Μετενσάρκωση – μεγάλο αφιέρωμα, έρευνα

«Είπαν οι σοφοί: φθαρτά είναι τα σώματα και μόνον η ψυχή τους είναι άφθαρτη και αμέτρητη που ανθρώπου νους δεν νιώθει, γιατί αυτή είναι απεριόριστη.
Και εκείνος που νομίζει πως σκοτώνει η ψυχή και ο άλλος που πιστεύει πως σκοτώνεται αυτή και οι δύο τίποτε δεν ξέρουν γιατί η άφθαρτη ψυχή ούτε φθείρεται ούτε φθείρει, δεν γεννιέται, δεν πεθαίνει ούτε και ξαναγεννιέται, μια που δεν γεννήθηκε ποτέ.

Είναι αγέννητη και αρχαία και παντοτινή και αιώνια.
Κι ούτε ποτέ λιγοστεύει, ούτε και μπορεί να αλλάξει, ούτε αν σκοτωθεί το σώμα χάνεται κι αυτή μαζί του.

Την ψυχή όποιος πιστεύει πως είναι άφθαρτη και αιώνια, πως ποτέ δεν γεννήθηκε, ούτε και άλλαξε ποτέ, πώς μπορεί πλέον να νομίζει πως αυτός θα τη σκοτώσει ή πως θα σταθεί αιτία του χαμού της;

Όπως κάθε άνθρωπος αφήνει τα φορέματά του τα παλιά για να πάρει άλλα καινούργια, έτσι και η ψυχή πετάει τα παλιά τα σώματά της και άλλα ντύνεται καινούργια.

Την ψυχή σπαθί δεν κόβει, ούτε φωτιά την καίει.
Νερό δεν την μαλακώνει, ούτε την ξεραίνει αγέρας, για αυτό τη λένε άκοπτη, άκαφτη και αμαλάκωτη, αμάραντη και αχάλαστη, και ολούθε πως περνάει άναρχη και αμετάβλητη, αόρατη, ανείπωτη, απάτητη.
Τέτοια σαν ξέρεις την ψυχή, δεν πρέπει να λυπάσαι»

Για τη άφθαρτη ψυχή από το βιβλίο «Μπαγκαβάτ Γκιτά»

Τι εννοούμε με τον όρο «Μετενσάρκωση»

Ζούμε για να… ξαναζήσουμε; Είναι η ψυχή αθάνατη; Μπορούμε να έχουμε περισσότερες από μια διαδοχικές υπάρξεις; Το Κάρμα ποιο ρόλο εξυπηρετεί στην διαδρομή της πλήρωσης;
Η Μετενσάρκωση είναι μια θεωρία-πίστη η οποία στηρίχθηκε από πολλές θρησκείες και φιλοσοφικά συστήματα και ακόμη περισσότερους διακεκριμένους ερευνητές. Έχει απασχολήσει ανήσυχα μυαλά και μόνο για το λόγο ότι πίστεψαν και δέχτηκαν τόσοι πολλοί άνθρωποι την προοπτική της στα βάθη του χρόνου.
Στις Δυτικές κοινωνίες τα τελευταία 40 χρόνια η θεωρία της Μετενσάρκωσης άρχισε να συζητιέται και να μελετάται με περισσότερο ενδιαφέρον. Είναι άλλωστε γεγονός ότι στην μεσαιωνική Ευρώπη το έδαφος δεν ήταν το κατάλληλο για να διατηρηθεί και να ανθίσει μια ιδέα πνευματικά φιλοσοφική και αναμφίβολα θα κατέληγε στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης.

Στην Ανατολή όμως, που χαρακτηρίζεται από υπερβατικά φιλοσοφικά ρεύματα και πολιτισμούς που διεκδικούν περισσότερα από τον αόρατο από ό,τι από τον ορατό κόσμο, η ιδέα της Μετενσάρκωσης κυριαρχούσε και συνεχίζει να υφίσταται τόσο στην λεπτή μεταφυσική σκέψη των Βραχμάνων όσο και στην ευγενική ιδεολογία του Βούδα.

Ο όρος Μετενσάρκωση από την ετυμολογία του σημαίνει την επανειλημμένη είσοδο της ψυχής σε ένα σαρκικό ή φυσικό περίβλημα το οποίο είναι προσωρινό – σε αντίθεση με την ψυχή που είναι άφθαρτη και αιώνια. Και δεν αφορά μόνον τους ανθρώπους αλλά όλες ανεξαιρέτως τις υπάρξεις σε μία νοητή σκάλα εξέλιξης της κοσμικής συνείδησης.

Το φύλο, η κοινωνική κάστα, η ράτσα, ο τόπος, οι φυσικές προδιαγραφές και οι ρόλοι εναλλάσσονται με απίστευτους συνδυασμούς και με πολύ μεγαλύτερη πρωτοτυπία από ό,τι εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε ρούχα, τρόπους συμπεριφοράς, τόπους και συνήθειες.

Κατά αυτόν τον τρόπο γίνεται αποδεκτό το ότι η ψυχή είναι ενέργεια που διέπεται από τους νόμους της Φυσικής, αφού ούτε δημιουργείται ούτε χάνεται, απλώς παίρνει διάφορες «μορφές» και «εκφράσεις» στην διαδρομή της εξέλιξης και της ένωσής της με το υπέρτατο του σκοπού της.

Προφανώς μια τέτοια θεωρία προσφέρει εκτός από πνευματική αναζήτηση και μεγάλη ανακούφιση σε ανθρώπους που φοβούνται την ανυπαρξία του θνητού Τέλους και της Απώλειας.

Όμως η Αθανασία της Ψυχής –που με τις όποιες παραλλαγές υποστηρίζεται δογματικά από όλες τις θρησκείες και δοξασίες– δεν είναι παρά μια διαδικασία διαρκούς βελτίωσης μέσω της εμπειρίας προηγουμένων ζωών, καθώς το Κάρμα (προσωπική επιταγή-σκοπός που πρέπει να εκπληρώσουμε για να πάψουμε να μετενσαρκωνόμαστε) και το Ντάρμα (η παγκόσμια τάξη, την οποία οφείλουν οι άνθρωποι να σέβονται και να προσαρμόζουν την ζωή τους σε αυτήν) θα εφαρμόζονται στην ζωή του καθενός και σε αλληλεπίδραση με διάφορα γεγονότα και ανθρώπους.

Η πίστη στην Μετενσάρκωση είναι… παλιά ιστορία!

Η ιστορία μάς διδάσκει ότι πάντα οι μεγάλες θρησκείες της Ανατολής θεωρούσαν την πίστη στην Μετενσάρκωση ως βασικό δόγμα. Στις Ινδίες όπως και στην Αίγυπτο αλλά και στους Ορφικούς συνιστούσε τη ρίζα της ηθικής. Πώς όμως;

Αν εξετάσουμε βαθιά την θεωρία της Μετενσάρκωσης στο πέρασμα του χρόνου θα διαπιστώσουμε ότι «συντροφεύει» για χιλιάδες χρόνια την ανθρώπινη επιθυμία για αιωνιότητα. Ως διδασκαλία εμφανίζεται στην φιλοσοφική σκέψη πολλών θρησκειών, όπως στον Μανιχαϊσμό, στον Γνωστικισμό, στον Βουδισμό, στον Ταοϊσμό και γενικότερα σε χώρες όπως στην Κίνα, στην Ινδία, στην Αίγυπτο ή στην Ιαπωνία.

Οι πεποιθήσεις ανατολικών διδασκαλιών όπως ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός, καθώς και οι αναφορές στις ιδιότητες της θεάς Κάλι, ως Εξουσιάστριας της Ζωής, του Θανάτου και της Επαναγέννησης, στηρίζουν την όλη διαδικασία της Μετενσάρκωσης με σαφήνεια. Κατά τον κύκλο των Μετενσαρκώσεων η Κάλι θεωρείται η Μεγάλη Μητέρα μέσα από την οποία όλοι χρειάζεται να διαβούν για να εισέλθουν στον άλλον κόσμο.

