Ζωδιακός και μεταφυσική (συνέχεια από το προηγούμενο)
Ένας τέτοιος αποσυμβολισμός που πάντα αξίζει να διαβάζει κανείς είναι ο αποσυμβολισμός των άθλων του Ηρακλή σε σχέση με το ζωδιακό κύκλο. Σε μία αυθαίρετη είναι αλήθεια απόδοση των άθλων τόσο όσον αφορά τη σειρά όσο και το περιεχόμενο οι εσωτεριστές ( και ειδικά η Μπέιλη ) αντιστοίχιζαν τους άθλους του Ηρακλή στο ζωδιακό ως εξής:
Ο Κριός αντιστοιχιζόταν στον άθλο που καλούσε τον Ηρακλή να μαζέψει τα άλογα του Διομήδη. Άγρια άλογα, ανεξέλεγκτα από την ανθρώπινη βούληση συμβόλιζαν τις ανεξέλεγκτες σκέψεις του νου και την ανάγκη του Εαυτού να τιθασέψει την ορμή τους. Ο θάνατος του συντρόφου του Ηρακλή κατά τη διάρκεια του άθλου σε μία στιγμή εφησυχασμού του Ηρακλή, δηλώνει ότι ο Εαυτός μας θα πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση και να ελέγχει αυτό που σκεφτόμαστε. Η σκέψη δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τη ζωή.
Ο Ταύρος αντιστοιχιζόταν στην τιθάσευση του ιερού Ταύρου της Κρήτης, μίας άλογης και κτηνώδους σωματικής αυτή τη φορά δύναμης που έπρεπε όμως να τιθασευτεί χωρίς να θανατωθεί, όπως και οι δικές μας επιθυμίες πρέπει να ελεγχθούν χωρίς να βλάψουμε το σώμα
Οι Δίδυμοι αντιστοιχούσαν στην αναζήτηση των μήλων των Εσπερίδων, στη διάρκεια της οποίας ο Ηρακλής ξεγελάστηκε από τόσους και τόσους δασκάλους και καλοθελητές μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να ακούει τη δική του ενόραση για να φτάσει στο στόχο και να μην παρασύρεται από τις ιδέες των άλλων.
Ο Καρκίνος αντιστοιχούσε στο κυνήγι του ιερού ελαφιού της Άρτεμης, ενός ζώου άπιαστου και ακούραστου, που όταν το έπιασε ο Ηρακλής αντιμετώπισε την ίδια την επιθυμία του να το κρατήσει, την ίδια του την ταύτιση με τη ζωή, όπως ακριβώς κάνει με τα δικά του αντικείμενα κι ο ίδιος ο Καρκίνος
Ο Λέων αντιστοιχούσε στον άθλο του λιονταριού της Νεμέας, του άθλου εκείνου στον οποίο καλείται ο ήρωας να αντιμετωπίσει το ίδιο του το Εγώ και να το κλείσει σε μία σπηλιά κλείνοντας και την πίσω πόρτα για να το αναγκάσει να τον αντιμετωπίσει
Η Παρθένος στον άθλο της ζώνης της Ιππολύτης, όπου ο ήρωας σκοτώνει κατά λάθος την Ιππολύτη προκειμένου να μάθει ότι στη ζωή δεν αρκεί η ωμή δύναμη αλλά χρειάζεται και η σκέψη για το πού θα την χρησιμοποιήσεις
Ο Ζυγός στον άθλο του Ερυμάνθιου Κάπρου, που ενώ σαν άθλος ήταν απλός, ακριβώς λόγω της ευκολίας του έμαθε τον Ηρακλή να χαλαρώνει και να αποστασιοποιείται από το άγχος του και να μην είναι πάντα σε ένταση, που προκαλεί ταύτιση
Ο Σκορπιός, στον άθλο της Λερναίας Ύδρας που διδάσκει τον ήρωα ότι για να σκοτώσει τη Σκιά μέσα του πρέπει πρώτα να τη βγάλει στο Φως. Όσο ζει μέσα στους βάλτους είναι πιο δυνατή από κείνον.
Ο Τοξότης, στον άθλο με τις Στυμφαλίδες Όρνιθες όπου ο ήρωας για να προστατευτεί από την κακοβουλία του «κόσμου» μαθαίνει να χτίζει γύρω του ένα μαγικό κύκλο προστασίας από εκείνους που πιστεύουν σε αυτόν και είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν στο όνομα του.
Ο Αιγόκερως, στον άθλο του Κέρβερου, όπου ο ήρωας περνάει τις πύλες του Άδη και καλείται να αποβάλλει κάθε συναίσθημα προκειμένου να περάσει από τις πύλες των νεκρών ψυχών που κλαίνε και ψυχραίνουν την ίδια μας την καρδιά.
