Η ψυχολογία της απιστίας

Η απιστία στο μικροσκόπιο!

Τα στατιστικά στοιχεία και οι έρευνες που κατά διαστήματα διεξάγονται στην Ελλάδα, από το Ανδρολογικό Σεξολογικό Ινστιτούτο, δείχνουν ότι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, περίπου το 80%, των ανδρών έχουν διαπράξει τουλάχιστον μία φορά το “αμάρτημα” της μοιχείας και ένα αξιοσέβαστο ποσοστό του 50% των γυναικών επίσης! Αυτά τα αποτελέσματα φέρνουν την χώρα μας σε μία από τις πρώτες θέσεις “απιστούντων” στην Ευρώπη, γεγονός που βοηθά να κατανοήσουμε και τον λόγο που το ποσοστό διαζυγίων στην χώρα μας είναι εξίσου υψηλό.

Σε μια άλλη έρευνα που διεξήχθη από το BBC βρέθηκε ότι ένας στους πέντε άνδρες απιστεί και το παραδέχεται, ενώ ένα ποσοστό 15% αναφέρεται ότι στην περίπτωση που δεν θα αποκαλυπτόταν η απιστία του, δεν θα την διέπραττε ξανά, ενώ έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το περιοδικό Mirror, έδειξε πως τουλάχιστον ένας στους δέκα άντρες έχουν απιστήσει ήδη πριν κλείσουν 1 χρόνο έγγαμου βίου.

Πολλές φορές, όταν ακούμε περιπτώσεις απιστίας, το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό, είναι μα πώς γίνεται ο άνθρωπος να μην είναι μονογαμικό ον ;!

Η επιστήμη της βιολογίας αλλά και της γενετικής μας δίνουν τις δικές τους απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα, δίνοντας μας μια διαφορετική οπτική του θέματος.
Στην πραγματικότητα στην φύση, τα μονογαμικά ζώα αποτελούν την μειονότητα! Κι αυτό γιατί η πολυγαμία ευνοεί την επιβίωση των ειδών καθώς αυτή επιτρέπει να αφήσουν περισσότερους απογόνους.

Τα αρσενικά στην πλειοψηφία τους, είναι πολυγαμικά, γεγονός που οφείλεται στην αναπαραγωγική τους κατασκευή και όχι μόνο. Οι πρόγονοι μας φυσικά δεν αποτελούσαν εξαίρεση αυτής της σεξουαλικής συμπεριφοράς, καθώς στην άγρια φύση το σεξ είναι απλώς ο μηχανισμός διαιώνισης του είδους. Κάθε αρσενικό άτομο του είδους είχε(και έχει) αντικειμενικό σκοπό να αφήσει όσο το δυνατόν περισσότερους απογόνους, ώστε να εξασφαλίσει την διαιώνιση του γενετικού του υλικού. Το θηλυκό επέλεγε το δυνατότερο αρσενικό, αυτό που φαινόταν ότι θα της χαρίσει υγιή παιδιά, που θα έχουν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης. Και τα αρσενικά προσαρμόζονταν εξελικτικά στην ζήτηση.

Η έλευση του homo sapiens, έφερε πολιτισμική επανάσταση στους μέχρι τότε πολυγαμικούς προγόνους μας, καθώς επέλεγε και αφοσιωνόταν σε μία μόνο ερωτική σύντροφο την οποία προφύλασσε με ζήλια από τους άλλους αρσενικούς, εξασφαλίζοντας έτσι την πατρότητα των απογόνων του, αλλά και την επιβίωση αυτών, καθώς και οι δύο γονείς εξασφάλιζαν καλύτερα τις ανάγκες των μικρών τους. Σε αυτή την, ακατέργαστη ακόμη βέβαια, μορφή της μονογαμικής συμπεριφοράς, βασίζεται και η δική μας σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία.

Όπως είναι φανερό ο σύγχρονος άνθρωπος προέρχεται από μια πολύπλοκη εξελικτική διαδικασία πολυγαμικών ειδών θηλαστικών. Ο σωματικός μας διμορφισμός, δηλαδή οι ανατομικές διαφορές ανάμεσα στα αρσενικά και θηλυκά άτομα αλλά και στην συμπεριφορά και ανάγκες μας, αποτελεί κληρονομιά της εξελικτικής αυτής διαδικασίας και είναι ακόμη ένα στοιχείο που υποδηλώνει την διαφοροποίηση των φύλων πάνω στο θέμα της αναπαραγωγικής διαδικασίας και κατά επέκταση, καθορίζει ως ένα βαθμό και τις σεξουαλικές μας πρακτικές.

