μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με τα παιδιά μας με τέτοιο τρόπο που να υποστηρίζει την υγιή ανάπτυξη της ατομικότητάς τους και την ικανότητα να αγαπούν;

Στο σημερινό κόσμο, η πλειοψηφία των ανθρώπων προσπαθεί να υποτάξει την ενέργεια της Αφροδίτης… θέλουμε να την περιορίσουμε και να την υποτιμήσουμε ώστε να μη χρειαστεί να ασχοληθούμε με μία τέτοια ισχυρή θηλυκή δύναμη. Μόλις απελευθερωθεί από τα δεσμά, ποιος ξέρει τι θα κάνει ή πώς θα επηρεάσει τη ζωή μας. Αρκετοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται πως είναι πιο ασφαλές να την κρατήσουν στη ντουλάπα και να βάφει τα νύχια της αλλά η Αφροδίτη δεν θα παραμείνει ήσυχα κρυμμένη για πάντα. Όσο περισσότερο συνεχίζουμε να την κρύβουμε, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δύναμή της σε ‘μας και στη δράση μας, όταν απελευθερωθεί.

Αυτή είναι η ενέργεια της Έλξης… μια ακατέργαστη σεξουαλική δύναμη… μια δύναμη τόσο ισχυρή που η Αφροδίτη νίκησε τον Πάρι απλώς και μόνο με το να λασκάρει τη ζώνη της! Αυτή η δύναμη μένει σε λανθάνουσα μορφή μέσα μας μέχρι να μάθουμε να την αναγνωρίζουμε, να την αγκαλιάζουμε και να την αξιοποιήσουμε ώστε να κατανοήσουμε τόσο τις προσωπικές μας ανάγκες, όσο και τον τρόπο για να κάνουμε καλύτερες επιλογές για την προσωπική πνευματική μας ανάπτυξη. Η ενέργεια της Αφροδίτης μπορεί να φαίνεται ανήθικη, ιδιαίτερα σε εκείνους που την έχουν αποκηρύξει μέσα τους αλλά αυτή η ενέργεια υπάρχει για να μας παρακινήσει και να μας βοηθήσει να γίνουμε παραγωγικοί, ευτυχείς και αξιαγάπητοι άνθρωποι.

Αλλά πώς ξέρουμε αν αγκαλιάζουμε ή παραμελούμε αυτή την ενέργεια στη ζωή μας; Δεν είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Αν έχετε θέματα αυτοεκτίμησης και αισθάνεστε απωθητικοί, αν δεν είστε σε θέση να δείξετε την αγάπη σας σε μια σχέση (συγκρατούμενοι από φόβο ή από την εντύπωση πως δεν αξίζετε το πάθος του αγαπημένου σας), αν λαμβάνετε υπ’ όψιν το τι θέλουν οι άλλοι για εσάς και όχι τι θέλετε εσείς για τον εαυτό σας, αν ανησυχείτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για τις ενέργειές σας, ακόμη κι αν αυτό που θέλετε να κάνετε θα τροφοδοτήσει την ψυχή σας, τότε έχετε «κλειδώσει» την Αφροδίτη σας και θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για μια εξωτερική ή εσωτερική «θύελλα πολέμου» (που θα ανταγωνίζεται τον Τρωικό πόλεμο) εν ευθέτω χρόνω.

Τελικά ένας εξωκρόνιος πλανήτης -πιθανόν ο Ουρανός- θα έρθει και θα ξηλώσει την πόρτα της ντουλάπας, ώστε να μπορέσει η Αφροδίτη «να μπει στο παιχνίδι». Και τότε, καλύτερα να γνωρίζετε πως θα απολαύσει απίστευτα να βγει προς τα έξω όσο πιο άτακτη γίνεται… και σίγουρα θα σας κάνει να πληρώσετε για την αμέλειά σας. Θυμηθείτε την ιστορία της Πασιφάης και του ταύρου -ορισμένες εκδοχές του μύθου κάνουν λόγο για τον Ποσειδώνα αντί της Αφροδίτης. Μια άλλη άποψη σχετικά με το πώς να καταλάβετε αν έχετε απομακρυνθεί από την ενέργεια της Αφροδίτης, είναι αυτή που αναφέρει η Liz Greene στο βιβλίο «The Inner Planets» :

«Όταν δεν έχουμε επαφή με την Αφροδίτη, υπάρχουν ορισμένες χαρακτηριστικές συνέπειες. Η μία είναι η απώλεια της αυτοεκτίμησης σε ένα πολύ βασικό επίπεδο όπου κανένα ποσοστό «αποζημίωσης» δεν μπορεί πραγματικά να βοηθήσει, είτε μέσω της έγκρισης από τους άλλους είτε μέσω τακτικών αυτοαναίρεσης. Συνήθως, υπάρχει απώλεια της αυθόρμητης χαράς, της ευχαρίστησης και της αυτοπεποίθησης που προσωποποιεί η Θεά» (80).

