Επέκταση και περιορισμός. Οραματισμός και υλοποίηση. Παρατολμία και σύνεση. Διαβάζοντας αυτές τις λέξεις, είναι ξεκάθαρο ποιες χαρακτηρίζουν το Δία και ποιες τον Κρόνο. Στοιχεία αντίθετα και όμως αλληλοσυμπληρούμενα, από κοινού απαραίτητα για την επιτυχημένη έκβαση των επιδιώξεών μας και την ολοκλήρωση των στόχων μας.
Τι συμβαίνει όμως όταν αυτοί οι δύο πλανήτες έρχονται σε αντίθεση και συγκρούονται τόσο διαφορετικές τάσεις; Οι αντιθέσεις δημιουργούν ένταση, διαμάχη, είναι μια πρόκληση που δύναται όμως να φέρει ένα ιδανικό αποτέλεσμα και ισορροπία μεταξύ των εμπλεκόμενων πλανητών.
Έτσι, είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να παραμερίσουμε ορισμένες προσωπικές προτιμήσεις και να προσαρμοστούμε σε νέες συνθήκες που θα εμφανιστούν στην καθημερινότητά μας. Ένα ακόμα ενδεχόμενο είναι να έρθουν στην επιφάνεια κάποια παλιά μας λάθη όπου θα χρειαστούν λεπτούς χειρισμούς ώστε να τα επιλύσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η επανεξέταση της περασμένης 10ετίας, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στον επαναπροσδιορισμό των στόχων μας και στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας στην επερχόμενη 10ετία.
Η αντίθεση Δία Κρόνου ζητά από εμάς να παραμείνουμε προσεκτικοί και υπομονετικοί ώστε να επιτύχουμε τους στόχους εκείνους που έχουν πραγματική αξία στη ζωή μας. Λόγω των τάσεων, εάν κάποιοι από εμάς αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας, ελευθερίας και πειθαρχίας ή μεταξύ πιθανοτήτων και δυνατοτήτων, ας θυμόμαστε πως δε χρειάζεται απαραίτητα να περιοριστούμε σε ένα μονόδρομο, διαλέγοντας μόνο το ένα ή το άλλο.
Ο Κρόνος και ο Δίας υπόσχονται πως όσο πιο σκληρά προσπαθούμε, τόσο θα ανοίγονται νέοι δρόμοι μπροστά μας και αυτό που χρειάζεται είναι να λειτουργήσουμε με πειθαρχία ώστε να βρούμε τις κατάλληλες για εμάς, ευκαιρίες.
Οι κύκλοι Δία – Κρόνου, γνωστοί και ως συνοδικοί, χαρακτηρίζονται ως οι πλέον σημαντικοί, καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της αστρολογίας και κατ’ επέκταση της ανθρωπότητας –πόσο μάλλον πριν από την ανακάλυψη των 3 βαρέων πλανητών (Ποσειδώνας, Ουρανός, Πλούτωνας). Ο κάθε 20ετής κύκλος ξεκινάει με τη σύνοδο Δία – Κρόνου (Μεγάλη ή Βασιλική σύνοδος, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο Αμερικανός αστρολόγος Robert P. Blaschke), όπου δίνεται το έναυσμα για επερχόμενες ανακατατάξεις και νέα ξεκινήματα σε πολιτιστικό, πολιτικό, πνευματικό ή οικονομικό επίπεδο. Είναι η κατάλληλη στιγμή για να τολμήσουμε να δεσμευτούμε (Κρόνος) στους στόχους και τις φιλοδοξίες μας (Δίας).
Τα πρώτα 10 χρόνια που ακολουθούν μετά τη σύνοδο, ο Δίας ως γρηγορότερος πλανήτης, φαίνεται να οδηγεί τις αλλαγές, καθώς απομακρύνεται από τον Κρόνο και συνεχίζει την πορεία του στο ζωδιακό κύκλο. Έτσι λοιπόν, οι συνθήκες αυτής της περιόδου, αποκτούν αρκετά χαρακτηριστικά από τη φύση του Δία και χρωματίζονται με αφθονία, αισιόδοξες και επεκτατικές τάσεις, όπως επίσης και διογκωμένες προσδοκίες ή ακόμα και κερδοσκοπικές μεθόδους.
Ο Stephen Arroyo περιγράφει αυτά τα πρώτα 10 χρόνια ως τα πιο έντονα, που οδηγούν στην κορύφωση της αντίθεσης του Δία με τον Κρόνο. Οι άνθρωποι τείνουν να δραστηριοποιούνται σε νέα πεδία δράσης, προγραμματίζοντας τα επόμενα βήματά τους και παρουσιάζοντας ακόμα και κάποιες πειραματικές τακτικές, στα πλαίσια αυτής της επεκτατικής τους διάθεσης. Έτσι συνήθως σε αυτή τη δεκαετία, συντελούνται και οι πιο έντονες αλλαγές και δεν είναι λίγες οι φορές που γεννιούνται και οι μεγαλύτερες κρίσεις λόγω άσκοπων ή κακώς σκόπιμων χειρισμών.