Στο βιβλίο « Ο σεξουαλικός Πίθηκος» του Ε. Καφετζόπουλου, που εξετάζει το πώς το σεξουαλικό ένστικτο διαμόρφωσε την ανθρώπινη φύση και τον πολιτισμό όπως τον ξέρουμε, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι, αν η μονογαμία αποτελούσε πράγματι βιολογικό πλεονέκτημα για το είδος μας, τότε η ζήλια θα είχε εξαφανιστεί και τα άπιστα μέλη του είδους μας θα είχαν εκλείψει εδώ και χιλιάδες χρόνια! Επίσης τα δύο φύλα θα έμοιαζαν περισσότερο μεταξύ τους και η σεξουαλική επιθυμία θα είχε μειωθεί.

Απο τους ερευνητές προστίθεται ακόμα μία πτυχή στο θέμα, σχετικά με τον ρόλο των γονιδίων και την σχέση τους με την γυναικεία απιστία.Δεν οφείλεται όπως υποστηρίζεται, μόνο σε ψυχολογικά αίτια αλλά και σε γονιδιακά! Αν και ακόμη δεν έχει βρεθεί κατά πόσο μπορεί να ισχύει αυτή η πρόταση, αρκεί να μάθουμε πως το θέμα της απιστίας έχει διερευνηθεί σε ζώα. Και μάλιστα έχουν βγάλει κάποια συμπεράσματα. Σύμφωνα με αυτά, στα θηλαστικά υπάρχει ένα γονίδιο, το λεγόμενο “γονίδιο του υποδοχέα της βαζοπρεσίνης”, το οποίο σχετίζεται άμεσα με τη σεξουαλική συμπεριφορά.

Όταν υπάρχει αυτό το γονίδιο, τότε δημιουργούνται δυνατοί δεσμοί και δεν υπάρχει πιθανότητα για απιστία. Όταν δεν υπάρχει αυτό το γονίδιο, τότε είναι πιο πιθανή η απιστία στα θηλαστικά. Βέβαια ακόμη δεν υπάρχουν ακόμη τέτοια αποτελέσματα για τον άνθρωπο, αν και έχουν κάνει μια πρώτη απόπειρα, στην οποία αναφέρουν ότι υπάρχουν κάποια γονίδια στα χρωμοσώματα (3, 7 και 20), τα οποία μπορεί να μοιάζουν με το “γονίδιο του υποδοχέα της βαζοπρεσίνης ” των θηλαστικών και που μπορεί να σχετίζονται με τη σεξουαλική συμπεριφορά της γυναίκας και συγκεκριμένα με την απιστία.

Πρόσφατα, πραγματοποιήθηκε μια παρόμοια έρευνα από Άγγλους επιστήμονες εξετάζοντας πλέον το θέμα από την πλευρά των γονιδίων σε δίδυμα αδέλφια. Τα δίδυμα αδέλφια, όπως είναι γνωστό, έχουν ίδια χρωμοσώματα και αποτελούν μια καλή αρχή για μια πρώτη προσέγγιση εξήγησης της απιστίας λόγω κληρονομικότητας. Έτσι, λοιπόν, διαπιστώθηκε πως εάν ένα από τα δίδυμα αδέλφια απιστήσει, τότε η πιθανότητα να απιστήσει και το άλλο φτάνει το 55%, ενώ αυτό το ποσοστό είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί σε ταυτόσημα δίδυμα αδέλφια παρά σε αυτά που δεν έχουν ακριβώς το ίδιο DNA.

