Αναδομώντας το Σύμπαν (Ι)

Περί Νέων Πλανητών και Αστεροειδούς Δήμητρας Η ανακάλυψη νέων πλανητικών σωμάτων έχει φέρει ήδη σε αναστάτωση τους Αστρολόγους και Αστρονόμους αυτού του κόσμου. Τελικά Η Sedna και η Ξένη (Xena) μπορούν πραγματικά να ενταχθούν στον κόσμο των αστρολόγων;

Οι αστρονόμοι θα τους ονομάσουν πλανήτες; Ποια θα είναι η μοίρα του Πλούτωνα που από ότι φαίνεται τα χρόνια της 70ετούς βασιλείας τους αρχίζουν να τρίζουν ορίζοντας μία πολύ διαφορετική εποχή από αυτή που θα ήθελε ο Σκορπιός να επιβάλει και αν ήρθε τελικά από πού μπορεί να έρθει;

Μα από πού αλλού αλλά από τα ίδια τα όπλα του Σκορπιού και του υγρού στοιχείου από τον 8ο και 12ο του οίκο, τον Δίδυμο δηλαδή και τον Ζυγό, τέλος υπάρχει θέση για τη ζώνη των αστεροειδών και αν ναι πια η σημασία τους;

Το κυνήγι των 12 πλανητών

Στην εργασία που είχα ετοιμάσει πέρυσι είχα διαλέξει πάνω κάτω τον ίδιο τίτλο. Πέρσι έλεγα αναδομώντας τον Ερμή, φέτος ονόμασα την εργασία μου αναδομώντας το σύμπαν. Πιστεύω ακράδαντα πώς βρισκόμαστε σε μία εποχή αναδόμησης είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι ακόμη και πολλοί φίλοι που με παρακολουθούν αυτή τη στιγμή γνωρίζουν καλά ότι πιστεύω πως αν καταφέρει να έχει μία θέση στο μέλλον του κόσμου η αστρολογία θα γίνει με μία από τις βάσεως αναδόμηση των ζητημάτων που απασχολούν αυτή και το αντικείμενο εργασίας της. Αναδόμηση….

Μία τόσο Πλουτώνια λέξη, άραγε πόσοι από εμάς δεν εκπλησσόμαστε όταν κάποιοι αστρονόμοι αμφισβητούν ότι ο Πλούτωνας είναι πλανήτης. Το 1930 πολλοί αστρολόγοι είχαν χαρεί που είχαν καταφέρει και είχαν πλησιάσει ακόμη περισσότερο στην «ολοκλήρωση» του ζωδιακού και πόσοι δεν συνέχισαν να ψάχνουν για τους επόμενους πλανήτες φτάνοντας πια τη δεκαετία του 90΄ και αυτή που ζούμε όπου κάθε φορά που ανακαλύπτεται ένα σώμα τελικά να λέμε πως είναι ο 10ος πλανήτης. Η υστερία των πλανητών είναι τόσο μεγάλη που τελικά χάνουμε το δάσος και ψάχνουμε για το δέντρο χωρίς να ξέρουμε που πρέπει να σταματήσουμε.

Αρχικά ήταν ο Χείρωνας ο οποίος απέτυχε από την πλειοψηφία που συμφωνούν σήμερα αστρολόγων να είναι άξιος να «κυβερνήσει» ένα ζώδιο, ενώ τελικά μερικοί παρασυρόμενοι από τους αστρονόμους αρχίζουν να πιστεύουν ότι και ο Πλούτωνας δεν είναι πλανήτης. Αν δεχτούμε ότι ο Πλούτωνας δεν είναι πλανήτης τότε πρέπει να βρούμε τον ένατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και κάποια στιγμή να καταλήξουμε στον 12ο γιατί για εμένα τουλάχιστον επειδή πάντα μ’αρέσει να επικοινωνώ με την άλλη πλευρά του ποταμού, τους αστρονόμους δηλαδή με τους οποίους από ότι φαίνεται τώρα τελευταία συνεννοούμαι καλύτερα, είναι σίγουρο ότι από την IAU ο Πλούτωνας θα υποβιβαστεί από Πλανήτης.

Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι: Γιατί έχουμε μείνει προσηλωμένοι στην πεποίθηση ότι πρέπει να υπάρχουν 12 πλανήτες; Ποιο σύγγραμμα και ποια φιλοσοφία αρκετά αξιοπρεπής για να υποστηρίζει ότι είναι φιλοσοφία μας ενημερώνει ότι υπάρχουν 12 πλανήτες και εσείς οι αστρολόγοι και αστρονόμοι πρέπει να ψάξετε να τους βρείτε; Ειλικρινά όπου και να ψάξετε δεν πρόκειται να το βρείτε, είναι ένα αποκύημα νοσηρής «λογικής» που θέλει σώνει και καλά να υπάρχουν 12 πλανήτες.

Ο κοινός αστρολόγος θα πει πως αφού υπάρχουν 12 ζώδια τότε πρέπει να υπάρχουν και 12 πλανήτες. Εδώ ακριβώς είναι που αρχίζει το τερατούργημα. Οι τροπικοί τουλάχιστον αστρολόγοι δεν θα έπρεπε να έχουμε ένα τέτοιο προβληματισμό γιατί αντί για 12 ζώδια θα μπορούσαμε να έχουμε 6 η 8 η 13 η ακόμη και 320 η και 360 ζώδια και ούτω καθεξής. Η ακολουθία των 12 ζωδίων δεν είναι τίποτα άλλο από μία ανθρώπινη κατασκευή για να μπορεί να θέσει το ΜΕΤΡΟ στο χάος. Αν αλλάξουμε το μέτρο αλλάζει και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο άρα και ο τρόπος που βάζουμε σε τάξη το χάος. Μην ξεχνάμε ότι στα αρχαία χρόνια είχε εφευρεθεί το ζώδιο του Ζυγού και οι άνθρωποι μέχρι τότε είχαν 11 ζώδια ενώ η αστρολογία όταν ξεκίνησε είχε μόνο 4 τα οποία αντιστοιχούσαν και στους 4 μεγάλους απλανείς και ακρογωνιαίους λίθους πολλών παραδόσεων της μεσανατολικής κουλτούρας.

Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε ότι τα ζώδια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΑΚΡΙΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ακόμη και αυτό εμείς το οριοθετούμε έτσι γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος μας ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στο να οριοθετεί και να ελέγχει μετέπειτα τα πράγματα. Ουσιαστικά τα ζώδια έχουν τη μορφή των χρωμάτων σε μία παλέτα με τα μήκη κύματος, μπορεί να διακρίνουμε το κίτρινο από το κόκκινο και το Μπλε αλλά επακριβώς διακριτά σύνορα δεν μπορούμε να οριοθετήσουμε.

Έτσι ακριβώς δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ του Κριού και του Ταύρου αφού ουσιαστικά η 29 μοίρα του Κριού γνωρίζουμε πως είναι λιγότερο Κριός από ότι ο Κριός αν του δώσουμε την αξία Χ και πως η 0 Ταύρου είναι λιγότερο Ταύρος αν δώσουμε σ τον Ταύρο την Αξία Υ. Έτσι λοιπόν σε κάποιο σημείο στα «σύνορα» αυτών των «χώρων» Χ=Υ άρα δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για Κριό αλλά ούτε και για Ταύρο παρά για μία δημιουργία ενός νέου ζωδίου ουσιαστικά που φέρει τα χαρακτηριστικά του Κριού και του Ταύρου.

Μερικοί μιλάνε ότι εκεί η αξία είναι μηδέν αλλά αυτό είναι λάθος γιατί δεν είναι Χ=-Υ αλλά Χ=Υ και δεν έχουν αντίθετη ερμηνεία μεταξύ τους οπότε δεν κάνουμε αφαίρεση, κάτι τέτοιο θα συνέβαινε μεταξύ Ζυγού και Κριού οπότε αν δίναμε την τιμή Ζ στον Ζυγό τότε Χ=Z άρα εάν Ζ έχει αντίθετη δύναμη είναι σε σχέση με το (Χ) –Ζ άρα τότε Χ-Z= 0 και τότε θα είχαμε τη θεωρία της Μαύρης τρύπας στο ζωδιακό κάτι που βέβαια είναι εντελώς λανθασμένο μιας και στο σημείο αλλαγής των ζωδίων ουσιαστικά δημιουργείται ένα νέο ζώδιο με ανάμεικτα χαρακτηριστικά των διάδοχων ζωδίων οπότε σε κάθε ενδιάμεση περιοχή γεννάτε ένα νέο σημείο το οποίο αυτομάτως δημιουργεί το δικό του ΧΩΡΟ.

Άρα θα είχαμε σε κάθε αιχμή μεταξύ των ζωδίων και από ένα ακόμη ζώδιο οπότε θα είχαμε ένα ζωδιακό 24 ζωδίων και ούτω καθεξής μέχρι που θα κατανοούσαμε ότι τελικά δεν είναι τίποτα άλλο ο ζωδιακός από ένα Fractal το οποίο δεν έχει ποτέ τέλος. Για αυτό ακριβώς το λόγο πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο ζωδιακός δεν είναι τίποτα άλλο από μία διαίρεση του κύκλου της ζωής που μας βοηθά να την κατανοήσουμε όσο το δυνατόν πιο εύκολα σύμφωνα ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ και τίποτα παραπάνω.

Η επιστήμη έρχεται τελικά να επιβεβαιώσει εν μέρει αυτό, αφού όλο και κάθε χρονιά ανακαλύπτονται νέα ουράνια σώματα. Τελικά αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι δεν χρειάζεται να υπάρχουν 12 πλανήτες γιατί δεν υπάρχουν καν 12 ζώδια.

Τι όμως ερχόμαστε να πούμε με αυτό; Ότι η κλασσική αστρολογία τελικά είναι ολοκληρωμένη και τελικά δεν χρειαζόταν τόσος κόπος για το τίποτα; Μα και βέβαια όχι. Ποιος μπορεί να αρνηθεί τη λειτουργία του Ποσειδώνα, του Ουρανού και του Πλούτωνα ακόμη και του Χείρωνα ενός Κομήτη / Αστεροειδή που ακριβώς λόγω της διττής του φύσης ονομάστηκε αυτός και το είδος των σωμάτων που είναι όμοια με αυτόν Κένταυροι;

Σίγουρα κανείς, αντιθέτως τελικά η κλασσική αστρολογία είναι αυτή που δημιουργεί το πρόβλημα.

Ήδη εξηγήσαμε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει διακριτό διάστημα – χώρος ανάμεσα στα ζώδια, άρα τα ζώδια δεν είναι τίποτα άλλο από νοητές γραμμές που δημιουργήσαμε οι άνθρωποι για δική μας ευκολία, αν συμβαίνει αυτό τότε η γραμμή της Κλασσικής Αστρολογίας ότι ο Πλανήτης κυβερνά ένα ζώδιο δεν στέκει γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει τίποτα για να κυβερνήσει, δεν υπάρχει οροθετημένος χώρος για να μπορέσει να εξασκήσει την επιρροή του, αυτό που μπορούμε μόνο να πούμε είναι ότι είναι ΣΥΓΓΕΝΕΣ με ένα μέρος του αστρολογικού δίσκου.

Αν λοιπόν ταιριάζει με ένα μέρος ενός συστήματος τότε γιατί να ταιριάζει μόνο ένας πλανήτης αλλά και άλλοι με το συγκεκριμένο μέρος. Μπορεί για παράδειγμα να υποστηρίξω ότι ο Άρης είναι συγγενής πλανήτης με τον Χώρο που οριοθετώ εγώ σαν Κριό αλλά και πώς ο Ixion μπορεί να μην είναι ακριβώς σε αντιστοιχία με τον χώρο που ονόμασα εγώ Κριό αλλά στο μέρος από την 12η Κριού μέχρι 23 Ταύρου.

Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε ότι τα ουράνια σώματα δεν χρειάζεται με το ζόρι να ελέγχουν μία οροθετημένη περιοχή που έχω ονομάσει εγώ ζώδιο αλλά μία μικρότερη η και μεγαλύτερη. Για παράδειγμα ο Χείρωνας φαίνεται πως είναι υπεύθυνος μίας εξελικτικής διαδικασίας που ξεκινά περίπου από την Παρθένο και καταλήγει στα όρια του Αιγόκερω. Με λίγα λόγια τελικά πρέπει να καταλάβουμε ότι με τον Ζωδιακό κύκλο μετράμε τον χρόνο ( όχι με την έννοια που ονομάζουμε τον χρόνο = 365 μέρες αλλά την αφηρημένη) και αυτός ο χρόνος από μόνος του δεν έχει σύνορα έτσι ακριβώς όπως δεν είναι διακριτά τα σύνορα ανάμεσα στο χειμώνα και την άνοιξη, την άνοιξη και το καλοκαίρι, το καλοκαίρι με το φθινόπωρο και το φθινόπωρο με τον Χειμώνα.

Τι είναι πλανήτης και πώς καθορίζεται; Τι επηρεάζει;

Τελικά τι μπορεί να είναι ένας πλανήτης; Οι αστρονόμοι θα αποφασίσουν μάλλον πως πρέπει να έχει σφαιρικό σχήμα λόγω της βαρύτητας του, να έχει μία πορεία γύρω από τον Ήλιο και να έχει καθαρό το πεδίο του από άλλα ουράνια σώματα κατά την πορεία του αυτή από άλλα ουράνια σώματα. Για αυτό ακριβώς το λόγο πιστεύω ότι οι αστρονόμοι θα πετάξουν έξω τον Πλούτωνα από τους Πλανήτες.

Μας ενδιαφέρει όμως αυτό πραγματικά; Εξάλλου ήδη οι αστρολόγοι χρησιμοποιούμε τα λεγόμενα «φώτα» που δεν έχουν καμία σχέση με πλανήτες. Ήδη λοιπόν χρησιμοποιούμε σώματα που δεν είναι πλανήτες σύμφωνα με τους αστρονόμους. Τελικά πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που αποζητάμε δεν είναι να βρούμε τους πλανήτες αλλά αυτά τα σώματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε όσο το δυνατόν καλύτεροι ως προς την ανάλυση ενός χάρτη. Άρα αυτό που χρειάζεται είναι το πλανητικό σώμα να είναι ΣΗΜΑΙΝΟΝ και τίποτα παραπάνω. Τι χρειάζεται όμως για να είναι σημαίνον και πώς μπορούμε αυτό να το καταλάβουμε;

Οι περισσότεροι αστρολόγοι θεωρούμε ότι με την εμφάνιση ενός πλανήτη ουσιαστικά συμβαίνουν πολύ σημαντικά γεγονότα τα οποία τελικά και προδίδουν την επιρροή του. Όλα σχεδόν τα βιβλία αναφέρουν την Γαλλική επανάσταση, τα χημική αέρια και την τέχνη αλλά και την καταστροφική δύναμη της Πυρηνικής ενέργειας που ουσιαστικά έγινε από την παρουσία στον κόσμο μας από ένα δικτάτορα. Ο Ουρανός λοιπόν μαζί με τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα έχουν περάσει αυτό το τεστ και αρκετοί αστρολόγοι πιστεύουν ότι και η Sedna με τα τελευταία γεγονότα και τα καταστροφικά τσουνάμι και μολύνσεις της θάλασσας έχει περάσει το παραπάνω τεστ. Αυτά όμως μπορεί να φτάνουν στο μάτι ενός αστρολόγου αλλά δεν είναι αρκετά, για αυτο εμείς πρέπει να βρούμε πίσω από το αιτιατό, το φυσικό αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει.

Ναι, πράγματι τα σημαίνοντα σώματα είναι αυτά που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα με τα χαρακτηριστικά τους. Είναι κάτι που κάνουν όλες οι επιστήμες εδώ και αιώνες γιατί να μην το κάνει η ίδια η αστρολογία; Μαζί με την θεωρία της διακριτής λοιπόν διαφοροποίησης που την ονομάζουμε αυτή τη στιγμή θα χρειαστούμε και τη θεωρία της Φυσικής αποκάλυψης. Για παράδειγμα καθολικά η φύση χρησιμοποιεί το κόκκινο για κάτι επικίνδυνο για κάτι ιδιαίτερο η και δυναμικό είναι κάτι που οι ίδιοι οι αρχαίοι το έκαναν και το κάνουν ακόμη και οι σημερινοί επιστήμονες έστω και χωρίς να το κατανοούν. Πέρα λοιπόν από τη φυσική εκδήλωση των γεγονότων με τη θεωρία του συγχρονισμού η οποία είναι περισσότερο μεταφυσική οι θεωρίες της ΔΙΑΚΡΙΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ουσιαστικά θα μας βοηθήσουν εάν κάτι είναι σημαίνον και αστρολογικά και τι επιρροή έχει.

Μπορεί μερικοί να το θεωρήσουν παράλογο αλλά ας το δοκιμάσουμε στον κόσμο γύρω μας. Η τίγρης έχει για παράδειγμα πολύ μεγάλα δόντια τα οποία είναι τοποθετημένα έτσι ώστε να κόβουν σάρκες. Δεν χρειάζεται να δούμε την Τίγρη επί το έργον για να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα σαρκοβόρο ζώο. Ούτε χρειάζεται να δούμε μία κατσίκα να μασουλάει για να καταλάβουμε ότι αυτό το ζώο τρώει χόρτα.

Ένα ζώο τρέχει πολύ γρήγορα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα ευέλικτο προφανώς σώμα το οποίο μπορεί να είναι σχετικά έξυπνο για τις δυνατότητες του έτσι ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται γρήγορα τα δεδομένα που παίρνει μιας και οι υψηλές ταχύτητες απαιτούν και αυξημένα ποσοστά διαχείρισης, αν τώρα είναι πολύ κοντά στο νερό συνήθως αντιλαμβανόμαστε ότι έχει μεγάλες απαιτήσεις ο οργανισμός του από νερό άρα προφανώς μιλάμε για ένα οργανισμό με σχετικά λίγες αντοχές έξω από το περιβάλλον που έχει συνηθίσει.

