Κάθε μαθητής της αστρολογίας γρήγορα αναγνωρίζει τη σημασία πλανητών, ζωδίων, οίκων και όψεων. Αποκλειστικά με αυτά τα στοιχεία ασχολούνται τα περισσότερα βιβλία αστρολογίας και συνήθως σε αυτά μένουν οι αστρολογικές αναλύσεις. Για τα ζώδια στον τροπικό ζωδιακό μαθαίνουμε ότι δεν είναι παρά κομμάτια του ουρανού, τόσο σταθερά όσο σταθερή είναι και η περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο.
Έχουν πάρει τα ονόματά τους από τους αντίστοιχους αστερισμούς, όμως τώρα οι αστερισμοί έχουν αλλάξει θέση κι έτσι δεν τους λαμβάνουμε υπόψη. Σε μια εποχή όπου ζητούμενο είναι η εύκολη και γρήγορη απάντηση σε ό,τι πρόβλημα έχουμε, δεν χρειάζεται να απομακρυνθούμε πολύ από τα βασικά. Δεν υπάρχει άλλωστε χρόνος για κάτι τέτοιο. Έτσι, τα βιβλία και ο υπολογιστής έχουν όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε.
Για τους αρχαίους όμως, που είχαν πολύ λιγότερα δεδομένα, η άσκηση της αστρολογίας ήταν αναπόσπαστο κομμάτι με την παρατήρηση του ουρανού. Άλλωστε, ο ουρανός είναι ο καθρέφτης όπου μπορούμε να δούμε καθαρά αυτό που δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε στη σύγχυση της γης.
Σ’ ένα αστρολογικό πρόγραμμα μπορούμε να βγάλουμε από τις επιλογές τους απλανείς αστέρες και να μη μάθουμε ποτέ ότι ένας πλανήτης είναι σε σύνοδο μ’ έναν απλανή. Όταν όμως παρατηρείς τον ουρανό και βλέπεις τον πλανήτη να συναντάει έναν φωτεινό αστέρα, δεν μπορείς να κάνεις πως δεν το είδες. Με την παρατήρηση διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, αποχτούμε εμπειρία κι όχι στείρα γνώση και η αστρολογία ξανακερδίζει λίγη από την γοητεία που είχε σε άλλες εποχές.
Για δύο απλανείς, δηλαδή σταθερούς, αστέρες θα μιλήσουμε στο άρθρο αυτό, με σκοπό όχι να παραθέσουμε εύκολες ερμηνείες με λέξεις – κλειδιά αλλά να εξετάσουμε πως λειτουργούν στην εποχή μας και να πάρουμε μια ιδέα από τον πλούτο που υπάρχει στην αστρολογία.
Αστρονομικά και Αστρολογικά Στοιχεία
Ο Αλτεμπαράν είναι ο φωτεινότερος αστέρας του αστερισμού του Ταύρου, αποτελώντας το δεξί μάτι του ταύρου. Η διάμετρος του είναι περίπου 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήλιου μας, η φωτεινότητά του περίπου 150 φορές μεγαλύτερη και απέχει 65 έτη φωτός από τη γη. Η ονομασία που έχει επικρατήσει είναι αραβική και σημαίνει «ακόλουθος», όνομα που μάλλον προέρχεται από το ότι φαίνεται να ακολουθεί τις Πλειάδες (Πούλια). Η ελληνική ονομασία είναι Λαμπαδίας.
Ο Αντάρης είναι ο φωτεινότερος αστέρας του αστερισμού του Σκορπιού, και λέγεται ότι αποτελεί την καρδιά του σκορπιού. Η διάμετρος του είναι 700 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήλιου αλλά απέχει 550 έτη φωτός από τη γη. Έτσι, η φωτεινότητά του είναι παρόμοια με αυτή του Αλτεμπαράν. Η ονομασία του είναι ελληνική και αναφέρεται στον Πτολεμαίο. Ετυμολογικά, η ονομασία είναι σύνθετη, «αντί-Άρης», και οφείλεται στην ομοιότητα που αποδίδεται στον αστέρα με τον πλανήτη Άρη.
Ο λόγος για τον οποίο μιλάμε ταυτόχρονα για τους δύο αστέρες είναι το γεγονός ότι ουσιαστικά αποτελούν ζευγάρι αφού σχηματίζουν μια αντίθεση ακριβείας. Συγκεκριμένα, η ζωδιακή θέση του Αλτεμπαράν σήμερα είναι 10ο00’ των Διδύμων, ενώ αυτή του Αντάρη είναι 9ο58’ του Τοξότη.
