Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε ασταθείς σχέσεις μητέρας-παιδιού, (Σελήνη) σε βρεφική και νηπιακή ηλικία, καθώς και συναισθήματα ανασφάλειας εκ μέρους του παιδιού αντιστοιχούν στις δύσκολες γενέθλιες όψεις Σελήνης – Πλούτωνα.
Ήδη από την νηπιακή ηλικία το παιδί βιώνει την ασταθή αυτή σχέση ως έναν επώδυνο αποχωρισμό ή ως απόρριψη ή σαν ελλειμματική προστασία και φροντίδα. Εάν η μητέρα τους βρισκόταν σε φυσική απόσταση ή ήταν συναισθηματικά απόμακρη εξαιτίας προβλημάτων που πιθανά αντιμετώπιζε και δεν ανταποκρινόταν επαρκώς στις ανάγκες του παιδιού, τότε το παιδί αυτού του πλανητικού σχηματισμού, βίωσε από πολύ νωρίς το άγχος της απόρριψης.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι αυθόρμητες συμπεριφορές αποφυγής, αγνόησης, θυμού και αντίδρασης προς την μητέρα δεν ήταν τυχαίες. Πολύ συχνά οι δαίμονες αυτοί, αντικατοπτρίζονται στο συνειδητό του ατόμου, ως μία ανεξέλεγκτη και ανεξέλικτη ίσως και πολύ στρυφνή μάνα, όπου όμως ο έλεγχος , η δύναμη και η εξουσία της προς το ανήμπορο θρέμμα της ήταν όχι απλώς καταλυτική ή οδυνηρή, αλλά βίαιη και αμείλιχτη.
Αν όμως η οικογένεια είτε κατά την περίοδο της γέννησης ή κατά την διάρκεια της βρεφικής και νηπιακής ηλικίας του παιδιού περνούσε μία δύσκολη περίοδο λόγω ανεργίας, ασθένειας ή λόγω σύγκρουσης ανάμεσα στον πατέρα και την μητέρα ή άλλα ιδιαίτερα περιστατικά στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, τότε σίγουρα αναπτύχθηκε και ένα άσχημο αντίκτυπο στη σταθερότητα του τύπου δεσμού που το παιδί εμφάνισε στην παιδική του ηλικία.
Ένα γενικό συναίσθημα αναξιότητας εγκαθίσταται στο μυαλό αυτών των παιδιών για πάντα. Καθώς η ανατροφή τους δεν έγινε μέσα από σωστά πρότυπα και φόρμες επικοινωνίας, ώστε στην ουσία γνώρισαν στον υπερθετικό βαθμό το φόβο της απόρριψης και της εγκατάλειψης από τον άνθρωπο, με τον οποίο είχαν σχηματίσει την πρωταρχική τους σχέση, αυξάνεται και το ενδεχόμενο ως ενήλικες, να δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους.
Αντίθετα μπορεί υποσυνείδητα και να επιδιώκουν, να βρουν επιτέλους το άτομο «τροφό» και να αφεθούν, αλλά λόγω των ελλείψεων τους τις περισσότερες φορές προδίδονται ακόμα χειρότερα από ότι ίσως και από τα άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Κάπου όμως μέσα τους δυσκολεύονται πάντα, ν’αφεθούν ουσιαστικά σε μία σχέση χωρίς να φοβούνται ότι αργά ή γρήγορα θα προδοθούν. Αυτό συχνά οδηγεί τα άτομα αυτά στο να κρύβουν τα συναισθήματά τους και ν’αποφεύγουν ν’αναπτύξουν σχέσεις οικειότητας από φόβο μήπως πληγωθούν ξανά.
Η πλειοψηφία αυτών των παιδιών μεγαλώνει με ένα συνεχές «ανάθεμα του παρελθόντος» των γονιών τους (Πλούτωνας). Τα πιο δυσάρεστα και πολλές φορές ακραία ακούσματα στο πόσο δύσκολα και κάτω από ποιες αντίξοες συνθήκες μεγάλωσαν οι γονείς τους, αποτελεί ένα «στίγμα», η σφραγίδα του οποίου μένει ανεξίτηλα καταγραμμένη στο υποσυνείδητο τους (Πλούτωνας).