Στις δυτικές αντιλήψεις, επειδή αυτή η θεά συχνά εμφανίζεται με μία σκοτεινή μορφή, προκαλούσε ανέκαθεν το φόβο, καθώς ανθρώπινα κρανία κρέμονταν από τους καρπούς της σε πολλές απεικονίσεις της, σχετίζοντάς την περισσότερο με τον θάνατο και τις σφαγές.

Όμως το αέναο ταξίδι της ψυχής το συναντάμε και σε μερικές παλιές θρησκείες της Λεκάνης της Μεσογείου όπως στον Ορφισμό. Στους αρχαίους Έλληνες ο Ορφισμός υποστήριζε ότι μια προϋπάρχουσα ψυχή επιβιώνει του σωματικού θανάτου και μετενσαρκώνεται αργότερα στο σώμα κάποιου ανθρώπου. Στην συνέχεια ακολουθούν πολλές τέτοιες ενσαρκώσεις έως ότου η ψυχή δεν θα χρειάζεται πλέον σώμα, αφού επιτέλους είναι έτοιμη να ενωθεί με την παλαιότερη αγνή της υπόσταση.
Αλλά και ο Πλάτων, που έζησε τον 4ο-5ο αιώνα π.Χ., πίστευε στην αθανασία της Ψυχής θεωρώντας ότι αυτή μετέχει σε επαναλαμβανόμενες ενσαρκώσεις.

Στην αρχαία Αίγυπτο το πεπερασμένο του σώματος και ταυτόχρονα η αθανασία της ψυχής ήταν κάτι το δεδομένο και αναντίρρητα αποδεκτό. Μάλιστα στην Αιγυπτιακή Βίβλο των Νεκρών αναφέρεται αναλυτικά το ταξίδι της ψυχής στην αντίπερα όχθη.

Στην Ινδία υπό την επίδραση της βουδιστικής διδασκαλίας αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι ο άνθρωπος ξαναγεννιέται και υφίσταται τις συνέπειες των καλών και των κακών του πράξεων από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις.

Στον Ινδουισμό η διαδικασία του θανάτου και της «αναγέννησης» πιστεύεται ότι δεν διακόπτεται παρά μόνο όταν κάποιος καταφέρει να κατακτήσει την «Μόκσα» (σωτηρία) μέσω της συνειδητοποίησης της αλήθειας. Και η αλήθεια αυτή που πρέπει να συνειδητοποιήσει μόνος του ο κάθε άνθρωπος είναι ότι η ατομική ψυχή (Ατμαν) και η απόλυτη ψυχή (Βράχμαν) ταυτίζονται. Όποιος βιώσει αυτή την αλήθεια ξεφεύγει από τον κύκλο των γεννήσεων (Σαμσάρα).

Στην Κίνα πίστευαν για τον μεγάλο διδάσκαλο και ιδρυτή του Ταοϊσμού Λαό Τσε, ότι στις προηγούμενες ζωές του ήταν δάσκαλος όλων των σοφών ανθρώπων-ηγεμόνων της αρχαιότητας. Θεωρούν επομένως δεδομένη την ύπαρξη άλλων ζωών.

Σύμφωνα με τον Γκουρού Νάνακ (Σιχισμός), «ο άνθρωπος μπαίνει μέσα σε μια ύπαρξη η οποία αξιολογείται με τον ίδιο τρόπο αρνητικά και θετικά. Αρνητικά αξιολογείται μέσω του Κάρμα (νόμος της δράσης και της αντίδρασης) το οποίο προέρχεται από τις δράσεις των προηγούμενων ζωών μας και αυτές είναι που μας οδηγούν σε μια επανενσάρκωση ….»

Στον Σιχισμό διδάσκεται η Μετενσάρκωση σαν δόγμα, όμως επιπλέον πιστεύεται ότι στην έσχατη κρίση, η οποία θα υπάρξει κάποια στιγμή, οι ψυχές όπου κι αν βρίσκονται (ενσαρκωμένες ή μη) θα απορροφηθούν από τον Θεό.

Το Ζοχάρ θεωρεί ότι «όλες οι ψυχές υπόκεινται στην ανακύκλωση – μετεμψύχωση, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν τις οδούς (τις προθέσεις) του Κυρίου, και αυτό είναι ευτύχημα. …»

Στον Ζαινισμό πιστεύεται ότι το Κάρμα των παλιών ενσαρκώσεων που δεν έχει εξαντληθεί προσκολλάται σε αυτό των νέων ενσαρκώσεων και η ψυχή μπορεί να απελευθερωθεί από αυτό μέσω θρησκευτικών επιταγών και ειδικά με την «Αχίμσα» (Μη βία).

Σε ιερό τους βιβλίο, το «Μπράντο Τοντόλ» (ή αλλιώς Θιβετιανική Βίβλος των Νεκρών) αναφέρεται η προσωρινότητα της προσωπικότητας, δίνονται μάλιστα και συμβουλές έτσι ώστε να ταξιδέψει καλύτερα ο νεκρός από αυτούς τους κόσμους.

Όμως τελικά στον Βουδισμό στηρίζονται τα περισσότερα «συστατικά» της πίστης στην μετενσάρκωση. Και εκεί δηλώνεται ότι ο μόνος δρόμος για να «λυτρωθεί» η ψυχή από τις επαναλαμβανόμενες μετενσαρκώσεις είναι να κερδίσει κανείς την κατάσταση της πλήρους ισορροπίας, μέσω πειθαρχίας και διαλογισμού. Έτσι θα αποδεσμευτεί από τις γεννήσεις και τους θανάτους φτάνοντας στη Νιρβάνα, στην κατάσταση δηλαδή της απόσβεσης των επιθυμιών.

Τα επτά «πρόσωπα» της Μετενσάρκωσης

Από την Αρχαία Ελλάδα ως τους Ινδουιστές και από τον Δαλάι Λάμα στον Κρίσνα, η ψυχή με «όχημα» την σάρκα περιπλανάται μέχρι να εκπληρώσει τον σκοπό που απαιτείται για να ελευθερωθεί στο άυλο σύμπαν.

1. Αρχαία Ελλάδα
Οι αρχαίες Μεσογειακές θρησκείες είχαν αναπτύξει κάποιες κάπως διαφορετικές πεποιθήσεις σχετικές με την Μετενσάρκωση. Για παράδειγμα, ο Πλάτωνας δήλωσε την προ-ύπαρξη της ψυχής σε έναν ουράνιο κόσμο και την πτώση της σε ένα ανθρώπινο σώμα εξαιτίας της αμαρτίας. Με σκοπό την απελευθέρωση της ψυχής από αυτά τα δεσμά της και την επιστροφή της στην αγνότητα, η ψυχή θα χρειαστεί να εξαγνιστεί μέσω μίας σειράς εμπειριών Μετενσάρκωσης. Η πίστη του Πλάτωνα σε όλα τα παραπάνω υπήρξε έντονα επηρεασμένη από προγενέστερες Ορφικές διδασκαλίες όσο και από τις απόψεις του Πυθαγόρα. Το πρώτο ελληνικό φιλοσοφικό σύστημα που όρισε μία παρόμοια στάση πάνω στην Μετενσάρκωση με τον Ινδουισμό ήταν ο Νεο-Πλατωνισμός κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., κάτω από ανατολικές φιλοσοφικές επιδράσεις.

2. Αρχαία Αίγυπτος
Η Αρχαία Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών περιγράφει το «ταξίδι» της ψυχής σε έναν άλλον κόσμο χωρίς την επιστροφή της σε αυτόν που γνωρίζουμε. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στην Αρχαία Αίγυπτο οι νεκροί βαλσαμώνονταν με σκοπό την διατήρηση των σωμάτων τους, τα οποία και θα τους συνόδευαν στην μεταθανάτια πραγματικότητα. Ωστόσο συνηγορεί στην πίστη τους μια κάποιας μορφής Ανάσταση παρά Μετενσάρκωση. Αντίστοιχα, σε πολλές περιπτώσεις αρχαίων λαών που πιστεύεται ότι πρόσκεινται στην Μετενσάρκωση, η ροπή τους είναι μάλλον προς την ουσία της (προ-)ύπαρξης της ψυχής πριν την φυσική γέννηση, ή την ανεξάρτητη επιβίωσή της μετά τον θάνατο.

