Προς μια κοινωνικοποιημένη αστρολογία

Αναγνωρίζοντας τον κοινωνικό χαρακτήρα της ζωής. H σύγχρονη αστρολογική πρακτική, η οποία στηρίζεται κατά βάση στον πελάτη, εμφανίζεται από την φύση της σαν μια τέχνη «ατομική». Σχεδόν χωρίς καμία διαφοροποίηση, το γενέθλιο ωροσκόπιο είναι ένα μοναδικό αποτύπωμα του πελάτη μας.

Μέσω αυτού του χάρτη, τα άτομα διαχωρίζονται πλήρως μεταξύ τους, ακόμα κι αν μοιράζονται οτιδήποτε από κοινού. Το άτομο μπορεί να μοιράζεται την ίδια ψήφο με άλλους, η εσωτερική του επιταγή μπορεί να είναι αδιευκρίνιστη, μπορεί να μένει στο ίδιο σπίτι και να οδηγεί το ίδιο αυτοκίνητο με χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, η ημερομηνία, η ώρα και ο τόπος γέννησης ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ο γενέθλιος χάρτης τού καθένα είναι δικός του και μόνο δικός του.

Αυτή η πρωτίστως εξατομικευμένη εστίαση μοιάζει να ενισχύεται από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ασκείται η καθημερινή αστρολογική πρακτική. Η τυπική αστρολογική συμβουλευτική αφορά ένα μοναδικό άτομο σαν πελάτη. Η συνεδρία εστιάζεται σ’ έναν μόνο χάρτη. Από καιρό σε καιρό, ο πελάτης μπορεί να ζητήσει πληροφορίες για προβλήματα σχέσεων που αφορούν τον σύντροφο, τους φίλους, την οικογένεια ή τις εργασιακές σχέσεις. Ακόμα και κάποιες ερωτικές προσδοκίες μπορεί να αποτελέσουν θέμα συζήτησης και αποριών. Ακόμα και οι χάρτες αυτών των ατόμων, αν αυτό είναι δυνατό, μελετώνται κατά την διάρκεια της συνεδρίας. Αλλιώς λιγότερο συγκεκριμένα σχόλια, που αφορούν τον χαρακτήρα των σχέσεων ή ακόμα και κάποιες μελλοντικές διελεύσεις ή άλλους ενδεικτικούς παράγοντες, μπορεί να χρησιμοποιηθούν, πάντα όμως αποκλειστικά σε σχέση με τον γενέθλιο χάρτη του συμβουλευόμενου.

Σε αντίθεση με την εξατομικευμένη εστίαση στον γενέθλιο χάρτη, άλλες τρέχουσες προοπτικές των κοινωνικών επιστημών τονίζουν με αυξανόμενο ρυθμό την κοινωνική και συσχετιζόμενη φύση του ατόμου (π.χ Doise, Mugny & Perez, 1998; Guerin, 1994; Rogers, Stenner, Gleason & Rogers, 1995). Αναρίθμητες συμπεριφορές και εμπειρίες δεν πηγάζουν μεμονωμένα από τα άτομα, αλλά αποτελούν ανεξάρτητες οντότητες από ομάδες ατόμων που δρουν συνολικά. Υπό αυτήν την προοπτική, δεν νοείται «ατομικότητα» σε κανένα επίπεδο. Είναι προτιμότερο να λέμε ότι τα άτομα είναι μοναδικά ή αποτελούν επί μέρους συνθετικά στοιχεία σε κοινωνικά δομημένες μορφές δράσης. Η ψυχολογία ασπάζεται όλο και περισσότερο την άποψη της μη-εξατομικευμένης, συγκεντρωτικής θεώρησης του ατόμου. Στην πράξη πολύ σημαντικό κομμάτι της συμπεριφοράς που αποδίδουμε στον εαυτό μας, ειδικά εξαιτίας του τρόπου που εκφραζόμαστε, είναι στην πραγματικότητα ένα συνεπτυγμένο και αθροιστικό προϊόν δύο ή περισσοτέρων ατόμων.

