Έχουμε συνηθίσει να μελετάμε τις θέσεις των πλανητών στο ζωδιακό κύκλο, ουσιαστικά δηλαδή στην προβολή της θέσης τους πάνω στην τροχιά του Ήλιου και να φτιάχνουμε τους γνωστούς αστρολογικούς χάρτες.
Οι χάρτες αυτοί μας δίνουν πολλές πληροφορίες και συμπεράσματα ανάλογα με το ζώδιο, τον οίκο, τις όψεις κλπ, όπως έχουμε μάθει με την κλασσική αστρολογική ανάλυση. Ωστόσο αυτή είναι μόνο μία διάσταση της κίνησης των πλανητών. Πέρα από τη θέση τους στο ζωδιακό κύκλο, κατά τη διάρκεια της φαινόμενης περιφοράς τους γύρω από τη Γη, οι πλανήτες κινούνται πάνω και κάτω από την προβολή στο διάστημα του Ισημερινού της Γης.
Η απόσταση του πλανήτη από τον Ισημερινό ονομάζεται Απόκλιση (Declination). Δύο πλανήτες που βρίσκονται σε ίδια Απόκλιση λέμε ότι είναι παράλληλοι. Αν είναι σε αντίθετη
Απόκλιση, δηλαδή ίση απόσταση από τον Ισημερινό αλλά ο ένας στο νότιο και ο άλλος στο βόρειο ημισφαίριο, τότε λέμε ότι είναι αντιπαράλληλοι. Πέρα από τις παραλληλίες και αντιπαραλληλίες, σημαντικά σημεία στην κίνηση αυτή των πλανητών είναι όταν περνάνε από το σημείο 0ο, δηλαδή από τον Ισημερινό της Γης και όταν βρίσκονται στη μέγιστη Απόκλιση βόρεια ή νότια από τον Ισημερινό.
Ολοκληρώνοντας τις γενικές έννοιες, και για να τονίσουμε τη σημασία της κίνησης αυτής, να πούμε ότι ουσιαστικά από την κίνηση του Ήλιου ως προς τον Ισημερινό ορίζονται οι εποχές της Γης και η αρχή των παρορμητικών ζωδίων στον τροπικό ζωδιακό. Έτσι όταν ο Ήλιος περνάει από το σημείο 0ο ανεβαίνοντας στο βόρειο ημισφαίριο έχουμε την αρχή του Κριού (εαρινή ισημερία).
Όταν φτάνει στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση (τροπικός του Καρκίνου) έχουμε την αρχή του Καρκίνου (θερινό ηλιοστάσιο). Όταν περνάει από το σημείο 0ο κατεβαίνοντας στο νότιο ημισφαίριο έχουμε την αρχή του Ζυγού (φθινοπωρινή ισημερία) και όταν φτάνει στη μέγιστη νότια Απόκλιση (τροπικός του Αιγόκερου) έχουμε την αρχή του Αιγόκερου (χειμερινό ηλιοστάσιο).
Στο φόρουμ υπάρχει ένα εισαγωγικό άρθρο του Χρήστου Άρχου Declinations, H 2η όψη της αστρολογίας σχετικά με τις Αποκλίσεις. Εδώ θα προσπαθήσουμε να δούμε στην πράξη τον ρόλο τους, εξετάζοντας σημαντικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας των τελευταίων 200 χρόνων, μέσα από τις Αποκλείσεις των τεσσάρων πιο αργών πλανητών. Έχοντας μελετήσει το πως λειτούργησαν αυτά τα 200 χρόνια θα τολμήσουμε μια κλεφτή ματιά και στον 21ο αιώνα που τώρα διανύουμε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αποκλείσεις παίζουν ρόλο μόνο στην πολιτική Αστρολογία, ούτε βέβαια και ότι μελετώντας μόνο τις Αποκλίσεις είναι αρκετό για να βγάλουμε συμπεράσματα.
