Αστρολογικός Φονταμενταλισμός

Την τελευταία δεκαετία, έγιναν σημαντικές έρευνες σχετικά με την ιστορία της αστρολογίας. Συγκεκριμένα, οι Hand, Schmidt και Zoller έχουν μεταφράσει αρχαία κείμενα αστρολογίας της Ελληνιστικής και μεσαιωνικής περιόδου.

Κάποιοι άλλοι διερεύνησαν τις Βεδικές παραδόσεις. Καθώς υπάρχει γενικότερο ενδιαφέρον για τη διάσωση χαμένων τεχνικών οι οποίες ίσως αποδειχθούν ωφέλιμα εργαλεία στα χέρια των σύγχρονων αστρολόγων, έχει ανανεωθεί και το ενδιαφέρον επί της πανάρχαιας αντιπαράθεσης «Πεπρωμένο ή Ελεύθερη Βούληση». Ως επί το πλείστον, η παραδοσιακή αστρολογία έδινε μεγαλύτερο βάρος στο πεπρωμένο, ενώ η πιο σύγχρονη, ψυχολογική αστρολογία δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ελεύθερη βούληση.

Θα ήθελα να επανατοποθετήσω το ζήτημα με όρους που αφορούν σε ότι αποκαλώ «Αστρολογικό Φονταμενταλισμό». Γενικά, ο φονταμενταλισμός αναφέρεται αδιαμφισβήτητα στην θρησκευτική αυθορμησία που χαρακτηρίζεται από άκαμπτη προσκόλληση σε βασικές αρχές – θεμελιώδη στοιχεία – όπως αυτά προκύπτουν από ιερά θρησκευτικά κείμενα τα οποία τίθενται υπεράνω κάθε αμφισβήτησης. Τυπικά, ο φονταμενταλισμός είναι εχθρός της προόδου, της εκκοσμίκευσης, της παιδείας, της δημοκρατίας και της ελεύθερης σκέψης. Στη δύση, προέκυψε κατά την εξέλιξη του περασμένου αιώνα αρχικά ως απάντηση στη συνεχώς αυξανόμενη εξάπλωση κάποιων πανθρησκειών, της διδασκαλίας της ανθρώπινης εξέλιξης και, πάνω απ’ όλα, της συνεχώς αυξανόμενης άσκησης έντονης κριτικής επί της Βίβλου. Ειδικά το τελευταίο αποδείχθηκε δυσάρεστος μπελάς αφού υπονοούσε την ανυπαρξία του υπερφυσικού και, κατά συνεπαγόταν την αποκλειστικά ανθρώπινη πατρότητα του κειμένου των γραφών.

Ως προς την αστρολογία, ο φονταμενταλισμός λειτουργεί με έναν αντίστοιχο τρόπο. Για παράδειγμα, σε κύκλους βεδικών σπουδών συχνά κάποιος ακούει ότι χιλιάδες χρόνια πριν, η αστρολογία κληροδοτήθηκε από τέλειους Διδασκάλους, Ρίσις ή σοφούς, οι οποίοι την είχαν λάβει εξ αποκαλύψεως ή μέσω θείας εμπνεύσεως. Υπ’ αυτή την οπτική, η αστρολογική γνώση μεταλαμπαδεύτηκε από τον Γκουρού στο μαθητή και, με το πέρασμα των αιώνων, σταδιακά έγινε μία διεφθαρμένη, αποδυναμωμένη παραλλαγή ενός πρωτότυπου τέλειου συστήματος. Η αστρολογία της Ελληνιστικής περιόδου, η οποία ήταν η πρώτη γενέθλια αστρολογία της Δύσης, ομοίως θεωρείται πως προέκυψε στο σύνολό της από το νου ενός συγκεκριμένου ατόμου ως φαεινή ιδέα μίας θείας έμπνευσης. Αρχαίοι πάνσοφοι διδάσκαλοι γνώριζαν τα πάντα και το μόνο το οποίο χρειάζεται να κάνουμε για να είμαστε καλοί αστρολόγοι, είναι να ακολουθήσουμε τη θεία εμπνευσμένη σοφία τους, όπως αποκαλύπτεται στα ιερά κείμενα.