Ο Υδροχόος, στον άθλο με τους στάβλους του Αυγεία, όπου ο ήρωας μαθαίνει να υπηρετεί και σε πράγματα που οι άλλοι θεωρούν ποταπά για να ασχοληθούν και να βρίσκει δρόμους να καθαρίζει τις ακαθαρσίες των άλλων βασισμένος στην ουράνια έμπνευση του.
Και τέλος οι Ιχθύες, στον άθλο με τα βόδια του Γηρηόνη, όπου ο ήρωας έχει πλέον ολοκληρώσει τη μαθητεία του και εκτελεί το χρέος χωρίς ανησυχία, απλά προσευχόμενος στους θεούς, γιατί έχει μάθει πλέον πώς να αφήνεται πέρα από το να ελέγξει τα πράγματα και να πηγαίνει με την πορεία της ζωής.
Συμπεράσματα. Κριτική αξιολόγηση του Ζωδιακού Κύκλου
Αν θέλαμε να κάνουμε τώρα μία ανασκόπηση θα λέγαμε ότι ο ζωδιακός ως εργαλείο ανάλυσης του κόσμου ξεκίνησε τη φιλοσοφική του πορεία την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων. Η ιστορία του ξεκινά αρκετά χρόνια πριν την κλασσική εποχή, αλλά η ολοκλήρωση του ως φιλοσοφικού συμβόλου είναι απόρροια των κλασσικών και ελληνιστικών χρόνων.
Σύμπτωση; Επέμβαση της Θείας Πρόνοιας; Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και ότι κάπου στο Σύμπαν υπάρχουν δυνάμεις που φροντίζουν, ώστε, όταν η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να αποκαλύπτουν γνώσεις γραμμένες στα μυστικά αρχεία του Σύμπαντος.
Άλλοι περισσότερο ρεαλιστές θαυμάζουν το δυναμισμό του ανθρώπινου πνεύματος που δημιούρησε ένα τέτοιο φιλοσοφικό οικοδόμημα, θυμίζουν όμως ότι όλες αυτού του τύπου οι φιλοσοφικές προσεγγίσεις έχουν αξία όσο δεν υπάρχει πραγματική γνώση βασισμένη στο πεδίο της Επιστήμης.
Γεγονός είναι ότι ο ζωδιακός κύκλος στη σύγχρονη εποχή δέχεται πολύ έντονη την κριτική της φυσικής επιστήμης. Η σύγχρονη Αστρονομία έχει αποδείξει ότι ο ζωδιακός που χρησιμοποιεί η Αστρολογία σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το ζωδιακό των Αρχαίων Ελλήνων. Κι ότι εξαιτίας ενός φαινομένου που ονομάζεται μετάπτωση των ισημεριών, αν σηκώσει κανείς σήμερα το κεφάλι του στον Ουρανό, δε θα δει τους αστερισμούς στην ίδια θέση που ήταν πριν χιλιάδες χρόνια, αλλά σε διαφορετική θέση. Συνεπώς οι ημ/νίες που χρησιμοποιούμε για να καθορίσουμε τα δώδεκα ζώδια είναι λαθεμένες κι ένας άνθρωπος που σήμερα λέγεται ότι ανήκει στο ζώδιο του Κριού, μπορεί να ανήκει στην πραγματικότητα στο ζώδιο των Ιχθύων.
Η θέση αυτή της σύγχρονης επιστήμης είναι συγκλονιστική. Για κάποιον αρχάριο μελετητή της Αστρολογίας σήμερα είναι αδύνατον να κατανοήσει, αφού έχει διαβάσει τόσα συγγράματα για την επίδραση των πλανητών και των ζωδίων, γιατί χρησιμοποιείται ένα ζωδιακός που ήταν σε ισχύ πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν προχωρήσει τόσο πολύ στη μελέτη της ψυχολογίας ή του εσωτερισμού για να είναι σε θέση να κατανοήσουν το ζωδιακό φιλοσοφικά και οι περισσότεροι προσεγγίζουν την Αστρολογία μέσα από τον τρόπο θέασης που μαθαίνει κάθε άνθρωπος σήμερα στην εκπαίδευση, τον τρόπο της επιστήμης.