Μεταξύ πολλών προβλημάτων που τίθενται υπό συζήτηση όσον αφορά την Αστρολογία είναι και αυτό των ατομικών προβλέψεων και το επίμαχο ζήτημα των οίκων. Σε αυτή την εργασία, πρόθεσή μου είναι να τονίσω ότι μια κοινωνικοποιημένη εννοιολόγηση της αστρολογίας μπορεί να παρουσιάσει νέες και ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις στα προαναφερθέντα δύο ζητήματα, μπορεί να προσδώσει μία θεμελιωδώς μεγαλύτερη σημασία στην τεχνική της συναστρίας, σε σύγκριση με ό,τι μέχρι τώρα της έχει αποδοθεί και τέλος μπορεί να προτείνει νέες (κοινωνικοποιημένες) τεχνικές μελέτης της φύσης της ατομικότητας.

Συναστρία και Γενικό Πλαίσιο

Η μέθοδος της συναστρίας αποτελεί ένα σημαντικό δομικό κομμάτι των περισσότερων αστρολογικών τεχνικών, ωστόσο η γενική μου εντύπωση είναι ότι στη σκέψη του αστρολόγου τα άτομα παραμένουν δυο ξεχωριστές οντότητες οι οποίες «αλληλεπιδρούν». Το ένα άτομο συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο (ο οποίος υποδεικνύεται από τον προσωπικό γενέθλιο χάρτη του) και το άλλο άτομο αντιδρά στη δράση του άλλου μ’ έναν ή περισσότερους τρόπους (που πάλι υποδεικνύονται από τον προσωπικό γενέθλιο χάρτη του). Παρόλα αυτά παραμένει μια αίσθηση διαχωρισμού, αφού σαφώς υπάρχει ένα διακριτό «εγώ» και ένα διακριτό «εσύ».

Η σύλληψη του σύνθετου (composite) χάρτη εμφανίστηκε πρωτίστως για να τονίσει μια τρίτη οντότητα που σαφώς αναγνωρίζεται: το «εμείς». Αποτέλεσε παραδοχή του γεγονότος ότι κάτι αναδύεται από τις σχέσεις, το οποίο δεν προέρχεται από κανένα από τα δύο μέρη. Είναι μάλλον μια συναρμογή ή ένα αμοιβαίο προϊόν. Κάποιος μπορεί να παρατηρήσει (παρόλο που δεν αποτελεί όρο που είναι αστρολογικά αποδεκτός ή με νόημα) ότι δύο ή περισσότεροι «καλοί» άνθρωποι μπορούν -χωρίς να είναι υπεύθυνος κάποιος από τους δύο- να αλληλεπιδρούν με «κακό» τρόπο και το αντίστροφο. Μερικές φορές πάντως η πρωτοποριακή σύλληψη του σύνθετου (composite) χάρτη χάνεται, ειδικά όταν οι αστρολόγοι τον συγκρίνουν με καθέναν από τους χάρτες που τον συνθέτουν. Η εμμονή των ξεχωριστών και διαφορετικών ατόμων έχει ακόμα γερές ρίζες στην αστρολογική πρακτική, καθώς και σε πολλούς τομείς της ψυχολογίας.