Εάν η αρχαία αστρολογία ήταν αρχικά ολοκληρωμένη και τέλεια, συνεπάγεται ότι δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Η σύγχρονη αστρολογία καθίσταται περιττή. Χρειάζεται απλά να ξαναβρούμε τις τεχνικές των θεόπνευστων προκατόχων μας και να τις εφαρμόσουμε στους σύγχρονους πελάτες μας. Προσωπικά, βρίσκω αυτού του είδους την σκέψη συνώνυμη με την πίστη στον Άγιο Βασίλη και την καλή νεράιδα. Όμοια με άλλα είδη φονταμενταλισμού, είναι άκαμπτη, αντιτίθεται στην πρόοδο και απειλείται από την ιδέα της εξέλιξης. Φυσικό επακόλουθο είναι το συμπέρασμα ότι ένας δεδομένος αστρολογικός συνδυασμός, είτε αφορά σε γενέθλιο χάρτη, είτε σε διέλευση ή συναστρία, έχει μόνο μία ερμηνεία και αυτή η ερμηνεία είναι η ίδια κατά τη διάρκεια όλων των χρονικών περιόδων, ανεξάρτητα από την ηλικία του ατόμου, τις πολιτιστικές του/της καταβολές ή το επίπεδο συνειδητότητάς του/της.

Σύμφωνα με τον Αστρολογικό Φονταμενταλισμό, υπάρχει η τάση να θεωρείται δεδομένο πως απ’ την στιγμή που ένα κείμενο είναι αρχαίο, αξίζει να το ακολουθούμε πιστά. Η φερεγγυότητα σχετίζεται άμεσα με την παλαιότητα. Όσο παλαιότερο είναι ένα κείμενο, τόσο περισσότερο περιέχει αδιάψευστες αλήθειες. Παρατηρώντας την περιφρόνησή μου προς κάθε ανάλογη αιτιολόγηση, ένας φίλος μου αστειευόμενος αναφέρθηκε σ’ εμένα χαρακτηρίζοντάς με «ιστορικό σωβινιστή». Από μία πλευρά, έχει δίκιο. Έχω την τάση να σκέπτομαι τελείως αντίθετα: όσο παλαιότερο είναι ένα κείμενο (Βεδικό, Ελληνιστικής περιόδου, Μεσαιωνικό), τόσο περισσότερο θα έπρεπε να το υποβάλλουμε σε κριτική και εξονυχιστική έρευνα. Αρκεί για κάποιον απλά να κοιτάξει την ιστορία της επιστήμης και της θρησκείας ώστε να διαπιστώσει την ανθρώπινη ροπή να πιστεύει σε πράγματα τα οποία αργότερα αποδεικνύονται αναληθή. Ολόκληρες βιβλιοθήκες γεμάτες στοιχεία της ανοησίας μας. Η αφελής πίστη στην παντογνωσία των φερόμενων ως γκουρού είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Ας μην ξεχνούμε ότι μόλις λίγα χρόνια πριν ο «θεόπνευστος» Marshall Applewhite έπεισε 38 αληθινούς πιστούς να αυτοκτονήσουν ομαδικά εν αναμονή ενός ΑΤΙΑ (UFO) το οποίο, όπως επέμενε, θα ερχόταν να τους παραλάβει προς μία ανώτερη διάσταση.