Τελικά φαίνεται πως κληρονομούμε όλοι μας το πρωτόγονο αυτό ένστικτο της επιβίωσης του είδους μας το οποίο όμως τιθασεύεται στην σύγχρονη κοινωνία από νόμους, από τις θρησκείες και από πολλούς ηθικούς κανόνες.
Όμως η διαφοροποίηση των φύλων ως προς τις σεξουαλικές τους πρακτικές μας βοηθά να εντρυφήσουμε στα κίνητρα τα οποία ωθούν το κάθε φύλο και γενικά τον άνθρωπο να απιστήσει.
Ποια ανάγκη αναζητά όμως να καλύψει το κάθε φύλο μέσα από μια παράλληλη σχέση, ή από το ευκαιριακό σέξ;

Κατά κανόνα η γυναίκα αναζητά πρωτίστως την επικοινωνία και το συναίσθημα, ενώ ο άνδρας την περιπέτεια και την εξερεύνηση.

Όταν λοιπόν ένας άνδρας απιστεί, συνήθως το κάνει για επιβεβαίωση της ταυτότητας του, ανδρισμού του. Νιώθει ότι αυτή η σεξουαλική του επιβεβαίωση θα τονώσει την αυτοπεποίθηση του, θα του ανεβάσει τη λίμπιντο και θα νιώσει νεότερος αν δει ότι συνεχίζει να έχει κατακτήσεις και μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές. Άλλοι ωθούνται στην απιστία γιατί φοβούνται την δέσμευση σε μια σχέση. Με το να απιστούν, θεωρούν ότι δεν ανήκουν πουθενά, ότι συνεχίζουν να διατηρούν την αυτονομία τους. Ο άνδρας είναι περισσότερο επιρρεπής στο ευκαιριακό σεξ, στο γνωστό «one night stand», του σεξ χωρίς δεσμεύσεις.

Όταν μια γυναίκα απιστεί, ο βασικότερος λόγος που το κάνει είναι γιατί νιώθει ότι έχει χαθεί πλέον το συναίσθημα και η επικοινωνία στην σχέση της. Όμως οι γυναίκες έχουν τάση αρχικά στην συναισθηματική απιστία ενώ η σωματική επαφή έρχεται αργότερα, σαν επισφράγισμα του πνευματικού της δεσμού με τον παράλληλο δεσμό της. Επειδή το συναισθηματικό κομμάτι παίζει ουσιαστικό ρόλο όπως και η σταθερότητα επίσης, η γυναίκα είναι επιρρεπής στην δημιουργία μιας παράλληλης σχέσης.

Ένας άλλος λόγος, κοινός και για τα δύο φύλα είναι ότι με το να απιστούν αποκτούν εμπειρίες…. ψάχνουν το διαφορετικό, αυτό που νομίζουν ότι δεν μπορεί να τους δώσει ο σύντροφός τους. Θέλουν να νιώσουν επιθυμητοί, να κάνουν πράγματα που ποτέ δεν θα τολμούσαν με τον σύντροφό τους. Να ζήσουν μια περιπέτεια που θα τους βγάλει από την καθημερινή τους ρουτίνα.

Η ψυχολογία της απιστίας

Η απιστία είναι μια διαδεδομένη σεξουαλική πρακτική στην σύγχρονη κοινωνία. Τι ωθεί όμως τους ανθρώπους όμως να απιστούν; Τι αναζητούν;

Πριν απαντηθεί αυτό το ερώτημα, ίσως θα έπρεπε να εξετάσουμε τις ίδιες τις σχέσεις. Αν συνάπτουμε σχέσεις και μόνιμους δεσμούς ώστε να καλύψουμε την ανάγκη μας για συντροφικότητα, τότε απιστούμε γιατί κάποιες άλλες ανάγκες μας δεν καλύπτονται από την σχέση μας αυτή.
Γιατί όμως δεν τελειώνουμε πρώτα την σχέση που δεν λειτουργεί όπως θέλουμε κι έπειτα να δημιουργήσουμε άλλη;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση με μια λέξη είναι η εξάρτηση και ο φόβος της μοναξιάς. Τα άτομα που δημιουργούν παράλληλες σχέσεις, έχουν απογοητευθεί και αποξενωθεί από τον σύντροφό τους και ψάχνουν τον έρωτα, το συναίσθημα, αλλού. Δεν χωρίζουν όμως, καθώς είναι εξαρτημένοι, όχι από τον σύντροφό τους, αλλά από την αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας που η επίσημη σχέση, τους προσφέρει απέναντι στην μοναξιά και την αβεβαιότητα.