Την ίδια παρόμοια ανάλυση κάνουμε και για τον πλανήτη Ερμή όσο και αν φανεί παράξενο, είναι πολύ κοντά στον Ήλιο άρα ο Ερμής είναι πάντα πολύ κοντά στο Εγώ μας και τρέχει πολύ γρήγορα άρα δίνει ευστροφία και ευελιξία στον άνθρωπο. Αυτή η αντιστοιχία αν και γίνεται στον επιστημονικό κόσμο συνεχώς για διάφορα θέματα, η ίδια η επιστήμη αρνείται να γίνει κάτι τέτοιο γιατί μιλάμε για πλανητικά σώματα. Η διακριτή διαφοροποίηση είναι ακόμη πιο απλή, δεν χρειάζεται να ελέγξουμε για παράδειγμα ένα ολόκληρο οικοσύστημα και να μετρήσουμε ένα παρά ένα όλα τα είδη και τον αριθμό τους για να προβλέψουμε την συμπεριφορά τους. Παίρνουμε όμως τα κυριότερα είδη και τα στοιχεία που το αποτελούν και κατανοούμε το οικοσύστημα αυτό πως θα λειτουργήσει.

Ολοκληρώνοντας λοιπόν χρειάζονται 2 βασικές έννοιες για να μπορέσουμε να δούμε αν κάποιος είναι πλανήτης με την έννοια του σημαίνοντος σώματος για την αστρολογική ανάλυση ήτοι:

Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσουμε ακριβώς την επιρροή αυτού του πλανήτη το οποίο γίνεται πάλι με 2 βασικούς νόμους

Εδώ θα πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί γιατί στο επόμενο βήμα πολλοί αστρολόγοι μέσα στο νόμο της συγχρονικότητας βάζουν και το τυχαίο όνομα που βάζει η Διεθνής Αστρονομική Κοινότητα, το οποίο είναι τουλάχιστον βλακώδες να πιστέψουμε ότι μπορεί το όνομα που θα δοθεί να ισχύει με την πραγματική επιρροή του πλανήτη.( Βλέπε άρθρο η Οδύσσεια των ονομάτων)

Όταν μιλάμε για επιρροή ενός πλανήτη μιλάμε ουσιαστικά για αντιστοιχία, αυτή λοιπόν η αντιστοιχία δεν χρειάζεται να είναι σε ένα συγκεκριμένο χώρο που εμείς όπως είπαμε παραπάνω είναι ζώδιο αλλά σε ένα μικρότερο η και μεγαλύτερο χώρο, μπορεί και διασπώμενο στον αστρολογικό δίσκο. Η έννοια της διασπώμενης επιρροής αν και αγνοήθηκε ακόμη και από τους ίδιους τους αρχαίους υπάρχει στην Κλασσική αστρολογία με τους Πλανήτες να κυβερνούν από δύο ζώδια.

Βέβαια εδώ γενάτε το ερώτημα πως άμα δεν ήξεραν όλους τους πλανήτες πώς μπορούσαν και έκαναν πρόβλεψη. Μα καμία επιστήμη δεν είναι τέλεια όλα εξελίσσονται. Επειδή ο γιατρός του μεσαίωνα δεν είχε τα σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία δεν σήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάνει εγχειρήσεις και να κάνει ότι καλύτερο δυνατό. Το ίδιο και με τον αστρολόγο, όσο η εργαλειοθήκη του μεγαλώνει τόσο μπορεί να γίνει καλύτερος μόνο που οι περισσότεροι μείναμε να προσπαθούμε με τις παλιές γνώσεις να χειριστούμε τα νέα εργαλεία κάτι που δεν είναι και τόσο φρόνιμο τελικά όπως αποδεικνύεται.

Ο πλανήτης λοιπόν εκφράζει ένα μέσον μίας εξελικτικής διαδικασίας πολύ σημαντικής για τον άνθρωπο η οποία ανάλογα με τα κοινωνικά δεδομένα εκφράζεται και διαφορετικά. Αν για παράδειγμα για την σύγχρονη κοινωνία μας ο τρομοκράτης είναι μία μορφή Πλουτώνιας ενέργειας και εκφράζεται με τον μουσουλμάνο που ανατινάζει του Δίδυμους Πύργους τότε για τον Μουσουλμάνο θα μπορούσε ο τρομοκράτης όσο και αν μας ξενίζει μιας και είμαστε βουτηγμένοι στη θάλασσα του ΕΓΩ να είναι ο Δυτικός κόσμος και τελικά σε αυτούς εμείς να εκφράζουμε τον Πλούτωνα.

Ενώ τελικά αν μία γυναίκα έχει πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους στη δυτική κοινωνία και αυτό είναι μία ουράνια έκφραση θα μπορούσε στην ανατολή να είναι μία γυναίκα που απλά θέλει να φύγει από τον ζυγό του Κορανίου. Το κοινό λοιπόν στον Ουρανό δεν είναι η εκδήλωση δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Ουρανός κάνει τις γυναίκες ελεύθερες στον έρωτα αλλά μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι δίνει μία διαφορετικότητα και πάλι για τα εκάστοτε κοινωνικά δεδομένα που μπορεί να εκφραστεί θετικά η αρνητικά ανάλογα με το πρόσωπο και τα κοινωνικά δεδομένα. Οπότε όταν μιλάμε για επιρροή δεν πρέπει να την οριοθετούμε στα κοινωνικά μας μόνο δεδομένα αλλά να την τοποθετούμε σε ένα ευρύτερο κύκλο εκδηλώσεων.

Το Ηλιακό μας σύστημα

Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην ανάλυση την αστρολογική είτε το θέλουμε είτε όχι θα πρέπει να έχουμε μία καθαρή εικόνα της αστρονομικής εικόνας του ηλιακού μας συστήματος για να μπορέσουμε να καταλάβουμε την μορφή άρα σύμφωνα με τους παραπάνω κανόνες που θέσαμε και την επιρροή του πλανήτη.

Εικόνα 2: Εικόνα που δείχνει το μέχρι τώρα γνωστό κλασσικό μας ηλιακό σύστημα. Ο Ήλιος στο κέντρο του δεσπόζει σε μέγεθος. Ο Ερμής ο εγγύτερος όλων και έπειτα η Αφροδίτη και η Γη με τον ασυνήθιστα μεγάλο για το μέγεθος της Δορυφόρο Σελήνη και έπειτα ο Άρης. Στη συνέχεια η Ζώνη των αστεροειδών που θα μας απασχολήσει πολύ στη συνέχεια και μετά ο γίγαντας του ηλιακού μας συστήματος ο Δίας, στη συνέχεια ο Κρόνος με τους δακτυλίους του και μετά ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Στην εσχατιά ο τελευταίος αμφισβητούμενος πλανήτης ο Πλούτωνας ενώ στα αριστερά της αναπαράστασης υπάρχει ένας υποτιθέμενος κομήτης που κατευθύνετε προς το κέντρο.