Η παραδοσιακή συναστρία συχνά αφορά τον συσχετισμό όψεων μεταξύ χαρτών (συνήθως δύο) ή τον σχεδιασμό διπλών χαρτών ( bi-wheel) η τριπλών χαρτών ( tri-wheel). Για την ακρίβεια αυτή η προσέγγιση είναι τόσο ικανοποιητική και επαρκής, όσο και ο σύνθετος (composite) χάρτης. Ένας από τους τρόπους κλειδί για να το αντιληφθεί κάποιος αυτό είναι μέσω πλανητικών σχηματισμών, παρόλο που χρειάζεται να έχει κάποιος την αντίληψη του δι-τροχού ( bi-wheel) για να το καταλάβει αυτό. [2] Για παράδειγμα δύο ανεξάρτητοι χάρτες μπορεί να στερούνται παρουσίας ενός Μεγάλου Τριγώνου η ενός Τα-τετραγώνου όταν εξετάζονται χωριστά, αλλά όταν συνδυαστούν να εμφανίζονται τέτοιοι σχηματισμοί(συσχετισμοί όψεων) πλανητών. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι προφανές ότι η σχέση μεταξύ των δύο μερών παράγει νέες συμπεριφορές ( οι οποίες καταδεικνύονται από αυτούς τους νέους ή νεοπαγείς σχηματισμούς τους οποίους το κάθε άτομο δεν τους έχει από μόνο του. Ακριβώς όπως και στο συνδυαστικό (composite) χάρτη, το συμπέρασμα είναι ότι τα άτομα δρουν με νέες συμπεριφορές όταν αλληλεπιδρούν με άλλα άτομα, και ότι αυτές οι νέες δομές συμπεριφοράς δεν περιέχονται στους προσωπικούς τους χάρτες.

Μέχρι εδώ καλά αλλά υπάρχουν περαιτέρω σημαντικά συμπεράσματα ( ουσιώδεις επαναδιατυπώσεις της θέσης που παρουσιάζεται), τα οποία δεν βγήκαν ποτέ από όσον είμαι σε θέση να γνωρίζω. Αν οι άνθρωποι όταν είναι σε σχέση δρουν με τρόπους τέτοιους που δεν μπορούν όταν είναι μόνοι, τότε ο εξατομικευμένος χάρτης είναι ανεπαρκής όταν εξετάζουμε σχέσεις. Πάραυτα από την μέρα που γεννιόμαστε μέχρι την μέρα που πεθαίνουμε, δρούμε σχεδόν πάντα μέσα από σχέσεις. [3] Βάσει λοιπόν του γεγονότος αυτού, ο γενέθλιος χάρτης είναι σχεδόν πάντα ανεπαρκής σαν περιγραφή του πώς ένα άτομο σκέφτεται, αισθάνεται και δρα [4], μιας και οι σχέσεις είναι σχεδόν πάντα «το θέμα» είτε είμαστε εις γνώσιν της παρουσίας και της επιρροής τους είτε όχι (Guerin, 1999).

Προανέφερα ότι η κοινωνική και η συσχετιζόμενη φύση του ατόμου είναι μια καλά καθιερωμένη προοπτική των κοινωνικών επιστημών. Αυτές οι παρατηρήσεις έχουν σε μεγάλο βαθμό γίνει , μέχρι στιγμής σε θεωρητικό και φιλοσοφικό μόνο επίπεδο, και μέσα από την αστρολογία.( π .χ Donnell, 1999; Sheeran, 2000; Webber 2000 ). Αυτό που αποπειράθηκα να δείξω εδώ είναι ότι η απαραίτητη κοινωνική και συσχετιζόμενη φύση του ατόμου ήταν πάντα διαθέσιμη μέσα στα αστρολογικά πρότυπα, και ότι η συναστρία είναι το μέσο με το οποίο (χωρίς περιορισμούς) συσχετίζεται το άτομο με την καθημερινότητα του. Αυτό προϋποθέτει να γίνει κατανοητό ότι η ερμηνεία του χάρτη του πελάτη είναι μια συσχετιστική και κοινωνική διαδικασία του πελάτη και του αστρολόγου και των κουλτούρων από τις οποίες προέρχονται (Webber, 2000), και πως πραγματικά το νόημα των όσων διαμείφθηκαν μεταξύ τους είναι σε άμεση συσχέτιση με τις προϋπάρχουσες σχέσεις (συναστρίες), καθώς και μεταγενέστερων μετατροπών τους μετά την επάνοδο του πελάτη σε αυτές.

Εν κατακλείδι, εύχομαι να έκανα σαφές ότι είναι λάθος η συνήθης πρακτική είναι να ερμηνεύουμε τον εξατομικευμένο προσωπικό χάρτη και να περιλαμβάνουμε πολύ λίγους χάρτες από άτομα που συνδέονται με τον πελάτη μόνο για κάποιες ερωτήσεις που τυχόν προκύπτουν και αφορούν σχέσεις με αυτά τα άτομα.