Πέρα από κάθε θεία έμπνευση, ο άκαμπτος, ο ανένδοτος χαρακτήρας της αρχαίας αστρολογίας ήταν λογικό επακόλουθο του αρχαίου τρόπου ζωής. Όσο περισσότερο πίσω πάμε στον χρόνο, προκύπτει ότι όλο και λιγότεροι άνθρωποι είχαν πραγματικά δυνατότητα επιλογής. Έτσι, η ζωή τους η ίδια ήταν περισσότερο άκαμπτη ως απόρροια των συνθηκών γέννησής τους, της οικογένειάς τους, της πολιτιστικής κληρονομιάς τους και των περιορισμένων ευκαιριών στο περιβάλλον τους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι αρχαίοι αστρολόγοι δεν είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν με ακρίβεια την ώρα γέννησης των ατόμων. Το ρολόι δεν εφευρέθηκε παρά μετά το 14ο αιώνα και οι καθημερινοί άνθρωποι δεν χρησιμοποιούσαν ρολόγια ακριβείας μέχρι το 18ο αιώνα. Συν τοις άλλοις, είχαν ελάχιστη αντίληψη της εξέλιξης έως την εποχή του Δαρβίνου, το 19ο αιώνα. Η δε ψυχολογική ανάπτυξη και ωρίμανση, ως ιδέα δεν εμφανίζεται παρά πρόσφατα, στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Συνδυαστικά, πρόβλημα ήταν και το γεγονός ότι οι αρχαίοι αστρολόγοι δεν κατανοούσαν την περιπλοκότητα των μεθόδων έρευνας ή της επιστημολογίας. Επιπρόσθετα, υπήρχαν συγκριτικά ελάχιστοι χάρτες για μελέτη και χρειαζόταν πολύς χρόνος για να μπορέσουν να κάνουν τους αναγκαίους υπολογισμούς με το χέρι. Ξεχάστε τις αστρολογικές εφημερίδες ή την συνεκτίμηση των εξωτερικών πλανητών. Εάν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να πιστέψουμε ότι η αστρολογία ήταν κάποιο θείο δώρο το οποίο δόθηκε σε κάποιον αρχαίο γκουρού, τότε η ιδέα της σωστής, περιεκτικής, ψυχολογικά και πνευματικά συναφούς πρώιμης αστρολογίας δείχνει εξωφρενική.

Ως προς την αστρολογία υποστηρίζω την «ενότητα με διαφορετικότητα», δηλαδή την ανοχή και το σεβασμό των διαφορετικών οπτικών του καθενός, αλλά όχι εις βάρος της κριτικής σκέψης, της έρευνας κάθε απόπειρας βελτίωσης της επιστημονικής μας γνώσης. Βέβαια θα έπρεπε να πασχίζουμε να κατανοήσουμε και να δεχθούμε τις πεποιθήσεις των άλλων. Ωστόσο, οφείλουμε επίσης να επιλέξουμε εάν θα υποστηρίξουμε αυτές τις πεποιθήσεις με άμεση εμπλοκή και συμμετοχή μας.

Σε ένα πρόσφατο ενημερωτικό της ISAR, ο Nick Campion παρουσίασε μία ιστορική προσέγγιση με βάση το ερώτημα «πεπρωμένο ή ελεύθερη βούληση». Όπως εξήγησε, η αστρολογία της Ελληνιστικής περιόδου, υποστήριζε ότι η ζωή κάθε ανθρώπου και ο χαρακτήρας του καθορίζονταν αποκλειστικά από τη θέση των πλανητών την στιγμή της γέννησής του. Ο πρώιμος Χριστιανισμός απέρριψε αυτή την άποψη, καθώς υποστήριζε ότι η ψυχή πρέπει να είναι ελεύθερη να κάνει κάποιες ηθικές επιλογές και συνεπώς, δεν καθορίζεται εξ ολοκλήρου από τον χάρτη. Το ερώτημα παραμένει: υπάρχει κάτι στον καθένα – ένας παράγοντας X, η ψυχή, η ικανότητα της ελεύθερης βούλησης – το οποίο δεν καθορίζεται από το γενέθλιο χάρτη; Κάποιοι ίσως υποστηρίζουν ότι το ζήτημα είναι αδύνατο να επιλυθεί. Ωστόσο, θεωρώ ότι το ερώτημα μπορεί να απαντηθεί εξετάζοντας τις συνέπειες των δύο πεποιθήσεων: (1) την αιτιοκρατία και τη μοιρολατρία του Αστρολογικού Φονταμενταλισμού, κατ’ αντιπαράσταση με (2) την προσανατολισμένη ανάπτυξη, την εξελικτική προοπτική της μετα-μοντέρνας, ψυχολογικής αστρολογίας.