Και ακόμα πιο δυναμικά:

«Είναι δυνατό να έχουμε χάσει τόσο πολύ την επαφή με τη λειτουργία της Αφροδίτης, που ίσως να μη γνωρίζουμε καν τι θέλουμε. Αντ’ αυτού, υπάρχει ένα είδος κενού, μια απάθεια που οδηγεί στην απλή επιβίωση και όχι στην αίσθηση της βαθιάς ευχαρίστησης στη ζωή. Εάν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, δεν κατέχει προσωπικές αξίες παρά μόνο αντίγραφα των αξιών που είναι αποδεκτές στην κάθε οικογένειά ή τον κοινωνικό περίγυρο…» (78).

Η Αφροδίτη αντιπροσωπεύει αυτό που εκτιμούμε περισσότερο… και αυτό που εκτιμούμε και απολαμβάνουμε περισσότερο έχουμε τη δυνατότητα να το προσελκύσουμε. Αν αναγνωρίσουμε και μάθουμε να λειτουργούμε με την ενέργεια της Αφροδίτης, θα λάβουμε «δώρα» που εναρμονίζονται με την αληθινή εσωτερική μας ύπαρξη. Αν δεν το κάνουμε όμως, θα έχουμε να πάρουμε αρκετά μαθήματα μέσω της προσέλκυσης καταστάσεων που ναι μεν δεν θέλουμε πραγματικά αλλά που χρειάζεται να βιώσουμε ώστε να αφυπνιστούμε και να μπορέσει τελικά να εκφραστεί ελεύθερα η Αφροδίτη.

Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο να αγκαλιάσουμε και να αγαπήσουμε την Αφροδίτη; Γιατί τη φοβόμαστε; Για αρκετούς από εμάς, η ενέργεια της Αφροδίτης φαίνεται απειλητική, διότι δεν ταιριάζει με τα πρότυπα της κοινωνίας μας. Η παθιασμένη επιθυμία, ο έμφυτος ερωτισμός, η φαινομενικά εγωκεντρική ματαιοδοξία και η επικέντρωση στις χαρακτηριστικές ιδιότητες της Αφροδίτης δεν ταιριάζουν άνετα με το όραμα της αυτοθυσίας και του σκεπτικού «ας ευχαριστήσουμε όλους τους άλλους για να διατηρήσουμε τη νοοτροπία της ειρήνης».

Ωστόσο, αν δεν είμαστε σε θέση να αποδεχθούμε ότι είμαστε άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες και πάθη, τότε καταλήγουμε να καταπιέζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, νεκρώνουμε την ύπαρξή μας και βαδίζουμε σε ένα μονοπάτι που χαράσσεται από κάποιον ή κάτι έξω από εμάς. Αρνούμαστε να αγκαλιάσουμε την προσωπική μας ισχυρή δημιουργικότητα και προσπαθούμε να στριμωχτούμε σε ένα μικρό κουτί… ό,τι δε χωράει εκεί μέσα, το ακρωτηριάζουμε! Όλοι είμαστε εδώ για να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε, όχι για να απομονωθούμε και να αναλωθούμε σε στερεότυπα του τι πρέπει να είμαστε. Οι σχέσεις είναι το πιο ισχυρό «εργαλείο» για την ατομική μας ανάπτυξη και η Αφροδίτη έχει να κάνει με την αγάπη και τη συντροφικότητα.

Ωστόσο, η Αφροδίτη δε δημιουργεί σχέση απλώς για να βρει το έτερον ήμισυ, θα ανατρίχιαζε αν της λέγαμε ότι έπρεπε να ενωθεί πλήρως με ένα σύντροφο, εγκαταλείποντας τον εαυτό της. Όχι, ο πραγματικός σκοπός της Αφροδίτης μέσα από την ένωση με κάποιον άλλον είναι να καθορίσει τον Εαυτό μέσα από την αντανάκλαση… να δούμε τον αγαπημένο μας ως αντανάκλαση της ύπαρξής μας, να ενισχύσουμε την προσωπική μας αξία, να απολαμβάνουμε την έλξη που προκύπτει από τη συνύπαρξή μας, να υπάρχει ένας σύντροφος με τον οποίον μπορούμε να μοιραστούμε τον βαθύτερο εαυτό μας και να εξελιχθούμε από κοινού.