Ένα άλλο ερώτημα που τίθεται από μελετητές της Αστρολογίας είναι το εξής: Αν είναι αλήθεια ότι η κίνηση των πλανητών έχει κάποιο συγχρονισμό με την κίνηση των πραγμάτων εδώ κάτω στη γη, για ποιο λόγο δεν έχουν γίνει οι ίδιες παρατηρήσεις από όλους τους ανθρώπους και δε χρησιμοποιείται η ίδια αστρολογία από όλους τους λαούς; Γιατί οι Κινέζοι για παράδειγμα χρησιμοποιούν ετήσια ζώδια ή οι Ινδοί χρησιμοποιούν τον αστρικό ζωδιακό αντί του τροπικού (υπολογίζουν δηλαδή τη μετάπτωση των ισημεριών και κάποιος που για τη δυτική Αστρολογία είναι Κριός μπορεί για την Ινδική να είναι Ιχθύς). Πώς μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα όλα αυτά τα συστήματα; Μήπως τελικά η Αστρολογία δεν έχει καμία επιστημονική βάση και είναι απλά μία φιλοσοφική πεποίθηση ενσωματωμένη στην κουλτούρα διαφόρων λαών;
Μήπως είναι αληθές αυτό που ισχυρίζεται σήμερα η σύγχρονη ψυχολογία, ότι δηλαδή η Αστρολογία δεν είναι παρά μία πρόληψη ή ίσως και μία αυθυποβολή;
Τι έχει να απαντήσει στΆ αλήθεια σε όλα αυτά ο σύγχρονος αστρολόγος; Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει την κριτική που δέχεται αυτό που πιστεύει από διάφορους χώρους της κοινωνίας;
Τίποτα παραπάνω ίσως από όλα όσα εκτέθηκαν σε αυτό το κεφάλαιο. Αρκεί, όπως λέει κι ο Κος Συμεώνογλου στο βιβλίο του «Η Άλλη Αστρολογία» να αρχίσουμε στη σκέψη μας να αντικαθιστούμε σιγά σιγά το «Ή» με το «Και». Και στην προκειμένη περίπτωση να μην αναρωτιόμαστε τι από όλα αυτά που παρουσιάσαμε είναι ο ζωδιακός κύκλος, αλλά να έχουμε κατά νου ότι εν μέρει είναι κάτι από όλα αυτά.
Και πραγματική επίδραση που οφείλεται στα άστρα, αλλά και αυθυποβολή που επηρεάζει το ομαδικό ασυνείδητο των ανθρώπων. Και – ενδεχομένως – συμβολισμός που μας αποκαλύφθηκε από κάποια ανώτερη δύναμη, αλλά και ανθρώπινη φιλοσοφική κατασκευή και ερμηνευτικό εργαλείο για την προσέγγιση του κόσμου. Γιατί τελικά τίποτα από όλα αυτά δεν έχει ίσως τόσο μεγάλη σημασία όσο το γεγονός ότι η Αστρολογία στην πράξη δουλεύει.
Δεν ξέρουμε ακριβώς γιατί και δεν είμαστε σίγουροι πάντα για το πότε, αλλά έχουμε συγκεκριμένες ενδείξεις ότι δουλεύει. Εμπειρίες από το δικό μας περιβάλλον που συναντούμε ανθρώπους που ζωδιακά μας ταιριάζουν, στατιστικές προσεγγίσεις που δείχνουν ότι υπάρχει κάποια συσχέτιση μεταξύ των ουράνιων φαινομένων και της ανθρώπινης συμπεριφοράς αλλά προπάντων το ίδιο το δικό μας το βίωμα και τα γεγονότα της καθημερινότητας μας που επαληθεύονται αστρολογικά.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε γιατί ακριβώς λειτουργεί η Αστρολογία. Κι αν είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς αναζητητές της αλήθειας αυτό θα πρέπει να το παραδεχόμαστε σε όσους μας αντιμετωπίζουν γιΆ αυτό που πιστεύουμε. Κι είναι ίσως σημαντικό και για την ίδια την προσωπική μας εξέλιξη να μάθουμε να αποδεχόμαστε την ύπαρξη πραγμάτων που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε. Αλλά και το γεγονός ότι αυτά που θεωρούμε σαν προσωπικές μας βεβαιότητες δεν είναι παρά απλές προσεγγίσεις.
Ο ζωδιακός κύκλος είναι μία τέτοια προσέγγιση. Ασχέτως αν ξεκίνησε από μία σειρά πραγματικών παρατηρήσεων, στην πορεία της ιστορίας έγινε ένα φιλοσοφικό εργαλείο προσέγγισης των πραγμάτων. Και σαν εργαλείο δεν είναι παρά ένα μοντέλο απεικόνισης της πραγματικότητας. Μία προσέγγιση, που καλείται να ερμηνεύσει αυτή την πραγματικότητα, δεν είναι όμως η ίδια η πραγματικότητα.