Επίσης πολλοί άνθρωποι, όταν βρίσκονται σε φάση χωρισμού με τον σύντροφό τους, βρίσκουν κάποιον άλλο άνθρωπο, ώστε να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσουν την μοναξιά ή για να «τιμωρήσουν» τον σύντροφό τους και να τραβήξουν την προσοχή του. Σε αυτή την περίπτωση ο τρίτος άνθρωπος παίζει τον ρόλο του «δεκανικιού» και γίνεται το άλλοθι για το άτομο που φεύγει από την σχέση.Ένα ακόμα κίνητρο που μπορεί να ωθήσει στην απιστία είναι ο φόβος της απώλειας της αυτονομίας και ο φόβος της ισοπέδωσης της προσωπικότητας. Τα άτομα αυτά απιστούν, προσπαθώντας να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι διατηρούν την αυτοδιάθεση και προσωπική τους ελευθερία.

Στην δεύτερη περίπτωση φοβούνται ότι η σχέση τους ισοπεδώνει τον εαυτό τους. Υποτάσσονται, κάποτε παθητικά, στις επιθυμίες και κοινωνικές επιταγές του συντρόφου και της κοινωνίας και έπειτα προσπαθούν να ισορροπήσουν προβάλλοντας ελεύθερα τον εαυτό τους στις παράλληλες σχέσεις τους.Θα ήταν χρήσιμο επίσης σε αυτό το σημείο να αναφερθούμε και στο γνωστό θέμα της αυτό-εκτίμησης, καθώς η έλλειψή της συχνά ωθεί κάποια άτομα στην συνεχή σύναψη ερωτικών σχέσεων ως μέσω αυτό-προσδιορισμού αλλά και ως μέσο τόνωσης της αίσθησης της προσωπικής τους αξίας.

Όπως βλέπουμε το κοινό σε όλες τις περιπτώσεις είναι η ύπαρξη μιας δυσλειτουργικής σχέσης, όπου το ένα άτομο αρνείται να αντιμετωπίσει ευθέως τα προβλήματα και καταφεύγει στην σύναψη εξω-σχεσιακών δεσμών προσπαθώντας να καλύψει τα συναισθηματικά του κενά. Και αυτό είναι η απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα σχετικά με τα κίνητρα της απιστίας.

Συνοψίζοντας, η έλλειψη αυτογνωσίας, η αδυναμία επικοινωνίας με τον σύντροφο, η άγνοια των πραγματικών αναγκών και επιθυμιών και ο φόβος της μοναξιάς, συνθέτουν τον σκελετό της ψυχολογίας του ατόμου που απιστεί. Κι αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος βιώνει και αντιμετωπίζει διαφορετικά τις προκλήσεις που παρουσιάζονται σε μια σχέση. Σίγουρα η απιστία αποτελεί μια σχετικά εύκολη λύση, την λύση της «φυγής» από τα προβλήματα της σχέσης, αλλά και από τις συνέπειες μιας επιλογής.

Αν και ίσως η επιστήμη έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει ώστε να ερμηνεύσει επαρκώς και ακριβώς την απιστία, παρόλα αυτά μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες ώστε να κατανοήσουμε ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αψυχολόγητη, ή ξαφνική, αλλά αποτελεί προϊόν ζυμώσεων συναισθηματικών προβλημάτων, που προέρχονται είτε από κενά στην ίδια την σχέση του ατόμου, είτε από εσωτερικά προβλήματα που το άτομο αντιμετωπίζει.

Μερικές μικρές αλήθειες που κάνουν την διαφορά!

Πνευματική η ουσιαστική, η απιστία έχει τρυπώσει στην ζωή μας, ακόμα μέσα και από την τηλεόραση. Είναι άραγε μόδα και θα περάσει;
Η απάντηση είναι αρνητική, καθώς απλώς αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι συνθήκες επιτρέπουν να μιλάμε πλέον για αυτήν ανοιχτά κι όχι σε πηγαδάκια ή πίσω από κλειστά παραθυρόφυλλα όπως στο παρελθόν που ήταν ένα θέμα ταμπού, αν και παρόλα αυτά συνέβαινε εξίσου συχνά όπως και στην εποχή μας.