Αναρίθμητες μελέτες επί της ψυχολογίας έχουν δείξει ότι τα νευρωσικά άτομα είναι ακριβώς αυτά τα οποία τείνουν να διατηρούν μία αιτιοκρατική άποψη για τη ζωή. Αναζητούν ευθύνες οπουδήποτε έξω από τους ίδιους για τις δυσκολίες τους – τους γονείς τους, το περιβάλλον των παιδικών τους χρόνων, τους συνεργάτες τους ή (θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε) τους αστρολογικούς τους χάρτες. Ωστόσο, όπως κατέδειξε ο Rollo May εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια (1967), είναι μία προϋπόθεση ουσιαστικά κάθε ψυχοθεραπείας το άτομο να δεχθεί αργά ή γρήγορα την ευθύνη του εαυτού του διαφορετικά τα βάσανά του δε θα μετριαστούν. Ως εκ τούτου η αιτιοκρατία, η οποία τον απαλλάσσει από την ευθύνη, λειτουργεί τελικά τελείως ενάντια στην αποκατάσταση της ψυχικής του υγείας.

Στο βιβλίο της, Θετικές Ψευδαισθήσεις, η Shelly Taylor (1989) μνημονεύει πληθώρα μελετών οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι η πίστη στον αυτοέλεγχο, στη δύναμη της θελήσεως και στην ικανότητα του ατόμου να επιφέρει θετικές αλλαγές στις συνθήκες ζωής του, ασχέτως του πόσο δύσκολες ή τραγικές είναι, αποτελεί την επισφράγιση της ψυχικής υγείας. Η θετική, αισιόδοξη πίστη στην αυτενέργεια δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ευημερεί, να προκόβει, να αναπτύσσεται, να επουλώνει τις πληγές του, να επιτυγχάνει και να ευτυχεί. Αντίθετα, μία αρνητική, απαισιόδοξη άποψη η οποία προϋποθέτει ότι η μοίρα κάποιου καθορίζεται από συνθήκες τις οποίες δεν ελέγχει είναι η πιο ασφαλής οδός προς την απόγνωση, την ήττα, την ασθένεια και την αποτυχία.

Εν συντομία, η πίστη στη μοιρολατρία οδηγεί στη νεύρωση και σε δεινά, ενώ η πίστη στην αυτενέργεια οδηγεί στην ευφορία και την ευτυχία. Στην πραγματικότητα η δεύτερη δείχνει να είναι περισσότερο σε συμφωνία με τον τρόπο κατά τον οποίο είναι δομημένος ο Κόσμος. Για παράδειγμα, η εξελικτική βιολογία καθαρά καταδεικνύει ότι ο νόμος της φύσης είναιανάπτυξη ή θάνατος (Land, 1986). Εάν οι ζωντανοί οργανισμοί, από τον άνθρωπο ως την αμοιβάδα, δεν μπορούν να διδαχθούν, να προσαρμοστούν και να εξελιχθούν, αφανίζονται από προσώπου γης. Είναι μία θαυμάσια ανακάλυψη της επιστήμης των τελευταίων ετών του 20ου αιώνα ότι υπάρχει ένας δείκτης του χρόνου και ότι αυτός ο δείκτης στοχεύει μη αναστρέψιμα προς τη συνεχώς αυξανόμενη επίγνωση και πολυπλοκότητα του οργανισμού. Αυτό σημαίνει, ότι τα φυσικά και βιολογικά συστήματα έχουν την έμφυτη τάση να εξελίσσονται σε ολοένα και πιο πολύπλοκες καταστάσεις. Επίσης, υπάρχει μία αναπόφευκτη απροσδιοριστία στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το Σύμπαν. Τα ζωντανά συστήματα είναι από κάθε άποψη ελεύθερα και απρόβλεπτα, ακόμη και σε υποατομικό επίπεδο. Εξελίσσονται προσαρμοζόμενα στις συνθήκες τις οποίες έχουν προκαλέσει με τις ίδιες τις πράξεις τους. Αυξανόμενες βαθμίδες ελευθερίας είναι το εμφανές δώρο της εξέλιξης. Όσο περισσότερο εξελίσσεται ένας οργανισμός, τόσο περισσότερο ελεύθερος και αυτο-προσδιορίσιμος γίνεται.

