Η εμφάνιση ενός νέου πλανήτη στην ιστορία της ανθρωπότητας συνδέεται συνήθως με μία σειρά από γεγονότα που εισάγουν την ανθρώπινη σε νέες κατηγορίες συμπεριφοράς. Το συγχρονιστικό αυτό φαινόμενο έρχεται να υποστηρίξει την άποψη ότι οι πλανήτες ως αρχετυπικά σύμβολα ενσωματώνουν συγκεκριμένες αρχετυπικές συμπεριφορές. Δρώντας ως συμπλέγματα ψυχικής ενέργειας, τοποθετούνται στο ωροσκόπιο του ατόμου για να δείξουν σε ποιες περιοχές θα επικεντρωθεί η ψυχική του ενέργεια και ποιες περιοχές θα αναδείξει.
Τα συμπλέγματα αυτά είναι δυνατό να λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, διαφοροποιώντας τη συμπεριφορά του ατόμου σαν να έχει μία πολλαπλή προσωπικότητα. Τότε μιλάμε για το ανώριμο άτομο που δεν έχει καταφέρει να επιτύχει την εσωτερική του ενότητα.
Προοδευτικά όμως ο άνθρωπος αρχίζει να αντιστέκεται στα συμπλέγματα αυτά και να επιβάλλει τη θέληση του Εγώ του πάνω στους πλανήτες, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται από τη θέση του Ήλιου. Έτσι αποκτά ένα ορισμένο βαθμό ενότητας εξωτερικά, διατηρώντας όμως εσωτερικά τις αντιθέσεις που περιγράψαμε πιο πάνω στη δομή των οίκων του ωροσκοπίου.
Οι αντιθέσεις αυτές θα αρχίσουν να αμβλύνονται μόνο όταν ο βαθμός ωριμότητας του ατόμου επεκταθεί τόσο ώστε να αγκαλιάσει όλο το ωροσκόπιο ως τον Εαυτό του, αποδεχόμενος και την ύπαρξη δυνάμεων που δεν ελέγχονται από το Εγώ του. Συνδέονται συμβολικά το σύνολο του ωροσκοπίου με τη μοίρα του Ωροσκόπου πολλοί αστρολόγοι θα έλεγαν ότι ο άνθρωπος ενώνεται με τον Εαυτό, όταν συνειδητοποιεί και ζει τον Ωροσκόπο του.
Για να ερμηνεύσει λοιπόν ένας αστρολόγος το γενέθλιο χάρτη ενός ατόμου, θα πρέπει ενωρίτερα να γνωρίζει το επίπεδο ανάπτυξης του ατόμου αυτού. Κι αυτό γιατί ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης, οι αντιδράσεις του ατόμου στις ίδιες καταστάσεις μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές. Ο Κρόνος π.χ. για ένα απλοϊκό άτομο μπορεί να σημαίνει πόνο κι αποχωρισμό, για ένα εξελιγμένο μπορεί να σημαίνει όμως ατομική συνειδητοποίηση και αξιολόγηση πεπραγμένων.
Έχοντας κάνει αυτή την εισαγωγή αξίζει να παρουσιάσουμε με λίγα λόγια τον κάθε πλανήτη και τι σηματοδοτεί ως αρχετυπική συμπεριφορά για τον καθένα από μας.
Ήλιος
Ο Ήλιος υποδηλώνει την πηγαία τάση του ανθρώπου να μάθει ποιος είναι. Είναι η επιθυμία του να πάρει τον έλεγχο του εαυτού του και τον έλεγχο της ζωής του. Το πώς θα το κάνει αυτό το δείχνει το ζώδιο που βρίσκεται.
Σελήνη
Η Σελήνη υποδηλώνει όλη την επίδραση του περιβάλλοντος στη συμπεριφορά του ατόμου. Την εκ γενετής υποχρέωση του να λαμβάνει υπόψη του τι θέλουν κι οι άλλοι κι όχι μόνο τι θέλει αυτός. Ήλιος και Σελήνη έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους αλλά πρέπει να συνεργαστούν για να ισορροπήσει ο ψυχισμός του ατόμου.
Ερμής
Ο Ερμής συμβολίζει την πηγαία περιέργεια του ατόμου. Την εκ γενετής τάση του να αναλύει ένα πρόβλημα και να ψάχνει για λύσεις, να ψάχνει για απαντήσεις. Η συλλογή πληροφοριών κι όλες οι τεχνικές μέθοδοι επίλυσης προβλημάτων με τις οποίες γεννιέται ο άνθρωπος αποτελούν μέρος αυτής της πηγαίας τάσης συμπεριφοράς.