Έτσι είναι ασφαλές να πούμε πως δεν ισχύει το ότι στις μέρες συμβαίνει συχνότερα, αλλά μάλλον δημιουργείται αυτή η εντύπωση εξαιτίας του ότι συζητιέται ανοιχτά και επίσης το ότι υπάρχει μικρότερη ανοχή στην αντιμετώπισή της, όσο περίεργο κι αν φαίνεται και αυτό αποδεικνύεται από τον αυξητικό ρυθμό των διαζυγίων εξαιτίας μοιχείας . Ενώ η κοινωνία έχει γίνει πιο ανοιχτή στα ζητήματα της σεξουαλικής ζωής του ατόμου, το ίδιο το άτομο μεμονωμένα έχει γίνει πιο απόλυτο στην αντιμετώπιση τους. Οι παλαιότερες γενιές, σπανίως θα χώριζαν για τέτοιο λόγο, ειδικά αν η απιστία είχε διαπραχθεί από τον σύζυγο, ενώ αν η γυναίκα απιστούσε, στιγματιζόταν. Θα λέγαμε ως ένα βαθμό αυτή η διαφοροποίηση της αντίληψης ανάλογα με τα φύλο συνεχίζει να υφίσταται, αλλά πλέον δεν υπάρχει ανεκτικότητα ούτε από το γυναικείο φύλο απέναντι στην ανδρική απιστία.Συχνά οι άνθρωποι που απιστούν θεωρούνται από τους υπόλοιπους ως άτομα που αποτελούν εξαιρέσεις και πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι δευτέρας διαλογής λόγω της «αδυναμίας» που έδειξαν.

Όμως στην πραγματικότητα όλοι μας διαθέτουμε το «μικρόβιο» της αναζήτησης, όλοι μας έχουμε απωθημένα αλλά και κρυφές φαντασιώσεις όπως σαφώς όλοι νιώθουμε την ανάγκη για στοργή και αισθήματα. Αν βρισκόμασταν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες που ίσως να είμαστε ευάλωτοι και νιώθαμε μοναξιά, πολλοί από μας θα μπορούσαμε να χάσουμε τον έλεγχο μας και να παρασυρθούμε. Ίσως λοιπόν θα ήταν σκόπιμο να μην κρίνουμε, αλλά περισσότερο να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα, όσο κι αν θεωρούμε την πράξη της απιστίας εσφαλμένη. Αυτή η κατανόηση ίσως βοηθά να βελτιώσουμε και τις δικές μας σχέσεις ώστε να ζήσουμε ομορφότερα με τον σύντροφό μας.

Μια αλήθεια ακόμη είναι ότι οι παράλληλες σχέσεις τις περισσότερες φορές δεν επιβιώνουν όταν γίνουν επίσημες. Αυτό συχνά σχετίζεται με την τάση που έχουν οι άνθρωποι να μυθοποιούν τα πρόσωπα με τα οποία σχετίζονται, στην προκειμένη περίπτωση, συντρόφους νόμιμους ή παράνομους. Κάποτε, μοιραία, έρχεται η στιγμή που οι περιστάσεις αναγκάζουν να δούμε τους ανθρώπους στην πραγματική τους διάσταση. Κι έτσι ενώ αρχικά επιφορτίζουμε τους συντρόφους με ένα σωρό προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, στην πορεία διαπιστώνουμε πως ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός. Κάποιοι σε αυτή την φάση αναζητούν τον «χρυσό» στον τρίτο άνθρωπο.

Από την άλλη όταν η κρυφή, παράνομη σχέση γίνει φανερή, χάνει την αίγλη της, την έξαψη της περιπέτειας και μαζί χάνει την λάμψη του και ο άνθρωπος με τον οποίο διεπράχθη η απιστία. Αυτό είναι ένα κομβικό σημείο. Αν υπήρχε τελικά αληθινό συναίσθημα απέναντι σε αυτόν, τότε η σχέση θα συνεχιστεί και ίσως περάσει στο επόμενο επίπεδο. Αν όχι, τότε έρχεται η στιγμή που οι περισσότεροι προσπαθούν να επανασυνδεθούν με τον πρώην σύντροφό τους, ο οποίος τουλάχιστον τους παρείχε την σιγουριά του γνώριμου και της ασφάλειας.