3. Θιβετιανοί
Λέγεται ότι κάποτε ένα αγόρι εμφανίστηκε δηλώνοντας ότι ήταν η ενσάρκωση του Δαλάι Λάμα, ο οποίος ήταν ο ηγέτης της θιβετιανής βουδιστικής παράδοσης. Η ψυχή του έχει ενσαρκωθεί πολλές φορές ανά τους αιώνες καταλαμβάνοντας αυτήν τη θέση από ζωή σε ζωή. Η παράδοση εξηγεί ότι αυτό το νεαρό αγόρι παρουσιάστηκε σαν την ενσάρκωση του πρώτου Δαλάι Λάμα και έγινε δεκτό από τους ιερείς εξαιτίας πολλών γνωρισμάτων. Διέθετε θαυματουργές ικανότητες επίγνωσης, τηλεπάθειας καθώς και γνώσεις τελετουργίας που αποδείκνυαν τις αρετές της φύσης του. Αυτή η διαδικασία επέτρεψε στους μοναχούς ιερείς να αναπτύξουν ένα σύστημα για την συνεχή ανακάλυψη των διαδοχικών ενσαρκώσεων του Δαλάι Λάμα και άλλων ψυχών υψηλής πνευματικής εξέλιξης σε κάθε εποχή.

Οι Γιοκατσάρα και οι Βαζραγιάνα (θιβετιανικές σχολές) δέχονται ότι υπάρχει πράγματι μία ύπαρξη που μετενσαρκώνεται, η συνείδηση. Η Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών περιγράφει με λεπτομέρεια τις συγκεκριμένες εμπειρίες που έχει κάποιος ανάμεσα σε δύο ενσαρκώσεις, υπονοώντας ότι ο νεκρός κρατά ορισμένα από τα προσωπικά του στοιχεία.

Αν και δεν είναι ξεκάθαρο το τι παραμένει μετά θάνατον, σε αυτήν την περίπτωση αναφέρεται ένα λεπτοφυές νοητικό σώμα να συνεχίζει να υπάρχει, το οποίο είναι αλώβητο σε απώλειες από τον φυσικό κόσμο: «Όταν υπάρξει τέτοιο όραμα μην φοβηθείς. Μην νιώσεις τρόμο. Έχεις ένα σώμα πλασμένο από ένστικτα· ακόμη κι αν το φυσικό σου σώμα σκοτωθεί η διαμελιστεί, αυτό το νοητό σώμα δεν μπορεί να πεθάνει. Εφόσον, εξάλλου, είσαι μία φυσική μορφή του κενού, ο θυμός λόγω τραυματισμού του φυσικού σώματος είναι περιττός. Οι Γιάμα, εξουσιαστές του Θανάτου, δεν έχουν κάνει τίποτε άλλο από το να εγερθούν από την φυσική ενέργεια της δικής σου συνείδησης και στερούνται οποιασδήποτε ουσίας. Το κενό δεν μπορεί να βλάψει το κενό!», (Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών 12).

4. Ταοϊστές
Αν και δεν αναφέρεται το τι είναι «αυτό» που ενσαρκώνεται ωστόσο «αυτό» περνά από την μία ζωή στην άλλη. Ένα σημαντικό για τον Ταοϊσμό κείμενο, το Τσουάνγκ Τζου (4ος αιώνας π.Χ.) είναι ενδεικτικό της θεώρησης των Ταοϊστών για την Μετενσάρκωση:

«Η γέννηση δεν είναι η αρχή, ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Υπάρχει η Ύπαρξη χωρίς όρια, υπάρχει συνέχεια χωρίς σημείο εκκίνησης. Η ύπαρξη χωρίς όρια είναι ο Χώρος. Η συνέχεια χωρίς εναρκτήριο σημείο είναι ο Χρόνος. Υπάρχει γέννηση, υπάρχει θάνατος, υπάρχει εμπρόσθια κίνηση και υπάρχει η είσοδος· αυτό από το οποίο κανείς εισέρχεται και εξέρχεται χωρίς να βλέπει την μορφή του, αυτή είναι η Πύλη του Θεού».

5. Ινδουιστές
Ανάλογα με το Κάρμα του καθενός κατά την επαναγέννηση, όλη η φυσική, η συναισθηματική και η νοητική δομή αναδιοργανώνονται εμφανιζόμενες με μία νέα μορφή στον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Σε αυτήν ακριβώς την μορφή ο επανασχηματισμένος άνθρωπος έρχεται σε επαφή με τους «καρπούς» των πράξεών «του» κατά τις προηγούμενες ζωές του, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για να σταματήσει αυτόν τον κύκλο μετενσαρκώσεων. Ωστόσο αυτό το «λεπτοφυές σώμα» δεν μπορεί να διατηρήσει τα προσωπικά χαρακτηριστικά του καθενός αφού δεν μεταφέρει στοιχεία προηγούμενων ζωών στη συνείδηση της τρέχουσας ζωής.

Όλα τα στοιχεία αυτού του είδους διαγράφονται έτσι ώστε τα γεγονότα που καταγράφονται αποτελούν απλώς ένα σύνολο από κρυφές τάσεις και εντυπώσεις (σαμσκάρα) αποτυπωμένες από το Κάρμα. Αυτά θα υλοποιηθούν χωρίς να γίνουν αντιληπτά από τη συνείδηση του ανθρώπου και χωρίς να του δώσουν κάποια προειδοποίηση ή ένα συγκεκριμένο σημάδι κατανόησης της τρέχουσας κατάστασης μέσα στην οποία θα κινείται. Και δεν υπάρχει κανένας τρόπος μετάδοσης συνειδητής μνήμης από την μία ζωή στην άλλη, αφού το πεδίο της συνείδησης ανήκει στο φυσικό κόσμο των ψευδαισθήσεων το οποίο και διαλύεται κατά το θάνατο.

6. Κρίσνα
Η Μετενσάρκωση δηλώνεται ως μία διαδικασία της ζωής της οποίας επιβάλλεται η ακολουθία από όλους τους ανθρώπους. Ο Κρίσνα λέει: «Όπως ο εαυτός αναπτύσσεται μέσα από την παιδική ηλικία στην νεότητα και τέλος στην ώριμη ηλικία ενός φυσικού σώματος, έτσι ακριβώς προχωρά και σε ένα διαφορετικό σώμα μετά τον θάνατο. Ο σοφός άνθρωπος δεν μπερδεύεται από αυτήν την αλλαγή η οποία και ονομάζεται θάνατος. Καθώς ένα σώμα αποβάλλει τα παλαιότερα ρούχα και φορά νέα ρούχα, έτσι ακριβώς και ο μη πεπερασμένος αλλά και αθάνατος εαυτός απαλλάσσεται από πεπαλαιωμένα σώματα και εισέρχεται σε νέα».

7. Βουδιστές
Όταν ο Βούδας ρωτήθηκε για τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια των εναλλασσόμενων ζωών τους για τις ασθένειες και τα χρήματα είπε: «Ω νεαρέ, οι άνθρωποι έχουν δικούς τους πολύ προσωπικούς λόγους καθώς είναι και κληρονόμοι από πράξεις. Οι πράξεις αυτές είναι οι φίλοι και οι συγγενείς τους, όσο και η υποστήριξή τους. Είναι ακριβώς αυτές οι πράξεις που κατατάσσουν το κύρος του ανθρώπου σε χαμηλό ή υψηλό». Ο Βουδισμός αρνείται την πραγματικότητα ενός σταθερού και διαρκή εαυτού καθώς και όλα τα στοιχεία που τον συνδέουν με τον φαινομενικό κόσμο. Η εμφάνιση της ανθρώπινης ύπαρξης απαρτίζεται από πέντε συστατικά (σκάντρα) τα οποία βρίσκονται σε διαρκή αλλαγή και αλληλεπίδραση:

1. Το σώμα (η υλική μορφή μαζί με τις αισθήσεις)
2. Την συναίσθηση (αποτέλεσμα των αισθήσεων)
3. Την διανόηση (βασιζόμενη στην συναίσθηση)
4. Την πνευματική δραστηριότητα
5. Την συνείδηση.