Αυτή τη σημαντικότατη διαφοροποίηση καλούμαστε πιστεύω να έχουμε πάντα στο νου μας, όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό που στην Εισαγωγή του βιβλίου θέλησα να ονομάσω Αστρολογία της Αναζήτησης. Για όλους εμάς η στάση μας απέναντι στα σύμβολα της Αστρολογίας δε θα πρέπει να είναι δεδομένη, αλλά κριτική.
Κι είναι ευθύνη του καθενός από μας να μην «πιστεύει» απλά στη λειτουργία της Αστρολογίας αλλά να τη θέτει σε πραγματική εξέταση στην πράξη. Να εξετάζει πότε δουλεύει και πότε όχι, και εάν έχει προτάσεις για τη βελτίωση της να τις υποβάλλει.
Ας έχουμε λοιπόν πάντα στο νου μας ότι η Αστρολογία και εν προκειμένω ο ζωδιακός κύκλος στη σημερινή εποχή τουλάχιστον τίποτα περισσότερο από ένα μοντέλο. Ένα μοντέλο βασισμένο εν μέρει σε πραγματικά δεδομένα, που καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε για να ερμηνεύσουμε γεγονότα της καθημερινότητας. Ένα μοντέλο όμως που πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι παραμένει πάντα ένα εργαλείο και δεν πρέπει ποτέ στο νου μας να επιτρέψουμε να ταυτιστεί στην πράξη με την ίδια την πραγματικότητα.
Γιατί η πραγματικότητα υπάρχει πέρα και πάνω από τις νοητικές μας απόπειρες να την κατανοήσουμε. Φεύγει πέρα από μοντέλα και νοητικές κατασκευές του νου. Η πραγματικότητα απλά υπάρχει και η πραγματική αντίληψη της κάποια στιγμή καλούμαστε να φροντίσουμε να είναι η απλή και γνήσια βίωση της κι όχι το φιλτράρισμα της μέσα από νοητικές κατασκευές όπως ο ζωδιακός κύκλος.
Μέχρι να φτάσουμε ωστόσο στο σημείο να μπορούμε απλά να βιώσουμε το σύνολο της πραγματικότητας ο ζωδιακός δείχνει να εξυπηρετεί καλά σαν βοηθητικό εργαλείο. Σαν ένα μοντέλο για να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, τη ροή της φύσης, τη συμπεριφορά της ψυχής και την ψυχολογία του ανθρώπου. Και σαν ένα τέτοιο μοντέλο θα τον χρησιμοποιήσουμε περαιτέρω σε αυτό το βιβλίο. Συνδυάζοντας τον βέβαια και με τα άλλα δομικά στοιχεία της Αστρολογίας. Και εν προκειμένω συνδυάζοντας τον με τους Πλανήτες.
ΤΕΛΟΣ Α’ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
(σημείωση: μετά από ένα απαραίτητο διάλειμμα για περισυλλογή και ξεκούραση των αναγνωστών θα επανέλθουμε με το δεύτερο κεφάλαιο)
Βιβλιογραφία Α’ Κεφαλαίου:
1. William Madison, Ζώδια και Προσωπικότητα, Εκδόσεις Άλμπατρος
2. Derek και Julia Parker, Η νέα μεγάλη Αστρολογία, 1989, Εκδόσεις Τερζόπουλος
3. Alan Leo, Εσωτερική Αστρολογία, 1990, Πύρινος Κόσμος
4. Alan Leo, Αστρολογία Εσωτερική και Εξωτερική, 1993, Ιάμβλιχος
5. Manly Hall, H Φιλοσοφία της Αστρολογίας, 1990, Ιάμβλιχος
6. Karen Hamaker Zondag, Ψυχολογία και Αστρολογία, 1992, Ιάμβλιχος
7. Dion Fortune, Υγιής Αποκρυφισμός, 1984, Ιάμβλιχος
8. Γιάννης Συμεώνογλου, Η Άλλη Αστρολογία, 2005, Έσοπτρον
9. Κώστας Ταμβάκης, Οι επτά ακτίνες, 2007, Κέδρος
10. Dane Rudhyar, Astrology of Transformation, 1994, The theosophical publishing house
11. Αλίκη Μπέιλη, Εσωτερική Αστρολογία, 1958, Lucis Press
12. Αλίκη Μπέιλη, Οι Άθλοι του Ηρακλή, 1975, Lucis Press
13. Liz Greene, Αστρολογία για Ερωτευμένους, 2006, Πύρινος Κόσμος
- Διαβάστε το 1ο μέρος πατώντας εδώ
- Διαβάστε το 2ο μέρος πατώντας εδώ
- Διαβάστε το 3ο μέρος πατώντας εδώ