Φυσικά, η μετακίνηση τους στο ζωδιακό κύκλο (μία μοίρα περίπου κάθε 72 χρόνια) οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στη μετάπτωση του άξονα (των ισημεριών) της γης, έτσι η μεταξύ τους σχέση (αντίθεση) παραμένει ουσιαστικά σταθερή ανά τους αιώνες.
Ωστόσο, ο Αλτεμπαράν είναι ο πρώτος αστέρας ο οποίος διαπιστώθηκε ότι έχει ιδία κίνηση. Αυτό έγινε μόλις τον 18ο αιώνα όταν και καταρρίφτηκε η άποψη περί απλανών (σταθερών) αστέρων και ο άνθρωπος συνειδητοποιείσαι ότι τα πάντα στο σύμπαν βρίσκονται σε κίνηση. Βέβαια, ακόμα χρησιμοποιούμε τον όρο απλανείς αστέρες, όρος που έχει επικρατήσει μιας και η ιδία κίνησή τους είναι τόσο μικρή ως προς τη γη που μπορούμε να την αγνοήσουμε.
Το άλλο κοινό χαρακτηριστικό αυτών των αστέρων είναι ότι ήταν οι δύο από τους τέσσερεις βασιλικούς αστέρες των αρχαίων Περσών. Ο καθένας από τους αστέρες αυτούς θεωρούνταν φύλακας ενός τεταρτημορίου του ουρανού. Ο Αλτεμπαράν ήταν στην ανατολή και ο Αντάρης στη δύση. Πίσω από αυτήν την αντιστοίχηση υπάρχει πλούσια μυθολογία που αναφέρεται στον ζωροαστρισμό, την αρχαία θρησκεία των περσών.
Αλλά και στην ιουδο-χριστιανική παράδοση έχουμε τους τέσσερεις αρχαγγέλους, το τετράμορφο (ταύρος, λιοντάρι, αετός και άνθρωπος) και τους τέσσερεις ευαγγελιστές που έχουν αντιστοιχηθεί με τα τέσσερα σταθερά ζώδια. Γενικά, ο αριθμός 4 είναι χαρακτηριστικός της τάξης και της σταθερότητας στον κόσμο μας. Είτε γεωγραφικά, τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, είτε χρονικά, οι τέσσερεις εποχές του χρόνου, χαρακτηρίζει την χειροπιαστή πραγματικότητα που βιώνουμε πάνω στη γη. Τα τέσσερα σταθερά ζώδια αποτελούν κρυστάλλωση αυτής της πραγματικότητας.
Ο Dane Rudhyar, αναφερόμενος στο μέσο των σταθερών ζωδίων (την 15η μοίρα τους), έχει γράψει ότι αποτελούν τις πύλες καθόδου της κοσμικής ενέργειας στη γη. Να πούμε εδώ ότι η 15η μοίρα των σταθερών ζωδίων αποτελεί το μέσο της κάθε εποχής του χρόνου και, όπως σε κάθε κύκλο, μετά την αρχή της εποχής (την πρώτη μοίρα των παρορμητικών ζωδίων) το δεύτερο σημαντικό σημείο είναι το μέσο της. Και για να δικαιολογήσουμε τη ρήση του Dane Rudhyar, μπορούμε να θυμίσουμε το πασίγνωστο έργο του Σαίξπηρ “A Midsummer Night Dream” που στα ελληνικά έχει μεταφραστεί πετυχημένα ίσως από ποιητική άποψη «Όνειρο Θερινής Νυκτός» αλλά μια ακριβής μετάφραση θα ήταν «Όνειρο της Νύχτας του Μεσοκαλόκαιρου».
Για να ξαναγυρίσουμε όμως στους αστέρες μας, είναι ώρα να αναφερθούμε στην επίδραση που θεωρείται ότι έχουν. Παραδοσιακά θεωρείται ότι οι απλανείς δεν επηρεάζουν συχνά έναν χάρτη, για το λόγο ότι λαμβάνονται υπόψη μόνο σε περίπτωση συνόδου, ίσως και αντίθεσης, και σε παραλληλία (ίδια απόσταση από τον ισημερινό της γης). Επίσης, πάντα στην όποια όψη επιτρέπεται μικρή ανοχή.