Ένα αστέρι, πλανήτες, γίγαντες αερίων και πετρώδεις μαζί με τους κομήτες και τους αστεροειδής. Τελικά το ηλιακό μας σύστημα είναι πολύ πιο ενοχλητικά πολύπλοκο από ότι περιμέναμε και αναπαριστά αυτή η εικόνα.

Το ηλιακό σύστημα είναι σε μία φάση όπου για εμάς τους ανθρώπους τώρα αρχίζει να μας αποκαλύπτεται. Οι άνθρωποι αυτό τον καιρό αρχίζουν να ανακαλύπτουν το βαθύτερο τρόπο λειτουργίας του διαστήματος, τελικά η λέξη πλανήτης αρχίζει να αλλάζει σε σημασία και τελικά για να μπορέσουμε να δώσουμε την κατάλληλη αστρολογική επιρροή πρέπει να κατανοήσουμε την λειτουργία του ηλιακού συστήματος.

Στο κέντρο του βρίσκεται ο Ήλιος ο οποίος είναι αρκετά μεγάλος έτσι ώστε να περιέχει μέσα του όλη την υπόλοιπη μάζα των υπολοίπων σωμάτων αν τους συγκρίνουμε. Στην πρώτη τροχιά βρίσκεται ο Ερμής έπειτα η Αφροδίτη η Γή με την Σελήνη και μετά ο Άρης με τον Φόβο και τον Δείμο. Αυτοί οι πλανήτες λέγονται και πετρώδης και λέγονται έτσι γιατί ως επι το πλείστον περιέχουν στέρεα στοιχεία. Τα 4 πλανητικά σώματα διαθέτουν ατμόσφαιρα με την Γη και την Αφροδίτη να έχουν τις πιο πυκνές, ο Άρης λόγω της Βαρύτητας του και ο Ερμής λόγω της εγγύτητας του με τον Ήλιο δεν έχουν πολύ πυκνές ατμόσφαιρες.

Ο Ερμής και η Αφροδίτη επίσης δεν έχουν και δορυφόρους. Η απόσταση του Άρη από τον Ήλιο είναι περίπου 1,6 Αστρονομικές μονάδες με τη 1 Αστρονομική μονάδα να είναι ίση με την απόσταση της Γης από τον Ήλιο. Στην ιδεατή σφαίρα με ακτίνα 1,6 Αστρονομικές μονάδες υπάρχουν και κάποιοι αστεροειδείς. Στη συνέχεια και σε ακτίνα περίπου 2,8 Αστρονομικών μονάδων βρίσκεται η μεγάλη ζώνη των αστεροειδών η οποία περιέχει χιλιάδες σώματα διαφόρων μεγεθών με την Δήμητρα να είναι το πιο σημαίνον σώμα ως προς το μέγεθος.

Η ζώνη των αστεροειδών παρόλο που περιέχει πολλά σώματα είναι σχετικά αραιή για αυτό και δεν δημιουργεί προβλήματα στα διαστημόπλοια που θέλουν να περάσουν αυτό το όριο. Στη Συνέχεια βρίσκεται ο Δίας ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος που ως επι το πλείστον πρόκειται για ένα σύνολο από αέρια και στο κέντρο πρέπει να υπάρχει ένας πυρήνας από σίδερο. Ο Δίας είναι ο Δεύτερος σε αριθμό δορυφόρων μετά τον Κρόνο ο οποίος είναι και ο επόμενος και είναι ο δεύτερος σε μέγεθος πλανήτης του Ηλιακού συστήματος με τους επιβλητικούς δακτυλίους του αλλά και τους πιο πολλούς Δορυφόρους από όλους τους άλλους πλανήτες.

Εικόνα 3: Ο Κρόνος μαζί με τα φεγγάρια του, πρόκειται για το πιο πολύπλοκο πλανητικό σύστημα στο ηλιακό μας σύστημα. Η ποικιλία τελικά του ηλιακού μας συστήματος είναι χωρίς όρια.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο αρχίζουν τα πράγματα να είναι λίγο πιο πολύπλοκά και θα το δούμε αυτό στη συνέχεια. Αμέσως μετά το επόμενο πλανητικό σώμα είναι ο Ουρανός και έπειτα ο Ποσειδώνας όπου εκεί πιστεύω ότι οι αστρονόμοι θα καταλήξουν ως προς το θέμα «πλανητικά σώματα». Στη συνέχεια στο τέλος του ηλιακού συστήματος υπάρχει ο Πλούτωνας ο οποίος έχει τελικά 3 Δορυφόρους πράγμα πολύ σπάνιο για το μέγεθος του ενώ η πορεία του δεν είναι έκκεντρη καθώς και δεν ακολουθεί όπως τα άλλα σώματα την πορεία της ελλειπτικής.

Ως προς το θέμα των πλανητών οι Μπόντε και Τίτους είχαν βγάλει μία μαθηματική σχέση η οποία στο σχήμα 3 δείχνει που θα έπρεπε να είναι οι προβλεπόμενες τροχιές για τους πλανήτες και ενώ μέχρι και τον Ουρανό κάτι τέτοιο δείχνει να επαληθεύεται από τον Ποσειδώνα και έπειτα οι παρατηρήσεις το διαψεύδουν. Δεν μπορούμε λοιπόν μέσω αυτής της μεθόδου για μετά τον Ουρανό να κρίνουμε αν κάτι είναι πλανήτης για τον απλούστατο λόγο ότι από ότι φαίνεται στην ιστορία του ηλιακού μας συστήματος κάτι φαίνεται να διατάραξε την ισορροπία του, αυτό δε διαφαίνεται και από την πορεία όλων των πλανητοειδών από τον Πλούτωνα και μετά αλλά και από τον Ποσειδώνα και την συμπεριφορά του αλλά και τον ίδιο τον Ουρανό που φαίνεται ότι η περίεργη κίνηση του είναι πρόκληση μίας μεγάλης ανωμαλίας εκείνη την περιοδο. Από την άλλη σύμφωνα με τους Τίτους και Μπόντε επιβεβαιώνεται ότι κάτι πρέπει να υπήρχε στην περιοχή της ζώνης των αστεροειδών.