Η Αφροδίτη δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό της αλλά μπορεί κάλλιστα να δοθεί πλήρως και να παραδοθεί γνωρίζοντας ότι προσφέρει στον εραστή της το μεγαλύτερο δώρο από όλα – τον εαυτό της. Εκτιμά και αγαπά τον εαυτό της αρκετά ώστε να ξέρει ότι μπορεί να δοθεί σε εκείνον που επιθυμεί και ότι δεν χρειάζεται να αποδεχθεί κάποιον αν δεν αισθάνεται πραγματική έλξη. Με άλλα λόγια, δεν «ξεπουλιέται» και δε μετανιώνει το επόμενο πρωί.

Μπορείτε να φανταστείτε τι απειλή θα ήταν προς το τρέχον καθεστώς και τη λαϊκή κυριαρχία, το όραμά μας για το πώς θα έπρεπε να αντιλαμβανόμαστε την αγάπη, αν όλοι μας μαθαίναμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να αποδεχόμαστε την ενέργεια της Αφροδίτης στη ζωή μας; Η ανεξέλεγκτη δύναμη της πραγματικής αγάπης μπορεί να αλλάξει το πρόσωπο της ανθρωπότητας… κατά τη γνώμη μου, προς το καλύτερο.

Η αγάπη δεν αναγνωρίζει «θνητά όρια»… μία βέρα δεν μπορεί να αποτρέψει κάποιον από το να ερωτευτεί έναν άλλον άνθρωπο. Η κοινωνική τάξη, η φυλή, η απόσταση… τίποτα από αυτά δεν έχει περισσότερη δύναμη από την Αφροδίτη και τη δύναμη της έλξης. Μόνο όταν δεν κατέχουμε την ενέργειά της και δεν λαμβάνουμε σοβαρά υπ’ όψιν την έκκλησή της, δυσκολευόμαστε τόσο με τις σχέσεις -συμπεριλαμβανομένης της σχέσης με τον εαυτό μας!

Ναι, στα σενάρια της πραγματικής ζωής, άνθρωποι θα πληγωθούν, γάμοι θα διαλυθούν και θα υπάρξει πόνος και χωρισμός… όμως από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μεταμόρφωση και θα «σκουπιστούν οι στάχτες», μπορεί να βρεθεί η χαρά και να αντιμετωπιστούν ζητήματα σχετικά με την προσωπική αξία, δημιουργώντας υγιείς, πιο ευτυχισμένους και πιο παραγωγικούς ανθρώπους.

Όταν μένουμε σε μια δυστυχισμένη σχέση (για οποιονδήποτε λόγο) και αρνούμαστε την Αφροδίτη, θα οδηγηθούμε σε πολύ μεγαλύτερη δυστυχία μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι οι δύο ψυχές αρχίζουν να δυσανασχετούν ο ένας με τον άλλον και θα φτάσουν να μισούν όλο και περισσότερο τους εαυτούς τους επειδή δεν ήταν ειλικρινείς με τις βαθύτερες ανάγκες τους. Όσο περισσότερο προσπαθούμε να «κλειδώσουμε» την Αφροδίτη και να την αρνηθούμε, τόσο πιο ισχυρές θα είναι οι επιπτώσεις όταν αποδεσμευτεί τελικά και αποδράσει!

Η αγάπη προς τον εαυτό μας σημαίνει φροντίδα και περιλαμβάνει πράγματα που θέλουμε να κάνουμε επειδή μας ευχαριστούν και όχι να «ξεπουλιόμαστε» για κάποιον ή κάτι. Σημαίνει να αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως άξιους για αγάπη, σεξουαλική ευχαρίστηση, επιθυμητές ανέσεις και οτιδήποτε μπορεί να μας ανεβάσει στα ύψη και μας επιτρέπει να εκφράζουμε την ενέργεια της Αφροδίτης, επομένως και την αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους.

Η Αφροδίτη στο βαθύτερο επίπεδό της συμβολίζει την αγάπη μας ως αντανάκλαση της ψυχής μας… για να δείτε το είδωλό σας με ακρίβεια, θα πρέπει να μάθετε και να αγκαλιάσετε την αληθινή σας ταυτότητα. Όταν αγκαλιάζετε την ίδια σας την ύπαρξη, θα προσελκύσετε αυτό που πραγματικά αγαπάτε και επιθυμείτε στη ζωή σας.

Μετάφραση – Απόδοση: Χρύσα Παπανικολάου