Ωστόσο, ίσως και για τον λόγο ότι το εύρος της επίδρασης δεν είναι μεγάλο, θεωρείται πως η επίδρασή τους, όποτε υπάρχει, είναι πολύ έντονη. Ότι μπορούν να ανεβάσουν κάποιον πολύ ψηλά και να τον ρίξουν απότομα. Ότι προσφέρουν πλούσια χαρίσματα που όμως μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή. Γενικά, επειδή οι απλανείς είναι κάτι πολύ μακρινό και σχεδόν ακίνητο θεωρείται ότι η επίδραση τους είναι πέρα από τον ανθρώπινο έλεγχο και η μελέτη τους έχει συνδεθεί με τη μοιρολατρική πλευρά της αστρολογίας.
Για την ερμηνεία της επίδρασης των απλανών χρησιμοποιούνται φυσικά χαρακτηριστικά αλλά και στοιχεία από τη μυθολογία. Έτσι, ο Αντάρης και ο Αλτεμπαράν που έχουν κοκκινωπό χρώμα θεωρείται ότι μοιάζουν με τον Άρη. Ποιο συγκεκριμένα, ο Αντάρης θεωρείται συνδυασμός Άρη και Δία ενώ ο Αλτεμπαράν συνδυασμός Άρη και Ερμή. Αυτή η αντιστοίχιση των απλανών με συνδυασμό πλανητών έχει ξεκινήσει από την εποχή του Πτολεμαίου και είναι βέβαια μια υπεραπλούστευση που μας δίνει μια πρώτη ιδέα.
Σήμερα ένας συνδυασμός Άρη – Δία δεν φαίνεται καθόλου κακός αφού ο Δίας θεωρείται μεγάλος ευεργέτης ενώ και από τον Άρη έχουν, σε μεγάλο βαθμό, αφαιρεθεί αρνητικά χαρακτηριστικά. Ίσως σαν αποτέλεσμα του ότι πλέον δεν συνδέεται τόσο με το ζώδιο του Σκορπιού, που είναι παραδοσιακός κυβερνήτης του.
Ωστόσο, για τους παραδοσιακούς αστρολόγους ο Άρης κάτω από την επίδραση του Δία γίνεται περισσότερο επικίνδυνος αφού η πολεμική και σκληρή του φύση μεγεθύνεται από την υπερβολή του Δία. Έτσι, ο Αντάρης γίνεται ένας αστέρας που προκαλεί φόβο και καλό είναι να αποφεύγεται, εκτός ίσως από χάρτες στρατιωτικών.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι μιλάμε για τον φωτεινότερο αστέρα του Σκορπιού, μπορούμε να πούμε ότι, παρά τον βίαιο χαρακτήρα, η όποια καταστροφή προκληθεί είναι μόνο το απαραίτητο στάδιο για να δημιουργηθεί χώρος ώστε να γεννηθεί το καινούργιο. Από τις τέσσερεις μορφές του τετράμορφου είναι ο αετός, σύμβολο της μεταμόρφωσης. Όσο για την επίδραση του πάνω σε πλανήτες / σημεία ενός χάρτη είναι μια πρόκληση για να εκφραστούν αυτοί οι πλανήτες / σημεία στην πιο καθαρή μορφή τους χωρίς προσχήματα. Όμως, αυτό συχνά είναι επικίνδυνο.
Με τον Αλτεμπαράν τα πράγματα είναι πιο ήπια αφού ο συνδυασμός Άρη – Ερμή δίνει εξυπνάδα μαζί με ενεργητικότητα που μπορεί να ανεβάσει κάποιον πολύ ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου. Αλλά για να διατηρηθεί εκεί θα πρέπει να δείξει ακεραιότητα, ειλικρίνεια και συνέπεια, κάτι που δεν είναι χαρακτηριστικό του Ερμή. Έτσι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος του πρόσκαιρου χαρακτήρα των επιτυχιών αν και ο χαρακτήρας του Ταύρου θα δώσει επιμονή στη διατήρηση των κεκτημένων.
Στην επίδρασή του σε πλανήτες / σημεία ενός χάρτη ζητούμενο είναι η δημιουργική έκφρασή τους με συνέπεια λόγων και πράξης. Κάτι που βρίσκεται κάτω από το φως του Αλτεμπαράν δεν μπορεί να κρυφτεί, ζητούμενο λοιπόν είναι, από τους πολλούς διαθέσιμους τρόπους έκφρασης, να επιλεγεί ο πιο αποτελεσματικός. Ο κίνδυνος είναι στο διασκορπισμό της ενέργειας που αν δεν συγκεντρωθεί σ’ ένα στόχο απλά θα χαθεί χωρίς αποτέλεσμα.