Η επιτυχία όμως της επανασύνδεσης θα κριθεί κυρίως από το κατά πόσο θιγμένος και θύτης έχουν ξεκαθαρίσει τις επιθυμίες, ανάγκες και πραγματικά συναισθήματα τους απέναντι στον σύντροφό τους, ώστε να μπορέσουν να αφήσουν το γεγονός της απιστίας στο παρελθόν. Συνήθως είναι δύσκολο να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη εκτός εάν και οι δύο είναι πρόθυμοι να συγχωρέσουν και να αποδεχτούν τα λάθη του άλλου αλλά και του εαυτού τους.
Ίσως είναι σκόπιμο να αναφέρουμε το λαϊκό γνωμικό «μονός καυγάς δεν γίνεται», που συνοψίζει τις μικρές και μεγάλες αλήθειες των σχέσεων. Αυτό φυσικά στα αυτιά του θιγμένου ακούγεται εξωφρενικό στην αρχή, καθώς διακατέχεται από το συναίσθημα του θυμού που προκάλεσε η προδοσία! Όμως αφού περάσει το πρώτο σοκ, είναι πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί το γεγονός με νηφαλιότητα.

Για την δυσλειτουργία της σχέσης ευθύνονται και τα δύο άτομα που την απαρτίζουν. Είναι ανώφελο να ρίχνουμε ευθύνες στον σύντροφό μας και να αναζητάμε ποιος έφταιξε περισσότερο για την σχέση μας που παραπαίει, μπροστά στην αποκάλυψη της απιστίας. Το ζητούμενο είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας με ανοιχτό μυαλό και ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και να εντοπίσουμε τα λάθη μας , ώστε να μην τα επαναλάβουμε σε επόμενη σχέση μας ή στην σχέση στην οποία αποφασίζουμε να δώσουμε μια ευκαιρία ακόμη. Αν δεν το κάνουμε θα βλέπουμε την ίδια ιστορία συνεχώς να επαναλαμβάνεται!

Αστρολογία και απιστία

Εγώ; Ποτέ! Συνήθως αυτή είναι η απάντηση που οι περισσότεροι δίνουμε στο ερώτημα αν έχουμε απιστήσει. Όμως … οι πειρασμοί κυκλοφορούν εκεί έξω ελεύθεροι και μοιραίοι!

Η αστρολογία μπορεί να μας δώσει αρκετά στοιχεία στο θέμα της απιστίας και των παράλληλων σχέσεων αλλά και για τα κίνητρα μας ανάλογα των πλανητικών όψεων.
Στο ερώτημα αν υπάρχει γενέθλια προδιάθεση, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι άβουλο πλάσμα. Υπάρχει η θέληση και η καλλιέργεια της δημιουργίας σχέσεων με βάση την ειλικρίνεια κι έτσι ακόμα και να υπάρχει «τάση», μπορεί το άτομο να την χειριστεί και να την ξεπεράσει.

Σημαντικό ρόλο λοιπόν, είτε από διέλευση είτε σε γενέθλια θέση, παίζουν οι λεγόμενοι εξωκρόνιοι πλανήτες οι Ουρανός, Πλούτωνας και Ποσειδώνας. Όταν αυτοί οι πλανήτες σχηματίζουν δυναμικές όψεις με προσωπικούς πλανήτες και τα φώτα, χρωματίζουν έντονα την προσωπικότητα του ατόμου και μας δίνουν μια εκδοχή για τα κίνητρα που μπορεί να το οδηγήσουν στην απιστία.