Η εμφύσηση σε ότι αφορά την νοοτροπία της φτώχειας και της στέρησης είναι μία πρόσθετη και πολύ συνηθισμένη μορφή αρνητικής επίδρασης στο συναισθηματικό κόσμο όλων των παιδιών, πολύ πιο έντονα όμως εκείνων της αρνητικής σχέσης Σελήνης – Πλούτωνα!
Το «σύνδρομο της κατωτερότητας, της αναξιότητας και της φτώχειας» εξελίσσεται από πολύ νωρίς σε αντιδράσεις εξαιρετικά μειωμένης αυτοεκτίμησης και εκπτώσεων στην προοπτική για τη δημιουργία ενός ατόμου με αυτοπεποίθηση. Τα αισθήματα ανεπάρκειας και ενοχής, οι εκφοβισμοί, οι τραμπουκισμοί, η ασυνέπεια των γονιών σε πολλές από τις καθημερινές δραστηριότητες της οικογένειας λειτουργούν μειονεκτικά και ανασταλτικά στην διαμόρφωση της ταυτότητας αυτών των παιδιών.
Επιρροές σαν τις παραπάνω ευαισθητοποιούν το παιδί με αποτέλεσμα στην εφηβεία ή την ενήλικη ζωή να γίνεται ευάλωτο στις συναισθηματικές του διαθέσεις. Έτσι, βιώνει ξανά και ξανά έντονες αισθηματικές εναλλαγές, πίκρες και φόβους σε πιθανές μελλοντικές απώλειες ατόμων, σχέσεων, εργασίας, συντρόφων, επιστήθιων φίλων, ακόμα δε πολύ περισσότερο περιουσιακών στοιχείων και χρημάτων (Πλούτωνας). Τότε τα παιδιά αυτά κατακερματίζονται εσωτερικά. Στο απώτατο μέλλον καταλαμβάνονται πάντα από το «άγχος της απώλειας» τόσων των αγαπημένων τους όσο και των υλικών τους αγαθών.
Ακόμα πιο ευάλωτη είναι η ενήλικη κατάσταση εκείνων των παιδιών που είτε λόγω διαζυγίου ή θανάτου, έχασαν κάποιον από τους δύο γονείς. Επίσης το εσωτερικό και συναισθηματικό φορτίο εκείνων που αναγκάστηκαν να γίνουν τα ίδια οι υπεύθυνοι κηδεμόνες μικρότερων αδελφών ή άλλων οικείων και αγαπημένων προσώπων, είναι σύνηθες και φυσικά εξαιρετικά βαρύ φαινόμενο.
ΟΜΕΡΤΑ
Τα παιδιά που πριν καλά καλά πάρουν την πρώτη ανάσα της ζωής τους σφραγίστηκαν από «μαφιόζικου» χαρακτήρα οικογενειακές εμπλοκές ή ακόμα και λογιών – λογιών τραγικές προεκτάσεις στα οικογενειακά δρώμενα, αναπτύσσουν ένα έντονο αίσθημα ανομοιογένειας και ανομοιομέρειας (Πλούτωνας) το οποίο σέρνουν μαζί τους μία ολόκληρη ζωή.
Όσον αφορά την πραγματική “μαφία” ερμηνεύεται κατόπιν του ορισμού που απέδωσε σε αυτήν έδωσε ο Σικελός εθνογράφος Τζουζέπε Πιτρέ στα τέλη του 19ου αιώνα, ως ένα σύνολο θετικών χαρακτηριστικών ριζωμένα στη λαϊκή κουλτούρα, ως ενός συγκεκριμένου “τρόπου ζωής”.
“Η μαφία είναι η συνείδηση της αξίας του ατόμου, η βεβιασμένη ιδέα της ατομικής δύναμης ως ο μόνος κριτής σε κάθε διαμάχη, σε κάθε σύγκρουση συμφερόντων ή ιδεών.” είχε πει ο εν λόγω Σικελός εθνογράφος.