Όλα αυτά τα στοιχεία, όσο και το σύνολο το οποίο απαρτίζουν, είναι πεπερασμένα και βρίσκονται κάτω από συνεχή μετουσίωση χωρίς να διαθέτουν κάποια μακροχρόνια βάση ή έναν σταθερό εαυτό. Ο άνθρωπος συχνά πιστεύει ότι έχει εαυτό επειδή διαθέτει συνείδηση. Όμως, σύμφωνα με τον Βουδισμό, πλανάται.

Αν ωστόσο δεν υφίσταται αληθινός εαυτός, τότε ποιος κληρονομεί τις πράξεις και μετενσαρκώνεται; Ο Βούδας απάντησε ότι «μόνον το Κάρμα περνά από τη μία ζωή στην άλλη χρησιμοποιώντας την εικόνα από το φως ενός κεριού, η οποία πηγάζει από ένα άλλο κερί, χωρίς να έχει ουσία από μόνη της. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο υπάρχει η επαναγέννηση χωρίς την μεταφορά ενός εαυτού από το ένα σώμα στο άλλο. Ο μόνος σύνδεσμος από τη μία ζωή στην άλλη έχει την αιτιατή φύση». Και αυτός προφανώς είναι και ο πιο ιδιόμορφος ορισμός της μετενσάρκωσης που έχει ποτέ διατυπωθεί.

Το νεκρώσιμο τελετουργικό για την αθανασία

Η «συνοδευτικές» διαδικασίες για την «ευτυχή» είσοδο των νεκρών στον κάτω κόσμο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αμέριστη λατρεία των ανθρώπων για ζωή. Τελικά η αθανασία της ψυχής είναι …μεγάλο πράγμα!

• Όπως ακριβώς και σε άλλες αρχαίες θρησκείες (για παράδειγμα της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας), οι νεκροί θάβονταν συνοδευόμενοι από φαγητό και ρούχα για την επόμενη ζωή.

• Σε άλλες δοξασίες όπου ήταν απαραίτητη η διατήρηση της προσωπικής ταυτότητας του νεκρού για την μετάβασή του στον άλλον κόσμο, επιλέγανε την καύση του νεκρού μαζί με την ζωντανή (ακόμη) σύζυγό του, η οποία θα έπρεπε να τον συνοδεύσει και στην επόμενη ζωή.

• Παράλληλα με τις αρχαίες κινέζικες παραδόσεις, οι νεκροί συγγενείς απάρτιζαν μία ιεραρχία τιμής για κάθε οικογένεια. Ο τελευταίος νεκρός κάθε οικογένειας ήταν το τιμώμενο πρόσωπο επί ένα ολόκληρο έτος μετά το θάνατό του, ενώ του απονέμονταν και προσφορές κάθε μήνα μέσω της τελετουργίας Σράντχα. Αυτό το τελετουργικό θεωρούνταν απαραίτητο γιατί υπήρχε η πεποίθηση ότι οι νεκροί μπορούσαν να επηρεάσουν τη ζωή των ζωντανών, θετικά ή αρνητικά.

• Σύμφωνα με τη Βεδική ανθρωπολογία, τα συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης είναι: το φυσικό σώμα, το «Ασου» και το «Μάνας». Το Ασου αντιπροσωπεύει τη ζωτική αρχή (διαφοροποιημένη από τα προσωπικά χαρακτηριστικά) ενώ το Μάνας είναι το σύνολο των ψυχο-πνευματικών δυνατοτήτων (νους, αίσθηση και θέληση). Η πίστη στη διατήρηση αυτών των τριών συστατικών μετά το θάνατο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η οικογένεια απευθυνόταν προς τον νεκρό σαν μία ενοποιημένη ύπαρξη: «Μακάρι κανένα από τα Μάνας, κανένα από τα Ασου, κανένα από τα μέλη σου, καθόλου από το ζωτικό υγρό σου, τίποτε από το σώμα σου να μην χαθεί κατά κανέναν τρόπο».

• Ο Γιάμα, ο θεός του θανάτου (ο οποίος και αναφέρεται σε αρχαία βουδιστικά και ταοϊκά γραπτά) ήταν ο εξουσιαστής των ψυχών και επίσης ο αποδέκτης των προσφορών των οικογενειών του νεκρού. «Ο Γιάμα ήταν ο πρώτος που μας βρήκε ένα άσυλο, έναν τόπο τον οποίο ποτέ δεν θα μπορούσαμε να στερηθούμε, στον οποίο οι Πατέρες μας έχουν αποσυρθεί και όλοι όσοι γεννιούνται περνάν μέσα από αυτό το μονοπάτι, χαράσσοντας πλέον το δικό τους» .

• Η βάση της αποκομιδής των καρπών των καλών πράξεων από τη ζωή του καθενός μέσω μίας επανεμφάνισης της ψυχής στη Γη (αντί μίας θείας ανταμοιβής σε έναν άλλον κόσμο) εμφανίστηκε στις Βραχμανικές γραφές τον 9ο αιώνα π.Χ. Αυτές μιλούσαν για μία θεϊκή αθανασία, ανάλογα με τις πράξεις και την ποιότητα των θυσιών του νεκρού κατά την ζωή του. Μετά την ανταμοιβή του ο νεκρός αντιμετώπιζε έναν δεύτερο θάνατο στο θεϊκό επίπεδο και επανερχόταν σε φυσική (γήινη) εκδήλωση. Το κατάλληλο αντίδοτο σε αυτήν τη διαδικασία έφθασε να θεωρηθεί η Εσωτερική Γνώση, οποία και δινόταν μόνον κατά την παραμονή της ψυχής στη Γη, μέσω του πλήρους εξαγνισμού της.

Η Μετενσάρκωση επηρεάζει την ζωή μας;

«Η πραγματικότητα στην οποία ζούμε δεν είναι τίποτε άλλο από μία τρισδιάστατη ολογραφική προσομοίωση η οποία λειτουργεί κατά μήκος του χρόνου, παρέχοντάς μας “πληροφορίες” για το πώς θα ενωθούμε με το Θείο».

Σύμφωνα με την Μετενσάρκωση οι ψυχές που εκφράζονται μέσα από τα σώματα που τις «κυοφορούν» προσπαθούν να υπερβούν τα εμπόδια που συναντούν ώστε να συλλέξουν εμπειρία και να ανέβουν επίπεδο.

Επομένως τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα έχουν τη θέση τους σε έναν κύκλο που καλούμαστε να ακολουθήσουμε με οδηγό το ένστικτό μας. Η επαφή με προηγούμενες ενσαρκώσεις δείχνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους λόγους για τους οποίους ερχόμαστε αντιμέτωποι με συγκεκριμένα αδιέξοδα στην παρούσα ενσάρκωση και ποια είναι η πράξη η οποία και χρειάζεται στο «τώρα» για να διορθωθεί το λάθος του «τότε» και να κλείσει έτσι έναν συγκεκριμένο Καρμικό Κύκλο. Εξάλλου η κάθε ενσάρκωση δίνει μία σειρά ευκαιριών απελευθέρωσης από παλαιότερα καρμικά βάρη την στιγμή της γέννησης.

Ο Έντγκαρ Κέισι, ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την μελέτη προηγούμενων ζωών, είχε μιλήσει για το Ακασικό αρχείο του καθενός, το οποίο «περιγράφει» και τις προδιαθέσεις στην κάθε ενσάρκωση, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής.
Οι εμπειρίες προηγούμενων ενσαρκώσεών μας δεν αποτελούν ωστόσο παρά την επαφή με μια άκρη της συνείδησής μας στο πλέγμα των Ακασικών αρχείων.

Κατά τη διάρκεια μίας ιδιαίτερα συγκεκριμένης ύπνωσης, η επαφή αυτή είναι πιο οργανωμένη με αποτέλεσμα να δίδονται ξεκάθαρα κάποιες πληροφορίες από αυτό το επίπεδο. Ωστόσο σημαντικό είναι σε αυτό το επίπεδο να μην χάσει κανείς την ιδιοσυχνότητα της δικής του ψυχής και εισέλθει σε αυτή κάποιου άλλου.