• Όταν έχουμε σκληρές όψεις Ουρανού με προσωπικό πλανήτη, δείχνει ότι υπάρχει έντονη η τάση ανεξαρτησίας και αναζήτησης της έξαψης του καινούργιου, της περιπέτειας. Ο Ουρανός θέλει κάτι που είναι εκκεντρικό, αντίθετο με την συμβατική εικόνα της κοινωνίας και μπορεί να προκαλέσει την διάλυση των δεσμών μόνο και μόνο για να πειραματιστεί.
  Παραδοσιακά (κατά τον Κάρτερ) οι όψεις της Σελήνης ως προς τον Ουρανό για τον άνδρα και οι όψεις του Ηλίου προς τον Ουρανό για τη γυναίκα, φέρνουν τη διάθεση για μία απιστία. Επίσης μία προσβολή προς την Αφροδίτη ή τον Ερμή, θα δείξει τάση για εκκεντρικές σχέσεις με νεαρά άτομα. Σίγουρα μπορεί να μας το εκδηλώσει και η προσβολή προς τον κυβερνήτη του 7 ου οίκου, αν δεν στηρίζεται από άλλα στοιχεία. Αν ο Ουρανός είναι στον 8ο ή στον 12ο οίκο, τότε μπορεί η περιπέτεια να έχει μόνο την περιέργεια της εμπειρίας του διαφορετικού και όχι να αποσταθεροποιήσει την μόνιμη σχέση.
• Στις έντονες όψεις του Πλούτωνα απ’ την άλλη, το άτομο έχει την τάση να βιώνει έντονα πάθη, να διακατέχεται από έντονη σεξουαλικότητα και έχει ροπή να νιώθει πως βιώνει σχέσεις που θεωρεί ότι έχουν την αίσθηση του μοιραίου. Αλλά ο Πλούτωνας πρέπει κι αυτός να κάνει όψη με ερωτικούς δείκτες του χάρτη, όπως η Αφροδίτη και ο Άρης, ή να συνδέεται με δυνατή όψη προς τον Ήλιο, κάτι που θα έδινε την ανάγκη του «εγώ» να επιβληθεί και να θέλει να εξουσιάζει μέσω της σεξουαλικότητας.
• Τέλος η εμπλοκή του Ποσειδώνα με προσωπικούς πλανήτες σε έντονες όψεις κάνει το άτομο ονειροπόλο, έναν ιδεαλιστή που αναζητά τον υπερβατικό έρωτα που θα τον σώσει ή που θα σώσει τον άλλον. Με τον Ποσειδώνα μπορεί να μη γίνει ποτέ πράξη η απιστία, να παραμείνει στα όρια του πλατωνικού έρωτα και του ονείρου. Αν γίνει πραγματικότητα, θα πρέπει να υπάρχουν αποφασιστικοί παράγοντες που θα ωθήσουν το άτομο να εμπλακεί σε περιπέτεια και να τολμήσει. Αυτό μπορεί να συμβεί από τον Άρη, τον Πλούτωνα ή και τον Ουρανό σε όψη με τους δείκτες της αγάπης και του έρωτα (Αφροδίτη, κυβερνήτη 5ου και 7ου οίκου), αλλά ενδεχομένως και με τα φώτα (Ήλιο ή Σελήνη).

Ένας άλλος παράγοντας που συνδέεται με το θέμα της κρυφής-παράλληλης σχέσης είναι ο 12ος οίκος, που παραδοσιακά αντιστοιχεί στο ζώδιο των Ιχθύων και κυβερνάται από τον Ποσειδώνα. Ένας έντονος δωδέκατος οίκος κάνει το άτομο ιδιαίτερα εσωστρεφές που έχει την τάση να κρατάει μυστική την προσωπική του ζωή. Εξετάζεται φυσικά η θέση του κυβερνήτη της ακμής του οίκου αυτού, όπως και οι όψεις που αυτός τυχόν σχηματίζει και επίσης οι πλανήτες που τυχόν περιέχονται σε αυτόν.
Ο πλανήτης του έρωτα, η Αφροδίτη, μέσα στον 12ο τον οίκο των μυστικών, αποτελεί μια ένδειξη ότι το άτομο πιθανό να δημιουργήσει κάποια στιγμή μια κρυφή σχέση ή ίσως νιώσει τον έρωτα για κάποιο άτομο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα αισθήματά του και να έχει συνεχώς την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Επίσης αυτή η θέση δείχνει ότι ίσως ότι το άτομο νιώσει τον έρωτα αλλά δεν τον ομολογήσει ποτέ στο αντικείμενο του πόθου του.
Ο Άρης στον 12ο οίκο, δείχνει την ανάγκη της περιπέτειας για το σεξ και την κατάκτηση, που γοητεύει όταν είναι κρυφή και παράνομη. Πάντα με τις όψεις όμως που δηλώνουν την ένταση συναισθημάτων.