Η προέλευση του νοήματος της λέξης “mafia” ανάγεται από το παλιό σικελικό επίθετο “mafiusu“, το οποίο έχει τις ρίζες του στο αραβικό mahjas που σημαίνει αυτόν που κομπάζει με επιθετικό τρόπο.
Μια κυριολεκτική μετάφραση είναι το “κόρδωμα”, η “πόζα”, αλλά μπορεί επίσης να μεταφραστεί ως “τόλμη” ή πιο συγκεκριμένα ως “νταηλίκι“. Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Diego Gambetta, η πιο συνήθης σημασία σχετιζόταν με αυτόν που εκφοβίζει, τον τραμπούκο, (Πλούτωνας) υπερόπτη, τολμηρό, δραστήριο, και περήφανο για τα μαφιόζικα κατορθώματα του.
Όποιος/α λοιπόν γεννήθηκε με μία δύσκολη όψη ανάμεσα σε Σελήνη και Πλούτωνα, αργά ή γρήγορα έρχεται αντιμέτωπος/μη με οικογενειακά σχήματα και συμπεριφορές μαφιόζικης απόχρωσης και τακτικής. Η αστρολογική μετάφραση αυτών των συμπεριφορών σχετίζεται με τον Πλούτωνα, και με την ιδέα του τραμπουκισμού, της χειραγώγησης, του εκφοβισμού και της κυριαρχικής καθυπόταξης της αθωότητας αυτών των παιδιών. Συχνά ο πατέρας – τιμωρός, πότε δικαίως – αν εκείνος είναι ο μαφιόζος της οικογένειας – ή άλλες φορές και αδίκως, επωμίζεται αυτεπάγγελτα και εκ των προτέρων είτε τον απρόσκλητο ρόλο του τιμωρού, είτε του θύτη. Και μάλιστα ενός τιμωρού ή θύτη που συχνά έχει άγνοια για το «έγκλημα». Τελικά όμως δεν έχει και τόσο σημασία ποιος ακριβώς ήταν ο θύτης και ποιο το θύμα μίας οικογένειας καθώς στην με πρώτη περίπτωση δημιουργείται στα παιδιά αυτά, η διαρκής αίσθηση αναμονής τιμωρίας, στην δε δεύτερη περίπτωση η αίσθηση της ενοχής. Έτσι το παιδί μαθαίνει να ζει στο φόβο, την ανασφάλεια και την απελπισία. Κάπου μέσα του δεν νιώθει μόνο ότι για ότι γενικώς συμβαίνει μέσα στην οικογένεια θα πρέπει να πληρώσει το αντίτιμο, αλλά ίσως και το ότι καν ζει είναι δικό του σφάλμα.
Οι «λεκτικές μπαλωθιές» των τραμπούκων της οικογένειας, που άλλοτε είναι ο πατέρας, ένας μεγαλύτερος αδελφός ή αδελφή, ή και η ίδια η μάνα, προξενούν σε αυτά τα παιδιά, το αίσθημα αλλά και την ανάγκη της απόστασης, της τάσης φυγής, της απορίας, του διλήμματος – γιατί ζω; – (Πλούτωνας) και οποιασδήποτε άλλης μορφής απαίσια και ανασταλτική για ένα καλύτερο μέλλον στάση ζωής.
Ο βαθμός έκπτωσης της λειτουργικότητας των ατόμων αυτού του πλανητικού σχηματισμού γίνεται ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στην πορεία του χρόνου, όσο πιο πολύ βάλλονται τα συναισθήματα τους από το οικείο περιβάλλον εκτός των συναισθηματικών διακυμάνσεων τους, αυξάνονται και οι τάσεις καταστροφής και αυτοκαταστροφής (Πλούτωνας).