Εκτός και αν δεχτούμε την άποψη ότι ο ένας χάρτης δεν επηρεάζει τον άλλο, αν δηλαδή απορρίψουμε την ιδέα της συναστρίας, τότε πρέπει να δεχτούμε ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της συμπεριφοράς μας είναι στην πραγματικότητα μια κοινωνικοποιημένη συμπεριφορά, η οποία προκύπτει μέσω πολλαπλών διαστρώσεων συναστριών οι οποίες ξεκινάνε από τις πολύ κοντινές μας οικογενειακές σχέσεις, επεκτείνονται στις φιλίες μας, περνάνε στις συναδερφικές μας επαφές μετά σε ξένους και διαβάτες και ούτω καθ’ εξής για να καταλήξουν στην κοινωνία και την εποχή μας.

Το πρόβλημα της πρόβλεψης

Όταν για πρώτη φορά συμμετείχα στην διαδικτυακή αστρολογική κοινότητα τον Αύγουστο του 1996, βρέθηκα στον μέσον μιας οργισμένης διαμάχης που αφορούσε την εγκυρότητα της αστρολογικής πρόβλεψης. Όχι προς έκπληξη μου αυτή αφορούσε την ηθική πλευρά του θέματος(C. Hillenbrand, August, 1996; Levine, 2000). Παρόλα αυτά με εξιτάρισε το γεγονός ότι το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της συζήτησης αναφερόταν σε αρκετές περιπτώσεις στις οποίες η αστρολογική πρόβλεψη δεν επαληθεύτηκε. Μερικοί αστρολόγοι υποστήριξαν ότι μια πρόβλεψη δεν πρέπει να γίνει(η με άλλα λόγια δεν θα επαληθευτεί) εκτός αν υπάρχουν ταυτόχρονα τρεις «δείκτες» του ίδιου γεγονότος. Κάποιο άλλοι ήταν λιγότερο βέβαιοι τονίζοντας το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος δείκτης ή δείκτες λειτούργησαν με έναν πελάτη σε αντίθεση με κάποιον άλλο, ή λειτούργησαν σε κάποιο γεγονός που αφορούσε έναν πελάτη αλλά όχι σε άλλο γεγονός που αφορούσε όμως πάλι τον ίδιο άνθρωπο.

Σε επιστημονικό επίπεδο, μια τέτοια κατάσταση αποτελεί σαφή ένδειξη ότι το σχετικό φαινόμενο είναι αναξιόπιστο. Παραδείγματος χάριν, εάν ένα σύνολο πειραμάτων παρέχει τη σαφή ένδειξη, αλλά ένα κατά προσέγγιση ίσο σύνολο πειραμάτων αποτυγχάνει να βρει τα ίδια στοιχεία θεωρείται ότι οι επιτυχίες μπορεί να αποτελούν τυχαία αποτελέσματα ή ότι με κάποιον τρόπο το φαινόμενο έγινε εσφαλμένα αντιληπτό και μετρήθηκε λάθος. Πράγματι το πρόβλημα της αξιοπιστίας της πρόβλεψης είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο (π.χ., Huckeby, 1999 Levine, 1999 Sheeran, 2000) και ειδικότερα ο Huckeby (1999) και ο Sheeran (2000) έχουν και οι δύο παρουσιάσει συναρπαστικές προσεγγίσεις που υπόσχονται να διευρύνουν την αντίληψη μας για το πώς αυτές οι τεχνικές πρέπει να επαναπροσδιοριστούν.