Ψυχές με έντονες ενσαρκώσεις έχουν αφήσει ισχυρότερα ίχνη σε αυτό το επίπεδο, μπερδεύοντας τους ανθρώπους που το εξερευνούν. Για αυτό άλλωστε και πολλοί που καταλήγουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να εισέρχονται σε επαφή με αυτό το επίπεδο έχουν εμπειρίες αρκετά έντονες, αισθανόμενοι ότι ήταν μονάρχες, ήρωες κλπ. Με λίγα λόγια, η πρόσβαση στο συγκεκριμένο επίπεδο μέσω ύπνωσης και διαλογισμού είναι σχετικά εφικτή, αλλά η ακριβής επαφή με την συγκεκριμένη δική μας «προϊστορία» μοιάζει να είναι το δυσκολότερο κομμάτι αυτής της διαδικασίας.

Η Μετενσάρκωση «συνδέει» την ζωή μας με τους άλλους;

Η επίγνωση καταστάσεων και εμπειριών προηγουμένων ενσαρκώσεων μπορεί να βοηθήσει σε αδιέξοδα της τρέχουσας ενσάρκωσης, αφού οι ψυχές που συναντάμε παίζουν ρόλο για την …ψυχή μας».
Καθώς η μία ψυχή δρα εντός του Σύμπαντος, επηρεάζει έμμεσα ή και άμεσα και τις ζωές χιλιάδων άλλων ψυχών, αποτελώντας ουσία δημιουργίας αλλά και εμπειρίας για αυτές. Οι εμπειρίες όσο και οι αλλαγές που δέχεται μία ψυχή συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του σώματος –φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό– τόσο ξεχωριστά όσο και ταυτόχρονα.

Πολλοί ωστόσο θα αναρωτηθούν για ποιον λόγο μπορεί να συνδέεται η ζωή τους με τη ζωή κάποιου «άλλου» στο παρελθόν αφού η τωρινή τους συνείδηση δεν τους παρέχει καμία απολύτως σύνδεση ή πληροφορία για γεγονότα και εμπειρίες που συνέβησαν πριν γεννηθούν.

Σύμφωνα λοιπόν με τους αποδεχόμενους τις συγκεκριμένες δοξασίες, κατά την παραμονή της ψυχής σε μη υλικό επίπεδο, ανάμεσα σε δύο ενσαρκώσεις, υπάρχει ο καθαρισμός της φυσικής συνείδησης και των κλασικών συναισθημάτων με αποτέλεσμα όταν θα εμφανιστεί η ψυχή με ένα καινούριο πια σώμα (όχημα) τα πάντα να ξεκινούν από την αρχή.

Αυτή η συνειδησιακή ασυνέχεια κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεων υπάρχει για να προφυλάξει την ψυχή ώστε αυτή να μην ενεργήσει μέσω των παλαιότερων μεθόδων της σε προβλήματα της τρέχουσας ζωής, πέφτοντας για μία ακόμη φορά στα ίδια λάθη και έτσι να αναιρέσει την ουσία της εξέλιξης.

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το πόσο σημαντική είναι αυτή η αποκοπή από το παρελθόν προκειμένου ο καθένας μας που αναζητά τις απαντήσεις των σημερινών του προβλημάτων από τις προηγούμενες ζωές του να δραστηριοποιηθεί.
Από την άλλη θα υπάρξουν στιγμές που κάποιοι άνθρωποι τελείως άγνωστοι σε εμάς θα μας φαίνονται απίστευτα οικείοι σαν να τους ξέρουμε μια ζωή. Το ίδιο όμως μπορούν να περιγράψουν και οι ίδιοι αν μας συναντήσουν ή μιλήσουν μαζί μας.

Και αν ακολουθήσουμε την θεωρία της Μετενσάρκωσης μπορεί πράγματι να είναι …παλιοί γνώριμοι με διαφορετική μορφή και ρόλο –όπως και εμείς– ή ενσαρκωμένες ψυχές που θα αλληλεπιδράσουν με την δική μας, αναλαμβάνοντας κάποιο σημαντικό ρόλο στην «εκπαίδευσή» μας. Και ακριβώς το ίδιο ισχύει και από εμάς για εκείνους.

Κάρμα και Ζώδια

Μπορεί το Κάρμα να οριστεί από τον Ζωδιακό Κύκλο; Ποιοι πλανήτες συμμετέχουν στα καρμικά μαθήματα και με ποιον τρόπο μας ανταμείβουν.
Σύμφωνα με διάφορες θεωρίες που σχετίζονται με την Μετενσάρκωση, πιστεύεται πως κάθε ψυχή μπορεί να επιλέγει τον ακριβή χρόνο «μετάβασής» της στην ύλη με την διαδικασία της γέννησης και σκοπό να μπορέσει να εξελιχθεί σε μια υψηλότερη σφαίρα συνείδησης.

Το Κάρμα στην αστρολογία ορίζεται γενικά από τις πραγματικές καταστάσεις της γέννησης, όπως η ακριβής θέση των πλανητών, ο τόπος της γέννησης, οι γονείς, η θρησκεία.

Το ζώδιο του Ήλιου (αυτό που ουσιαστικά εκφράζουμε όταν μας ρωτάνε «τι ζώδιο είσαι;») καθορίζει τα βασικά χαρακτηριστικά από τις προσωπικότητες που «κουβαλάμε» στην πορεία των καρμικών μας ενσαρκώσεων.

Υπάρχουν Κρίσιμες Μοίρες σε κάθε ζώδιο που μπορεί να είναι ευνοϊκές ή πιο τυχερές από τις άλλες. Ο υπολογισμός αυτών των μοιρών προήλθε από τη διαίρεση του κύκλου με τη μέση καθημερινή κίνηση της Σελήνης (θέσεις που είναι γνωστές σαν Σταθμοί της Σελήνης).

Τα ζώδια του Παρορμητικού Σταυρού, δηλαδή ο Κριός, ο Καρκίνος, ο Ζυγός και ο Αιγόκερως, θα έχουν εύνοια αν στην 0ή ή στην 13η μοίρα ή στην 26η μοίρα υπάρχει ένας πλανήτης.

Το ίδιο θα ισχύει στα ζώδια του Σταθερού Σταυρού, δηλαδή τον Ταύρο, τον Λέοντα, τον Σκορπιό και τον Υδροχόο, αν υπάρχει ένας πλανήτης στην 9η ή 21η μοίρα.
Όσον αφορά τα ζώδια του Μεταβλητού Σταυρού, δηλαδή τους Δίδυμους, την Παρθένο, τον Τοξότη και τους Ιχθείς, αυτό θα συμβεί αν υπάρχει πλανήτης στην 4η ή στην 17η μοίρα.

Ωστόσο ο Κρόνος που αποτελεί και τον πλανήτη της ευθύνης είναι ο πρώτος που ορίζει το Κάρμα. Πρόκειται για τον «αυταρχικό» επόπτη του Ζωδιακού Κύκλου που από την αρχαιότητα σχετίζεται με την διδαχή της σκληρής εργασίας, της πειθαρχίας και των στόχων που εμείς θέτουμε. Ωστόσο, ο ίδιος ο πλανήτης δυσκολεύει την ολοκλήρωση όσων υπαγορεύει αλλά ανταμείβει τις προσπάθειες που παρ’ όλες τις αντιξοότητες έχουν αποτέλεσμα.
Δευτερογενώς και οι λοιποί πλανήτες (εξωτερικοί ή μετα-Κρόνιοι πλανήτες) καθορίζουν επίσης τα καρμικά μαθήματα της ζωής.

Ένα καρμικό «μάθημα» για κάθε ζώδιο

Όταν ο Ζωδιακός Κύκλος γυρνά και περιστρέφεται σαν τον τροχό της τύχης το Κάρμα υπενθυμίζει το ποιοι ήμασταν και διδάσκει ποιοι τελικά οφείλουμε να γίνουμε.