Μιλώντας από αστρολογικής σκοπιάς, για την «μαφία του ζωδιακού κύκλου» (τίτλος που δικαίως αναλογεί στην αρνητική επιρροή ελήνης – Πλούτωνα) η άτυπη μοιρασιά της κλίκας των «ομερτάδων», χωρίζεται ανάμεσα στα καλοπροαίρετα και φυσικά πιο αδύναμα μέλη της οικογένειας και σε εκείνα που «κάνουν κουμάντο»! Τα δε πιο εξόφθαλμα παραδείγματα αφορούν όλα εκείνα τα μέλη της οικογένειας που είτε το θέλουν είτε όχι υποτάσσονται στους άτυπους κανόνες διαπλοκής και που τα άτομα που υπόκεινται στις επιδράσεις Σελήνης – Πλούτωνα, εκλαμβάνουν ως δική τους υπαιτιότητα για τα κακά που συμβαίνουν στα ίδια και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάτω από όλον αυτόν τον ασφυκτικό έλεγχο των αδύνατων και αδύναμων μελών της οικογένειας τα μπλοκαρίσματα και οι στρεβλώσεις καταργούν και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας, και αξιοκρατίας της συναισθηματικής προόδου αυτών των ατόμων!
Το ότι ο Πλούτωνας είναι η αιτία της για πάντα θαμμένης «omerta» (σιωπή) και των μυστικών, (όλοι γνωρίζουν μα κανείς δεν μιλά πόσο μάλλον να αντιδράσει) ή για ταμπού του παραλόγου, και μάλιστα συσχετιζόμενα τις περισσότερες φορές με την μητέρα και την δική της επίσης κρυφή ιστορία της οικογένειας, της πατρίδας και των προγόνων της, είναι ένα άλλο σημαίνον υφάδι λυπηρής καταγραφής για όσους γεννήθηκαν υπό την επιρροή της δύσκολης όψης Σελήνη –Πλούτωνα.
Συχνά λοιπόν τα άτομα αυτά καταλήγουν στον μαρασμό πριν καλά – καλά προλάβουν να μεγαλώσουν. Η αδυναμία σωστής διαχείρισης και των πιο αυτονόητων αναγκών όπως για παράδειγμα η επιβίωση τους, αλλά και των συναισθημάτων τους, τα οδηγεί σε ποικίλα αδιέξοδα και μεγάλες εσωτερικές αδυναμίες και δυσκολίες. Όμως αυτή η εκδοχή δεν είναι ο κανόνας. Ίσως, αντίθετα προς την παραπάνω εκδοχή, να είχαν μία μάνα, που ανήμπορη η ίδια είχε παραδοθεί στις ύβρεις, τον έμμεσο εκφοβισμό εγκατάλειψης της ίδιας και των παιδιών της, τον βιασμό, την παρανομία, την αρπαγή τυχόν δικών της περιουσιακών στοιχείων, και γενικά την αποδυνάμωση της με ένα σωρό «πλάγιες επιθέσεις».
Έτσι, συχνά πυκνά, κρύβεται πίσω από αυτή την μητέρα μία τρομαχτική συνήθως άκρως φαλλοκρατικής αντίληψης οικογένεια, ένα σύστημα δηλαδή ανελέητου εκφοβισμού, (Πλούτωνας) και γιατί όχι ίσως μια από κάθε άποψη σκληροτράχηλη ευρύτερη σχεδόν ή ολοκληρωτικά μαφιόζικη ράτσα, τα γεννοφάσκια και κατά συνέπεια οι συμπεριφορές της οποίας είναι μακραίωνες και ίσως από βάθος χρόνου φερμένες στην τωρινή ζωή αυτών των παιδιών.
Μία τέτοια οικογενειακή σύνθεση πάντως, όπου θέλοντας και μη έχει πέσει και παραδοθεί ως ανήμπορο έρμαιο των διαθέσεων, των ορέξεων, των προκλήσεων και των επιταγών όχι μόνο των πιο νταήδων της οικογένειας αλλά και ολόκληρης ράτσας αλλά και όλων των προ αμνημονεύτων χρόνων αποδημησάντων εις Κύριον προγόνων της, αποτελεί το αμείλιχτο και κακόσχημο ψυχικό υπόβαθρο αυτών τω παιδιών.