Η πρόθεση μου εδώ είναι να δείξω ότι η αναξιόπιστη φύση της πρόβλεψης προκύπτει άμεσα από τις συναστριακές εκτιμήσεις και ότι υπάρχουν νέες επιπτώσεις αυτής της άποψης. Η κύρια επίπτωση είναι αυτή: ακόμα και αν καταλαβαίνουμε τέλεια πως οι διελεύσεις επηρεάζουν το άτομο, μεμονωμένες αξιόπιστες προβλέψεις δεν μπορεί να γίνουν γιατί ακριβώς αυτές οι προβλέψεις μπορεί πάντα να μετατραπούν ή και να αναιρεθούν από τις συναστριακές επιρροές του ατόμου με το περιβάλλον του. Η συνηθισμένου τύπου πρόβλεψη [5] ποτέ δεν λαμβάνει υπόψη τις συναστριακές επιρροές του πελάτη όμως παραμένει ελλιπής χωρίς αυτές. Εντούτοις ο αστρολόγος συνήθως δεν μπορεί να λάβει υπόψη του αυτά τα στοιχεία μιας και όπως σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες ο πελάτης αλληλεπιδρά συνεχώς με νέα πρόσωπα για τα οποία ούτε ο πελάτης ούτε ο αστρολόγος δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων.

Ένα απλό παράδειγμα αποτελεί ένα μεσήλικο άτομο με μια κόρη 22 ετών. Τώρα που γράφω αυτό το άρθρο, ο Πλούτωνας βρίσκεται στην 12η μοίρα του Τοξότη. Αυτό σημαίνει ότι η κόρη αυτού του ανθρώπου και άλλοι άνθρωποι στην ίδια ηλικία με αυτή, βιώνουν μια διέλευση εξαγώνου. Υποθέτοντας ότι ο μεσήλικας γονέας έχει την Σελήνη του στην 12η του Τοξότη τότε βιώνει μια αντίθεση διελαύνοντα Πλούτωνα με την Σελήνη του. Άς υποθέσω και περαιτέρω, ότι στον γενέθλιο χάρτη δεν υπάρχει καμία όψη Πλούτωνα- Σελήνης. Η επίδραση της σχέσης στην κόρη είναι ότι , πέραν από τη διέλευση η οποία είναι μια «νέα εμπειρία» πραγματικά υπήρχε μια σχέση Πλούτωνα και Σελήνης τα προηγούμενα 22 χρόνια. Παρόμοια λοιπόν η διέλευση του Πλούτωνα περιέχει στοιχεία από την σχέση που είχε με τον γονέα.

Αυτό το σενάριο είναι ιδιαίτερα απλοϊκό. Στην πραγματικότητα, το κεντρικό πρόσωπο σε αυτό το παράδειγμα οπωσδήποτε έχει σημαντικές συναστριακές σχέσεις η οποίες περιλαμβάνουν και την γενέθλια Σελήνη καθώς και άλλους πλανήτες και αυτό σημαίνει ότι το «βάρος» ή η «δύναμη» οποιασδήποτε δεδομένης διέλευσης ελαττώνεται σημαντικά από το γενικό κοινωνικό δίκτυο του προσώπου. Για να το διατυπώσω με άλλον τρόπο φανταστείτε ότι το συγκεκριμένο άτομο δεν έχει κανένα Ταυ-Τετράγωνο στο γενέθλιο χάρτη αλλά η τρέχουσα διέλευση του Πλούτωνα παράγει ένα Ταυ-τετράγωνο. Κανονικά κανείς θα περίμενε ο σχηματισμός μιας τέτοιας διαμόρφωσης να έχει τεράστιο αντίκτυπο ειδικά εξαιτίας της έλλειψης ενός τέτοιου σχηματισμού στο γενέθλιο. Αν όμως το άτομο έχει ήδη τέτοιο σχηματισμό που αφορά την γενέθλια Σελήνη του, μέσα στο κοινωνικό του περιβάλλον, τότε η διέλευση απλά δεν αποτελεί κάτι καινούργιο.