Έπειτα, πραγματοποιείται η αντίθεση του Δία με τον Κρόνο, που χαρακτηρίζεται ως το κομβικό σημείο που διαχωρίζει την 1η από τη 2η δεκαετία του κάθε συνοδικού κύκλου. Αυτή η αντίθεση θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η αρχέτυπη αναπαράσταση της πολικότητας, του ενθουσιώδη, επεκτατικού και τυχερού Δία και του αυστηρού, άκαμπτου και περιοριστικού Κρόνου.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Κρόνος ήταν ο πατέρας του Δία, έτσι η αντίθεσή τους στον ουρανό, είναι σα να αναπαριστά την αντίθεση των γηραιότερων με τους νεότερους ή ακόμα και την αντίθεση της καταπίεσης και του κατεστημένου με την ανταρσία και τον νεοτερισμό.
Αυτή η περίοδος εκδηλώνεται ως αντιστάθμισμα της αφθονίας και της ευτυχίας του Δία έναντι των ευθυνών και των φόβων του Κρόνου, οι τάσεις που κυριαρχούν θα μπορούσαν να μοιάζουν με έναν αγώνα μεταξύ της ελευθερίας, των ευκαιριών και των επιθυμιών, ενάντια στη σύνεση, στους περιορισμούς και στις ελλείψεις. Αυτό το διάστημα, τα παγκόσμια γεγονότα φτάνουν σε ένα αποκορύφωμα και οι αλλαγές που πραγματοποιούνται είναι συνήθως ευρείας κλίμακας.
Στα επόμενα 10 χρόνια που ακολουθούν, μετά την αντίθεση, ο Δίας φαίνεται να βρίσκεται πλέον πίσω από τον Κρόνο, καθώς διανύει το 2ο μισό του ζωδιακού κύκλου, ώστε να συναντήσει τον Κρόνο για την επόμενη σύνοδό τους.
Έτσι, ο Κρόνος φέρεται να είναι ο κυρίαρχος σε αυτή τη 10ετία και η περίοδος χρωματίζεται κυρίως από Κρόνια χαρακτηριστικά, οι ρυθμοί και η ένταση των προηγούμενων ετών φαίνεται να καταλαγιάζουν και η συνολική κατεύθυνση αποκτά συνήθως πιο ευδιάκριτα όρια.
Σταδιακά, τα σημάδια κατάπτωσης ή αδιεξόδου που παρατηρούνται στους ανθρώπους, δίνουν τη θέση τους σε μια περίοδο περισυλλογής και αφομοίωσης του ρυθμού των αλλαγών, ενώ δεν αποκλείεται να εμφανιστούν τάσεις απαισιοδοξίας, συστολής, επιφύλαξης, αποπληθωρισμένες προσδοκίες και χαμένες ευκαιρίες.
Κλείνοντας, να αναφέρουμε συνοπτικά πως οι κύκλοι Δία – Κρόνου, πραγματοποιούνται στην ίδια τριπλότητα (Φωτιά, Γη, Νερό, Αέρας), ακολουθώντας έτσι έναν κύκλο 200 ετών, με εξαίρεση κάποιες μεταβατικές συνόδους που πραγματοποιούνται σε διαφορετικό στοιχείο.
Επομένως, χρειάζονται 800 χρόνια για να περάσουν και από τα 4 στοιχεία. Για την ιστορία, να πούμε πως ο τρέχων 200ετής κύκλος ξεκίνησε το 1802 σε ζώδια της Γης, με μεταβατική περίοδο τα τέλη ’80 έως το καλοκαίρι του ’81 όπου πραγματοποιήθηκαν 3 διαδοχικές σύνοδοι σε ζώδιο του Αέρα, στο Ζυγό. Η επόμενη σύνοδος που ακολουθεί, θα πραγματοποιηθεί το Δεκέμβρη του 2020 στον Υδροχόο, σηματοδοτώντας έναν νέο κύκλο 200 ετών στα ζώδια του Αέρα.
Όταν οι σύνοδοι Δία Κρόνου συνδέονται με το στοιχείο της Γης, παρατηρούνται σημαντικές ανακατατάξεις στις κοινωνικές υποδομές όπου εξελίσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ συγχρόνως εμφανίζονται σημαντικές πηγές για τη δημιουργία πλούτου σε συνδυασμό με εκτεταμένες εδαφικές διαμάχες, ανά τον κόσμο.
Το στοιχείο του Αέρα, ιστορικά συσχετίζεται με ταχεία κοινωνική πρόοδο, σημαντική πνευματική ανάπτυξη και την εμφάνιση νέων εννοιών που εισέρχονται στην ανθρώπινη συνείδηση.
Στο στοιχείο της Φωτιάς, η ανθρωπότητα φέρεται να δραστηριοποιείται έντονα μέσω της κατάκτησης και της ανακάλυψης, με κινήσεις ανεξαρτησίας, αντλώντας με αυτόν τον τρόπο σημαντικές εμπειρίες μέσα από την παγκόσμια εξερεύνηση.
Τέλος, το στοιχείο του Νερού έχει ως αποτέλεσμα την καλλιτεχνική άνθιση, την ανάπτυξη πνευματικών δραστηριοτήτων αλλά και την κοινωνική αφομοίωση σε ευρεία κλίμακα.
Χρύσα Παπανικολάου