ΚΡΙΟΣ
Άτομα με ισχυρή ανάγκη επιβεβαίωσης, ιδιαίτερα κοινωνικά και άστατα. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να αποτύχατε στην ολοκλήρωση στόχων και στην πραγματοποίηση των επιθυμιών σας, για αυτό και στην παρούσα ζωή η κοινωνική καταξίωση –μέσα από το επάγγελμα και την οικονομική επιφάνεια– έχει γίνει αυτοσκοπός σας. Το καρμικό μάθημα που έχετε να λάβετε είναι να έρθετε σε επικοινωνία με τα πραγματικά «θέλω» σας προκειμένου να αντιληφθείτε το αληθινό νόημα της ζωής. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την επιπολαιότητα και την παρόρμηση, ενώ σύμμαχοί σας είναι η αγαθότητα και η συμπόνια σας για τους αδύναμους.

ΤΑΥΡΟΣ
Άτομα εξαρτημένα από τα υλικά αγαθά και την κοινωνική καταξίωση, με ωραία αισθητική και λεπτό γούστο. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να απολαμβάνατε την πολυτέλεια και παραμυθένιες ανέσεις. Το καρμικό σας μάθημα είναι να μπορέσετε με λιγότερα μέσα και πολύ πιο ταπεινά να επαναφέρετε αξίες στην ζωή σας που σχετίζονται με το πνεύμα και τον ουμανισμό και όχι με την ύλη. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την εγωπάθεια και την καχυποψία σας, ενώ σύμμαχοί σας είναι η διορατικότητα και η ευγένεια σας.

ΔΙΔΥΜΟΙ
Άτομα ανήσυχα, πολυπράγμονα και έντονα κοινωνικά. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να λειτουργούσατε απόλυτα και αυταρχικά, επιβάλλοντας στους άλλους να σας υπακούν και να σας σέβονται. Το καρμικό σας μάθημα είναι να μπορέσετε να περιορίσετε τον άκρατο εγωισμό σας και να μάθετε να επικοινωνείτε όχι κυριαρχώντας αλλά μέσα από τον διάλογο. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την επιθετικότητα και τον ενθουσιασμό, ενώ σύμμαχοί σας είναι η σταθερότητα και έμπνευση.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Άτομα γνωστά και ως «παιδιά της Σελήνης» για την… παλιρροιακή εναλλαγή των συναισθημάτων τους και το φεγγαρένιο σχήμα του προσώπου τους. Υπερπροστατευτικοί και εξαρτημένοι από τα πρόσωπα που αγαπάτε –κυρίως της οικογένειας– είναι πολύ πιθανόν να κουβαλάτε από προηγούμενες ζωές ανασφάλειες και φόβους που σας καθιστούν εσωστρεφή και μοναχικό. Το καρμικό σας μάθημα είναι να μπορέσετε να κρίνετε το πότε και από πού πρέπει να προφυλάξετε τον εαυτό σας προκειμένου να απαλλαχθείτε από ό,τι σας τρομάζει. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την νευρικότητα, τις άμυνες και την ευαισθησία σας, ενώ σύμμαχοί σας είναι η τιμιότητα και η περηφάνια σας.

ΛΕΩΝ
Άτομα επιβλητικά, ευχάριστα, με ηγετικές ικανότητες που είναι ωστόσο ιδιαίτερα ευάλωτα στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές ως ηγεμονική μορφή να έπρεπε να κρύβατε διαρκώς τις αδυναμίες σας. Το καρμικό σας μάθημα είναι ο έλεγχος της αυταρχικότητας που σας διέπει και η απελευθέρωση της πνευματικότητάς σας από την «τέλεια» εικόνα που τόσο σκληρά υπερασπίζεστε. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την αλαζονεία και τη ζήλια, ενώ σύμμαχοί σας είναι ο ιδεαλισμός και η συναναστροφή με ευφυείς ανθρώπους.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Άτομα με ζωηρό ενδιαφέρον για τις συναναστροφές και λάτρεις της λεπτομέρειας και της τάξης. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να ταλαιπωρηθήκατε από την απουσία οργάνωσης και προγραμματισμού και να το έχετε ως απωθημένο στην παρούσα ζωή. Το καρμικό σας μάθημα είναι να ανακαλύψετε την δημιουργικότητα της έκπληξης και να αντιληφθείτε ποιος είστε πέρα από τα όρια που θέτετε. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την ευταξία και τον συντηρητισμό, ενώ σύμμαχοί σας είναι η υπομονή και η σύνεση.

ΖΥΓΟΣ
Άτομα γοητευτικά, συνεργάσιμα και ειλικρινή. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να ασχολούσασταν με την ανακούφιση από τον ανθρώπινο πόνο ή να επιδιώκατε την δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη για τους καταφρονεμένους. Το καρμικό σας μάθημα είναι να έρθετε σε αρμονία και ισορροπία με τον εαυτό σας. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την μελαγχολία και τον συντηρητισμό, ενώ σύμμαχοί σας είναι η γενναιοδωρία και η εντιμότητα.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Άτομα με διαίσθηση και αναλυτική σκέψη, έντονα σεξουαλικά και κτητικά. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να γευτήκατε την προδοσία και να βιώσατε την απογοήτευση της υποκρισίας από εκείνους που εμπιστευόσασταν. Το καρμικό σας μάθημα είναι να πιστέψετε περισσότερο στις δυνατότητές σας και να δεχτείτε τις αρετές σας όχι ως αδυναμίες αλλά ως ποιοτικά συστατικά σας. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους τον εγωισμό και την σκληρότητα, ενώ σύμμαχοί σας είναι η ευστροφία και η ικανότητά σας να διαβλέπετε τις εξελίξεις.

ΤΟΞΟΤΗΣ
Άτομα αισιόδοξα, επικοινωνιακά και φιλόδοξα. Είναι πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να βιώσατε εμπειρίες ιδιαίτερα σκληρές και δύσκολες όπως και έντονη φτώχια. Το καρμικό σας μάθημα είναι να αξιοποιήσετε τα θετικά στοιχεία από την προηγούμενη «υποτελή» θέση σας μαχόμενοι την κοινωνική αδικία και συμβάλλοντας στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους τον εγωισμό και τον σεβασμό στην ιεραρχία, ενώ σύμμαχοί σας είναι η γενναιότητα και οι ουμανιστικές σας προθέσεις.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Άτομα προικισμένα με εφευρετικό μυαλό και τακτοποιημένη σκέψη. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να διακατεχόσασταν από συντηρητικές αντιλήψεις όσον αφορά την θρησκευτικότητα και την ηθική. Το καρμικό σας μάθημα είναι να αναθεωρήσετε όλα όσα πιστεύατε προκειμένου να ακούσετε περισσότερο το ένστικτό σας. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους τον ορθολογισμό και την εξάρτηση από την συνήθεια, ενώ σύμμαχοί σας είναι η ειλικρίνεια, η τιμιότητα και η φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Άτομα με ιδιαίτερη ευαισθησία για τους συνανθρώπους τους, αυξημένο το αίσθημα της δικαιοσύνης και της ενεργούς συμμετοχής στα κοινά. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να έχετε καταδιωχτεί για τις αλτρουιστικές ιδέες και το ανιδιοτελές πνεύμα σας. Το καρμικό μάθημα που έχετε να λάβετε είναι να ισορροπήσετε τα αισθήματά σας επενδύοντας όχι μόνο σε ιδέες αλλά και σε ανθρώπους. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την αγάπη σας για την τεχνολογία και την αφέλειά σας, ενώ σύμμαχοί σας είναι η τάση για πρωτοπορία και το επαναστατικό σας πνεύμα.

ΙΧΘΕΙΣ
Άτομα με ισχυρή διαίσθηση, προσαρμοστικότητα και ενόραση. Είναι πολύ πιθανόν σε προηγούμενες ζωές να υπήρξατε το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας ή της κοινωνίας χάρη στις προχωρημένες ιδέες, τη φαντασία και την αντισυμβατική (για την πλειοψηφία) αισθητική σας. Το καρμικό μάθημα που έχετε να λάβετε είναι η εσωτερική σας ολοκλήρωση. Σε αυτό θα έχετε αντιπάλους την έμφυτη δειλία και την ανάγκη για σιγουριά, ενώ σύμμαχοί σας είναι το υψηλό πνευματικό σας επίπεδο και η περιέργεια σας.