Ένα σημαντικό τελικό σημείο είναι αυτό: είναι σαφές ότι με την πάροδο του χρόνου τα διαφορετικά μέρη του κοινωνικού δικτύου κάποιου γίνονται σημαντικά. Μερικές φορές το άτομο ξαφνικά θυμάται έναν παλιό φίλο και γίνεται εξαιρετικά σημαντικό να δει αυτό το πρόσωπο. Αν και θα ερμηνεύσουμε συχνά αυτό το γεγονός σαν επιρροή κάποιας ταυτόχρονης διέλευσης, ποιά ήταν η αιτία για να θυμηθεί το άτομο τον συγκεκριμένο φίλο; Η άποψη μου είναι ότι στην συναστρία των δύο αυτών ατόμων υπάρχει μια όψη παρόμοια με αυτήν της διέλευσης. Σαν αποτέλεσμα, η φιλία αποτελεί έναν εξουδετερωτή της όψης. Η εξάρτηση μας από τα κοινωνικά δίκτυα μας είναι όχι μόνο λόγω των μοναδικών προκυπτουσών συμπεριφορών που παράγουμε ο ένας με τον άλλο αλλά λόγω της απελευθέρωσης ή της διαφυγής που μας παρέχουν από τις επικρατούσες διελεύσεις. [6].

Το πρόβλημα της αποκλίνουσας ή συγκλίνουσας όψης

Υπάρχουν μερικά ακόμα προβλήματα που αφορούν τις συγκλίνουσες και αποκλίνουσες όψεις η οποίες ξεκινούν από απόκλιση δεκαεπτά μοίρες σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (Jones, 1960)και φτάνουν σε σύγκλιση μέχρι και 1.5 μοίρα ή λιγότερο. Αν και συνήθως η σύγκλιση όψεων είναι γύρω στις πέντε μοίρες αυτό ελάχιστα αποτελεί πρακτική. Δεν φαίνεται να βασίζεται σε αποτελέσματα έρευνας (παρόλα αυτά δείτε Ridgley 2000 για ένα παράδειγμα έρευνας η οποία μερικώς κατευθύνεται σε επίλυση του θέματος), και δυστυχώς υπάρχει ένα πλήθος ανταγωνιστικών θεωριών η καθεμία εκ των οποίων δικαιολογεί εντελώς διαφορετικές τιμές. Παρόλα αυτά μια σημαντική τάση που πρέπι να παρατηρηθεί είναι ότι τον τελευταίο αιώνα οι αποστάσεις έχουν σημαντικά μειωθεί και υπάρχει η άποψη ότι μικρότερες αποστάσεις σημαίνουν δυνατότερες επιρροές.

Αν και όσα παρουσιάστηκαν εδώ αποτελούν «μια ακόμα θεωρία» , έχει το πλεονέκτημα ότι αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης θεωρίας ή πλαισίου που αφορά μια «κοινωνικοποιημένη αστρολογία» και παρουσιάζει αρκετά συγκεκριμένες και ελέγξιμες ιδέες για το πώς λειτουργούν οι όψεις. Επίσης δείχνει ότι η ευρεία παραλλαγή στις τιμές που χρησιμοποιούνται από τις διάφορες σχολές αστρολογίας μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της δράσης ενός παράγοντα ο οποίος δεν θεωρείτο σημαντικός πιο πριν: αυτός του μεγέθους των κοινωνικών δικτύων του πελάτη η γενικότερα η πυκνότητα πληθυσμών της κοινότητας εντός της οποίας ο αστρολόγος ασκεί δραστηριότητα.