Απλά πιστεύω ότι η αναφορά σε παγκόσμια γεγονότα που όλοι γνωρίζουμε, θα βοηθήσει να γίνει περισσότερο κατανοητός ο ρόλος των Αποκλίσεων, αντί για την μελέτη ενός προσωπικού γενέθλιου χάρτη. Και επίσης θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι αστρολογία δεν είναι μόνο οι κλασσικοί αστρολογικές χάρτες.
19ος Αιώνας
Στο Διάγραμμα 1 έχουμε στον οριζόντιο άξονα τις χρονολογίες για όλο τον 19ο αιώνα και στον κάθετο άξονα τις Αποκλείσεις. Στο μέσο του κάθετου άξονα φαίνεται το σημείο 0ο (ο Ισημερινός της Γης) και πάνω – κάτω οι βόρεια – νότια Απόκλιση αντίστοιχα. Όπως είπαμε, τα σημεία που κυρίως μας ενδιαφέρουν είναι όταν οι πλανήτες φτάνουν τη μέγιστη ή μηδενική Απόκλιση.
Βλέπουμε στο Διάγραμμα ότι ο αιώνας ουσιαστικά ξεκίνησε μ’ ένα τέτοιο σημείο αφού γύρω στα 1810 όλοι οι πλανήτες είχαν μαζευτεί κοντά στη μέγιστη νότια Απόκλιση. Ήταν τότε που όλη η Ευρώπη πολεμούσε στους ναπολεόντειους πολέμους (1805 – 1815).
Η επόμενη «καυτή» περίοδος είναι στη δεκαετία του 1860, όταν Κρόνος, Ποσειδώνας και Πλούτωνας συναντήθηκαν στην 0ο, ενώ ο Ουρανός ήταν στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση. Τότε είχαμε τον αμερικάνικο εμφύλιο, ένα γεγονός ιδιαίτερα καθοριστικό για τις παγκόσμιες εξελίξεις. Στην Ευρώπη η Πρωσία ξεκίναγε το Πρώτο Ράιχ με τους πολέμους ενάντια σε Δανία και Αυστρία.
Άλλο σημείο ενδιαφέροντος είναι στις αρχές της δεκαετίας του 1820, όταν Ουρανός και Ποσειδώνας έφτασαν στη μέγιστη νότια απόκλιση και τότε είχαμε το ξέσπασμα επαναστάσεων, όπως η ελληνική. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας εκείνης, ο Κρόνος έφτασε τη μέγιστη βόρεια απόκλιση. Τότε η σκυτάλη πέρασε στις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής που άρχισαν να συναγωνίζονται για τη μοιρασιά της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι κάθε φορά που ο Κρόνος έφτανε στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση του, οι Μεγάλες Δυνάμεις έμπαιναν σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Έτσι στη δεκαετία του 1850 είχαμε τον Κριμαϊκό πόλεμο (1853-54) με την Αθήνα να βιώνει την κατοχή από αγγλο-γαλλικά στρατεύματα, ενώ στη δεκαετία του 1880 ο πόλεμος είχε μεταφερθεί στις αποικίες, για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Κλείνοντας τον 19ο αιώνα θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε ότι οι Αποκλίσεις δεν δείχνουν μόνο πολέμους. Έτσι στο τέλος του αιώνα, με τον Ποσειδώνα στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση και σε αντι-παραλληλία με Κρόνο / Ουρανό είχαμε επανάσταση στις εικαστικές τέχνες με τους καλλιτέχνες να αναζητάνε νέους τρόπους έκφρασης σπάζοντας τα δεσμά της πιστής αναπαράστασης. Επίσης τότε είχαμε και την ανακάλυψη του κινηματογράφου που κυριάρχησε στις επόμενες δεκαετίες.
20ος Αιώνας
Ο 20ος αιώνας είχε δύο παγκόσμιους πολέμους που φαίνονται καθαρά στο Διάγραμμα 2. Έτσι, η δεκαετία του 1910 ξεκίνησε με Ουρανό – Ποσειδώνα να κινούνται αντι-παράλληλα στα όρια της μέγιστης Απόκλισης τους και ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος κορυφώθηκε όταν έφτασε ο Κρόνος στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση, όπου συνάντησε Πλούτωνα και Ποσειδώνα. Στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ο Κρόνος ήταν πάλι στην μέγιστη βόρεια Απόκλιση του μαζί με Πλούτωνα και Ουρανό ενώ ο Ποσειδώνας ήταν στο 0ο.