¶λλη περίπτωση είναι να έχουμε την Αφροδίτη αδύναμη και να κάνει δύσκολες όψεις με τον Δία, τον Κρόνο, τη Σελήνη, τον Ουρανό και τον Πλούτωνα.
Μπορεί επίσης να κυριαρχεί στον χάρτη μία εικόνα του Τοξότη, που καλεί σε διασκέδαση και ευχαρίστηση δίχως δέσμευση ή πολύ στοιχείο του νερού, όπου δεν έχουμε παρά μία προσωπικότητα αρκετά ευάλωτη, άρα επιρρεπή στα συναισθήματα και στις συγκινήσεις.

Ο 5ος οίκος του έρωτα δεν θα μπορούσε να λείπει από τους παράγοντες που εξετάζουμε. Η ακμή του οίκου αυτού, το ζώδιο στο οποίο βρίσκεται ,οι πλανήτες που περιέχονται σε αυτόν καθώς και η θέση του κυβερνήτη του, παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο το άτομο προσεγγίζει τον έρωτα. Ο πληθωρικός Δίας στον οίκο αυτό ή οι σκληρές του όψεις με τον κυβερνήτη του 5ου οίκου παίζουν σημαντικό ρόλο επίσης.
Ο πλανήτης Δίας σε σκληρή όψη με την Αφροδίτη, αποτελεί επίσης μια ένδειξη ότι το άτομο μπορεί να είναι πληθωρικό και απαιτητικό στο θέμα των ερωτικών σχέσεων του, στις οποίες αναζητά ποικιλία και συνεχή εναλλαγή και συχνά μπορεί να έχει την αίσθηση του ανικανοποίητου ενώ η οικοθεσία θα μας δείξει σε ποιους τομείς της ζωής του μπορεί να εμφανιστεί αυτή του η τάση.

Η εμπλοκή της Μαύρης Σελήνης, που γοητεύει μέσα από μυστήριο και παρανομία, με τους δείκτες που προαναφέρθηκαν, είναι ακόμη ένα προφανές στοιχείο απιστίας. Στις σκληρές της όψεις μόνο, γιατί έχει διάθεση να μας βυθίσει και να μας παρασύρει.

Επίσης, οι δυνατότητες για να δούμε μία περίεργη ανατροπή στην ερωτική μας ζωή, μπορεί να διαφανούν από την εμπλοκή του Ποσειδώνα (σε αρνητική όψη πάντα) με τα ερωτικά μεσοδιαστήματα:

• Αφροδίτης/Πλούτωνα, όπου υπάρχει η τάση του ατόμου να ξελογιαστεί και να έχει ερωτική αστάθεια.
• Αφροδίτης/Ουρανού, φέρνοντας αποπλάνηση, δέλεαρ, ιδιόρρυθμη ερωτική σχέση.
• Όπως και η εμπλοκή του Πλούτωνα σε δύσκολη όψη με το μεσοδιάστημα Αφροδίτης/Ουρανού μπορεί να φέρει ένα «τυφλό έρωτα».
• Τα μεσοδιαστήματα Άρη/Αφροδίτης ή Σελήνης/Ηλίου, σε όψη με τον Πλούτωνα, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα μπορούν επίσης να αποσυντονίσουν τον ενδιαφερόμενο και να έρθει μία απρόβλεπτη κατάσταση που του ανατρέπει την καθημερινότητα.

Όπως είναι φανερό οι αστρολογικοί δείκτες που αφορούν το θέμα είναι πολλοί και θα ήταν δύσκολο να αναφερθούν όλοι σε ένα άρθρο. Είναι όμως σημαντικό να θυμόμαστε ότι για την ορθή εξέταση του θέματος της απιστίας σε έναν χάρτη θα πρέπει να μελετηθεί το σύνολο των στοιχείων τόσο του γενέθλιου όσο και των διελεύσεων ώστε να καταλήξουμε σε ένα σχετικά ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με την ροπή του ατόμου στην δημιουργία μιας κρυφής σχέσης.

Όπως αναφέρθηκε όμως και πριν, ο κάθε άνθρωπος βιώνει την πραγματικότητα του χάρτη του με διαφορετικό τρόπο και κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Η αστρολογία μας βοηθά να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και μέσω αυτής της κατανόησης και αποδοχής να εξελιχθούμε και εκμεταλλευτούμε το δυναμικό μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Με αυτή την έννοια και οι ροπές προς την απιστία τιθασεύονται και η ενέργεια των όψεων μπορεί να διοχετευθεί σε άλλους τομείς με εποικοδομητικό τρόπο.