Για τον Αλτεμπαράν μπορούμε να αναφέρουμε και δύο στίχους του Νίκου Καββαδία
το παλινώριο που τον γέλασε δυο κάρτες».
Το δίστιχο αυτό που ανοίγει το ποίημα «Μαρέα» του ποιητή της θάλασσας μας δείχνει δύο πράγματα: Ένα γνωστό, ότι οι ναυτικοί είναι εξοικειωμένοι με τον Αλτεμπαράν αφού από την αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν στη ναυσιπλοΐα. Το δεύτερο όμως είναι η παιχνιδιάρικη διάθεση του Αλτεμπαράν που εδώ φαίνεται να κυνηγάει το παλινώριο, δηλαδή τη διόπτρα, όργανο προσανατολισμού στο πλοίο.
Φαίνεται έτσι να δικαιώνεται το στοιχείο του Ερμή στον Αλτεμπαράν. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τη διαφορά της σταθερής πορείας που δείχνουν τα αστέρια του ουρανού σε σχέση με τις αποκλίσεις (το λάθος των δύο καρτών) των τεχνητών οργάνων, όπως και για την αναφορά του Αλτεμπαράν σε ποιήματα των Γ. Σεφέρη και Ν. Εμπειρίκου αλλά αυτό θα ήταν ένα άλλο άρθρο.
Ιστορική ανασκόπηση
Ο Αλτεμπαράν σηματοδοτούσε το σημείο της εαρινής ισημερίας, δηλαδή ήταν στην αρχή του ζωδίου του Κριού, το 3044 π.Χ. ενώ ο Αντάρης σηματοδοτούσε τη φθινοπωρινή ισημερία (αρχή του Ζυγού) το 3052 π.Χ. Το τέλος της τέταρτης χιλιετίας π.Χ. σήμανε την ολοκλήρωση της Νεολιθικής Εποχής και την έναρξη της Εποχής του Χαλκού με τους μεγάλους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου.
Η είσοδος τους σε Ταύρο και Σκορπιό αντίστοιχα έγινε στις αρχές του 9ου αιώνα π.Χ. όταν ολοκληρωνόταν οι λεγόμενοι προϊστορικοί χρόνοι, μια περίοδος όπου η ιστορία είναι αναμεμιγμένη με τη μυθολογία, και ξεκινούσε η αρχαία ιστορία.
Σε Διδύμους – Τοξότη μπήκαν το 1286 μ.Χ. και 1272 μ.Χ. αντίστοιχα. Το τέλος του 13ου αιώνα ήταν η εποχή που ξεκίναγε η περίοδος της Αναγέννησης στην Ευρώπη, με ίσως χαρακτηριστικότερο γεγονός την επιστροφή του Μάρκο Πόλο από την Κίνα που άνοιξε τους ορίζοντες των Ευρωπαίων. Βέβαια, τέτοιες αλλαγές σπάνια γίνονται ομαλά και ο 14ος αιώνας ήταν ίσως ο πιο σκοτεινός στην ιστορία της Ευρώπης, με τον εκατονταετή πόλεμο ανάμεσα σε Αγγλία και Γαλλία καθώς επίσης και την επιδημία πανούκλας που σκότωσε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού κυρίως των πόλεων.
Αυτές είναι οι μεγάλες περίοδοι παραμονής των δύο αστέρων στα ζώδια κατά τις τελευταίες χιλιετίες. Φυσικά οι ιστορικές εποχές στην πορεία του ανθρώπου πάνω στη γη δεν μπορεί να ορίζονται μόνο από την αλλαγή ζωδίου αυτών των αστέρων αλλά φαίνεται ότι και αυτή είναι αρκετά σημαντική. Ας δούμε τώρα τις διελεύσεις στους δύο αυτούς αστέρες. Συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για τη σύνοδο τους με τον Κρόνο κατά τον τελευταίο αιώνα. Επιλέγουμε τον Κρόνο επειδή είναι ο πιο αργός από τους παραδοσιακούς πλανήτες και έχει την άσχημη φήμη πως ότι αγγίζει το καταστρέφει.