Τα πράγματα όμως όπως είπαμε δεν είναι τόσο απλά. Από την τροχιά του Κρόνου μέχρι και την τροχιά του Ποσειδώνα υπάρχουν κάποιοι αστεροειδείς οι οποίοι συμπεριφέρονται εν μέρει και σαν κομήτες και για αυτό λόγω της Διττής φύσης τους ονομάστηκαν Κένταυροι. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς είναι ο Χείρωνας η Χαρίκλεια και ο Ιξίων.

Αυτή η ομάδα έχει προσπαθήσει για πολλές φορές να κερδίσει το ενδιαφέρον των αστρολόγων αλλά τελικά δείχνουν να αποτυγχάνουν να δώσουν την μεγάλη σημασία που θα ήθελάν ακριβώς για δύο λόγους; ο πρώτος γιατί ουσιαστικά λειτουργούν μάλλον σαν διαβιβαστές παρά σαν αυτόνομες ενέργειες και έχουν να κάνουν συγκεκριμένα με την σύνθεση και διεκπεραίωση των ενεργειών του Κρόνου του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Όπως φαίνεται στο σχήμα 4 υπάρχουν αρκετοί Κένταυροι οι οποίοι έχουν ανακαλυφθεί και αυτό που στερούνται κυρίως είναι κυκλικού σχήματος.

Η επόμενη ομάδα είναι αρκετά μεγάλη και χωρίζεται σε αρκετές κατηγορίες και ονομάζεται Trans-Neptunian’s. Χαρακτηριστικό της είναι ότι πρόκειται για μία μεγάλη σε ακτίνα περιοχή περίπου 50 Αστρονομικών μονάδων που εκτείνονται από τον Ποσειδώνα μέχρι και περίπου 80 Αστρονομικών μονάδων από τον ήλιο.

Η περιοχή που βρίσκεται κοντά στον Πλούτωνα ονομάζεται Edgeworth Kuiper Belt και αποτελείται από διάφορα σώματα τα οποία έχουν μικρότερο σχήμα από ότι ο Πλούτωνας και σε σχήμα είναι ο μεγαλύτερος μέχρι αυτή τη στιγμή. Τα σώματα που δεν έχουν τόσο έκκεντρη τροχιά όπως ο Πλούτωνας ονομάζονται Plutinos ενώ τα σώματα που είναι πιο κοντινά από την τροχιά του Πλούτωνα προς τον Ποσειδώνα λέγονται Ν Τρωάδες ενώ από εκεί και μετά φεύγουμε σταδιακά από τους ΚΒΟ και φτάνουμε στο ανάμεικτο δίσκο που δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ομάδα και εκεί βρίσκεται ο 2003UB313 ( Ζήνα) o οποίος είναι και το μεγαλύτερο σώμα που έχει ανακαλυφθεί μέχρι τώρα από τον Ποσειδώνα.

Τέλος ακόμη πιο πέρα από εκεί βρίσκεται η ζώνη του Oort του αρχαίου διαστήματος όπου από εκεί προέρχεται η Sedna το μεγαλύτερο σώμα που βρέθηκε σε αυτή την απομακρυσμένη περιοχή και είναι η μέση απόσταση της περίπου 525 φορές από ότι η Γη από τον Ήλιο. Αν λοιπόν η Γη είναι περίπου ένα χιλιόμετρο από ότι ο ήλιος τότε θα πρέπει να βάλετε τη μέση απόσταση της Σέντνα περίπου 525 χιλιόμετρα μακριά. Βέβαια εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ουράνια σχολή η οποία έχει δημιουργήσει τους υποθετικούς πλανήτες μέχρι τώρα δεν έχει βρει σε αυτό το απίστευτο πλήθος πλανητικών σωμάτων κάποιο σώμα που να ταιριάζει έστω και ένα από τα οχτώ σώματα που υποστηρίζει ότι υπάρχουν στην Trans- Neptunian περιοχή.

Εικόνα 4: Τα πλανητικά σώματα στο ηλιακό μας σύστημα είναι πάμπολλα το σύνολο των Κένταυρων των ΚΒΟ και των άλλων σωμάτων είναι τέτοιο που οποιαδήποτε προσπάθεια να του βάλει κάποιος στην αστρολογική ανάλυση θα ήταν μία καθαρή αποτυχία. Διάφοροι αστρολόγοι ανά τον κόσμο άλλοτε μαγεύτηκαν από τους Κενταύρους είτε από τις υπόλοιπες κατηγορίες και σαν να μην έφτανε αυτό η Ουράνια σχολή μας υποστηρίζει ότι υπάρχουν και άλλοι οχτώ που όμως έστω και ένας με τα δεδομένα που μας δίνει η Ουράνια που βλέπουμε στον πίνακα δεν υπάρχει να αντιστοιχεί. 

Υπάρχει σημαίνον αστρολογικό σώμα πέρα από τον Ποσειδώνα

Α) Η ΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ;

Μπορούμε άραγε να υποστηρίξουμε ότι ο Πλούτωνας είναι ένα αστρολογικό σώμα; Δεν νομίζω να υπάρχει αστρολόγος εκτός ίσως από τους φανατικούς παραδοσιακούς ο οποίος να μην σκέφτεται τη δουλειά του σαν αστρολόγος να είναι ελλείπεις χωρίς την ύπαρξη του Πλούτωνα. Τελικά όμως από ότι δείχνει ο Πλούτωνας για την αστρονομική κοινότητα θα πάψει να είναι μέρος των πλανητών και προφανώς θα τον βάλουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την αναζήτηση μας για το κατά πόσο ο Πλούτωνας είναι ένα σημαίνον αστρολογικό σώμα.

Ο ίδιος ο Πλούτωνας είναι πολύ μικρός σε μέγεθος η ίδια η Σελήνη είναι πολύ πιο μεγάλη από ότι ο Πλούτωνας που θεωρείτε πλανήτης ενώ είναι μικρότερος από τον Γανυμήδη τον Τιτάνα την Καλλιστώ την Ηώ την Ευρώπη και τον Τρίτωνα. Όλα όσα αναφέραμε είναι φεγγάρια διάφορων πλανητών.