Το να θεωρούμε δεδομένο ότι όλα ορίζονται από τη μοίρα είναι σα να μπήγουμε την σπάθη στο βαθύτερο τμήμα της ίδιας της ψυχής του ανθρώπου. Είναι σα να αρνούμαστε την πιο θεμελιώδη ανθρώπινη ιδιότητα: την ικανότητά μας να δημιουργούμε, να κάνουμε κάτι μέσα από τον εαυτό μας. Το να θεωρούμε ότι όλα ορίζονται από τη μοίρα είναι επίσης άρνηση της ικανότητάς μας να διδασκόμαστε από τις συνέπειες των επιλογών μας. Είναι άρνηση της ικανότητάς μας να αλλάζουμε και να αναπτυσσόμαστε και να εξελισσόμαστε. Άραγε αυτός δεν είναι ο σκοπός του κάρμα, δηλαδή σκοπός δεν είναι να αποκτήσουμε γνώση; Όλοι όσοι έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς κάποια ψυχοθεραπεία ή έχουν εργαστεί με περιστατικά ψυχοθεραπείας, επιβεβαιώνουν την ικανότητα του ανθρώπου να αλλάζει. Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους να μετατοπίζονται από έναν αρνητικό, φοβισμένο, αδιάλλακτο προσανατολισμό προς έναν ο οποίος είναι θετικός, αισιόδοξος και στοργικός. Εσωτερικές αλλαγές δείχνουν να συνοδεύονται αναπόφευκτα από αντίστοιχες αλλαγές στις εξωτερικές συνθήκες. Θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι ακόμη και αλλαγές όπως αυτές, οι όποιες από κάθε πλευρά δείχνουν να είναι επακόλουθα θαρραλέας ανθρώπινης προσπάθειας, είναι αποκλειστικά και μόνον μοιραίες;

Και εάν δεν είναι μοιραίες, εάν είναι προϊόν, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, ηρωικής ανθρώπινης προσπάθειας, τι συνεπάγεται αυτό ως προς τον αστρολογικό χάρτη; Τι υποδηλώνει αυτό για τη φίλη μου τη Σούζαν, η οποία έχει Ήλιο σε συζυγία με τη Σελήνη στον Αιγόκερω στο 12ο οίκο και σε ακριβές τετράγωνο με τον Ποσειδώνα στον 8ο οίκο. Η Σούζαν παντρεύτηκε δύο πολύ πετυχημένους άνδρες, οι οποίοι –και οι δύο– της είπαν ψέμματα, την πρόδωσαν και την απάτησαν κατά τη διάρκεια του γάμου τους. Με τη διάλυση και του δεύτερου γάμου της ήταν τόσο απογοητευμένη και αποθαρρυμένη που βρέθηκε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Ωστόσο, με την εμπειρία μίας πετυχημένης ψυχοθεραπείας, η Σούζαν επανήλθε και άλλαξε ολοκληρωτικά τη ζωή της. Μετά το δεύτερό της διαζύγιο, από το οποίο έλαβε μία πλούσια διατροφή, είναι τώρα υπεύθυνη ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος μέσω του οποίου δίνει 200.000 δολάρια το χρόνο από δικά της χρήματα σε γυναίκες οι οποίες έχουν έλλειψη ευκαιριών στη ζωή τους. Η Σούζαν είναι ένας από τους πιο ευαίσθητους, τρυφερούς και αληθινά ευτυχισμένους ανθρώπους που γνωρίζω. Αντιμετώπισε τους σοβαρά επιβαρημένους πλανήτες του 12ου οίκου της στον Αιγόκερω και άλλαξε ριζικά τον εαυτό της από καταθλιπτικό θύμα σε εντεταλμένο σωτήρα. Ολοφάνερα, ζει πέρα από το χάρτη της σε ανώτερο πεδίο. Ήταν μοιραίο; Ή η μοίρα της είναι προϊόν της ικανότητάς της να μαθαίνει, να προσαρμόζεται και να εξελίσσεται;