Αφροδίτη
Η Αφροδίτη συμβολίζει την πηγαία τάση του ανθρώπου να ανήκει. Να συνεργάζεται με άλλους ανθρώπους, να βρίσκεται σε μία ομάδα και να νιώθει ασφάλεια μέσα σε αυτήν. Η επιθυμία ενός συντρόφου, η συνεργασία, η ομαδική ζωή, η φιλία κι ο φόβος της μοναξιάς είναι πηγαίες τάσεις που βρίσκονται υπό την επίδραση της Αφροδίτης.
Άρης
Ο Άρης σηματοδοτεί την ανάγκη του ανθρώπου να ξεχωρίσει. Να θέλει να είναι διαφορετικός από τους άλλους και να μην τους λογαριάζει. Ο Άρης αντιστέκεται στην ισοπέδωση από την ομάδα, ωθεί στη διαφοροποίηση κι είναι η απαραίτητη δύναμη ώθησης για την ατομική συνειδητοποίηση. Ο Άρης και η Αφροδίτη είναι απαραίτητο να συνεργαστούν για να επιτύχει η ομαλή ομαδική ζωή σε συνδυασμό με την ατομική ανάπτυξη.
Δίας
Ο Δίας συμβολίζει την ψυχική ανάγκη του ανθρώπου για πνευματική γνώση. Το θρησκευτικό ένστικτο, η ανάγκη για εξερεύνηση και ανακάλυψη, τα ταξίδια, οι επαφές με το Άλλο και το Ξένο, οι μυστηριακές εμπειρίες, η θρησκεία, οι κανόνες και η ηθική είναι μονοπάτια που ανήκουν στην επίδραση του Δία.
Κρόνος
Ο Κρόνος συμβολίζει το σημείο εκείνο που οι πηγαίες τάσεις του ατόμου φτάνουν στο τέλος τους. Είναι το σημείο της αξιολόγησης, το σημείο που καθένας μας θα βαθμολογηθεί. Είναι η τάση του ανθρώπου «επιτέλους» κάποια στιγμή να σταματήσει να άγεται και να φέρεται από τα ένστικτα του αλλά να αποκτήσει έλεγχο του εαυτού του. Η θέση του Κρόνου στο ωροσκόπιο δείχνει πώς θα ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία της ατομικοποίησης. Αν ο Ήλιος δείχνει το Εγώ, ο Κρόνος δείχνει μέσα από ποιες συμπληγάδες πρέπει να περάσει ο Ήλιος για να επικρατήσει στο ωροσκόπιο. Συνδέεται με τη μοναξιά και τη μελαγχολία, γιατί η στιγμή της συνειδητοποίησης ότι είμαστε μόνοι στη μάχη εναντίον των διαφόρων φωνών μέσα μας είναι μία μάχη μοναχική, στην οποία δεν μπορεί κανείς να μας βοηθήσει. Ο Κρόνος σηματοδοτεί αυτό που στη μεταφυσική ονομάζουμε «ο Ένοικος στο Κατώφλι» το σημείο όπου θα δείξουμε τι αξίζουμε και το σημείο που θα μας δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση και ισχύ, εφόσον πετύχουμε.
Συνοψίζοντας την παρουσίαση των παραδοσιακών πλανητών θα λέγαμε τα εξής:
Έχοντας συνοψίσει τη σημασία των παραδοσιακών πλανητών αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάλυση των αρχετύπων συνεχίζεται στους εξωκρόνιους πλανήτες. Οι εξωκρόνιοι πλανήτες δείχνουν πώς μετασχηματίζονται οι πηγαίες τάσεις που περιγράφονται από τους παραδοσιακούς πλανήτες μετά την επικράτηση του Εγώ στο ωροσκόπιο του ατόμου. Η πρόκληση που αναδεικνύουν είναι πώς το Εγώ θα ξεπεράσει τον εαυτό του και θα οδηγηθεί σταδιακά στην αποδοχή του Εαυτού συνολικά παραχωρώντας συνειδητά ένα μέρος από την πολύτιμη εξουσία του.