Εικόνα 5: Φαίνεται η διαφορά μεγέθους από την Γη που έχει ο Πλούτωνας ενώ συγκρινόμενος με άλλα πλανητικά σώματα όπως ο Δίας και ο Κρόνος θα ήταν σαν κουκίδα μπροστά τους. Ο Πλούτωνας είναι τόσο μικρός που ακόμη και Η Σελήνη είναι πιο μεγάλη από αυτόν. Στη διπλανή φωτογραφία ο Πλούτωνας φαίνεται κάτω δεξιά σε σχέση με τα μεγαλύτερα φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος και στην τελευταία θέση φαίνεται το μέγεθος του Πλούτωνα σε σχέση με τη Σελήνη επακριβώς.

Το μέγεθος όμως δεν μετράει ουσιαστικά γιατί ακόμη και αν κρίνει κάποιος τον Ερμή με τον Δία τότε δεν θα είχε καμιά ελπίδα να θεωρηθεί σημαντικός για την αστρολογική πρακτική ο Ερμής. Το μέγεθος λοιπόν δεν είναι τόσο σημαντικό σε σχέση με την αστρολογική πρακτική τουλάχιστον ως προς τους πλανήτες μεταξύ τους αλλά πιο πολύ τελικά ως προς τη ζώνη που κινείται, και για τη ζώνη που κινείται ο Πλούτωνας είναι ακόμη και με διαφορά το μεγαλύτερο σώμα και μάλιστα με την πιο περίεργη συμπεριφορά και χαρακτηριστικά, οπότε κερδίζει σίγουρα το τεστ της διακριτής διαφοροποίησης κάτι που θα το εξετάσουμε αμέσως.

Μία ιδιομορφία που έχει που τον κάνει να έχει κάτι κοινό με τη Γη είναι το ότι ένα από τα φεγγάρια του είναι πολύ μεγάλο σε σχήμα σε σχέση με τον ίδιο τον Πλούτωνα έτσι ακριβώς όπως και η Γη έχει τη Σελήνη. Αυτό οδήγησε αρκετούς αστρονόμους να θεωρήσουν ότι πρόκειται για ένα δίπολο πλανητών και βέβαια μερικοί αστρολόγοι δεν βιάστηκαν από το να αρχίζουν να δίνουν στον Χάροντα την έννοια του πλανήτη και να ψάχνουν για λίγο την επιρροή του κάτι που είναι εντελώς ανόητο μιας και για εμάς η Ενέργεια που ονομάζουμε Πλούτωνας έτσι και αλλιώς είναι το σύνολο των επιρροών του συστήματος του Πλούτωνα και όχι μόνο του κύριου πλανήτη. Αν σκεφτόμασταν με αυτό τον τρόπο θα έπρεπε να μελετάμε και τα υπόλοιπα φεγγάρια των πλανητών κάτι που είναι εξωφρενικό μιας και για εμάς η οποιαδήποτε επιρροή έρχεται σαν ένα σύνολο από το σύστημα του πλανήτη.

Εφόσον λοιπόν καταφέραμε να εξηγήσουμε ότι ο Χάροντας από αστρολογική προοπτική δεν έχει καμία σημασία εκτός ίσως αν έμενε κάποιος στον ίδιο τον Πλούτωνα το επόμενο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του δεν είναι άλλο από το ότι ένα σώμα με τέτοιο μέγεθος έχει τρεις δορυφόρους, πράγμα που έχει συμβεί για αυτό το μέγεθος παρόμοιο μόνο άλλη μια φορά με τον 2003 EL61 ο οποίος έχει μικρότερο σχήμα από τον Πλούτωνα δεν έχει βέβαια σφαιρικό σήμα και έχει δύο δορυφόρους.

Το σύστημα όμως του Πλούτωνα είναι από τα πιο περίεργα μιας και η παρουσία των Τριών δορυφόρων δημιουργεί ένα πολύπλοκο σύστημα το οποίο έχει ενδιαφέρον για πολλούς.

Εικόνα 6: Ο Πλούτωνας μαζί με τον Χάροντα σχήμα που δείχνει τη διαφορά μεγέθους και στην διπλανή φωτογραφία ο Πλούτωνας με τον Χάροντα μαζί με τους δύο μικρότερους δορυφόρους του τη Νύχτα και την Ύδρα.

Πολλοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι ο Χάροντας μαζί με τον Πλούτωνα ήταν ένα κοινό σώμα.

Τέλος το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι η πορεία του η οποία είναι αρκετά διαφορετική από ότι οι υπόλοιποι πλανήτες κάτι που τον κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό από ότι τα υπόλοιπα Ουράνια σώματα. Πιστεύω πως αργά η γρήγορα ο Πλούτωνας τελικά θα δημιουργήσει μία δική του κατηγόρια αλλά ακριβώς για αυτό το λόγο και του μικρού του μεγέθους δείχνει ότι μπορεί είναι ένα πολύ σημαντικό σώμα για την αστρολογική πρακτική. Η σχέση του με τον Χάροντα τον κάνει μοναδικό και μπορεί να μην είναι ο Χάροντας πλανήτης το σύστημα του όμως είναι πολύ σημαντικό γιατί επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα σώμα πολύ σημαντικής φύσεως.

Ο Πλούτωνας λοιπόν είναι ένα σώμα που είναι αρκετά μακριά από ότι οι υπόλοιποι πλανήτες κινείται σχετικά αργά άρα έχει να κάνει κυρίως με θέματα μακροκοσμικού ενδιαφέροντος ενώ το σύστημα του ακριβώς δείχνει την πολυδιαστατικότητα του στον κόσμο μας και βέβαια η πορεία του ουσιαστικά αρνείται τον ηλιακό λόγο προσπαθώντας να φύγει από την δραστική επιρροή του και για αυτό και δεν κινείται στην ελλειπτική συχνά. Από την περιοχή του Ζυγού μέχρι και του Τοξότη και κυρίως στο ζώδιο του Σκορπιού όπου όπως λέγεται είναι και πιο συγγενές σώμα με αυτό το χώρο βρίσκεται στο περιήλιο του, πιο κοντά δηλαδή στην ηλιακή έκφραση και λόγο. Είναι τόσο κοντά που είναι πιο κοντά από τον ίδιο τον Ποσειδώνα ενώ και με το τεστ της συγχρονικότητας έφερε στον κόσμο δικτατορίες έναν πολύ σημαντικό πόλεμο για την ιστορία της ανθρωπότητας και βέβαια ανακαλύφθηκε η πυρηνική ενέργεια, ενώ στην συνέχεια επί του ψυχρού πολέμου βασίλεψε η τρομοκρατία των λαών κάτι που συνέχισε με την τρομοκρατία του Προέδρου Bush και του Osama Bin Ladin.