Ασφαλώς, δε θα μπορούσα να προβλέψω τι θα έκανε τελικά η Σούζαν με τον εαυτό της. Θα βοηθούσα τη Σούζαν εάν της έλεγα ότι με τον Ήλιο σε συζυγία με τη Σελήνη στο 12ο οίκο και σε τετράγωνο με τον Ποσειδώνα είναι γραφτό της να βιώσει την εμπειρία της απώλειας κατά συρροή, της θλίψης και της προδοσίας; Ουσιαστικά, υπήρχαν αρκετές εξίσου πιθανές συνέπειες από αυτό το συνδυασμό υπό την επίδραση του Αιγόκερω. Θα μπορούσε να οδηγηθεί σε τραγικό τέλος μέσω κάποιας αυτοκτονίας, να παραμείνει σε ψυχολογική κατάθλιψη, να γίνει μία αδίστακτη έμπορος ναρκωτικών, μία σνομπ αλκοολική, μία ανυπόφορη και άσπλαχνη γυναίκα με αυταρχικό ύφος, μία συντηρητική δεσμοφύλακας ή ένα επιτυχημένο στέλεχος υπεύθυνη ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος το οποίο δίνει την ευκαιρία σε δυσπραγούσες γυναίκες να βελτιώσουν τον εαυτό τους. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες πιθανότητες. Φαίνεται ότι όσο περισσότερα γνωρίζουμε για την αστρολογία τόσο δυσκολότερο γίνεται το να προβλέψουμε συγκεκριμένες επακόλουθα. Το καλύτερο το οποίο θα μπορούσα να κάνω ήταν να στρέψω το ενδιαφέρον της προς την ανώτερη, την πιο ολοκληρωμένη όψη του χάρτη της και έτσι, να της δώσω ένα ισχυρό κίνητρο. Τελικά, τα έκανε όλα από μόνη της.

Όλα αυτά τα παραθέτω γιατί πιστεύω ότι η μοιρολατρία δεν είναι απλά καταστροφική για τους πελάτες μας, αλλά είναι και καταστροφική για το χώρο μας –για την τέχνη της αστρολογίας συνολικά– επειδή δηλητηριάζει τη νοοτροπία των ανθρώπων ενάντια σ’ αυτό το οποίο κάνουμε. Πολλοί κατά τα άλλα έξυπνοι άνθρωποι είναι προκατειλημμένοι ενάντια στην αστρολογία ακριβώς επειδή δείχνει να υπονοεί και να υποστηρίζει μία μοιρολατρική στάση. Έχουμε αρκετά προβλήματα και δεν χρειάζεται να πυροβολούμε το πόδι μας με το δηλητηριώδες βέλος της μοιρολατρίας!

Σε ένα πρόσφατο ενημερωτικό δελτίο του ISAR, ο Jean Lall, ο οποίος είναι εξαίρετος ψυχοθεραπευτής και αστρολόγος, αναφέρθηκε στο ζήτημα του πεπρωμένου κατ’ αντιπαράθεση με την ελεύθερη βούληση. Εγώ ειδικά, συμφώνησα με την προτροπή του Jean να προσπαθήσουμε να βρούμε μία «άποψη η οποία να αποφεύγει την ύβρη της διανόησης ότι τα πάντα είναι μοιραία, ότι η αστρολογία μπορεί όλα να τα προλέγει καθώς και την ίση αλλά αντίθετη φούσκα της διανόησης ότι εμείς οι αστρολόγοι μπορούμε να βοηθήσουμε τους πελάτες μας να δαμάσουν τους πλανήτες και να κατακτήσουν το πεπρωμένο».