Ας δούμε καταρχήν τις συνόδους Κρόνου – Αλτεμπαράν. Η ανοχή είναι μία μοίρα και η περίοδος της κάθε συνόδου εξαρτάται από την ταχύτητα του Κρόνου και την πιθανή ανάδρομη κίνησή του.
Τότε υπογράφηκαν οι συνθήκες για το τερματισμό των Βαλκανικών πολέμων (30 Μαΐου και 10 Αυγούστου 1913). Βέβαια η κατάσταση στα Βαλκάνια συνέχισε να είναι έκρυθμη και ένα χρόνο μετά, από εδώ ξεκίνησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος.
Εκτεταμένη περίοδος λόγω της ανάδρομης κίνησης του Κρόνου. Ήταν βέβαια στο μέσο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο άξονας Αλτεμπαράν – Αντάρη ήταν ενεργός σε δύο σημαντικές στιγμές του πολέμου αυτού. Η απόβαση στη Νορμανδία (6 Ιουνίου 1944, 06:30) έγινε με αντίθεση Σελήνη – Αφροδίτης / Ουρανού πάνω στον άξονα αυτό, ενώ η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα (6 Αυγούστου 1945, 08:15) έπεσε με τον Άρη ακριβώς πάνω στον Αλτεμπαράν.
Ταραγμένη περίοδος με το ξέσπασμα του σκανδάλου Watergate στις ΗΠΑ (17 Ιουνίου 1972) που οδήγησε στην παραίτηση της κυβέρνησης. Επίσης, ο πόλεμος στο Βιετνάμ ουσιαστικά τελείωνε με συμβολικό γεγονός το βραβείο Pulitzer που δόθηκε στη γνωστή φωτογραφία του γυμνού, εννιάχρονου κοριτσιού που έτρεχε να γλυτώσει από τις βόμβες ναπάλμ (12 Ιουνίου 1972). Μέχρι τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς τα μάχιμα τμήματα του αμερικάνικου στρατού είχαν αποχωρήσει από το Βιετνάμ. Επίσης, είχαμε πλήθος τρομοκρατικών επιθέσεων με ίσως σημαντικότερη τη δολοφονία ισραηλινών αθλητών στους ολυμπιακούς αγώνες εκείνης της χρονιάς. Μια πρόγευση από τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο που ακολούθησε και την κρίση του πετρελαίου που γονάτισε τις οικονομίες της Δύσης.
Μια περίοδος που βέβαια είχαμε την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης (11 Σεπτεμβρίου 2001) και την έναρξη του πολέμου των ΗΠΑ κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Ας δούμε τώρα και τις συνόδους Κρόνου – Αντάρη
Είναι η περίοδος πριν το οικονομικό κραχ όπου στις ΗΠΑ κυριαρχούσε η υπέρμετρη αισιοδοξία. Το σινεμά που απόκτησε φωνή και το ραδιόφωνο που ακουγόταν παντού επέβαλαν πρότυπα στα οποία όλοι ήθελαν να μοιάσουν και προϊόντα που όλοι ήθελαν να αποκτήσουν. Περίπου το 20% των αμερικάνων κυκλοφορούσαν με αυτοκίνητο και οι ΗΠΑ είχαν γίνει πια η πιο πλούσια χώρα του κόσμου. Σε δύο χρόνια όλα αυτά θα αποδειχτούν μια φούσκα. Ένα άλλο γεγονός που συνέβη το συγκεκριμένο μήνα (12 Νοεμβρίου 1927) και αποδείχτηκε καθοριστικό στη συνέχεια ήταν η διαγραφή του Λεόν Τρότσκι από το κουμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης κάτι που έκανε τον Στάλιν απόλυτο κυρίαρχο στην μετέπειτα δεύτερη υπερδύναμη.
Στην Ευρώπη είχαμε τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (25 Μαρτίου 1957) που αργότερα μετεξελίχθηκε στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Αμερική, το rock ‘n roll γινόταν πια σχεδόν mainstream με τη βοήθεια λευκών τραγουδιστών και του κινηματογράφου. Τότε μπορεί να φαινόταν κάτι σχεδόν ανώδυνο αλλά σε λίγα χρόνια η μουσική θα γινόταν η αιχμή του δόρατος των νεολαιίστικων κινημάτων της δεκαετία του 1960.