Η λύση που παρουσιάζω εδώ είναι απλή: κάτω από την συναστριακή προοπτική, οι πιο κοντινές όψεις είναι «δυνατότερες» γιατί ,λαμβάνοντας υπόψη μια πιο ισχυρή σύνδεση, είναι πιο λιγότερο πιθανό το περιβάλλον κάποιου να περιλάβει κάποιον άλλο του οποίου ο γενέθλιος χάρτης σχηματίζει μια ακόμα πιο δυνατή σύνδεση έτσι ώστε ο τελευταίος σαν αποτέλεσμα να παρεμβάλλεται η να μεταβάλει τις συμπεριφορές( δράσεις, σκέψεις, συναισθήματα) που δείχνονται αλλιώς στο γενέθλιο διάγραμμα του πρώτου. Με άλλα λόγια όσο πιο ισχυρή η όψη λιγότερο πιθανό είναι να πέσουν έξω οι προβλέψεις που βασίζονται στο γενέθλιο χάρτη. Για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι κάποιος έχει στον γενέθλιο χάρτη του Σελήνη τετράγωνο Πλούτωνα με απόκλιση μιας μοίρας. Σε στενό κοινωνικό κύκλο αυτό περιλαμβάνει πέντε κοντινούς φίλους η συνεργάτες η πιθανότητα ότι κάποιος από αυτούς θα σχηματίζει μια παρόμοια όψη (σύνοδο, τετράγωνο η αντίθεση είναι κάπου στο 43%. Έτσι η απόκλιση της μιας μοίρας παραμένει «άθικτη» και έτσι αποτελεί μια «ατομική» ιδιότητα. Όταν όμως η απόκλιση αυξάνεται σε δύο μοίρες η πιθανότητα πιο στενής σύνδεσης με τον χάρτη ενός φίλου αυξάνεται στο 67% γεγονός που σημαίνει ότι η νέα συμπεριφορά με αυτόν τον φίλο θα υπερβεί τον «ατομικό» σχηματισμό.

Για να τοποθετηθούμε με διαφορετικό τρόπο, όσο πιο κοντινές είναι οι όψεις που χρησιμοποιούνται στην ερμηνεία του γενέθλιου χάρτη τόσο πιο πολύ θα είναι αληθινή η σκιαγράφηση. Όσο αποκλίνουν οι όψεις τόσο λιγότερα θα επαληθεύεται η σκιαγράφηση γιατί το άτομο θα αναπτύξει σημαντικούς ισχυρούς δεσμούς μέσα στο περιβάλλον του με αποτέλεσμα να τροποποιείται η συγκεκριμένη σκιαγράφηση. Με αυτή την προοπτική οι λέξεις «ισχυρότερες» και «αδύνατες» είναι πραγματικά τρόποι να ερμηνεύσουμε την εμπειρία όσον αφορά το τι είναι «πιο αληθινό» και «λιγότερο αληθινό» όταν μελετάμε γενέθλιους χάρτες πελατών ανεξάρτητα από τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Αυτή η προοπτική ρίχνει φως και σε δύο άλλα σημεία. Ερμηνεύει τις πολύ μεγάλες αποκλίσεις όψεων που χρησιμοποιούν κάποιοι αστρολόγοι. Τις χρησιμοποιούν γιατί μερικές φορές πραγματικά δουλεύουν. Λειτουργούν γιατί οι πελάτες σε αυτές τις περιπτώσεις έχουν αναπτυχθεί σε ένα κοινωνικό δίκτυο όπου καμία σημαντική συναστριακή επιρροή δεν έχει εμφανιστεί. Στο προηγούμενο παράδειγμα που έδωσα μια γενέθλια Σελήνη σε τετράγωνο με Πλούτωνα θα ερμηνεύεται πάντα όπως προβλέπεται ακόμα και αν η απόκλιση είναι είκοσι μοίρες αν το άτομο έχει σχέσεις στις οποίες καμία άλλη πιο κοντινή όψη δεν σχηματίζεται. Επίσης εξηγεί την χρήση πιο μικρών αποκλίσεων από αυτές που χρησιμοποιούνταν σε παλιότερα χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί η πυκνότητα και η κινητικότητα πληθυσμών έχουν αυξηθεί σε πρωτοφανή επίπεδα έναντι των προηγούμενων αιώνων, έτσι ώστε μειώνονται οι πιθανότητες οι μεμονωμένες γενέθλιες συμπεριφορές να μείνουν άθικτες.