Θεωρώ ότι η ανωτέρω διατύπωση συλλαμβάνει πολύ όμορφα το παράδοξο της ανθρώπινης φύσης: είμαστε όντα της ειμαρμένης, αλλά έχουμε και τη δύναμη να επιλέγουμε. Πραγματικά, υπάρχουν κάποια δεδομένα σε έναν αστρολογικό χάρτη τα οποία καθορίζουν κάποια μοιραία γεγονότα. Παρ’ όλα αυτά όμως, υπάρχει αντίστοιχα η ευκαιρία για όποιον εργαστεί με βάση αυτές τις παραμέτρους να δημιουργηθεί μία υψηλότερη, πιο ολοκληρωμένη και πιο αυτο-πραγματούμενη έκφανση αυτού που εγγενώς είμαστε. Νομίζω ότι αυτό το οποίο είναι σημαντικό ως προς κάποιο συμβάν δεν είναι αυτό το ίδιο, αλλά τι αυτό υποδηλώνει. Δηλαδή ο σκοπός ή η σημασία του συμβάντος σε συνάρτηση με τη δυνατότητά μας να αναπτυχθούμε ως πνευματικά όντα.

Στο ίδιο δελτίο όπου περιλαμβάνονταν οι σκέψεις του Jean, ένας αστρολόγος της Βεδικής σχολής ισχυριζόταν ότι «στους αρχαίους χρόνους» οι αστρολόγοι ήταν «θεόπνευστοι», ενώ οι σημερινοί αστρολόγοι είναι σχετικά ανίδεοι. Στην πραγματικότητα, θα έλεγα ότι η κατάσταση είναι ακριβώς η αντίθετη. Οι δύσκαμπτες, περιορισμένες, μοιρολατρικές δηλώσεις των αρχαίων αστρολόγων δεν αποτελούν τεκμήριο του πόσο φωτισμένοι ήταν, αλλά του πόσο αδαείς. Αυτό δεν αποτελεί μομφή για τους αρχαίους αστρολόγους, διότι εκείνοι ήταν αναπόφευκτα ανάλογοι της εποχής τους. Το ζήτημα είναι το εξής: όσο περισσότερο άβολα αισθάνεται κάποιος με την εγγενή αβεβαιότητα του γενέθλιου χάρτη (και την απροσδιοριστία του ανθρώπινου όντος την οποία εκείνη συμβολίζει), τόσο περισσότερο πιθανό είναι να προβλέψει μία βεβαιότητα εκεί που δεν υπάρχει.

Για να είναι κάποιος καλός αστρολόγος, είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικό να γνωρίζει τι δεν μπορεί να γνωρίζει όσο το να γνωρίζει τι μπορεί. Όταν συμβουλεύω τους πελάτες, θεωρώ ηθική μου υποχρέωση να τους ενδυναμώσω, όχι να τους αφαιρέσω δύναμη εικάζοντας ότι γνωρίζω ποιόν θα έπρεπε να παντρευτούν, πού θα έπρεπε να ζουν ή ποια καριέρα θα έπρεπε να ακολουθήσουν. Πολλοί άνθρωποι ζητούν βοήθεια από αστρολόγους ακριβώς επειδή έχουν χάσει την επαφή με τη δική τους «εσωτερική όραση», τη δική τους θεία φύση. Αυτό δεν είναι κάτι που θέλουμε να ενισχύσουμε μέσα από τη «βοήθεια» την οποία παρέχουμε. Κατά την γνώμη μου, η πραγματική βοήθεια συνεπάγεται την επανατοποθέτηση των πελατών εκ νέου σε επικοινωνία με τη δική τους πηγή γνώσης. Δε θέλουμε να τους κάνουμε εξαρτημένους από εμάς ισχυριζόμενοι ότι η εξουσία του κόσμου μας έχει «δοθεί» από αρχαίους διδασκάλους της αστρολογίας.

Βιβλιογραφία
Land, G. (1986). Ανάπτυξη ή θάνατος: Η ενωτική αρχή του μετασχηματισμού. New York: John Wiley & Sons.
May, R. (1967). Η Τέχνη της Συμβουλευτικής. New York: Abingdon Press.
Taylor, S. (1989). Θετικές ψευδαισθήσεις: η Δημιουργική Αυταπάτη και ο Υγιής Νους. New York: Basic Books.