Η τεχνική του «Ενδοσκοπικού Massage»:
Επικοινωνήστε με τον βαθύτερο «εαυτό» σας

Προσοχή: Η τεχνική καταγράφεται αλλά ΔΕΝ συστήνεται για δοκιμές στο σπίτι χωρίς την παρουσία ειδικών. (Ανθρώπων ή αναγνωρισμένων κέντρων).

Γνωρίστε τον συνδυασμό τεχνικών ροής ενέργειας και αρμονίας που επαναφέρουν την ψυχοσωματική ισορροπία και εξελίσσουν την διαδρομή προς την αυτογνωσία.
Όποια «ταξίδια» και αν επιφυλάσσει στην ψυχή η θεωρία ή η πίστη στην Μετενσάρκωση, το σώμα μας παραμένει ένα ιδιότυπο …όχημα για να εξελίξουμε την σκέψη και την προσωπικότητά μας, είτε στην παρούσα διάσταση είτε σε εκείνες που ο ανθρώπινος νους «αντιλήφθηκε» και ταυτόχρονα δυσκολεύεται να αποδεχτεί.

Η τεχνική του «Ενδοσκοπικού Massage» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πολύ καλή άσκηση που μας βοηθά στο να μάθουμε να «επικοινωνούμε» με την βαθύτερη ουσία της προσωπικότητάς μας.

Επειδή η αντίληψή μας για τον έξω κόσμο και τις διαστάσεις του καθορίζεται –και κατά συνέπεια περιορίζεται– από τις αισθήσεις μας, χρειάζεται ένας δίαυλος, μια «πύλη» ώστε να αντιληφθούμε με ποιον τρόπο μπορούμε να διευρύνουμε την «λήψη» νοερών μηνυμάτων εντός και εκτός μας.

Για να «εκπαιδεύσουμε» τις αισθητήριες κεραίες που όλοι διαθέτουμε –είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό– το πρώτο που πρέπει να συμβεί είναι να χαλαρώσουμε και να αποστραγγίσουμε το σώμα και το μυαλό μας από τα στοιχεία της καθημερινότητας προκειμένου να επιχειρήσουμε να γίνουμε «Ένα» με το «Όλον».

Αυτές οι «συνεδρίες» θα βελτιώσουν την διάθεσή σας, θα σας προσδώσουν αισιοδοξία και ευεξία, ίσως να σας ανακουφίσουν από πόνους, θα συντελέσουν στο να αποκτήσετε καλύτερη επαφή με τα «θέλω» σας και κατά συνέπεια μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Έτσι ακόμα και η καθημερινότητα σας θα μοιάζει πιο ελκυστική.

Η Μετενσάρκωση με τα δικά τους …λόγια

Σκέψεις, φράσεις και πεποιθήσεις για την θνητότητα του σώματος και την αθανασία της ψυχής δια στόματος εμπνευσμένων και καταξιωμένων μυαλών.
Μπορεί ο Ρουφίνος να ισχυριζόταν ότι οι πρώτοι πατέρες της Εκκλησίας (όπως ο Ωριγένης και ο Μποναβεντούρα) πίστευαν κατά κάποιον τρόπο στην μετενσάρκωση, όμως το βέβαιο είναι ότι οι Γνωστικοί και οι Νεοπλατωνικοί την θεωρούσαν αναπόσπαστο μέρος της διδασκαλίας τους.

Ο Πυθαγόρας μιλούσε για τον εαυτό του λέγοντας ότι «Κάποτε είχα υπάρξει σαν Εύφορβος και τραυματίστηκα θανάσιμα από τον Μενέλαο στην άλωση της Τροίας. Σε εκείνη την ζωή μάλιστα έλεγα ότι πιο πριν ήμουν ο Αιθαλίδης που είχε λάβει σαν δώρο από τον Ερμή την μνήμη των ενσαρκώσεων του….» (Η ζωή του Πυθαγόρα, Διογένης Λαέρτιος).

Ο Απουλήιος που έζησε τον 2ο π.Χ αιώνα θεωρούσε ότι «η ανθρώπινη ψυχή είναι ένας αθάνατος θεός. Η ψυχή γεννιέται σε τούτο τον κόσμο αφήνοντας την ψυχή του κόσμου όπου προϋπήρχε. Έτσι οι θεοί που βλέπουν όλες τις διαδοχικές ενσαρκώσεις ξεχωριστές και σαν σύνολο τιμωρούν μερικές φορές για αμαρτίες που διέπραξε κάποιος σε παλιότερη ζωή» (Ο Θεός του Σωκράτη).

Ο Βιργίλιος (70-19π.Χ.) πίστευε ότι όλες αυτές οι ψυχές μετά την πάροδο χιλιάδων χρόνων συγκεντρώνονται από τις πιο θεϊκές σε σειρά, στον Ληθαίο ποταμό. Με αυτόν τον τρόπο ξεχνούν την προηγούμενη ζωή και επισκέπτονται ξανά τους ουρανούς επιθυμώντας να επιστρέψουν σε ζωντανά σώματα (Αινειάδα).

Από τους Άγγλους διανοητές οι Πλατωνικοί του Κέιμπριτζ υποστήριξαν το ταξίδι της ψυχής από σώμα σε σώμα με μεγάλη θέρμη και επιστημονικά επιχειρήματα. Για τον Κόντγουορθ και τον Χιούμ η μετενσάρκωση είναι η λογικότερη θεωρία της αθανασίας. Ο Frederick the Great (1712-1786) είπε πριν τον θάνατο του: « Ξέρω ότι σε λίγο θα σβήσω από την επίγεια ζωή. Είμαι πεπεισμένος ότι τίποτε στη φύση δεν μπορεί να χαθεί. Ίσως να μην είμαι βασιλιάς στην επόμενη ζωή μου, τόσο το καλύτερο. Θα ζω ωστόσο μια δραστήρια ζωή».

Ο Βάγκνερ (1813-1883) στην όπερα Rienzi, που έγραψε και συνέθεσε όταν ήταν 25 ετών, βάζει τον Ρωμαίο ήρωα του έργου την στιγμή που ξεψυχά να λέει: «Κουρέλια, νομίζετε ότι με καταστρέψατε; Τώρα ακούστε τις τελευταίες μου λέξεις: Όσο καιρό της Ρώμης οι επτά λόφοι υπάρχουν, όσο καιρό η αιώνια πόλη δεν χάνεται, θα δείτε τον Rienzi να επιστρέφει ξανά».

Ο Βίκτωρ Ουγκό (1802-1885) έγραφε στην αυτοβιογραφία του: «Είμαι μια ψυχή και ξέρω καλά ότι αυτό που θα αφήσω στον τάφο δεν είναι ο εαυτός μου. Αυτό που είναι ο εαυτός μου θα πάει κάπου αλλού. Γη, δεν είσαι η άβυσσός μου. Όλη η δημιουργία είναι μια συνεχής ανάβαση, από ζώο σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε θεό. Να αφαιρέσουμε από πάνω μας όλο και περισσότερο την ύλη και να ντυνόμαστε όλο και περισσότερο με πνεύμα, αυτό είναι ο Νόμος του. Κάθε φορά που πεθαίνουμε κερδίζουμε περισσότερη ζωή…».

Όμως εκτός από τους ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών, ονομαστός για την πίστη του στη Μετενσάρκωση υπήρξε και ο Henry Ford (1863-1947), γνωστός Αμερικάνος αυτοκινητοβιομήχανος, όπου στις συνεντεύξεις του υπήρξε ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για το ζήτημα: «Αποδέχθηκα την θεωρία της Μετενσάρκωσης όταν ήμουν 26 ετών… Η θρησκεία δεν μου πρόσφερε τίποτε ως προς αυτό το σημείο……..ανακάλυψα ότι ο χρόνος δεν ήταν πια περιορισμένος, δεν ήμουν πια σκλάβος του ρολογιού.….