Τα ένστικτα αυτά μετασχηματίζονται στον εσωτερικό ψυχισμό με τον ίδιο τρόπο που το ένστικτο της πείνας μετασχηματίζεται σε ανάγκη για ένα ωραίο σώμα και μία ωραία εμφάνιση. Με την έννοια αυτή μπορεί να αντιληφθεί κανείς ακόμα καλύτερα τις αναλογίες της οκτάβας που έχουν αναφέρει οι σύγχρονοι αστρολόγοι, όταν μιλούν για τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα ως ανώτερες οκτάβες των πλανητών Ερμή, Αφροδίτης και Άρη. ‘Ετσι η σκόρπια τάση του Ερμή να ψάχνει πληροφορίες μετασχηματίζεται σε διαίσθηση, παραγωγή νέων ιδεών και καινοτομίας κάτω από την επίδραση του Ουρανού.
Από την άλλη πλευρά η ενστικτώδης ανάγκη της Αφροδίτης να ανήκει, να αγαπά και να αγαπιέται μετασχηματίζεται σε πανανθρώπινη αγάπη, συμπόνια κι επιθυμία να αλλάξει κανείς τον κόσμο κάτω από την επίδραση του Ποσειδώνα. Και τέλος η επιθυμία του Άρη να ξεχωρίσει μετασχηματίζεται κάτω από τον Πλούτωνα σε επιθυμία για δύναμη και επιβολή.
Θα μπορούσε να περιγράψει κανείς και διαφορετικά το μετασχηματισμό της ψυχής κάτω από την επίδραση των πλανητών μετά τον Κρόνο. Αν ο Κρόνος βοήθησε στην ανάδυση του συμπλέγματος του Εγώ, ο Ουρανός έρχεται να ξεπεράσει αυτή τη διαδικασία και να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Εγώ. Η αποδόμηση του Εγώ είναι η πρώτη φάση για τη συνένωση του Εαυτού. Ο Ποσειδώνας στο επόμενο στάδιο έρχεται να δημιουργήσει μία χαλαρή ενότητα του Εαυτού βασισμένη, στην ανοχή και την αμοιβαία αγάπη κι αποδοχή των αδυναμιών και των ελαττωμάτων μας. Και τέλος ο Πλούτωνας ωθώντας το άτομο στην επίτευξη προσωπικής δύναμης εξαναγκάζει στη συγχώνευση των μερών του Εαυτού και στη μεταξύ τους σύνθεση σε κάτι νέο.
Όλες αυτές οι επιδράσεις βεβαίως χωρίς να προϋπάρχει μία ισχυρή παρουσία του Κρόνου μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα. Η επανάσταση του ασυνείδητου, η ανοχή στις παραξενιές του και η άνευ όρων παράδοση στις διαταγές του είναι τρεις συμπεριφορές που μπορεί να προκύψουν από την επίδραση των εξωκρόνιων πλανητών στην προσωπικότητα χωρίς μία ισχυρή επίδραση του Κρόνου.
Συνοψίζοντας – και μετά από την εξέταση των πλανητών, των οίκων, των ζωδίων και των περισσότερων από τους βασικούς ορισμούς της αστρολογίας – θα λέγαμε ότι η αστρολογία είναι μία γλώσσα συμβόλων που αναπτύχθηκε ανά τους αιώνες με τη βοήθεια των οποίων ο άνθρωπος προσπάθησε να ερμηνεύσει τα εξωτερικά γεγονότα. Στη πορεία των αιώνων όμως και με την ανάπτυξη της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης τον 20ο αιώνα διαπιστώθηκε ότι η αστρολογία μπορεί να αποτελέσει και ένα ισχυρό εργαλείο αυτοανάλυσης και μελέτης του ψυχισμού του ανθρώπου μέσα από την αντιστοίχιση των συμβόλων της με τον κόσμο των αρχετύπων. Η μελέτη αυτής της αντιστοιχίας είναι κάτι που δεν καλύπτεται φυσικά από ένα μοναδικό άρθρο, αξίζει όμως να ξεκινήσει κανείς με αυτή την αφορμή να μελετά την αστρολογία από ένα διαφορετικό πρίσμα πιο εσωτερικό και πιο εσωστρεφές, αλλά και πιο χρήσιμο ενδεχομένως για την επίλυση των προβλημάτων του.
Βιβλιογραφία
- Kaaren Zondag – Ψυχολογία και Αστρολογία – Ίάμβλιχος 1992
- Journey Into Unus Mundus – Unus Mundus — Carl Jung, Dreams and Archetypes
- Synchronicity -http://skepdic.com/jung.html – http://astrology.about.com/od/archet…l/aa111800a.ht
- Jung and Astrology – Jung and Astrology
- Myths-Dreams-Symbols – Myths-Dreams-Symbols Carl Jung
- Archetypal Astrology – Archetypal Astrology