Εικόνες 8 και 9: Η μία εικόνα δείχνει την πορεία του Πλούτωνα σε σχέση με τον Ποσειδώνα άρα και την Ελλειπτική και η δεύτερη εικόνα την Πολική πλευρά όπου φαίνεται σε μερικά σημεία ο Πλούτωνας να είναι πιο κοντά από ότι ο Ποσειδώνας. Να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση με τα αστρονομικά δεδομένα κάποια στιγμή να συγκρουστούν οι 2 πλανήτες.

Για πολλούς η περίεργη τροχιά του τον κάνει να μην είναι πλανήτης αλλά όπως είπαμε και παραπάνω δεν μας ενδιαφέρει αν είναι πλανήτης με την αστρονομική έννοια αλλά να μπορεί να σταθεί σαν σώμα με τα δικά του χαρακτηριστικά γιατί στο χάρτη κάθε πλανήτης πρέπει να αντιπροσωπεύει μία ενέργεια εξατομίκευσης, μία ενέργεια που να προκαλεί τη διαφορά. Ο Πλούτωνας το κάνει αυτό και με το παραπάνω, βέβαια ίσως πια δεν θα πρέπει να τον θεωρούμε κυβερνήτη με την έννοια που το εννοούσαμε στο παρελθόν. Εξάλλου ποιος προσέχει στις Διελεύσεις όταν ο Πλούτωνας δέχεται μια όψη ποιον οίκο κυβερνά; είναι τόσο μακροκοσμικός ο χαρακτήρας του που δεν θα μπορούσε με τίποτα να λειτουργεί στους οίκους στο σώμα δηλαδή των ανθρώπων.

Ο Πλούτωνας ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον ηλιακό λόγο και ακολουθεί την δική του πορεία μακριά από ότι κάνουν οι υπόλοιποι πλανήτες δεν θα πρέπει βέβαια να πάψουμε να τον χρησιμοποιούμε στις όψεις αλλά η οποιαδήποτε άλλη χρησιμοποίηση του στο χάρτη ενός ατόμου θα ήταν λανθασμένη. Το περισσότερο χρονικό διάστημα ο Πλούτωνας βρίσκεται στο νότιο τμήμα του ηλιακού μας συστήματος που συνδέεται με το παρελθόν και το έτοιμο, για αυτό και πιστεύω και διατηρεί την θέση του στο τομέα της κληρονομικότητας και του θανάτου ο οποίος φέρνει όμως αναγέννηση, όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν και είναι ένα πολύ σημαντικό σώμα η εξουσία του τα τελευταία 70 χρόνια έφερε μία από τις χειρότερες περιόδους για την ανθρωπότητα.

Με την επικείμενη πτώση του λόγω της Ζήνα και της Σέντνα εγκαινιάζεται πλέον μία διαφορετική εποχή όπου η κληρονομικότητα δεν θα μας επηρεάζει τόσο και μάλλον θα αρχίσουμε εμείς να την επηρεάζουμε. Το κύτταρο και το DNA αποκάλυψαν τα μυστικά τους και οι άνθρωποι αρχίζουμε ποια να τα τροποποιούμε, το κάστρο του Πλούτωνα έπεσε και αν και ήταν η βασιλεία του μόνο 70 χρόνια πρέπει να παραδεχτούμε ότι η παρουσία του ήταν η πιο σημαντική για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Τα σκήπτρα πια πέρασαν σε άλλους πλανήτες και ο κόσμος σταδιακά θα είναι όλο και λιγότερο Σκορπίσιος, οι εποχές που ο Πλούτωνας ήταν ο πιο σημαντικός μακροκοσμικός δείκτης πέρασαν και ποια έρχονται άλλα σώματα να ελέγξουν τα γεγονότα στο μέλλον. Παραμένει λοιπόν να είναι ο βασιλιάς του κάτω κόσμου και «κυβερνήτης» του Σκορπιού αλλά και σαν τον Βασιλιά Ουρανό στην Ελληνική μυθολογία η δυναμική του θα είναι μικρότερη από ότι στο παρελθόν όσο περνούν τα χρόνια.

Σημείωση: Όπου είδατε την ονομασία Ζήνα πρέπει να τοποθετήσετε την ονομασία Έριδα μιας και τελικά όντως όπως προέβλεψε το άρθρο η Έριδα ονομάστηκε μικρός πλανήτης και υποβιβάστηκε ο Πλούτωνας από πλανήτης σε επίσης μικρό πλανήτη.

(Αναδημοσίευση της εργασίας “Restructuring Universe” που παρουσιάστηκε στην 13η σύνοδο αστρολόγων του Texas από τον Χρήστο Άρχο με τα νόμιμα δικαιώματα του δημιουργού All rights reserved © 2006 Christos Archos)

Η εργασία αυτή έχει παρουσιαστεί μέχρι τώρα στις εξής διαλέξεις και παρουσιάσεις

• 13η σύνοδο αστρολόγων Texas 12/8/06
• Περιοδικό EL – Planetario 2/10/06
• Ινστιτούτο Αστρολογικών Σπουδών Μεξικό 22/8/06
• Διάλεξη στο βιβλιοπωλείο Έσοπτρον 16/3/07
• Κεντρο αστρολογικών σπουδών Ακαδημία ΨΧ 17 & 19 /3/07
• Κέντρο αστρολογικών σπουδών BO.SA 6 & 7/1/07
• Θεσσαλονίκη 3/6/07
• Κωνσταντινούπολη 18/7/07
• Ρώμη 19/8/07