Η τρίτη κρίσιμη περίοδος του αιώνα ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν συναντήθηκαν στη μέγιστη νότια Απόκλιση Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας ενώ ο Πλούτωνας ήταν στο 0ο. Ήταν τότε που κατέρρευσαν τα ανατολικά καθεστώτα διαμορφώνοντας μια «νέα τάξη πραγμάτων» όπως είχε διατυπωθεί τότε.
Έχουμε δει μέχρι τώρα ότι κάθε φορά που ο Κρόνος φτάνει στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση του, έχουμε κάποιας μορφής πολέμου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 όταν βρίσκονταν στο σημείο αυτό, ο πόλεμος δεν έγινε τόσο με τα όπλα αλλά είχε καθαρά οικονομική χροιά. Συγκεκριμένα, αφορούσε τον έλεγχο του πετρελαίου και είχαμε τις πρώτες ενεργειακές κρίσεις.
Κλείνοντας τον αιώνα αυτόν, αξίζει να αναφερθούμε σε δύο σημεία της πορείας του Ουρανού. Στις αρχές του αιώνα, όταν βρίσκονταν στη μέγιστη νότια Απόκλιση του, οι αδερφοί Wright ανακάλυπταν το αεροπλάνο (1903) και ο άνθρωπος για πρώτη φορά πέταγε στον αέρα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν πέρναγε από το σημείο 0ο, ο άνθρωπος πάταγε στη Σελήνη (1969). Βλέπουμε ότι ο πλανήτης που δεν συμπαθεί τα όρια και τους περιορισμούς, βοήθησε τον άνθρωπο να διευρύνει τους ορίζοντές του.
21ος Αιώνας
Βλέπουμε στο Διάγραμμα 3 ότι στην αρχή του 21ο αιώνα ο Κρόνος βρέθηκε πάλι στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση του. Τότε είχαμε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ευτυχώς στις δύο τελευταίες φορές που ο Κρόνος βρέθηκε στην επικίνδυνη αυτή θέση, οι υπόλοιποι πλανήτες δεν ήταν σε ιδιαίτερα ευαίσθητα σημεία κι έτσι δεν είχαμε κοσμοϊστορικά γεγονότα όπως οι προηγούμενοι παγκόσμιοι πόλεμοι.
Επίσης, αξίζει να αναφέρουμε ότι στις μέρες μας δεν συμβαίνει κάτι το συνταρακτικό. Έχουμε βέβαια Κρόνο και Ουρανό στο σημείο 0ο, αυτό είναι ένα σημείο καμπής αλλά όχι περίοδος που θα δώσει κάποια λύση.
Η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος του 21ου αιώνα φαίνεται να είναι στις αρχές της δεκαετίας του 2030 όταν ο Πλούτωνας θα βρίσκεται στη μέγιστη νότια Απόκλιση του, Κρόνος και Ουρανός στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση και ο Ποσειδώνας στο σημείο 0ο. Όπως είδαμε στους προηγούμενες αιώνες, κάθε φορά που και οι 4 αργοί πλανήτες βρίσκονταν σε κρίσιμες θέσεις είχαμε κοσμοϊστορικά γεγονότα. Κάτι τέτοιο μπορούμε να περιμένουμε σε περίπου 20 χρόνια από σήμερα.
Κάνοντας πάλι μια μικρή αναδρομή, μπορούμε να πούμε ότι τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου οδήγησαν τον κόσμο για τα επόμενα 40 – 45 χρόνια μέχρι την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων. Με τη σειρά τους, τα γεγονότα εκείνα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 καθορίζουν την πορεία του κόσμου για τα επόμενα 40 – 45 περίπου χρόνια, δηλαδή μέχρι στις αρχές της δεκαετίας του 2030 όταν η τράπουλα να ξαναμοιραστεί.