Η ανακάλυψη της Μετενσάρκωσης έβαλε το μυαλό μου σε ηρεμία. Θα ήθελα να μεταδώσω στον κόσμο την ηρεμία που δίνει η ιδέα μιας μακράς ζωής. Η εξυπνάδα είναι εμπειρία. Μερικοί νομίζουν ότι είναι δώρο ή ταλέντο αλλά είναι καρπός μιας μακράς εμπειρίας σε πολλές ζωές. Μερικοί είναι μεγαλύτερες ψυχές από άλλους κι έτσι γνωρίζουν περισσότερα». Και πρόσθεσε:

«Κατά τη γνώμη μου, κάθε ζωή μας προσθέτει στη συνολική μας πείρα. Όσα υπάρχουν στη γη εξυπηρετούν κάποιον γενικότερο σκοπό. Η συσσώρευση πείρας αποθηκεύεται για κάποια μελλοντική χρήση. Δεν υπάρχει ούτε ένα μόριο του ανθρώπου, ούτε μια σκέψη ή μια εμπειρία που να μην προχωρεί πιο πέρα. Η ζωή είναι αιώνια. Θάνατος δεν υπάρχει».

Όταν ο δημοσιογράφος του επισήμανε ότι αυτές οι αντιλήψεις διαφέρουν από τα «πιστεύω» του χριστιανισμού, ο «βασιλιάς των αυτοκινήτων» απάντησε: «Ίσως, αλλά εγώ ακλόνητα πιστεύω ότι σε αρχαίους καιρούς, σε περασμένους αιώνες, οι άνθρωποι γνώριζαν κάτι που εμείς το χάσαμε και ήταν η λύση στο αίνιγμα της ζωής. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αυτό που σήμερα το λέμε θρησκεία, δοξασία, πίστη κλπ., υπήρξε μια εποχή που ήταν συγκεκριμένη επιστήμη, η οποία εκφραζόταν με γεγονότα και γνώσεις.

Σήμερα μας φαίνονται ως άλυτα προβλήματα, όπως το από πού ερχόμαστε πριν γεννηθούμε και πού πηγαίνουμε μετά το θάνατό μας. Αυτά άλλοτε τα ήξεραν. Το μυστικό της ύπαρξής μας ήταν γνωστό. Πιστεύω ακόμη ότι θα έρθει η μέρα που θ’ αποκτήσουμε και πάλι επαρκή γνώση, ώστε να κατανοήσουμε την αιώνια ζωή στο σύμπαν, για παράδειγμα, το τι συμβαίνει στους άλλους πλανήτες. `Άλλωστε η ζωή μας δεν είναι παρά μια μετάβαση από τις περασμένες ζωές προς τις μέλλουσες».

Το παράδοξο …στη Μετενσάρκωση

Αφού κάποιος δεν θυμάται την προηγούμενη ζωή του, πώς μπορεί να αντιληφθεί τι πρέπει να κάνει; Και αν πρόκειται για λάθος, πώς εξηγούνται οι «αναδρομές» σε άλλες ζωές με τη βοήθεια της ύπνωσης; Ιδού η απορία…

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για τους τρόπους και τους σκοπούς της Μετενσάρκωσης μεταξύ διαφόρων θρησκειών και πολιτισμών. Άλλοι πιστεύουν ότι η μετενσάρκωση επιτυγχάνεται μόνο από άνθρωπο σε άνθρωπο, άλλοι ότι συμβαίνει μόνο μεταξύ νοημόνων όντων, (ανθρώπων – αγγέλων – θεών) και άλλοι ότι συμβαίνει και σε ζώα, ακόμα και σε φυτά.

Πιο ευρέως γνωστή είναι η εκδοχή τού Βουδισμού, που πιστεύει ότι ο τελικός σκοπός τής ψυχής είναι να απελευθερωθεί από τον εναλλασσόμενο κύκλο των ενσαρκώσεων και να καταλήξει στην Νιρβάνα, δηλαδή στην απόλυτη πληρότητα που είναι η γαλήνη.

Στις μέρες μας το Δυτικό ρεύμα της «Νέας Εποχής» ασπάζεται την θεωρία της Μετενσάρκωσης με την πεποίθηση ότι έχει ως σκοπό την αναγέννηση σε μία ανώτερη μορφή ζωής και κατά συνέπεια την εξέλιξη.

Από την άλλη, στον Χριστιανισμό η «προοπτική» της ανάστασης διδάσκει ότι το πρόσωπο που πεθαίνει θα λάβει πάλι σώμα, θα ξαναζήσει με τα συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που είχε όσο βρισκόταν στη ζωή, αναγνωρίζοντας και έχοντας συνειδητότητα του εαυτού του.
Όμως πώς εξηγείται ότι κατά τη διάρκεια της ύπνωσης συζητιέται το γεγονός άνθρωποι να έρχονται σε «επαφή» με προηγούμενες ζωές τους;

Ας δούμε τρεις εναλλακτικές εξηγήσεις

Η πρώτη βασίζεται στην διαπίστωση του ότι υπάρχει μια «μυστική» επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων τόσο με την μορφή της αλληλεπίδρασης των εγκεφαλικών κυμάτων όσο και από το γεγονός ότι το γενετικό υλικό μας κουβαλά τη φυλογενετική «μνήμη». Δηλαδή ο καθένας από εμάς έχει γραμμένο στο DNA του την πορεία στον κόσμο όλων των προγόνων του. Έτσι, μέσα από κάποιες καταστάσεις όπως ο υπνωτισμός, μπορεί ένα άτομο να «αντλεί» αναμνήσεις και εμπειρίες από τη ζωή κάποιου άλλου και να τις θυμάται ως δικές του, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι είχε ζήσει τα γεγονότα που περιγράφει, σε μια άλλη ζωή.

Η δεύτερη είναι ότι υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις, οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές από τις αισθήσεις, με αποτέλεσμα ένας χαρισματικός νους να έχει τη δυνατότητα να βλέπει συμβάντα και ιστορίες άλλων σημείων του χώρου και του χρόνου, με αποτέλεσμα να τα βιώνει ως «εικόνες» από αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις.

Τέλος υπάρχει και το υποσυνείδητο που κρατά καλά κρυμμένα ερεθίσματα, γεγονότα και συναισθήματα που θεωρούμε ότι δεν θυμόμαστε, οπότε όταν υποβαλλόμαστε σε ύπνωση εντυπώσεις από μια διήγηση, μια ταινία ή ένα βιβλίο μπορεί να εκφράζονται ως βιώματα από προηγούμενες ζωές
Αν πράγματι ωστόσο υφίσταται η Μετενσάρκωση, εφόσον κάποιος δεν θυμάται την προηγούμενη ζωή του πώς μπορεί να αντιληφθεί τι πρέπει να κάνει;
Το σίγουρο είναι ότι η πιο ακριβής απάντηση βρίσκεται μέσα μας.

Όσο πιο ανήσυχοι είμαστε και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν αποτελούμε το κέντρο που περιστρέφεται ο κόσμος αλλά ένα απειροελάχιστο μέρος του Όλον, με τη δική μας ωστόσο δυναμική και σημασία ύπαρξης, τότε όλο και πιο πολύ θα πλησιάζουμε τον σκοπό για τον οποίο γεννηθήκαμε.

«Προκαλώντας» τη ζωή, παίζοντας με τη μοίρα, αναθεωρώντας ό,τι μέχρι στιγμής γνωρίζουμε προκειμένου να διδαχτούμε περισσότερα, μπορεί να μοιάζει με το να ψάχνουμε στα «τυφλά» αλλά κάπου, κάπως θα υπάρχει κάτι που θα μας υπενθυμίζει το ποιοι στα αλήθεια είμαστε.

Όπως και να έχει, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι με ή χωρίς μετενσαρκώσεις, είτε το καλό είτε το κακό είναι αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών, ως πλάσματα με ελεύθερη βούληση. Και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε για να προβληματιστούμε και να εξελιχθούμε σε αυτήν τη ζωή και για τις άλλες… βλέπουμε! Και πάλι, αν τα πάμε καλά σε αυτή, πάλι μέσα είμαστε.

Έλενα Κάνζιου