Ουαί εάν κάποιος/α, τολμούσε να σηκώσει κεφάλι. Αλλοίμονο του/της. Ο πιο άμεσος αλλά και ο πιο επικίνδυνος είναι εκείνος του ανελέητου νταή ενός ή μίας εκ των ισχυρότερων της οικογένειας, σκληρή και παραδειγματική τιμωρία, οι φωνές το ξύλο, η απομόνωση και τέλος ίσως και η εκδίωξη και η οριστική διαγραφή από το στενότερο και ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Επομένως η «συναισθηματική τράμπα» αυτών των ατόμων είναι ισχυρή. Τόσο όσο, να καθιστά την κάθαρση της βαθύτερης και πιο ευάλωτης πτυχής της ψυχής τους πρακτικά αλλά όχι και δια παντός αδύνατη.
ΕΚΔΙΩΞΗ ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΑΣΥΛΙΑ ΞΕΝΙΤΙΑ
Μερικές επιπρόσθετες εκδοχές των αρνητικών επιρροών Σελήνης σχετίζονται με τον βίαια εκδιωγμένων, προσφύγων ή υπό άσυλο εβρισκομένων γονέων. Επίσης πολλά είναι εκείνα τα παιδιά με αρνητικές όψεις Σελήνης – Πλούτωνας που έτυχε να γεννηθούν κατά την διάρκεια συγκρούσεων ή εμφύλιας διαμάχης, ώστε οι γονείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, και ενώ ίσως μετέβησαν σε άλλη χώρα, δεν έλαβαν την προστασία της νέας αλλά ουσιαστικά ξένης χώρας. Η έννοια της ασυλίας, της προσφυγιάς των γονέων αυτών των παιδιών, οι οποίοι πιθανώς υποχρεώθηκαν να υποταχθούν είτε σε υποκατάστατα καθεστώτα, ή οι οποίοι κατέφυγαν σε περιοχές που υφίσταντο κίνδυνο ή διακρίσεις ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες προσφύγων, δεν έτυχαν της καλύτερης μεταχείρισης. Επίσης, εκείνοι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω βίαιων εισβολών, εξαιτίας πολέμου στερήθηκαν ακόμα και τα πιο βασικά της επιβίωσης τους οικονομικά (τρόφιμα και αντικείμενα όπως σκεύη κουζίνας και εργαλεία, είδη υγιεινής και στέγης) φέρουν εφόρου ζωής μέσα τους το στίγμα της εκδίωξης και της εγκατάλειψης της πατρίδας τους ( Σελήνη /πατρίδα).
Οι πρόσφυγες γονείς που διέσχισαν διεθνή σύνορα περνώντας σε μια δεύτερη χώρα ή ακόμα και οι εσωτερικά εκτοπισμένοι οι ξεριζωμένοι, οι άμαχοι, οι γενικά οι βίαια ξενιτεμένοι, είναι ακόμα μερικές από τις υποχθόνιες επιρροές Σελήνης/Πλούτωνα. Τα ίδια ισχύουν και για τους οικονομικούς μετανάστες. Άσχετα εάν εγκατέλειψαν τη χώρα τους με τη θέλησή του προς ανεύρεση μιας καλύτερης ζωής.
Να μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε και σε εκείνους που λόγω κήρυξης επιστράτευσης σε περιόδους εθνικού κινδύνου, σε αιφνίδιες συρράξεις και παραβιάσεις κάθε είδους ασφάλειας, δικαίου και προστασίας, δεν μπόρεσαν να προφυλάξουν τα παιδιά τους αρκούντος.
Και όταν οι όψεις που κάνουν η Σελήνη με τον Πλούτωνα είναι θετικές, ο πόνος και το πρόβλημα υπάρχει νομίζω, αλλά το άτομο έχει τη δύναμη να μετατρέψει θετικά τον πόνο του και να δικαιώσει τις καταστάσεις.