Αν προσπαθήσουμε να δούμε τη φύση των ενεργειών εκείνης της περιόδου, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ο Πλούτωνας θα είναι στον Υδροχόο, ο Ποσειδώνας στον Κριό (σε εξάγωνο ακριβείας μεταξύ τους), ο Ουρανός στο τέλος των Δίδυμων και στην αρχή του Καρκίνου ενώ ο Κρόνος θα περάσει από Καρκίνο & Λέοντα.
Με τους αργούς πλανήτες σε παρορμητικά και σταθερά ζώδια οι δυνατότητες προσαρμογής είναι ελάχιστες και συνεπώς μπορούμε να περιμένουμε γεγονότα που θα αλλάξουν οριστικά τις ισορροπίες και θα καθορίσουν την πορεία του κόσμου για τις επόμενες δεκαετίες.
Με τον Πλούτωνα στον Υδροχόο, πολλοί θα είναι αυτοί που θα μιλήσουν για την ανατολή της καινούργιας εποχής του Υδροχόου. Και νομίζω ότι τα γεγονότα θα είναι τέτοια που θα δείχνουν πως η ανθρωπότητα πράγματι κάνει μια καινούργια αρχή. Ας μην ξεχνάμε ότι την τελευταία φορά που ο Πλούτωνας πέρασε από το ζώδιο της κυριαρχίας του Ουρανού είχαμε την αμερικάνικη ανεξαρτησία και τη γαλλική επανάσταση.
Την τελευταία φορά που ο Ποσειδώνας πέρασε από τον Κριό είχαμε τον εμφύλιο στην Αμερική και το πρώτο Ράιχ στην Ευρώπη. Ο Κριός και ο Υδροχόος είναι ζώδια που δεν συμπαθούν τους συμβιβασμούς. Έτσι μπορούμε να περιμένουμε ότι η ένταση και η δυσαρέσκεια που μαζεύεται σήμερα στον κόσμο θα ξεσπάσει σε δυο περίπου δεκαετίες.
Αυτή φαίνεται να είναι η πιο κρίσημη περίοδος του 21ου αιώνα. Το επόμενο ενδιαφέρων σημείο είναι στη δεκαετία του 2060 όταν εκτός από τον Κρόνο θα βρεθεί και ο Ποσειδώνας στη μέγιστη βόρεια Απόκλιση του. Επίσης Ουρανός και Πλούτωνας θα είναι σε παράλληλη θέση. Με τον Ποσειδώνα στη θέση αυτή μπορούμε να περιμένουμε ότι η ανθρωπότητα θα αναζητήσει το όνειρο και θα πιστέψει σε καινούργια ιδανικά.
Αλλά η περίοδος αυτή είναι πολύ μακρινή για να μπορέσουμε να πούμε περισσότερα αφού κανείς δεν γνωρίζει πως θα είναι ο κόσμος μας τότε.
Επίλογος
Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι να κάνει μάθημα ιστορίας, ούτε βέβαια και να προεξοφλήσει κοσμοϊστορικά γεγονότα. Σκοπός της αστρολογίας είναι να μας βοηθήσει ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επίγνωση για τον εαυτό μας και τη ζωή μας στον κόσμο αυτόν. Τότε θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο μέλλον αλλά και να αντιμετωπίσουμε όποια γεγονότα συμβαίνουν πέρα από τον έλεγχό μας.
Χρειάζεται όμως να ξεφύγουμε από την απλοϊκή λογική των ζωδίων, όπως επίσης να μην περιοριστούμε ακόμα και στον πλούτο των πληροφοριών του αστρολογικού χάρτη. Όσο περισσότερο διευρύνουμε τους ορίζοντές μας τόσο μεγαλύτερη επίγνωση θα αποκτήσουμε και τόσο περισσότερο θα καταλάβουμε έναν κόσμο όπου φαίνεται να βασιλεύει το τυχαίο και η αδικία. Τότε ο φόβος μας θα λιγοστέψει και θα αντικατασταθεί με σιγουριά για τη χαρά της ζωής.