Είναι η περίοδος λίγο πριν την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων με χαρακτηριστικότερο γεγονός και προάγγελο του τι θα ακολουθούσε το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνομπίλ (26 Απριλίου 1986) με χιλιάδες νεκρούς και πολύ περισσότερους εκτοπισμένους από τα σπίτια τους.
Επίλογος
Αφορμή για το άρθρο αυτό ήταν η παρατήρηση ότι ο Α’ και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο αραβο-ισραηλινός πόλεμος των αρχών της δεκαετίας του 1970 με την πρώτη οικονομική κρίση λόγω του πετρελαίου και η επίθεση στου δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης είναι ιστορικά γεγονότα που απέχουν κάτι λιγότερο από 30 χρόνια μεταξύ τους, περίοδος που αντιστοιχεί στον κύκλο του Κρόνου.
Φυσικά κανένα ιστορικό γεγονός δεν μπορεί να ερμηνευτεί από έναν αποκομμένο αστρολογικό παράγοντα όπως είναι η σύνοδος του Κρόνου με τους δύο απλανείς που εξετάζουμε στο άρθρο αυτό. Ωστόσο, η ιστορική ανασκόπηση σ’ ένα ικανό εύρος χρόνου δείχνει μια τάση για εκδήλωση γεγονότων που μπορεί να λάβει υπόψη του κάποιος που θα θελήσει να μελετήσει αστρολογικά τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα.
Έτσι, από την ανασκόπηση του τελευταίου αιώνα βλέπουμε ότι οι σύνοδοι του Κρόνου με τον Αλτεμπαράν φαίνεται να έχουν περισσότερο σχέση με πολεμικές συρράξεις απ’ ό,τι αυτές του Αντάρη, παρόλο που ο τελευταίος έχει τη φήμη του πολεμικού αστέρα. Αντίθετα, οι σύνοδοι του Κρόνου με τον Αντάρη φαίνεται να αποτελούν προάγγελο βαθιών αλλαγών σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία αφού βρισκόμαστε λίγο πριν την επόμενη σύνοδο Κρόνου – Αντάρη που θα γίνει στο διάστημα Δεκέμβριου 2015 – Σεπτέμβριου 2016. Φαίνεται ότι για μια ακόμα φορά έχουμε φτάσει σε οριακό σημείο και χρειαζόμαστε μια επανεκκίνηση σε πολλά επίπεδα. Η ιστορία έχει δείξει ότι αυτή δεν θα είναι ανώδυνη αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι είναι αναγκαία.
Κλείνοντας, πρέπει να αναφερθεί ότι αυτή την περίοδο Αλτεμπαράν και Αντάρης φεύγουν από τη 10η μοίρα Διδύμων και Τοξότη αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι ολοκλήρωσαν την πορεία τους στο πρώτο δέκανο των ζωδίων, κάτι που είναι από μόνο του σημαντικό αλλά ακόμα και η απλή αλλαγή μοίρας έχει τη σημασία της για δύο σώματα που κινούνται τόσο αργά.
Αξίζει λοιπόν να αναφερθεί ότι το σύμβολο Sabian της 10ης μοίρας των Διδύμων είναι «Ένα αεροπλάνο πέφτει» ενώ αυτό του Τοξότη είναι «Ξανθιά θεά της ευκαιρίας». Το πρώτο σύμβολο δεν δείχνει απαραίτητα καταστροφή αλλά το ρίσκο που μπορεί να πάρει ο άνθρωπος αγνοώντας τους νόμους της φύσης και
προσδοκώντας να εκπληρώσει κάθε επιθυμία του, όπως φαίνεται από το δεύτερο σύμβολο. Στα δύο αυτά σύμβολα βρίσκοντας οι δύο αστέρες τα τελευταία 72 χρόνια χαρακτηρίζοντας μια εποχή όπου ο καθένας ένιωθε ικανός να πετύχει τα πάντα αν ρισκάρει αρκετά.
Τα αντίστοιχα σύμβολα για την 11η μοίρα Διδύμων και Τοξότη είναι «Νέος δρόμος ρεαλιστικής εμπειρίας της πραγματικότητας» και «Το φως στον αριστερό ναό φανερώνει τη σοφία του φυσικού κόσμου». Είναι ένα κάλεσμα για να επαναπροσδιορίσουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλει αποκτώντας πραγματική εμπειρία αντί για έτοιμη γνώση και έχοντας σαν εφόδιο τη διαίσθηση αντί της διανοητικής επεξεργασίας. Ίσως έτσι μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα πιο όμορφο κόσμο.