Η τελική μου παρατήρηση αφορά μια κρίσιμη διαφορά μεταξύ στενά συνδεδεμένων και λιγότερο στενά συνδεδεμένων όψεων η ακόμα και πλανητών που δεν σχηματίζουν όψεις στο γενέθλιο χάρτη. Ο Dale Huckeby (προσωπική επικοινωνία, 13 Μαρτίου 2000) μου έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: οι χάρτες των διάσημων ατόμων τείνουν να είναι «χαλαροί». Σε αντίθεση οι χάρτες με πολύ ισχυρές όψεις δείχνουν ανθρώπους νωθρούς που δεν ξεχωρίζουν. Τώρα είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Οι ισχυρές όψεις μέσα σε ένα γενέθλιο χάρτη κάνουν το άτομο λιγότερο επηρεαζόμενο από το περιβάλλον και πιο αυτόνομο. Άτομα με χαλαρότερες όψεις αναπτύσσουν συμπεριφορές που αλλάζουν ανάλογα με τις κοινωνικές επιρροές που δέχονται.

Φυσικά αυτοί είναι γενικοί χαρακτηρισμοί. Σχεδόν όλοι οι χάρτες περιέχουν ένα κράμα δυνατών και λιγότερο δυνατών όψεων. Το δίδαγμα είναι ότι οι λιγότερο δυνατές όψεις δείχνουν που έχουμε την δυνατότητα δημιουργίας σχέσεων και αλλαγών και εναλλαγής συναισθημάτων και συμπεριφορών ανάλογα με το περιβάλλον.

[1] Many of us think of astrology as a science, or a nascent science; others prefer the term craft, some use the term technology. The term ‘art’ is used as a general term. « Text
[2] In my own practice, the separative nature of bi-wheels is removed by allowing the charts of the parties, and the current transits, to be combined into a single “merged” chart. « Text
[3] Indeed, it can be argued that even when alone we are acting in relationships; hence, that all action is social (Guerin, 1999). The corrollary is that the natal chart is not “almost always”, but always inadequate. « Text
[4] Astrologers who find this too radical a conclusion will be relieved to know there is an important qualification to this, which I deal with under the problem of orb. « Text
[5] I say ‘of the usual sort’ to distinguish what I am talking about here from the important, developmental ideas of Dale Huckeby (1999). I intend to show in a future article how the ideas I have presented here are compatible with that framework. « Text
[6] However, note that in future I will put these ideas in a significantly different conceptual framework in conjunction with Dale Huckeby’s (1999) ideas. « Text

References
Guerin, B. (1994). Understanding social behavior. Reno, NV: Context Press.
Guerin, B. (1999). Sixteen reasons why we are acting socially when we are acting alone. University of Waikato: Unpublished manuscript.
Doise, W., Mugny, G., & Perez, J. A. (1998). The social construction of knowledge: Social marking and socio-cognitive conflict. In U. Flick (Ed.), The psychology of the social (pp. 77-90). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Donnell, A. (1999). The philosophy of science and its implications for astrology. The Wholistic Astrologer, 1, 20-26.
Huckeby, D. (1999). Astrological correspondences: The patterns in our lives. The Wholistic Astrologer, 2, 38-45.
Jones, M. E. (1960). Essentials of astrological analysis. Stanwood, WA: Sabian Publishing Society.
Levine, P. (1999). Prediction, accountability and the spirit of astrology. The Wholistic Astrologer, 2, 46-49.
Ridgley, S. K. (2000). Astrologically predictable patterns in work related injuries. Doctoral thesis: Available online atAstrologically Predictable Patterns in Work Related Injuries
Rogers, R. S., Stenner, P., Gleeson, K., & Rogers, W. S. (1995). Social psychology: A critical agenda. Cambridge, UK: Polity Press.
Sheeran, B. (2000). On prediction and the unpredictable. The Wholistic Astrologer, 3, 51-53.
Webber, J. (2000). The horoscope as text: Beyond a humanistic or medieval astrology? The Wholistic Astrologer, 3, 3-10.

André Donnell is currently pursuing doctoral research on minority influence and dissent from a discourse analytic and social constructionist perspective. His educational background includes social and clinical psychology, psychometrics, and social science research; with additional credits in physics and mathematics. His astrological interests currently include the application of mathematical and statistical analysis to resolving or examining certain epistemological questions in astrology. In addition, he is interested in applying both psychometric methods and computer simulation (‘microworld’) models to astrological practice.